Πάντα υπάρχει λύση





Καρφιά είναι τα βάσανα

αυτά που σε τρυπάνε

στην πλάτη φόρτωσες πολλά

και τώρα σε λυγάνε



Λάθη έκανες πολλά

τώρα τα πληρώνεις

στο ποτό ψάχνεις παρηγοριά

και μέσα σου ματώνεις



Μη κάθεσαι εκεί

στον κόσμο σου χαμένος

σήκω περπάτα στη βροχή

και ας είσαι ερημωμένος



Αυτά τα ζόρια που τραβάς

σε έχουνε τσακίσει

προχώρα μπροστά μη σταματάς

πάντα υπάρχει… Συνέχεια

Χαμένα όνειρα


Νύχτες μοναξιάς σαν έρημα πλοία
χωρίς ναυαγό δίχως ελπίδα
μας τραβούν πιο βαθειά
σε σκοτεινά ταξίδια

Το μυαλό κουβάρι
ένα σάπιο καράβι
φεύγει ταρακουνάει
σε αγριεμένα πελάγη

Τα χρόνια σαλπάρουν
χαραγμένα στη μνήμη
είμαι και ήμουν
μια σταγόνα στην πρύμνη

Χαμένα όνειρα
χαμένες ελπίδες
περιστέρια λευκά
σε άγνωστες πατρίδες


28-12-09

Τι φοβήθηκες

Δυο φορές την πόρτα μου χτύπησες
την πρώτη φορά ξαφνιάστηκα δεν άνοιξα
εσύ επέμενες την δεύτερη συστήθηκες
άφησα λίγη χαραμάδα με είδες και σε είδα

Τι μοναξιά και θλίψη που νιώθεις την ένιωσα
με την άκρη των δάκτυλων σε ακούμπησα
μου γύρισες την πλάτη και αποτραβήχτηκες
ποτέ δεν έμαθα τι ήταν αυτό που φοβήθηκες

εγώ απλά ήθελα λίγο φως στο σκοτάδι σου να ρίξω...

27-12-09

Αξίζει άραγε





Αξίζει άραγε κάποιον να αγαπάς

να χάνεις τον ύπνο σου να μην κοιμάσαι

όταν αυτός δεν νοιάζεται πως περνάς

αν τις νύχτες ξενυχτάς η τυραννιέσαι



Αναρωτιέμαι αν αξίζει τελικά να αγαπάς

όταν ο άλλος σε κάνει και πονάς

εσύ δίνεις όλη την ύπαρξη σου

και αυτός ματώνει την ψυχή σου



Ναι είναι όμορφο αγάπη να χαρίζεις

όταν όμως δεν υπάρχει ανταπόκριση

πληγώνεσαι δακρύζεις

όλος αυτός ο πόνος άραγε… Συνέχεια

Ένα μαρτύριο

Δεν κατάφερα να πνίξω την αγάπη
ήταν πάνω από μένα δυνατή
βρήκε μόνη της μια χαραμάδα
ξετρύπωσε και βγήκε με ορμή

Πληγή ανοιχτή μου άφησε
ρέει συνεχώς αιμορραγεί
με έκαψε με πλήγωσε
ένας πυρήνας που έχει εκραγεί

Δεν ξέρω αν ποτέ καταφέρω
να σταματήσω της λάβας τη ροή
ένα αφόρητο μαρτύριο
που με καίει συνεχώς και αιμορραγεί




17-10-09

Αναμνήσεις
Στίχοι :Μητροπούλου Μιμή


Αναμνήσεις πολλές στο μυαλό μου έχουν ριζώσει
δεν μπορούν να σκορπιστούν μ’ έχουν καταρρακώσει
είμαι πια εγκλωβισμένη στα πολύ βαθιά
κι’ εσύ είσαι μια αρρώστια που δεν έχει γιατρειά

Αλλιώς τη νιώθουμε οι δύο μας την αγάπη
σ 'ένα διαφορετικό βαδίζει ο καθένας μονοπάτι
πες μου που να βρω δύναμη να σε σβήσω οριστικά
αφού πια... δεν αντέχω... να ζω στα σκοτεινά!!!


19-8-09

Ερωτικό κάλεσμα





Με κάλεσες σε ταξίδι μαγικό

σε έναν γαλάζιο απέραντο ουρανό

δε ρώτησες αν μπορώ να ακολουθήσω

τη μαγεία διπλά σου να ζήσω



Εμφανίστηκες πολύ αργά

να αγγίξεις την ψυχή μου

αν είχες έρθει νωρίτερα

σίγουρα θα γινόσουν προσευχή μου



Μακάρι να μπορούσα μαζί να ταξιδέψω

σε κόσμο μαγικό τον ερώτα να νιώσω

άργησες να ‘ρθεις πέρασαν πολλά τρένα

και ‘μειναν στα μάτια μου τα δάκρυα… Συνέχεια