Ο άνθρωπος δεν αποδέχεται τη διαφορετικότητα στον άνθρωπο λόγω του απύθμενου εγωκεντρισμού του,

λόγω του «παραφουσκωμένου» του Εγώ, λόγω του επηρμένου του εαυτού.

Θέλει όλος ο κόσμος να’ ναι σύμφωνος με την εικόνα που έχει ο ίδιος για τον εαυτό του, θέλει το σύμπαν ολάκερο διαμορφωμένο όμοια με εκείνον.

Γι’ αυτό και δημιουργεί ένα Θεό εγωπαθή που με τη σειρά του "δημιουργεί" ανθρώπους σύμφωνα με τη δική του εικόνα και ομοίωση.

Δεν υπάρχει τίποτα το ιερό, τίποτα το…

Σαν άσφαλτος Θεός εγχειρίζεις σ’ ανθρώπους

όσα εκείνοι αποστερούν στους εαυτούς τους.

Και αυτοί, βρετίκια δίνουν σε εσέ μια πίστη όλο

μόχθο κι ακάματο αγώνα χωρίς σκοπό κανένα.

Σαν γητευτής πλανεύεις το «ποτάμι» από ψυχές

που ψάχνει να εκβάλλει…

Τα λάθη επαναλαμβάνονται από συνήθεια και η συνήθεια είναι πανίσχυρη, είναι η διαμόρφωση του ανθρώπου με κοιτίδα στο παρελθόν η οποία «ταξιδεύει» προς το παρόν χιλιάδες χρόνια τώρα. Η διαμόρφωση είναι ο «αυτόκλητος δυνάστης» του ανθρώπου.