=========================================

Βαριά τα πρόσωπα σκυμμένα

τσιγάρο, βλέμμα στα χαμένα

τους πνίγει αόρατος εχθρός

δρόμος κλειστός, δρόμος σαθρός ...

Στέκουν οι αγρότες παγωμένοι

χρόνια στην αντηλιά καμένοι

κρύα η φάτσα του υπουργού

σφίγγει η θηλιά του γεωργού ...

Ψεύτικα λόγια κι υποσχέσεις

πόσους αρχόντους να ξεχέσεις

πιστοί οι λαοί, φρέσκα ζυμάρια

προδότες…

=====================================

Πήρε το δρόμο που δεν έπρεπε

που οδηγεί στη λησμονιά μου

τράβηξε κι έφυγε από κοντά μου

αχ και νά ‘ξερες πως μάτωσε η καρδιά μου

Πήρε το δρόμο και δεν έβλεπε

πόσο με πλήγωσε, πεθαίνω

έφυγε και τώρα πιά δεν ανασαίνω

αχ και δρόμο δύσκολο αγάπη μου διαβαίνω

Πήρε το δρόμο που με πόνεσε

τα φυλλοκάρδια μου έσκισε

πίστη τυφλή και πέτρινη τη…

========================

Άλλοτε  σε στοιβάζουνε

συχνά πυκνά σ’ αδειάζουνε

φορές σε σχεδιάζουνε

διάφορα σου βάζουνε.

Κι εμένα κάτι με ωθεί

να βρίσκομαι κοντά σου

συνώνυμό σου η αραχτή

αδιάφορη η μπογιά σου.

Τέσσερις έχεις συνοδούς

μπορεί νά ‘ναι και έξι

πιο λίγοι η και πιο πολλοί

στη χάση και στη φέξη.

Άπειρες έχουν ειπωθεί

κουβέντες εμπροστά…

=========================

Κεί που πατώ είναι σπίτι μου

κεί που κοιτώ η αυλή μου

κι όπου πετάς σπουργίτι μου

η μοίρα είν’ η καλή μου ...

Μέσα σε σκέψεις όμορφες

στου ουρανού τους κήπους

σε λέξεις ιδιόμορφες

και στου ρυθμού τους κτύπους.

Στης μέλισσας το βομβητό

στο θρόϊσμα τ’ ανέμου

στο βράχο τον πελεκητό

σπουργίτι μου ακριβέ μου.

Κατάνυξη του πρωϊνού

το δείλι…

Ραγιάδες άθλιοι, ηλίθιοι και χαμένοι

άξιοι των δεινών του μνημονίου

με επιεικώς νοημοσύνη κωθωνίου

στων προδοτών τα κόμματα ταγμένοι.

Όλη η ξεφτίλα της ανθρώπινης βλακείας

σε μερικές εικόνες, χίλιες λέξεις

να κλαις με γέλωτα η να τρέξεις

στο αντίκρισμα επαίσχυντης επιορκίας.

Άχρηστε…

==============================

Στα νύχια είχαν πέσει του κακού

δύο ψυχές αγνές πρωτάρες

(όχι ! δε μοιάζουνε παπάρες ...)

ενός του πήδου μανιακού ...

Καλά περνούσαν με γλυκάκια

σερβίραν ο ένας τ’ αλλουνού

(στη σιγαλιά του βραδυνού ...)

παίζανε αντάμα παλαμάκια ...

Κι ήρθε ο κακός ο λύκος τότε

του πήδου ο λυσσομανής

(μα ποιός του έφταιγε ? κανείς ...)

και τους τον σφύριξε χωρίς καπότε…

==========================

Πιάσε το το Σ ρε μάστορα

αδέρφι μου το άλφα

το μ απ’ το φράγμα κάστορα

το α εσύ φέρε κάλφα.

Το ν, το ό κι ένα άλλο  ςι

να γίνει ο Σαμάνος

να φκιάξει γλώσσα ατσάλωση

του στίχου ο παρτιζάνος.

Να πάθουμε εγκεφαλικό

πως ψιλοκόβει λέξεις

με δυόσμο και βασιλικό

πως φκιάνει στιχο-πλέξεις.

Ρίχνει το Πί στο πετρογκάζ

ένα Άλφα στο…