Έφυγες κι όλα μοιάζουνε να είναι λυπημένα

σε κρίζο χρώμα βάφτηκαν δε θέλουνε κανέναν

Το ράδιο σταμάτησε και το στυλό δε γράφει

η γλάστρα μου μαράθηκε κι ο πόνος καταγράφει

Μέχρι που να΄ρθεις θα΄ναι ολα μαγεμένα

θα κοιμούνται σε ατέλειωτη σιωπή

Θα ξυπνήσουν μονάχα ένα-ένα

όταν ο ίσκιος σου στο δρόμο θα…

Κι αν σ΄αγαπώ

ποτέ μου άκρη δε θα βρώ

Νοτίζουν τα αισθήματα ολοένα

οργίζονται γίνονται κανένα

Κι αν σ΄αγαπώ

ακίνητη στέκω εδώ

Αμφίρροπες στιγμές και με προστάζουν

το είναι και τη σκέψη μου διατάζουν

Αμφίρροπες στιγμές στο άστατο μυαλό μου τριγυρίζουν

αδύναμες στιγμές τα πάθη μου…

Στό είδωλο μιλάω του καθρέφτη

που άψυχο κοιτάζει μα δε βλέπει

Του λέω πως δεν είσαι πια εδώ

και πόσο θέλω απόψε να σε δώ

Στο είδωλο μιλάω μ΄αγωνία

γυρεύοντας μιά ευκαιρία

Ελπίδες του ζητάω για να βρώ

τη δύναμη απ΄τ΄αδιέξοδο να βγώ

Στο είδωλο μιλάω του καθρέτη

και του ζητάω να σε…

Περνάει γρήγορα ο καιρός τα γηρατειά κοντεύουν

τα νιάτα πιά το μακρινό ταξίδι τους γυρεύουν

Πίκρες και βάσανα  πολλά μαζί τους τώρα φεύγουν

αλλάζει η ζωή στα γηρατειά όλοι τα αποφεύγουν

Ο χρόνος ασπρίζει τα μαλλιά ο πόνος ρυτίδες βγάζει

υποταγμένοι τελικά στο νου τους που αλλάζει

Τα μάτια δε βλέπουνε καλά τα…

Χωρίς δεσμά δίχως σκοπό και τέρμα πιά το άγχος

θα συνεχίσω τη ζωή κι ας γίνω ένας βράχος

Τα κύματα τον δέρνουνε βαριά και μολυσμένα

αυτός όμως ορθώνεται και πρόβλημα κανένα

Έτσι θα ήθελα κι εγώ στα πόδια μο να στέκω

ατσάλι να΄χω στην καρδιά χωρίς θλίψη να βλέπω

Φαίνομαι σ΄όλους δυνατός όλους…

Γλυκιά αέρινη μορφή κυλάς όπως και ο χρόνος

έχεις χαθεί στο παρελθόν και πάλι μένω μόνος

Μορφή που σε πλανέψανε χιλιάδες θεωρίες

έφυγες τόσο ξαφνικά γεμάτη απορίες

Εσύ που κάποτε απλά τον κόσμο αγαπούσες

το χέρι άπλωνες δειλά κι όλους τους βοηθούσες

Εσένα αόρατη μορφή κάποιος σε καρτεράει

αργά-αργά και…

Ψεύτικα ονείρων σκηνικά

δναμικά τη σκέψη μου μπερδεύετε

Με ναυλωμένα μέσα τελικά

σας βλέπω στη ζωή  να ταξιδεύετε

Παράξενα ερώτων μυστικά

που κυκλικά το πρόσωπο ζαρώνετε

Αχνά χαμόγελα προσποιητά

με ζαβολιές στα χείλη μου σκαρώνετε

Παράμερα θα στέκω τώρα πιά

αρνητικά τα πάντα θα τα…

Μας παίρνει ο χρόνος και μας πάει

σε μια καινούρια εποχή

Παραμερίζοντας τα πάντα

αίσθημα δάκρυ και ντροπή

Η μοναξιά μας καρτερεί

Κάνουμε λάθη μα...πειράζει

ποιός θα μας δεί ποιός θα φωνάξει

Ποιός το σωστό θα βγεί να πεί

και απο ποιόν θα ακουστεί

Τίποτα πιά δεν μας…

Νύχτα απέραντη μαυροφορούσα

της σκοτεινιάς ωραία μούσα

Το βαθύ αγκαλιασμά σου

με προσκαλεί πάλι κοντά σου

Στόν ερχομό σου ο νούς μου σκοτεινιάζει

το εγκλημα στο εγκλημα γκρινιάζει

Πόνο και τρόμο αραδιάζει

ο πόνος που όλους μας τρομάζει

Νύχτα το αγκαλιασμά του πόνου

αναδρομή του…

ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ Μάτια μο δακρυσμένα  συντρίμια του καιρού

η μοναξιά κι η τρέλα σας ρίξανε αλλού

Ποιές σκέψεις  σας βαραίνουν τι έννοιες σας θολούν

και βλέμμα βαρύ σας δίνουν χωρίς να μου το πούν.

Μάτια που με τραγούδια βρέχονται και χαλούν

αισθήματα χαρίζουν και δεν μπορούν να δούν

Ποιές λέξεις σας…

Γιατί η σκέψη μου πάντα γυρίζει

σε κάποιες εικόνες ξεθωριασμένες πιά

Πάντα τις νύχτες με ταξιδεύει

σε μια πατριδα που είναι μακριά

        Ρ Ε Φ Ρ Α Ι Ν

Θυμάμαι πως ήμουν ακόμη παιδί

βλαστάρι σπασμένο μεγάλη πληγή

Μονάχα στα όνειρα μου ταξίδευα εγώ

είχα τον ουρανό και τ΄άστέρια οδηγό

Σε…

Χθές βράδυ που καθόμουνα έξω απ΄το ταβερνάκι

μου ήρθε ξάφνου στο μυαλό εκείνο το βραδάκι

Είχε φεγγάρι ολόγιωμο και τόσο φωτεινό

σαν το δικό σου πρόσωπο γλυκό κι αγγελικό

          Ρ Ε Φ Ρ Α Ι Ν

Θα σ΄αγαπώ μου έλεγες γλυκά και τρυφερά

εμεις οι δυό θα ζήσουμε…

Πληγή αβάσταχτη είναι η μοναξιά

που σε τρυπά όταν τις νύχτες ξαγρυπνάς

Σαν την βελόνα ελπίδες κι όνειρα κεντά

και σ΄αγνωστα μονοπάτια τα σκορπά

         Ρ Ε Φ Ρ Α Ι Ν

Μόνο εσύ αν ερωτευτείς καρδιά

μπορείς να διώξεις μακριά τη μοναξιά

Βγάλε με…

Βλεπω πρόσωπα χλωμά πρόσωπα κουρασμένα

μάτια θολά και απλανή μάτια απεγνωσμένα

Ψάχνουν για όνειρα-όνειρα που πήγανε χαμένα

και τις ελπίδες να πηδούν τριγύρω απελπισμένα

           Ρ Ε Φ Ρ Α Ι Ν

Κι εγώ θαρρώ μαζί τους πως ζώ

στα όνειρα που χάνονται μα δεν…

Πονάει ο κόσμος φθείρεται

φωνάζει απελπισμένα

Σε τούτη την παλιοζωή

στον φθόνο και στο ψέμμα

Ζητά το δίκιο του να βρεί

μα ποιός θα του το δώσει

Κανείς δεν βρίσκεται κοντά

χέρι να του απλώσει

Παλιοζωή μας…

Πως μπορείς να φεύγεις  δίχως ένα αντίο

πως μπορείς ν΄αλλάξεις τώρα το τοπίο

Τον γαλάζιο ουρανό γκρίζο για να βάψεις

της ζωής μας τ΄όνειρο για πάντα να διαγράψεις

           Ρ Ε  Φ Ρ Α Ι Ν

Φεύγεις πας ταξίδια  ζείς σε άλλους ουρανούς

Πόσο θες ν΄αντέξω θα μου…

Ο  Παύλος ο Ζήσης κι ο Γιώργης

τρείς φίλοι κι οι τρείς μουσικοί

Μαζί ξεκινήσαν να πάνε

σε μια ξεχασμένη εξοχή ένα πρωί

Τραγούδια θελήσαν να πούνε

σ΄ανθρώπους που ήταν εκεί

Τις νότες τους χάσαν στο δρόμο

και μείνα βουβοί και…

Θυμάσαι ήτανε Άνοιξη

οταν σου έκλεψα το πρώτο το φιλί

Ήσουν της Άνοιξης αυγή

γεμάτη ροδοπέταλα μορφή αγγελική

Μαζί σου τραγουδούσαν τα πουλιά

σου κλέβανε το άρωμα και φεύγανε δειλά

Μα όταν επιστρέφανε αρχίζανε ξανά

να ρίχνουν ροδοπέταλα…

Τρείς άγγελοι μουυ φέρανε φτερά

πήραν τις πίκρες μου και μου΄δωσαν…

Χθές σαν όνειρο γεννήθηκε ένα αστέρι

οχι ψηλά στόν ουρανό μα εδώ στη γή

Δειλά-δειλά μου άπλωσε το χέρι

γέμισε φώς το δειλινό μου άλλαξε τη ζωή

                Ρ Ε Φ Ρ Α Ι Ν

Ένα αστέρι γεννιέται και ηχούν οι καμπάνες

ένα αστέρι γεννιέται κάποιες γίνονται…