Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του Κατερίνα -- Μάρτιος 2009 Αρχείο (5)

Μάτια οπλισμένα

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Με ακατάλληλο καιρό

και κόντρα τον αέρα

παραθυρόφυλλα χτυπούν

μάτια οπλισμένα ξαγρυπνούν

να μην τα βρει η μέρα.

Στις τρομαγμένες σιωπές

κάνουνε σκάντζα βάρδια

σε νούμερα γερμανικά

βάζουν το φόβο να νικά

τα άγρια σκοτάδια.

Πριν από την ανατολή

με την ψυχή κουρέλι

πυροβολούν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 31 Μάρτιος 2009 στις 0:24 — 12 σχόλια

Το φλυτζανάκι

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Ένα καφέ ελληνικό

σ’ άσπρο μικρό φλυτζάνι

σε κέρασα, βαρύ γλυκό

αλλά θα σε πικράνει.

Ένας ελληνικός καφές

κι έπεσες στην παγίδα

τις σκέψεις και τις επαφές

στον πάτο του τις είδα.

Το φλυτζανάκι γύρισε

κι όλα μου τα μαρτύρησε

πού ήσουν τα χαράματα

σε ποια «μάθαινες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 20 Μάρτιος 2009 στις 0:16 — 7 σχόλια

Όταν αλλάζει ο καιρός

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Αφού στις ήττες κέρδισα

κι αφού στις νίκες χάνω

όλα κι εγώ τα έσβησα

κι ας τρέχω κι ας μη φτάνω.

Κι αφού με έστησε η ζωή

στο ραντεβού μας πάλι

είπα πως δε θ’ ασχοληθώ

ξανά , κι όπου με βγάλει.

Μα αν αλλάξει ο καιρός

και έρωτας μυρίσει

για όλα τα προβλήματα

θα έχω βρει τη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 9 Μάρτιος 2009 στις 0:27 — 12 σχόλια

Οι γέροντες του τόπου μου

Οι γέροντες του τόπου μου, κάθε πρωί πηγαίνουν

για μερακλίδικο καφέ στον πλάτανο από κάτω,

σαν χείμαροι απ' το στόμα τους, οι ιστορίες βγαίνουν

για την ζωή τους πού 'πιανε εβίβα κι άσπρο πάτο.

Στον ίδιο πλάτανο, όπου ορθοί, χορεύαν αεράτα,

μπάλο με τις κοπέλες τους, ψηλοί σαν κυπαρίσσια

σαν "κουδουνάτοι" σάρταιναν κι έτριζε - λες - η στράτα

νιότη - "ασμυρίγλι" νιώθοντας κι αγέρια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 4 Μάρτιος 2009 στις 0:20 — 13 σχόλια

Αν ήσουν

Αν ήσουν δέντρο θά 'σουνα αμυγδαλιά ανθισμένη

κι αν ήσουν είδηση αυτή ,καθένας που προσμένει

αν ήσουν πέτρα θά 'σουνα στήλη ναού αρχαίου

κι αν ήσουνα ξημέρωμα θα ήσουν του Αιγαίου.

Όποιος κι αν σε ζωγράφιζε θα σ΄έκανε λουλούδι

κι αν ήσουν ήχος θα φτιάχνες το πιο γλυκό τραγούδι.

Μα είσαι το παράπονο ,

το δάκρυ το μαράζι

ο δρόμος που ακολουθώ

και πουθενα δεν βγάζει.

Αν ήσουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 1 Μάρτιος 2009 στις 0:28 — 10 σχόλια