Ενυπόθηκοι χρωστήρες

Αιώνες τώρα ξαγρυπνούν οι ακροπόλεις

Ξάστερων διαδρομών νυχτιών κατράμι

Οι γκρίζοι βράχοι με τα ροζ ηλεκτρικά

Με τα διακοσμητικά τα πλούσια της πόλης

Που ντύνουν με τα ουράνια θαλασσιές

Φιλοσοφίας θηλυκές μας αναμνήσεις

Κι οράματα διορατικά κι υψιπετή.



Βηματισμό αναζητούν και συντονίσεις

Χειροπιαστές καθώς κοιτούν το ρέον

Πλήθος μουσικής σε θαμπερές στροφές

Λατέρνας κι αγέρωχες πτυχές…

      Σταλαγματιά

Είσαι στων ρόδων τα κλαδιά

Δροσοσταλιάς σταλαγματά

Στα φυλλοκάρδια της νυχτιάς

Μοιράζεις τ` όνομά σου

Τα αγκαλιάζεις  και γελάς

Ζωηρεύεις τη δροσιά σου

Σκορπάς σε κήπους ευωδιές

Στη φύση τ` άρωμά σου .

Ο ύπνος σου ο ελαφρύς

Στοχάζεται  το σέλας

Με τ` όνειρά σου χάνεσαι

Στους γιούς της  Ανδρομέδας.

Χτίζεις γεφύρια τρίτοξα

Σε ποταμούς…

     Ψαμμοπτασίες

Ακούραστο το τρέχον πνεύμα

 Σε χύμα αμμουδιών καδένα

Ορέγεται αστροβραδιές

 Πεφταστεριών χρυσές τροχιές

Ανέμελο με μουσικές

Απλώνει οίστρων διαδρομές

Σ` ενοικιασμένες ομπρελών

Κατρακυλά στον πειρασμό

Ξεχνιέται εκστασιασμένο

Σ` ανάκλιντρο καθορισμένο

Και στέρεο αστράπτον βλέμμα

Στα πρόσωπα της μακαρένα

Αναπολεί στο παρελθόν

Πλούσια της κτήσης…