Πάνω σε στίχους που με θέλουν ζωντανό

πλανιέται απόψε περασμένη μελωδία,

αυτά τα λόγια τώρα γράφω σε πανό,

τα τραγουδώ με τα παιδιά σε χορωδία.



Τρέχουν οι λέξεις σαν νερά απ' τις πηγές

και καθρεπτίζουν των ματιών το άδειο βλέμμα,

λόγια βοτάνια που γιατρεύουν τις πληγές,

γραφές των τοίχων με μελάνι και με αίμα.



Ζεστά τραγούδια με μια λάβα…

Μέσα στα χέρια μου σε βρίσκω ξαπλωμένη

να ονειρεύεσαι, να κλαις και να κοιμάσαι,

στην αγκαλιά μου θα ξυπνάς ερωτευμένη

και εγώ θα νοιώθω αν μ' αγαπάς κι αν με θυμάσαι.

Μέσα στα μάτια μου σε βρίσκω δακρυσμένη

για το παρόν σου που γερνά και σε πλακώνει,

στην αγκαλιά μου θα αγαπιέσαι ευτυχισμένη

με μιαν αγάπη που το σύμπαν αυλακώνει.

Μέσα στο όμορφο ταξίδι που με δένει,

που με κλειδώνει στη δική σου φυλακή,

μαζί με μένα δεν θα είσαι πια…