Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Ηρακλής βαϊτσαρας (46)

Φρην

Αν ζητάς θα σου δοθεί
μα πρόσεχε τι ζητάς

Αν ρωτάς θα απαντηθεί
μα πρόσεχε τι ρωτάς

Αν εύχεσαι θα πραγματοποιηθεί
Μα πρόσεχε τι εύχεσαι

Πάνω από όλα είναι ποιος
Ζητά
Ρωτά
Εύχεται

Φρην …. Ο διαβολέας

Πάσα ομοιότης με συναφή έννοιες δεκτή
(δεν τις αναφέρω για να έχουμε διάλογο)

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 13 Νοέμβριος 2010 στις 21:06 — 2 σχόλια

Στο ναι

Αν το σώμα μου είναι ναός
ο λόγος μου ανθρώπινος
είναι
Αυτό που έμαθα πια
Ο λόγος μου ανάλογος
να είναι του ναού μου

να σκουπίζω τα πόδια
πριν μπω

να αδειάζω τα σκουπίδια
του νου μου έξω

Σαν διαλογιζόμενος αντάρτης
Να αποφασίσω
Να με ξανακτίσω

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 7 Νοέμβριος 2010 στις 21:37 — 5 σχόλια

Ετσι

Έτσι …

καθώς ο κατήφορος δικαιώνεται
στα λυτά μας κορδόνια…

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 2 Νοέμβριος 2010 στις 19:04 — 4 σχόλια

Της απάτης

Μια γεύση σκουριάς έχει ο αέρας

αυτό τον καιρό..

Σαν να οξειδώθηκαν οι άχρηστες λέξεις

που βγαίνουν από μηχανικά στόματα..

Αντίλαλο κάνουν στο κεφάλι μου..

Μπερδεύονται με την γεύση του χάους

μες τη πόλη

στα δόντια κολλούν σαν περίσσευμα γεύματος

τόσοι τοίχοι…

τόσοι άνθρωποι…

άπειρες ανακλάσεις..

τι να πρώτο ακούσεις..

η φωνή μας χάνετε μες τις επαναλήψεις..

θα γυρίσω πάλι στο βουνό..

να ακούω τον μυστικό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 25 Οκτώβριος 2010 στις 15:21 — 9 σχόλια

Το μεσα εξω και τουμπαλιν

Μέσα μου περπάτησα
Πιότερο κι από μένα
Μ΄ έκοψα και μ΄ έραψα
Με ουρανού βελόνα

Βαμβάκι ένα σύννεφο
Και δυο κλαριά νυστέρια
Δυο ποτάμια για ορό
Για αναισθητικό τ΄ αστέρια

Επέτυχε η επέμβαση
Βγήκαν τα μέσα έξω
Έφυγε η παραίσθηση
Τα έξω μου γίνανε έσω

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 17 Οκτώβριος 2010 στις 15:05 — 7 σχόλια

Αγνωστη μοιρα

Σε θνητό κορμί χτυπάς άγνωστη μοίρα

Το πρόσωπο σου άμορφο σαν του θανάτου

Το μόνο εργαλείο μου προτάσσω την παλάμη

Αλλά περνάς παράδοξα αταίριαστη μου φίλη

Σε χρόνους ματαιότητας συχνά με ξοδεύεις

Με τα μάτια της λησμονιάς με γητεύεις

Άχρηστο το κορμί για του χρόνου τερτίπια

Σε μια σκέψη σκληρή αναδεύω παιχνίδια

Μα σαν σκάσει του πολέμου η μαύρη κραυγή

Θα μου πεις πως διπλώνεις του θανάτου το πέπλο

Με την άρση χεριού θα σημαίνεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 12 Ιούλιος 2010 στις 12:51 — 6 σχόλια

Επτά

Ότι κι αν δείχνουν οι πυξίδες μην γελιέσαι

Ξέρει η ψυχή τους δρόμους ν’ αφουγκράζεται

Της μοίρας τα κιτάπια μην φοβάσαι

Στις πέντε τις αισθήσεις μην χαρίζεσαι

Σαν οι στιγμές στεγνώνουν στον πυρήνα σου

Και κάνουν κύκλο στα ρολόγια οι αναμνήσεις

Επτά ζωές και οχτώ θάνατοι στο σώμα σου

Θα περιμένουν την παγίδα τους να στήσεις

Μες τα κουρέλια μιας στημένης επανάστασης

Θα βαυκαλίζετε ο νους πως βρήκε άκρη

Σαν προσπέραση το σημείο της… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 9 Ιούλιος 2010 στις 16:46 — 4 σχόλια

Μνήμες

Μικρό μου, σ΄αυτή τη θάλασσα
που σε γέννησε μην κρύβεις μυστικά
γλυκά σε νανούριζε γνωρίζοντας ποιος είσαι
μην ξεκόβεσαι
μην ξεμακραίνεις
Αχ ακριβό μου σε γέλασε ο άνεμος πάλι
Κοίτα λίγο πίσω, μόνο λίγο
κοίτα πως σβήνει τα ίχνη σου..
Τώρα έχεις δικό σου σώμα μα μην ξεχνάς
απ΄ το στόμα σου ο λόγος της θα ξεχειλίσει
Λόγο το λόγο κτίζεσαι
κύμα το κύμα, λιγοστεύεις

Μην ξεχάσεις..
…ποτέ…

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 7 Ιούλιος 2010 στις 13:15 — 5 σχόλια

Απόσταγμα

Μύρισε κι απόψε το γιασεμί

Ίδιο πάντα

Σαν από τότε

που γεννήθηκε ο κόσμος

Και συ απορείς τι άλλαξε

Στο εδώ, στο τώρα

Κάτι ίσως ανάμεσα στα φύλλα

στον ψίθυρο του αέρα

Σ΄ αυτό το αιώνιο αποστακτήρα

των ψυχών

ο θάνατος μοσχομυρίζει

Σαν αρχαίοι ύμνοι χτίζουν

στο αιθέριο μονοπάτια

συλλαβιστά και απόμακρα

Πάντα στην ίδια μυρωδιά

ο μετρονόμος της ψυχής μου

μετρά αδιάκοπα τις εναλλαγές

σε ένα ρυθμό αργό σαν της… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 29 Ιούνιος 2010 στις 13:40 — 5 σχόλια

Περι δικαιου και αδικου

Δεν είναι το άδικο που με λυπεί

μόνο η μοναξιά του δίκιου η ασάλευτη

Το λουλούδι που κόπηκε από Αγάπη

και έπαψε να ζει, άδικα λέω

δικαιώνοντας την ύπαρξη του

Σαν τη λέξη που σου τρύπησε το τύμπανο (σ΄ αγαπώ)

την ώρα που ψιθυριστά σε πρόδιδε η ευκολία

Τώρα έχεις δίκιο να θυμώνεις

Δεν είναι το άδικο που με λυπεί

μόνο η περηφάνια του δίκιου η μικρόψυχη

Αυτή την περηφάνια που του προσάπτουμε

για να γλυκάνει το εγώ

τις ώρες του γέλιου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 28 Ιούνιος 2010 στις 14:05 — 3 σχόλια

Για τους νεους

Πεδία και κύματα βαρύτητας ορμής [ Βάιος Γ. Προγώνης ] site:www.eef-forum.gr

1. Περί πεδίων – force fields –

Γνωρίζουμε από την πραγματεία μου στις μίνι οπές (ΦΚ/2008) τι αντιπροσωπεύει ένα πεδίο δυνάμεων και πως υπολογίζεται και είναι της μορφής F=Kj N1N2/R^2 όπου Κj η εκάστοτε σταθερά διάδοσης που επιπρόσθετα μετατρέπει τον αντίστοιχο λόγο σε δύναμη και για παράδειγμα ανέφερα το πεδίο δυνάμεων μεταξύ οπών ενώ εικάζω ότι δεν υπάρχει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 22 Ιούνιος 2010 στις 18:32 — 3 σχόλια

Αεράκι

Στην αγκαλιά της αλλαγής
Θα ξοδεύετε ο χρόνος
Στο τρισδιάστατο μανδύα του απατηλού
Το κενό μόνο για τα μάτια
Συμπαγές το Είναι
δικτυώνετε ψηλαφιστά
μες την άγνοια των ζωντανών

Ένα αεράκι πάντα θα προειδοποιεί…

Τα αόρατο νήμα της ψευδαίσθησης
φανερώνετε μόνο σαν κοπεί

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 22 Ιούνιος 2010 στις 16:35 — 4 σχόλια

Ανάσες

Μύριζα τα χρώματα στο σεντόνι

που άφησε η απουσία σου

Μια παράξενη συναισθησία με συνεπήρε

καθώς χάιδευα τις λέξεις

που ξέχασες στο μαξιλάρι

Δυο τρεις ανάσες τριγυρνούσαν

στο δωμάτιο εγκλωβισμένες

απόρροια του έρωτα σου

να επαναλαμβάνουν συνεχώς

είμαι εδώ…είμαι εδώ…

Άνοιξα τα παράθυρα να σε διώξω

Κατέβηκα στο κήπο γυμνός

με το απόγευμα να γλυκαίνει αβάσταχτα

Αισθανόμουν τόσο άδειος και τόσο πλήρης

Τι όμορφη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 17 Ιούνιος 2010 στις 14:07 — 2 σχόλια

Παραμύθι

Καθόμουν στο παράθυρο και σιγοτραγουδούσα

Δυο νότες φάλτσες γλίστρησαν απ΄ το στόμα μου

Κ΄ έπεσαν στο πλακόστρωτο της πλατειάς

Δυο μικροί σπίνοι κατεβήκαν και τις πήραν

Πέταξαν για λίγο και μετά τις άφησαν

Στο καπέλο ενός πλανόδιου μουσικού

Αυτός έσκυψε τις πήρε και τις κοίταξε

Χαμογέλασε με ευχαρίστηση

Έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτί

Πάνω του ένα ζωγραφισμένο πεντάγραμμο

Άφησε της νότες να πέσουν στο χαρτί

Κι αυτές αμέσως πήραν τη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 17 Ιούνιος 2010 στις 1:21 — 3 σχόλια

Αγαπη

Κάποτε η θηλυκή σου φύση
Διαφέντευε το κόσμο όλο
Τώρα γυρνάς με ξέφτερνα σανδάλια
Σε σκονισμένους δρόμους
Τα ταξίδια σου λίγα πια
Κι αυτά υποχθόνια
Να μην τα βλέπουν
Αυτόκλητοι ήλιοι
Στα σωθικά της μάνας γης
Σμιλεύεις την αλήθεια σου
Σε αρχαίες ρίζες
Μητέρα των Μητέρων
Γνώση τ’ άπειρου
Χωρίς θεούς
Χωρίς θνητούς πορεύεσαι
Στροβιλίζοντας το εν δυνάμει
Σε ευκαιρίες που ο χρόνος απαιτεί

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 9 Ιούνιος 2010 στις 16:38 — 5 σχόλια

Αφυπνιση

Πως μπορεί αυτή η γη που χώνεψε ήρωες?

Πως εδώ που φύτρωσαν ιδέες σε γίγαντες του νου?

Πως χάθηκε το κάλος και η αρμονία?

Πως οι κραδασμοί της αρχαίας γλώσσας μας

που δονούσε τον αέρα και σταματούσε

την εντροπία των ψυχών μας χάθηκε?

Πως οι τίμιες λέξεις ξεστράτισαν?

Πως η ανέλιξη πήρε ανάποδη φορά?

Πως η συναίσθηση μας νεκρώθηκε?

#####################################

Φίλε μου και εαυτέ μου μην ξεχνάς

πως στη πλάτη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 3 Ιούνιος 2010 στις 15:00 — 5 σχόλια

Ταύτηση

Κάρφωνα χωρίς να σκέφτομαι..

…..πρώτα τα χέρια

μετά τα πόδια..

κι αυτή η στολή του λεγεωνάριου βαριά

μα πιο βαριές οι τύψεις μου…

τη δουλειά μου έκανα έλεγα και ξαναέλεγα..

Το αίμα πεταγόταν στο πρόσωπο και στο στόμα μου

και ήταν γλυκό να πάρει ο διάολος..

Γιατί αυτόν γιατί Εγώ…

Ξύπνησα τρομαγμένος…

Τι ήταν τούτο πάλι…

Δυο λεπτά σιωπής και ξανακοιμήθηκα

Έκλαιγα ασταμάτητα και το μαύρο μαντήλι στα χέρια μου

νωπό απ’ τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 2 Απρίλιος 2010 στις 18:36 — 5 σχόλια

Λιμάνι

Της ζωής μου ο δρόμος

σε λιμάνι χαμένο

μ’ έβγαλε διψασμένο

Σ’ αυτό το μουράγιο

την καρδιά με κουράγιο

γιομίζω

Με ευχές στις πληγές

να γλυκαίνουν το πόνο

και το βλέμμα καθάριο

Καρτερώντας το πλοίο

Με αλήθειας φορτίο

Σε μια θάλασσα ψέμα

Θησαυρός στη ψυχή

Που την ώρα προσμένει

Ν’ ανταλλάξει φορτίο

Την αγάπη να δώσει

Την αλήθεια να πάρει

Απ’ του κόσμου το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 20 Μάρτιος 2010 στις 23:02 — 6 σχόλια

Βίωμα

Ώρες σκυφτός πάνω από ένα βιβλίο εξατμίζομαι

η μέρα κατρακυλά.

Έξω απ’ το παραθύρι το απόγιομα μελώνει

Μια θαλπωρή αγκαλιάζει το δωμάτιο

Και τα μουδιασμένα μου άκρα την ευγνωμονούν

Υπέροχη αυτού του είδους η μοναξιά

Ανασαίνω βαθιά ως το είναι μου

Μικρή ανάπαυλα, μια γουλιά ζεστό καφέ

Κοιτάζω έξω πάνω απ’ τα γυαλιά μου

Τα χρώματα λιώνουν και σκουραίνουν

Άρτιο συναίσθημα πίσω απ’ τα μάτια

Στο βάθος του ορίζοντα μου φάνηκε πως… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 3 Νοέμβριος 2009 στις 15:03 — 7 σχόλια

Συγχρονοι Εφιαλτες

Μέσα σε τροχούς στριφογυρίζεις ανυπέρβλητος

Χωρίς τύψεις αλέθεις αλήθειες

Χαρίζεις δεκανίκια χάρτινα στα παζάρια και στις αγορές

Βουτάς στις λάσπες την αξιοπρέπεια και την κρεμάς στο τοίχο

Εμφιαλώνεις την βρομερή ανάσα σου και την πουλάς στους απελπισμένους

Τα βράδια τα πίνεις με το χάρο και την αυγή μακελεύεις ψυχές

Χωνεύεις τις σάρκες και ρεύεσαι ικανοποιημένος

Η νύχτα απ’ τις τσέπες σου ξεχειλίζει

Τα μαλλιά σου σκουπίζουν τους νεκρούς απ’ τους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 31 Οκτώβριος 2009 στις 13:39 — 4 σχόλια