Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ -- Ιανουάριος 2010 Αρχείο (26)

Αθήνα

Ω πλασμένη από πάνσοφα χέρια καλλιμάρμαρη Αθήνα

Ο Παρθενώνας δάφνινο στο μετάξινο κεφάλι σου στεφάνι

Αντίκρυ αγέρωχος του Λυκαβηττού ο πυραμιδωτός λόφος

Και στης Πλάκας τα στενά δρομάκια ευωδιάζουνε τα κρίνα.

Στο ιστορικό Θησείο τού Ηφαίστου ο περίλαμπρος ναός

Κι ο ήλιος χρυσαφένιος στου ουρανού το ζαφειρένιο σώμα

Λευκά χελιδόνια κουβαλούν την άνοιξη στα φτερά τους

Κι ένας ζωγράφος στέκει μπρος στων Καρυάτιδων το δώμα.

Απ’ του Ανδριανού την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 31 Ιανουάριος 2010 στις 21:15 — 5 σχόλια

Παύλος Μελάς

Ω πρωτομάρτυρα περήφανε κι ανδρειωμένε του Μακεδονικού αγώνα

Της οικογένειάς σου τα νάματα τα εθνικά πότισαν βαθιά την ψυχή σου

Κι απ’ τα μάτια σου τα γαλανά που έλαμπαν σαν της Βεργίνας τ’ άστρο

Ανάβλυζαν οι κτισμένοι πόθοι του λαού μας στης Λευτεριάς το κάστρο.

Ω πρωτομάρτυρα περήφανε κι ανδρειωμένε του Μακεδονικού αγώνα

Μες στην καρδιά σου άναβε η αγάπη για τη μία και Ελληνική Μακεδονία

Και τα τιμημένα σου τα όπλα ’γραφαν σελίδες ηρωισμού στην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 30 Ιανουάριος 2010 στις 16:30 — 7 σχόλια

Το πουκάμισο της κοινωνίας

Το μεταξωτό πουκάμισο της κοινωνίας
Δυστυχώς έχει πολλούς λεκέδες.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 30 Ιανουάριος 2010 στις 0:01 — 7 σχόλια

Στις ρίζες

Αφιερώνεται στη μνήμη του παππού και της γιαγιάς μου

Ισίδωρου Ιωάν. Καρδερίνη και Βικτωρίας Κλεισσά-Καρδερίνη

Από το Πυργί της Χϊου.

Γεμάτος με την πεντακάθαρη του Αιγαίου πελάγους αύρα

Φτερούγισα στα πατρογονικά μου μέρη.

Τα μαστιχόδεντρα δακρυσμένα κυλούσανε δίπλα μου

Και το κρουσταλλένιο μαστίχι περιχυμένο στο ασπρόχωμα.

Ο αγέρας ευωδιαστός άνοιγε τα λευκά του χείλη

Και τα στάχυα χρυσά τρεκλίζανε στον ηλιόλουστο κάμπο.

Το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 29 Ιανουάριος 2010 στις 9:21 — 9 σχόλια

Ένας ξενιτεμένος ανθρακωρύχος

Αφιερώνεται στους Έλληνες μετανάστες που εργάστηκαν

κατά το παρελθόν στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου.

Μες στου Βελγίου τις στοές η φτώχεια μ’ έχει οδηγήσει

Η ζωή μου τώρα σαν τη φλόγα στο καντήλι τρεμοπαίζει

Η μαύρη σκιά του Χάρου σε κάθε μου βήμα με ακολουθεί

Το πιστολέτο στην ψυχή μου τεράστια γούβα έχει ανοίξει.

Το πρόσωπό μου σαν το λευκό χαρτί μουντζαλωμένο

Η ανάσα μου απ’ την αιωρούμενη ανθρακόσκονη βαριά

Η ζέστη αφόρητη το τυραγνισμένο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 28 Ιανουάριος 2010 στις 13:03 — 7 σχόλια

Ο ερχομός του χειμώνα

Κοιμόταν μόνος ο χειμώνας μέσα στην τρίσβαθη σπηλιά

Κι η θεοσκότεινη ψυχή του ανάβρυζε κρουσταλλιασμένο χιόνι

Νυχτερίδες πλέκανε τα μακριά βοστρυχωτά του τα μαλλιά

Μόνο με τον αναστεναγμό του η πλάση κρυώνει.

Κι όταν ξύπνησε κι αγριεμένος βγήκε έξω απ’ τη σπηλιά

Ο ουρανός γέμισε μαύρα σύννεφα στο βελουδένιο του το σώμα

Η θάλασσα μονομιάς φουρτούνιασε σαν μάγισσα κακιά

Και τα βουνά σκεπάστηκαν με τ’ άσπρο τους το στρώμα.

Τα δέντρα ολόγυμνα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 22:35 — 5 σχόλια

Ανεργία

Εδώ και ένα χρόνο της ανεργίας το σκοτάδι με σκεπάζει
Τώρα νιώθω σαν ένα πεταμένο αποτσίγαρο στο δρόμο
Το φορτίο της ζωής ασήκωτο στον κουρασμένο μου τον ώμο
Κι η βασανισμένη μου η καρδιά πονεί κι αναστενάζει.

Τ’ ανήλικα παιδιά μου στερούνται ακόμα και το ψωμί
Η γυναίκα μου στο κρύο μας σπίτι απελπισμένη και χλωμή
Τα χρέη μάς έχουν κατακλύσει σαν χειμωνιάτικη βροχή
Αχ, κοινωνία, πόσο άδικη στ’ αλήθεια είσαι και ωμή.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 7:20 — 7 σχόλια

Τα νησιά του Αιγαίου

Αυτά τα νησιά που το Αιγαίο πέλαγος σφίγγει στη δροσερή του αγκαλιά

Πλάστηκαν από πέτρα θαλασσοβρεγμένη κι ήλιο μαλαματένιο.

Οι καμπάνες της ανατολής χτυπήσανε χαρμόσυνα στον αυγινό ουρανό

Κι ο άνεμος με τα διάφανα του χέρια έστρωσε δάφνες κι ελιόφυλλα.

Οι σκούνες κέντησαν με χρυσαφένια κλωστή τ’ ακρογιάλια

Και περίτεχνοι μαστόροι ’κτισαν άσπρα σπίτια με παραθύρια θαλασσιά.

Τα κύματα σμίλεψαν με τη λευκή τους αρμύρα πρόσωπα γελαστά

Κι οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 8:43 — 10 σχόλια

Φονικός σεισμός

Αφιερώνεται στην Αϊτή που δοκιμάζεται σκληρά αυτές τις μέρες.

Τρέμει σαν φλόγα η γης κι οι πύλες της κολάσεως διάπλατα ανοίγουν

Τα σπίτια σαν χαρτονένια κουτιά σωριάζονται στο πληγιασμένο χώμα

Καταρράκτες αιμάτινοι πλημμυρίζουν του ήλιου το νεκρό το σώμα

Και μέσ' απ’ τα συντρίμμια οι πόνου κραυγές μάς σκίζουν τις καρδιές.

Τα σύννεφα μαύρα στο θανατερό ουρανό κι αρχίζει ραγδαία να βρέχει

Τα πτώματα σαπίζουν κι η αρρώστια σαν τη σκόνη παντού… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 13:00 — 4 σχόλια

Μαρίνος Αντύπας

Απ’ τα Φερεντινάτα της Πυλάρου

Στην Κεφαλλονιά

Που πρωτόειδες τον κόσμο

Πρωτομάρτυρα

Του κινήματος της αγροτιάς

Μέχρι τον Πυργετό της Θεσσαλίας

Που το σώμα σου άψυχο

Έγειρε στο βασανισμένο χώμα

Ο ήλιος δεν έχει πάψει

Τους αγωνιστικούς δρόμους

Που περπάτησες

Πλέρια να φωτίζει.

Με τα κηρύγματά σου

Που σαν αναμμένοι πυρσοί έκαιγαν

Έσπερνες του δικαίου τη φλόγα

Στους άμοιρους κολίγους

Που δεινοπαθούσαν στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 6:22 — 6 σχόλια

Γύρνα

Από τότε που έφυγες ο κήπος είναι μελαγχολικός

Μαράθηκαν τα τριαντάφυλλα

Που ανθίζανε στο βελούδινο χάδι των χεριών σου

Χορτάριασαν τα λόγια αγάπης

Που είχαμε πει κάτω απ’ τ’ ουρανού την αστροφεγγιά

Έπεσαν κιτρινισμένα απ’ τα κλαδιά των δέντρων

Με το πρώτο φθινοπωρινό φύσημα του αγέρα

Τα τρυφερά συναισθήματα

Που είχαμε κρεμάσει σαν πράσινα φύλλα χλωρά

Βράχηκαν τα παθιάρικα φιλιά

Που σαν ώριμους καρπούς της φλογερής μας αγάπης

Είχαμε κόψει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 0:01 — 7 σχόλια

Πατέρα μ' ακούς

Πατέρα μ’ ακούς

Έφυγες

Κι ο ουρανός σκοτείνιασε

Τα σύννεφα γιγαντιαία

Σέρνουν κλαίγοντας

Τα βήματά τους

Τα πουλιά δεν πετούν

Κρύφτηκαν μες στα δάση

Και τις λόχμες

Ο ήλιος αποκαμωμένος

Έγειρε στο μαξιλάρι του

Η θάλασσα μπλάβα

Και βλοσυρή

Απώλεσε

Τη νηφαλιότητά της

Τα βουνά σκυθρωπά

Σκεπάστηκαν με τη χιονάτη

Κουβέρτα τους

Οι κάμποι θλιμμένοι

Νέκρωσαν

Σαν εγκαταλελειμμένα

Κοιμητήρια

Τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 23 Ιανουάριος 2010 στις 6:13 — 9 σχόλια

Ποιητής

Ρίχνω τον κουβά
Στο πηγάδι του κήπου.

Τριγύρω δέντρα
Και λουλούδια
Διψασμένα.

Ανασύρω όνειρα
Που στραφταλίζουν
Στ’ άγγιγμα του ήλιου.

Και ποτίζω μ’ αυτά
Τις ρίζες τους.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 22 Ιανουάριος 2010 στις 20:24 — 6 σχόλια

Η επιστροφή του ξενιτεμένου

Γονάτισε μ’ ευλάβεια και φίλησε της πατρίδας του το άγιο χώμα

Σαν πουλί διαβατικό έλειπε χρόνια πενήντα στην άστοργη την ξενιτιά

Μετά κοίταξε τ’ αντικρινά γυμνά βουνά που άστραφταν ακόμα

Κι ένα λουλούδι ολάνθιστο φύτρωσε στην πονεμένη του καρδιά.

Λαχταρούσε ανείπωτα το πέτρινο πατρικό του σπίτι ν’ αντικρίσει

Που ’χε στην αυλή ένα πηγάδι βαθύ κι αναρριχώμενα γιασεμιά

Μα και στη φτωχική γειτονιά με τους λερούς δρόμους να περπατήσει

Για να θυμηθεί τότε που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 22 Ιανουάριος 2010 στις 6:08 — 10 σχόλια

Απόψε κρύφτηκα

Απόψε κρύφτηκα μες στη συννεφιά

Κι έγινα βροχή σκοταδερή

Τα πουλιά μού ράμφιζαν την καρδιά

Κι η γκρίζα πλάση νοτερή.

Τα δάκρυα κυλούσαν στο χώμα

Και τα ρυάκια σάλευαν σαν τα φίδια

Τα λουλούδια δεν είχαν πια χρώμα

Κι ο άνεμος κραύγαζε τα ίδια.

Απόψε κρύφτηκα μες στην κιθάρα

Κι έγινα νότα μελαγχολική

Απέξω ανέκφραστη παγωμάρα

Κι οι χορδές μού ξέσκιζαν το κορμί.

Τα φώτα τρεμόσβηναν πληγιασμένα

Και τα λόγια θλιμμένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 21 Ιανουάριος 2010 στις 8:28 — 6 σχόλια

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Τα λόγια σου

Μέσα στα οκτώ λεπτά που σου ‘χανε παραχωρηθεί

Για να μιλήσεις στη λαοθάλασσα

Μπροστά στο μνημείο Λίνκολν

Σπάζανε σαν τσεκούρια του ρατσισμού τα δεσμά

Τα συνθήματά σου

Φτερουγίζανε προς τις τέσσερις πύλες του ορίζοντα

Σαν λευκά περιστέρια

Το όνειρό σου

Σαν ανθηρό της άνοιξης λουλούδι

Είχε φυτρώσει στης καρδιάς μας τα παρτέρια.

Κι όταν η σφαίρα καρφώθηκε στο σώμα σου

Οι φτωχογειτονιές των… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 20 Ιανουάριος 2010 στις 5:26 — 7 σχόλια

Στο αθάνατο χωριό

Όπως είναι φτιαγμένος ο κόσμος μας ο θάνατος

είναι λύτρωση από το μαρτύριο της αιωνιότητας.

Στο αθάνατο χωριό

Τα σταφύλια

Ποτέ δεν ωριμάζουν.

Τα δέντρα αειθαλή

Ποτέ δε χάνουν

Τα μαλλιά τους.

Οι κάτασπροι τοίχοι

Των σπιτιών

Ποτέ δε μαυρίζουν.

Τα άλικα κεραμίδια

Ποτέ δάκρυα

Δε σταλάζουν.

Οι καμπάνες χρυσές

Ποτέ θλιμμένα

Δεν ηχούν.

Μα οι άνθρωποι

Που άσκοπα

Και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 19 Ιανουάριος 2010 στις 13:30 — 4 σχόλια

Εγκαταλελειμμένο κοιμητήριο

Περπατώντας στο εγκαταλελειμμένο κοιμητήριο

Ατενίζοντας τα λυγερόκορμα κυπαρίσσια

Που σάλευαν στο χινοπωριάτικο φύσημα τ’ αγέρα

Αντικρίζοντας τα σπασμένα μνήματα

Με τα μισοσβησμένα ονόματα

Ανακαλούσα τις ξεθωριασμένες εικόνες ενός παρελθόντος

Που έφυγε.

Σκύβω και κόβω μια φούχτα αγριόχορτα

Που έχουν παντού φυτρώσει στο νοτισμένο χώμα

Μια συστάδα τσουκνίδες μού δείχνουν τα δόντια τους

Μια σαύρα έρπει πάνω στο γκριζωπό πέτρινο τοίχο

Ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 19 Ιανουάριος 2010 στις 6:54 — 7 σχόλια

Θα ήθελα πολύ να πεθάνω

Θα ήθελα πολύ να πεθάνω
Μες στις γαρυφαλλιές ένα ανοιξιάτικο πρωινό.

Θα ήθελα πολύ να πεθάνω
Ακούγοντας τις καρδερίνες σ’ ένα σκοπό γλυκό.

Θα ήθελα πολύ να πεθάνω
Με το μελίχρυσο ήλιο στον ολογάλανο ουρανό.

Θα ήθελα πολύ να πεθάνω
Για ένα φωτοπλασμένο πανανθρώπινο ιδανικό.

Θα ήθελα πολύ να πεθάνω
Πάνω στης σημαίας το κοντάρι σαν το Σολωμό.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 18 Ιανουάριος 2010 στις 14:50 — 10 σχόλια

Είναι ένας άνθρωπος

Μια σταγόνα μέσα στον ατελείωτο ωκεανό.

Είναι ένας άνθρωπος.

Ένας κόκκος άμμου στην ασύνορη έρημο.

Είναι ένας άνθρωπος.

Μια δυνατή κραυγή μέσα στο άγριο δάσος.

Είναι ένας άνθρωπος.

Μια σπίθα μέσα στη μαινόμενη πυρκαγιά.

Είναι ένας άνθρωπος.

Ένα χλωρό φύλλο στην αγκαλιά τ’ ανέμου.

Είναι ένας άνθρωπος.

Μια σελίδα στο ανοιχτό βιβλίο του χρόνου.

Είναι ένας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 18 Ιανουάριος 2010 στις 7:54 — 9 σχόλια