Μπορεί περίφημα

να θεωρείς πως τα λες

ωστόσο,

ευελπιστείς πως κάποιος,

θα σε πιστέψει?

Για να το κάνει,

θα πρέπει κατ’ αρχή

να σ’ ακούσει

οπότε,

γνωρίζεις πολλούς

που ενδιαφέρονται ν’ ακούσουν

οι πιότεροι,

διαρκώς μιλάνε

μονολογούν αφελώς

κι’ αν απορείς το γιατί

Μάλλον και διότι,

αποφεύγουν να σκέφτονται

καθώς η σκέψη απαιτεί…

Εξάσκηση, στη σιωπή.

Αποδοχή της μοναξιάς.

Ηρεμία…

Απ’ την αρχή αυτή η αγάπη

ήταν λάθος

γιατί,  ποιότητα, δεν είχε

ούτε βάθος,

μια σαρκική συναλλαγή,

ήταν το κάθε μας φιλί

που έσβηνε μόλις,

μας τελείωνε το πάθος

κι’ ο πρώτος ενθουσιασμός

ο ερωτικός παροξυσμός

βαριές…

Μια κοινωνία είμαστε

…πολιτισμένη,

στο διαδίκτυο διαρκώς

προσκολλημένη,

για ένα κλικ που

επιβραβεύει το καημό μας,

στον έρωτα, τη μοναξιά

η το Θεό μας!

Μια κοινωνία δυστυχώς,

μ’ άγραφους νόμους

που επικροτεί επιμελώς

τους παρανόμους

δέχεται αυτάρεσκα

να παίζει, στο ίδιο έργο

το δάσος χάνει μα,

καλύπτεται, στο δέντρο.

Κι’ όμως, αυτή η κοινωνία

κάθε μέρα

…απλώνει όνειρα

που μοιάζουν…