εν καιρώ πολέμου

νύχτωσε η πληγωμένη πόλη

και τα παιδιά μεγάλωναν στους

δρόμους μόνα

ψηλαφώντας το σκοτάδι

και ήταν όλα γυμνά και τόσο σιωπηλά

που έκλαιγαν

ακολουθώντας τα σημάδια

των μεγάλων

ύστερα πετροβολούσαν όλη νύχτα

να σβήσουν την φλόγα

στα όνειρα τους

κάτω από γυάλινους γκρεμούς

στα υπόγεια

κλαίγανε από το κρύο οι μεγάλοι

η σελήνη το ήξερε

μα…

σας αφιερώνω

μετά από μια περίοδο απουσίας πνευματικής γραφής

τις αδύναμες  σκέψεις μου .

και εγκαταλείπω   για λίγο την

απρόβλεπτη άδεια του ονείρου  μήπως και κατακτήσω…

τα βράδια αναστηλώνονται  οι κεραίες  πιο ψηλά

στα  κοσμικά ραντάρ  

εις το διαπασών ξοδεύονται  τα φώτα  

και ανοίγει της  ενημέρωσης η αυλαία

και όλη της η δόξα  σαν φευγάτο κυνηγημένο αστέρι…