ΤΕΧΝΗ*



Έζησα τα πάθη σαν μια φωτιά, τα ‘δα ύστερα να μαραίνονται και να σβήνουν,

Και μ’ όλο που ξέφευγα από ένα κίνδυνο, έκλαψα γι’ αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα.

Δόθηκα στα πιο μεγάλα ιδανικά, μετά τ’ απαρνήθηκα και τους ξαναδόθηκα ακόμα πιο ασυγκράτητα, ένιωσα ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους φτωχούς.

Είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ από δειλία ή ματαιοδοξία,… Συνέχεια

Η ποίηση είναι μαγεία

Όχι των σαλτιμπάγκων λεία

Είναι η μάνα του Κριτσμή

Όχι λακέδων λακριντί





Η ποίηση είναι αρρώστια

Όχι των αλαζόνων μόστρα

Μιλάει με λέξεις παστρικές

Όχι μ’ ατάκες δανεικές





Η ποίηση είναι βασανάκι

Πάνω στης τρέλας το τρενάκι

Δεν είν’ στομάχι χορτασμένο

Από τη μάσα κορεσμένο





Η ποίηση είναι γραμμένο

Να φτύνει το κατεστημένο

Δεν έχει για προσκυνητάρια

Άτια και κόκκινα… Συνέχεια