Βαρύς χειμώνας σε μια κρυψώνα

σόμπα πριονίδι

ζεστή καρδιά

Κρύος κοιτώνας ψυχή λεχώνα

ψάχνει στασίδι

φτιάχνει φωλιά

Πικρό το γάλα η πρώτη στάλα

μικρός ο τσίγκος

φέρνει βροχή

Γεμάτη αλάνα σκιάζεται η μάνα

παιδί  βρεγμένο

αναθαρρεί

Τρύπια σαμπρέλα χωρίς ομπρέλα

πάνω το σύννεφο 

μας οδηγεί

Με ένα ποδήλατο περνάς το αδύνατο

όλες οι σκέψεις σου 

μια προσευχή

Σκισμένη μπάλα…

Τοσοδούλα λεπτομέρεια

Χιλιάδες κόσμου μουσική στη διαπασών

και εγώ μονάχος αφανής περιδιαβαίνω

μια λεπτομέρεια το αν υπάρχω ή αν είμαι απών

δεν τους κακιώνω κόσμος και εγώ και τους καταλαβαίνω

Μέσα στους δρόμους της ψυχής κάποιο στενό

κάπου στο απέραντο ένα απάτητο δρομάκι

ψάχνοντας στίγμα κάπου στον ωκεανό

νερό που σπρώχνει ένα ασήμαντο ρυάκι

Είμαι και εγώ μια τοσοδούλα λεπτομέρεια

όπως και εσύ…

Δεν είναι ο δρόμος  ο στραβός αυτό που φταίει

φταίει μονάχα πως στραβά εσύ βαδίζεις

και  άμα κουράζεσαι και δεν καταλαβαίνεις

τότε θα χάνεσαι και πίσω δε γυρίζεις

Δε φταίει ο ήλιος που σκοτείνιασε  το σπίτι

φταίει η πόρτα που την έχεις κλειδωμένη

και άμα το ανάθεμα τις σκέψεις σου θολώνει

λάμψη σκιάς θα σε αγκαλιάζει θυμωμένη

Δεν φταιν τα άνθη που δεν είναι ανθισμένα

φταίει  που σταμάτησες  εσύ να τα ποτίζεις

και αν…

Ο πράτων την αδικία ο σπόρος.

Ο ανεχτής της ο σπορέας. 

Στις Πίνδου τις βουνοκορφές τα αετόπουλα γλεντάνε

τα αστέρια αγναντεύουνε στον ουρανό μιλάνε

Πέρασαν δύσκολοι καιροί φουρτούνες κακουχίες

μα δε λυγάν τα όνειρα δε χάνονται οι αξίες



Γιάννενα πρώτα στα άρματα στα γρόσια και τα γράμματα

που έχουν για καμάρι τους τον Άγιαξ της Ηπείρου



Η πόλη των ευεργετών η πόλη των γραμμάτων

τραβάει ξανά το δρόμο της τον δρόμο…

Η Άνοιξη κατέφθασε

φορώντας τα καλά της

τον ήλιο έχει συντροφιά

τα αστέρια είναι παιδιά της

Τα αηδόνια σιγοτραγουδούν

τα αετόπουλα χορεύουν

πίνουν γλεντάνε και μεθούν

και όλους μας μαγεύουν

Τους στίχους πλέκει η καρδιά

τις νότες η ψυχή μας

μήνυμα στέλνουν στο ντουνιά

όμορφη η ζωή μας

Για σου ωρέ τρελοτζίτζικα

ασίκη μπεχλιβάνη

οι ήχοι απτ’ακορντεόν

της Άνοιξης…

Επάνω σε ψηλά βουνά στους λόγγους στα λιθάρια

κάτι άνθρωποι αλλόκοτοι εχτίσανε φωλιά

σε ένα κοντάρι βάλανε κουρέλι για σημαία

και γράψαν με το αίμα τους τη λέξη λευτεριά

Ο Αλή Πασάς τους έστειλε απτά Γιάννενα χαμπέρι

με έναν κακομούτσουνο από την αραπιά

τα βράχια αν του δώνουνε του κάνουν το χατίρι

θα τους εδώκει αρχοντικά και ολόχρυσα φλουριά

Αυτοί χαμογελάσανε και ξύονταν στα παπάρια

τα γέλια τους ακούστηκαν σε όλο το…

   ΑΝΘΡΩΠΟΣ

          Λόγια ,λόγια ,λόγια, λόγια, λόγια, λόγια

          λόγια ,λόγια ,λόγια, λόγια, λόγια, λόγια

                            …………………………νεκρική σιγή.…

Γιάννενα

Γλυκιά  ανάμνηση παλιά σοκάκια νοσταλγίας

τσίγκινα υπόστεγα βροχή  να πλέκει μουσική

ξημερο βράδιαζε ο έρωτας  στην Ανεξαρτησίας

του έδινες ζυμωτό ψωμί και αυτός κούπα κρασί

Στο γυαλί καφενέ γωνιά ανάσανε το τζάκι

από όξω οι καλικάτζαροι γελούσαν δυνατά

 σε ένα τραπέζι μάζωξη εφτά αστυφυλάκοι

ξεπέζευαν από νωρίς  χάιδευαν τη φωτιά

Μετά σαν κατηφόριζες τραβώντας για το μόλο

περνώντας μέσα…

Ποιος είναι αυτός που χάρο δε υπολογίζει

τον προσκαλεί και του ορθώνεται μπροστά

φτιάχνει η καρδιά του της ελπίδας μετερίζι

σαν νυχτοπούλι το φυλάει και ξαγρυπνά

Στέκει μονάχος ,τα όνειρα του συνοδεία

κοιτάει τον ήλιο τα πουλιά και αναπολεί

τότε χαμόγελα που γέμιζε η πλατεία

και η κάθε μέρα ξεκινούσε με γιορτή

Μα οι δοσίλογοι πουλήσανε τη χώρα

θλίψη φυτρώνει από παντού σαν το αγκάθι

το παρελθόν…

Μια στο φρένο μια στο γκάζι

πάει η βάρκα μας βουλιάζει

είναι και μακρύ ταξίδι

το τιμόνι μας δε στρίβει

Το παλεύαμε αιώνες

και γελούσαν οι γοργόνες

μαζωχτήκαμε απάνω

με στραβό τον  καπετάνιο  

Μια μπροστά και δέκα πίσω

τι να πάρω τι να αφήσω

ποιος να χάραζε τη ρότα

που είχαμε σβηστά τα φώτα

Χαμογέλαγε  το κύμα

που μας πάνε όλα πρίμα

πώς να χάσουμε το δρόμο

βρε…

Αντιλαλούν δυο προσευχές

απ’το λιβάνι έγινε ο τόπος μου τεκές

το αλφαβητάρι μου ζαλίκωνα

ψάχνοντας τρόπο να περάσω

το Ρουβίκωνα

Αμπεμπαμπλόμ τουκιθεμπλόμ

και πάντα καταλήγουμε στο μπλομ

το μήλο πέφτει κάτω απ’τη μηλιά

θέλει καρύδια και όχι μήλα

για τη λευτεριά

Σαράντα χρόνια δέσποτας

σαράντα χρόνια Κνίτης

παλεύω με ανεμόμυλους

που είμαι ιδιοκτήτης

Σαράντα χρόνια στη…

Tι έχουν τα έρμα και ψοφάν;

τι τάχα δε γνωρίζεις;

Εσύ θεός εσύ αυτός

που τύχες καθορίζεις

Ο φόβος φυλάει τα έρμα

μα  τα έρμα πως γεννιούνται;

είναι φτιαξιά από σπέρμα ;

 η έτσι γαλουχούνται ;

Έχεις μπαμπάκα βολευτή;

μπάρμπα από την Κορώνη;

θα σου τη γιάνουν την πληγή

ο φόβος δε ζυγώνει

Βλέπω μεταξωτά βρακιά

στους πιο αδέξιους κώλους

οι συμβουλές τα…

Η σημαντικότητα της ασημαντότητας

Γεώργιος Καβάφης  Νίκος Δροσίνης

σκόρπιοι απότοκοι της ρωμιοσύνης

σε ορυχεία πλάθουνε το όνειρο

σε υγρούς διαδρόμους κείτεται όμηρο

Πνεύμα ασυγκράτητο  με νου ακάματο

που στροβιλίζεται στο μεροκάματο

εν τη γεννέση  πλέει στην αφάνεια

και μουντζουρώνεται στην επιφάνεια

Χαροπαλεύοντας χαράζουν στίγμα

παρακαθήμενο σε εγκόσμιο μείγμα

αποκομμένο χωρίς…

Δούρειος ίππος

Σου έστειλαν τα χαράματα τον δούρειο τον ίππο

να φτιάνει όλα τα σήματα και της καρδιάς το χτύπο

τον τύλιξαν με σελοφάν του φόρεσαν φιογκάκια

την προσοχή σου τράβηξαν τα κόκκινα κουμπάκια

πασπάλισαν χρυσόσκονη να ορέγεται το μάτι

ξεσκόνιζαν και ξέπλεναν όποιο κυλούσε δάκρυ

Σε θάμπωσε η λάμψη του η ψεύτικη ομορφάδα

η καταιγίδα ερχότανε λιαζόσουν στη λιακάδα

μέσα του έκρυβε φλουριά διαμάντια και…

Το γέρο μου ξέχναγα  μόνο

με συντροφιά του τον πόνο

τώρα που εγώ έχω γεράσει  

πάνω μου το χθες θα ξεράσει…

Ονειροπαγίδα

Εγκλωβισμένος σέρνεσαι στην ονειροπαγίδα

 αντί να ψάξεις να παλέψεις για ουρανό

κρύβεις τον ήλιο με μια νάιλον ασπίδα

και ξεγελιέσαι με φθηνό χαρταετό

Αντί να απλώσεις τα φτερά σου να πετάξεις

προσδιορίζεσαι με βαρομετρικά

όλα τα πρέπει σε κυκλώνουν,  να τρομάξεις

και τριγυρνάς παραδομένος χαμηλά

Κλείνεις τα μάτια σου κρυμμένος σε μιαν άκρη

με μιαν ανάσα βουτηγμένη στα…

Ει φιλαράκι που το βαλες που πας

κάτσε στη σειρά σου

και μην αντιμιλάς

Είσαι νοικοκύρης  και καλό παιδί

γύρνα πάλι πίσω

και κάτσε στην γραμμή

Τι σε νοιάζει εσένα ποιος είναι νηστικός;

έλα στην παρέα μας

και πάντα εσύ θα τρως

Πρόσεξε λιγάκι έχεις και παιδιά

αν όχι για εσένα

υπάκουσε για αυτά

Τραμπα τραμπαλίζεσαι πέφτεις και ζαλίζεσαι

στη γραμμή που παν και οι άλλοι

με σκυμμένο…

Τα πέρα μέρη

Στην ερημιά την παγωνιά

κανένας δεν την ξέρει

και αν ορμηνεύει το χιονιά

κανείς δεν το γυρεύει

Στα όρη στα ψηλά βουνά

και αν ροβολάει το αγιάζι

κοιτάν τα μάτια χαμηλά

κανέναν δεν το νοιάζει

Στη θάλασσα τη μακριά

θεριεύεται το κύμα

κρυμμένος έξω στη στεριά

κανείς δε νοιώθει κρίμα

Στα πέρα μέρη μια βραδιά

φούντωσε το μαράζι

αφού το νοιώθει…