Μεγάλες λεωφόροι της ροής,

ατέλειωτης ρουτίνας κι ευκαιρίας,

χαοτικό παιχνίδι της ζωής

ο κόσμος μιας αδιάκοπης πορείας.



Βιτρίνες και καθρέπτες των ματιών

και οι μπάντες να ροκάρουν τη χαρά τους,

πολυόροφα ταξίδια των ποδιών

σε ιπτάμενα γραφεία τα όνειρά τους.



Σε πόλεις των αυτόματων ρυθμών,

των άγνωστων, αμίλητων και μόνων,

σε θάλασσες απείρων αριθμών,

σε ακρόαμα γιγάντιων μικροφώνων.



Μεγάλες λεωφόροι της αιχμής,

εκθέσεις της…

Συνέχεια

Μια πονεμένη ανατριχίλα,

ένα κεντρί που δεν περνά,

σαν το σαράκι μες τα ξύλα,

σαν ένας λύκος που πεινά.



Ρεμπετο-μπλούζ που αργοκλαίει,

στίχος που σκάβει την πληγή,

σαν τη φωτιά που σιγοκαίει,

πανσέληνος που αιμορραγεί.



Μια πονεμένη ανατριχίλα,

σαν μια ανάμνηση παλιά,

μικρό σκουλήκι μες τα μήλα,

σαν μια βροντή στη σιγαλιά.



Ένα παράπονο που καίει

σ' ένα μπουζούκι λαικό,

και μια ψυχή που καταρρέει

σε ένα κύμα…

Συνέχεια

Το καλοκαίρι σου ξυπνά και σε θυμάται,

σε ξελογιάζει με πολύχρωμα στοιχεία

σε ξεσηκώνει με της φύσης τα ηχεία

και θέλει δίπλα σου τις νύχτες να κοιμάται.



Το καλοκαίρι σου ξυπνά και σε ξυπνάει,

από τη νάρκη και τη θλίψη του χειμώνα,

κλεμμένες ώρες απ' τα πλάνα ενός αγώνα,

που καταρρέει μες το χρόνο που γερνάει.



Το καλοκαίρι σου ξυπνά και σε δροσίζει,

σε ήπια θάλασσα ηλιόλουστη σε ρίχνει,

πάνω στην άμμο σχηματίζονται τα ίχνη,

και ένας ήλιος… Συνέχεια

Πάνω στα σύννεφα ξαπλώνεις,

ονειροβάτης μιας γενιάς,

αστέρια αμέτρητα καρφώνεις

στον ουρανό της σκοτεινιάς.



Πάντα ξεχνάς να μεγαλώσεις,

ποτέ δεν θέλεις να σωθείς,

ό,τι κι αν έχεις θα το δώσεις,

ακόμα κι αν θα προδωθείς.



Μέσα στον άνεμο ξεχνιέσαι,

ο εαυτός σου ένα παιδί

σε ένα ξερόκλαδο κρατιέσαι

με θέα όσα έχεις δει.



Μέσα στο όνειρο θα μένεις,

στην άγια τρέλα σου πιστός,

όλο τον κόσμο θα ανασταίνεις

και θα πεθαίνεις… Συνέχεια