Κρυμμένα λόγια έφερε το κύμα

και μυστικά της χθεσινής αυγής .

Εγώ που πέφτω σε κάθε βήμα

κι εσύ σημάδι μιας παλιάς πληγής .



Κρυμμένα λόγια έσπειρε το χώμα

γιατί πληγώνουν πάντα σαν τ’ακούς .

Εγώ μετράω τ’αστέρια ακόμα

κι εσύ τούτου του κόσμου τους κακούς .



Κρυμμένα λόγια μάζεψε ο αέρας

για να σκορπίσει τα ξερά κλαδιά .

Εγώ ελπίζω στ’αύριο κάθε μέρας

κι εσύ στην παιδική σου την καρδιά .



Ελπίδες χθεσινές κρυμμένα… Συνέχεια

Κρύβει πολλή μοναξιά αυτός ο τόπος

που την αισθάνεσαι ιδρώτα στο κορμί

κι όταν έγινε η ζωή μου κόπος

ήταν τα μάτια σου να ζήσω αφορμή .



Εγώ τα μάτια σου θέλω μόνο να ξέρω

αντανακλάσεις ενός ξάστερου ουρανού

γαλάζια όνειρα στη λογική του νου

γαλάζια λάμψη τις νύχτες που υποφέρω .

Εγώ τα μάτια σου κοιτώ και θα σου φέρω

τα απομεινάρια ενός κόσμου φωτεινού .



Κρύβουν πολλά δάκρυα αυτά τα βράδια

που δε στεγνώνουνε σαν έρθει το… Συνέχεια

Θα ‘ρθω κάποια μέρα και θα σε βρω να κλαις

γιατί θα δεις του ονείρού μου τον κλέφτη .

Εγώ θα πω , πως δεν πιστεύω όσα λες

αφού σκουπίσω το δάκρυ στον καθρέφτη .



Θα ‘ρθω μια νύχτα και θα σε βρω να πίνεις

ένα κρασί πικρό σαν δηλητήριο .

Εγώ θα πω , πως θα πρέπει να ξεδίνεις

αφού θα ζω το δικό μου μαρτύριο .



Θα ‘ρθω το Χειμώνα και θα σε βρω εκεί

να κρύβεσαι στης ελπίδας σου τον πάτο .

Εγώ θα πω , πως τώρα είναι Κυριακή

αφού έχω… Συνέχεια

Μένω σε κάποια της ζωής μας γειτονιά

σ’ένα στενό που δεν το φτάνει ήλιου φως .

Τρέμεις τις νύχτες απ’την τόση παγωνιά

και είναι τα δάκρυα φίλος σου κρυφός.

Μένω κρυμμένος στης ζωής μας μια γωνιά .



Μα εγώ θα βγαίνω εδώ στης μοίρας το μπαλκόνι

για να αγγίζω τους καημούς του κάθε διαβάτη .

Όλων αυτών που περπατούν τούτο το δρόμο μόνοι

όλων αυτών που διάλεξαν το λάθος μονοπάτι .

Όλων αυτών και μένανε που νύχτα μας λυτρώνει .



Ζω σε κάποια… Συνέχεια

Κάποιες φωνές τα βράδια με ξυπνάνε

με συμβουλές και της ημέρας λόγια

μου λεν’ τα χρόνια φεύγουνε και πάνε

μου λεν’ μη κρύβεσαι στης μοίρας τα υπόγεια .



Μα εμένα να το ξέρετε μ’ αρέσει εδώ πέρα

εδώ που οι δρόμοι στένεψαν κι έγιναν μονοπάτια

εδώ που γέρνεις σαν κλαδί στο φύσημα του αγέρα

κι οι ελπίδες σπάνε σαν γυαλί και γίνονται κομμάτια .

Πάντα αγαπούσα τη βροχή και τα θλιμμένα μάτια .



Κάποιες φωνές τα βράδια με ξυπνάνε

που μοιάζουν… Συνέχεια

Ξέρεις τις νύχτες τελευταία ξαγρυπνώ

γιατί φοβάμαι τα όνειρα μου να αντικρίσω

κι αν ανασαίνω απ’ του τσιγάρου τον καπνό

πνίγομαι απ’ όλα αυτά που έχω αφήσει πίσω .



Ξέρεις δε βρίσκω ησυχία πια στον ύπνο

κι αφού δεν έχεις άλλη ελπίδα να μου δώσεις

μόνος δειπνώ στο μυστικό μου δείπνο

και περιμένω κάθε αυγή να με προδώσεις .



Ξέρεις τις νύχτες τελευταία προσπαθώ

τους εφιάλτες που με ζώνουν να νικήσω .

Φτάνω στον πάτο στης ζωής μου το… Συνέχεια

Αν κάτι έμαθα και είδα στους ανθρώπους

είναι μια μάσκα πως φορούν και γίνονται άλλοι .

Αλλάζουν πρόσωπα ,αισθήματα και τρόπους

και μοιάζει ο κόσμος με μεγάλο καρναβάλι .



Όμως την μάσκα μου να ξέρεις θα πετάξω

και μην τρομάξεις αν με δεις θα είμαι εγώ .

Μη με ρωτήσεις δεν μπορώ να εξηγώ

γιατί ειμ’ αυτός που πάντα ηθελα να αλλάξω .



Αν κάτι σαν θηλιά τόσο καιρό με πνίγει

είναι μια μάσκα πως φορούσα κι ήμουν άλλος .

Έμενα θήραμα στου… Συνέχεια

Μεγάλωσα σε τόσο δύσκολους καιρούς

δίχως χαμόγελα,παιχνίδια και κουβέντα

γιατί αν δεν είσαι απ’ τους τυχερούς

δεν ανασαίνεις μέσα στα τσιμέντα .



Έτσι πνιγόμουνα χωρίς αναπνοή

και ήξερα πως είναι αδικία

που δεν αντίκριζα τον ήλιο το πρωί

γιατί τον έκρυβε μια πολυκατοικία .



Απόψε ίσως έρθεις για να με ‘βρεις

κι ίσως μαζί σου η ελπίδα να γυρίσει .

Ίσως μυρίσει Άνοιξη ο Δεκέμβρης

κι η νύχτα μας αστέρια να γεμίσει .

Κάπου στο… Συνέχεια

Εγώ μιλάω πάντα με λόγια της φωτιάς

που κρύβουν μέσα τους ελπίδες και πληγές

κι ίσως μια μέρα να ανάψουν πυρκαγιές

όταν φυσήξει της καρδιάς μου ο νοτιάς .



Εσύ μιλάς πάντα με λόγια των καιρών

που η λογική σου προσπαθείς να τα χωρέσει

κι αν τα όνειρα μας αφήσουμε στη μέση

είναι συνήθεια λες , αυτών των ημερών .



Τα λόγια μου λοιπόν δε σε εμπνέουν

μα εγώ θα ανήκω πάντα στους τρελούς

κι όχι σ’αυτούς τους ξύλινους φελούς

που στο δικό… Συνέχεια

Θυμάμαι ήμασταν παιδιά κείνα τα βράδια

κι όλου του κόσμου τα στραβά τα βλέπαμε ίσια

με ανοιγμένα τα φτερά και με την τσέπη άδεια

όνειρα κάναμε στα πρώτα μας μεθύσια .



Τώρα ξεμέθυστοι με τα φτερά κομμένα

κοιτάμε πίσω μας τα χρόνια τα χαμένα

κι ίσως να φταίγαμε εμείς ή ο κόσμος που ‘ναι σάπιος .

Κι αν τελικά το γέλιο σου έγινε σιωπή

θυμάμαι ακόμα ένα βράδυ μου ‘χες πει

κάποτε να το θυμηθείς , εγώ θα γίνω κάποιος .



Θυμάμαι μοιάζαν τα… Συνέχεια