Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του ορφανιδης νικος -- Δεκέμβριος 2008 Αρχείο (33)

Και εσύ δεν ήρθες

Έστρωσα το τραπέζι
Κάθισα απέναντι μου
Γέμισα τα δυο ποτήρια
Αφού εσύ δεν ήρθες!

Του έρωτα μου η λατρεία
Ταξίδια αλλού αναζητάς

Έπιασα το ποτήρι
Απ’ τους καημούς δεν χώραγε κρασί
Κοίταξα στο παραθύρι
Μοναξιά μου εσύ μέσα να μπεις

Η μοναξιά μου παίζει
Και γελά απέναντι μου
Δεν μου κάνει τα χατίρια
Δεν θα ρθει μου είπε

Του έρωτα σου η λατρεία
Ταξίδια αλλού αναζητά

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 31 Δεκέμβριος 2008 στις 18:38 — 9 σχόλια

29 -12-0000-29-12-2008

29-12 -2008

Η ιστορία μας θυμήθηκε

Ξανά σαν να ναι πιόνια

Τα ίδια όπως ακριβώς

Πριν δυο χιλιάδες χρόνια

Πάλι ξαναθυμήθηκε

Μας φέρανε στον νου μας

Χιλιάδες δεκατέσσερα

Μώρα ήταν στην κούνια

Ποιος δεν θυμάται φίλοι μου

Εκείνον τον Ηρώδη

Ποιος δεν θυμάται πέστε μου

Εκείνη την Σαλώμη

Προχθές εβγήκαν παγανιά

Ξανά να μας θυμήσουν

Βγήκαν και σφάξαν τα παιδιά

Για να τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 30 Δεκέμβριος 2008 στις 14:00 — 12 σχόλια

Η Πολη βουλιαζει

Η πόλη βουλιάζει

Ξανά μες στον βάλτο

Μερμήγκια που τρέχουν

Ακούς της φωνές τους παντού

Τα στήθια τους βάζουν

Ψηλούς να τρομάξουν

Ωχρές καταστάσεις

Να αλλάξουν τώρα ζητούν

Και συ βολεμένος

Μες στον καναπέ σου

Αδιάφορος βλέπεις

Εικόνες φρικτές

Αυτούς τους αλήτες

Που έχουν καρδιές

Η πόλη βουλιάζει

Σειρήνες σφυρίζουν

Καπνοί δακρυγόνα

Το αίμα να στάζει παντού

Καρδιές… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 29 Δεκέμβριος 2008 στις 12:38 — 14 σχόλια

Ερωτας κια Συνείδηση

Τσακωθήκαν πάλι η συνείδηση

Και ο έρωτας μου

Θέλανε για να τα πούνε

Στον καθρέπτη της καρδιάς μου

Η συνείδηση με ήθος

Και ο έρωτας με πάθει

Θέλανε την διαφορά τους

Να την βρούνε ως το βράδυ

Ο έρωτας στα πάθη του

Η συνείδηση στα πρέπει

Ποιος θα κερδίσει από τους δυο

Ποιος της ζωής μου ο καθρέπτης

Η συνείδηση λέει κάνε πίσω

Και ο έρωτας μου

Εγώ πρέπει να νικήσω

Φτάνουν πια τα σφάλματα μου

Φτάνει πια αυτό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 24 Δεκέμβριος 2008 στις 13:37 — 9 σχόλια

Δεν μπορω να Λυτρωθώ

Κλείνω τα μάτια

Και ονειρεύομαι εσένα

Ψάχνω χαμένα

Το δικό μου το εγώ

Ψάχνω στο δείλι

Της καρδιάς μου απεγνωσμένα

Μήπως μπορέσω

Ξανά να αγαπηθώ

Μα τώρα εσύ

Είσαι πια σε άλλη διάσταση

Και εγώ θα ζω

Μέσα σε μια παλιό κατάσταση

Κλείνω τα μάτια

Τα βλέφαρα μου δακρυσμένα

Ζητώ εσένα

Το δικό μου γιατρικό

Με πήρε νύχτα

Σ’ όνειρα μου αγαπημένα

Ήμουν με σένα

Δεν μπορώ να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 23 Δεκέμβριος 2008 στις 14:18 — 11 σχόλια

Με κέρδισε η Νυχτα

Εμένα με κέρδισε η νύχτα

Γυρίζω σε ερείπια σπίτια

Ξεχασμένες αναμνήσεις που πονάνε

Τα όνειρα σκόρπια πίσω δεν γυρνάνε

Και λαχταρώ

Θαρρώ πως ήταν χθες

Όταν τα έζησα

Θαρρώ πως ήταν χθες

Που μ’ αγαπούσες

Θαρρείς ο έρωτας εμάς

Μας εμισούσε

Φονιάς σκληρός ο εγωισμός μας

Ένοχοι αθώοι και οι δυο

Άβατος ο χρόνος σκληρό και το παρών

Η νύχτα τώρα δεν έχει τελειωμό

Και λαχταρώ

Θαρρώ πως ήταν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 22 Δεκέμβριος 2008 στις 14:19 — 10 σχόλια

Φεύγουν τα Χρονια

Φεύγουν τα χρόνια στης βροχής το ρέμα

Η ψυχή πληγωμένη δίχως αίμα

Ψάχνει όνειρα που μείνανε χαμένα

Μες στα συρτάρια και ντουλάπια

Ήταν κλεισμένα

Τώρα ζητάς καρδιά να ζεσταθείς

Μνήμες αγάπης όπου χαθήκαν

στον καθρέπτη κοιτάς θα χρεωθείς

χρόνια που περάσαν δεν σταθήκαν

φύγαν τα νιάτα μες τα καρτερίμια

μια ζωή με θυσίες και συντρίμμια

είχες ρόλους σε περαστικές αγάπες

μα τα σημάδια φορτωμένα

πάνω στης… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 21 Δεκέμβριος 2008 στις 12:18 — 9 σχόλια

Πόσο φοβάμαι να αγαπώ

Σου χάρισα μια αγκαλιά
Ζητιάνεψες αγάπη
Ζωγράφισες μία καρδιά
Νόμισες πως θα ρθει

Μα πόσο φοβάμαι ν’ αγαπώ
Πόσο φοβάμαι να χαρίζω
Σε ότι αγάπησα εγώ
Τον πόνο εγώ γνωρίζω

Θα στην χαρίσω την καρδιά
Να σου γεμίσει βράδια
Μη την προδώσεις να πονά
Μα γέμισε την χάδια

Μα πόσο φοβάμαι ν’ αγαπώ
Πόσο φοβάμαι να χαρίζω
Σε ότι αγάπησα εγώ
Τον πόνο εγώ γνωρίζω

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 20 Δεκέμβριος 2008 στις 15:55 — 9 σχόλια

Στο θρανιο της Αγαπης

Κάθισα πάλι στο θρανίο της αγάπης

Ξανά μικρό παιδί, μες την χαρά

Σκάλισα της ζωής, ένα συρτάρι

Βρήκα το γράμμα, που χες στείλει

Από παλιά

Και μου είπες ότι θα ρθεις

Από χειμώνας ήρθε Μάρτης

Και φυτρώσαν ανεμώνες

Στης ζωής μου τους χειμώνες

Κάθισα πάλι στο θρανίο της αγάπης

Απ’ τα λάθη μου να, μάθω ξανά

Θα σφαλίξω τώρα, τα πάντα πάλι

Να φυλακίσω, της ελπίδες

Μες την καρδιά

Και μου είπες ότι θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 17:23 — 9 σχόλια

Ειμαστε Αδερφια

Τα’ είν’ αυτό που μας ενώνει,

μέσα στο κελί που μένω

Εσύ μ’ έφερες εδώ μέσα,

λες μαζί να σαι δεμένος

Εσύ είσαι που με βλέπεις ,

μες στα σίδερα κλισμένο

Ποια είναι η διαφορά μας,

σε ρωτώ και επιμένω

Ήρθες για να με συλλάβεις,

να με κλείσουν στο κελί μου

Και εσένα επιλέξαν ,

και να μένεις δώ μαζί μου

Ποια είναι η διαφορά μας,

ίσως κάτι μας ενώνει

Ένα μπάτσο και να θύτη,

ίδιος χώρος μας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 14:55 — 6 σχόλια

Το Τρενο της Ζωης

Ένα ταξίδι η ζωή μας

περπατάμε σιωπηλοί

Μάρτυρες μες στην νύχτα

Σαν τρένο πάνω στης γραμμές

Χωρίς να λέμε μια αλήθεια

Κάνε το ταξίδι σου και εσύ

Άμοιρε ταξιδιώτη

Ένα βαγόνι στην γραμμή

Σαν ένας στρατιώτης

Συνέχισε να ταξιδεύεις

Ναι πάνω στης ράγες σου

να κουβαλήσεις το φορτίο

τίποτα δεν θα αλλάξει

μέχρι να πεις στερνό αντίο

κανε το ταξίδι σου και εσύ

άμοιρε ταξιδιώτη

ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 14:44 — 4 σχόλια

ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΓΑΠΑΜΕ

Θάλασσα το χρώμα,
Των ματιών σου
Θάλασσα το δάκρυ,
Βρέχει το μάγουλο σου
και που να βρω χαρτί ,
Να γράψω τον καημό σου

Μια ζωή εμείς,
για πάντα θα πονάμε
Αφού στιγμή δεν παύουμε,
εμείς να αγαπάμε

Τέλειωσαν χάθηκαν ,
Τ’ όνειρα μας
Πάλι σε μια άκρη,
θα κλαίμε στον ρυθμό μας
Δεν είν’ αυτή ζωή,
και ο κόσμος ο δικός μας

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 16 Δεκέμβριος 2008 στις 15:02 — 5 σχόλια

Ο Νεοελληνας

Ξύπνησα πάλι σήμερα ,ας πάρω τον καφέ μου

και η δουλειές ας μείνουνε, για λίγο στο καρνέ μου

αργότερα θα ασχοληθώ, ας κάτσω λίγο ακόμα

άσε ας περιμένουνε, δεν θα γενώ και πτώμα

η ώρα πήγε έντεκα, ας πάω στο γραφείο

αν με ρωτήσουν θε να πω, φταίει το λεωφορείο

αυτοί που είναι στην σειρά, άσε πια δεν ασχολούμαι

και αύριο ημέρα είναι, μπορούν να ξαναρθούνε

αυτός είναι ο Ελληνας, ποτέ του δεν αλλάζει

ο πόνος είναι αλλουνού, εμένα τι με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 16 Δεκέμβριος 2008 στις 14:21 — 8 σχόλια

Ο Τρελος και η πικρη αληθεια

Συνάντησα μια μέρα τον τρελό, έτσι τον λέγαμε πάντα όλοι

Αυτός που ανέμελα γύριζε, ολημερίς μέσα στην πόλη

Τον κοίταξα καλά με κοίταξε, κ’ εκείνος με μεγάλη απορία

Με ρώτησε τι να θέλω εγώ, απ’ όλη αυτήν την κοινωνία

Και εγώ τώρα χαμογέλασα, του είπα εσύ τι λες να θέλω

Να ζήσουμε σαν άνθρωποι ,τι άλλο λέω σαν πιο σπουδαίο

Αρχίζει εκείνος να μου γελά, σαν τον ποιο τρελό μέσα στην φύση

Τον κοίταξα περίεργα ώσπου, με την σειρά να μου απαντήσει

Μην ψάχνεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 15 Δεκέμβριος 2008 στις 20:03 — 8 σχόλια

Παγκοσμιοποιηση

Είναι ο κόσμος ένα τρένο, με διαφορετικά βαγόνια

Άσπρα μαύρα και κίτρινα, τα κόκκινα τα κάψανε πριν από χρόνια

Είναι ο κόσμος ένα τρένο, που δεν ξέρει που τραβάει

Ο ένας σπρώχνει ο άλλος βρίζει, μα ο κόκκινος πώς γελάει

Ίσως να ναι από αγάπη ,ίσως τα έχει συνηθίσει

είναι ο πρώτος τα έχει ζήσει, χρόνια πριν εκεί στην μακρινή την δύση!

Τώρα είναι μες τα βαγόνια ,ίσιοι όλοι μεταξύ τους

άσπρα κίτρινα κόκκινα μαύρα, τι όνειρα παίρνουν μαζί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 15 Δεκέμβριος 2008 στις 12:00 — 8 σχόλια

μας Προδωσαν οι φιλοι

Είναι φορές, μες στην ζωή

Που έρχεται, να κλάψεις

Είναι που οι φίλοι, οι παλιοί

Σε έχουνε, ξεχάσει

Και τότε θέλεις, μια γωνιά

Κάπου, να ησυχάσεις

Και όλο ζητάς την αφορμή

Που σε έκαναν, να κλάψεις

Μα όσο και αν ψάχνεις, δεν θα βρεις

Άκρη αρχή και τέλος

Μόνο απ΄ της καρδιάς σου την πληγή

Ξεκάρφωσε το βέλος

Είναι φορές, που σου’ρχετε

Να φύγεις, να ξεχάσεις

Καινούργιους, φίλους, εσύ ρωτάς

Να θέλεις, για να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 14 Δεκέμβριος 2008 στις 16:36 — 8 σχόλια

Που θα παει

Τι κακό που μας συμβαίνει

Και έως όπου να τραβήξει

Βλέπω κόσμο που πεινάει

Άραγε πόσο θα αντέξει

Βλέπω τα παιδιά δεν παίζουν

Ο κόσμος να χει ανεργία

Κ’ όλοι οι συνταξιούχοι

Το έριξαν στην επαιτεία

Είπα κάπως να φωνάξω

Ίσως έτσι να κάνω κάτι

Μα αμέσως θα μου πούνε

Ότι είμαι ο τρομοκράτης

Όλ’ αυτοί που μας ληστεύουν

Που μας κλέβουν τον ιδρώτα

Σύμφωνα και με τον νόμο

Είναι τα μεγάλα τα όντα

Nαι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 13 Δεκέμβριος 2008 στις 14:20 — 6 σχόλια

Λενε την Ανοιξη

Λένε την άνοιξη
Οι έρωτες ανθίζουν
Λένε πως όλα τα πουλιά
Θα σμίξουν
Λένε ο σπόρος της αγάπης
Θα φυτρώσει
Λένε πως η ζωή μπορεί
Να ξανανιώσει

Όμως εμείς είμαστε λάθος εποχή
Χειμώνας βαρύς
Για μια ολόκληρη ζωή
Έχεις χαθεί

Λένε την άνοιξη
Πως σμίγουνε οι δρόμοι
Λένε πως φτάνει μια φορά
συγνώμη
λένε αν έφταιξες και το’ χεις
μετανιώσει
λένε πως η αγάπη σου
ναι θα φουντώσει

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 13 Δεκέμβριος 2008 στις 13:24 — 5 σχόλια

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Από παιδί, φροντίζανε, δήθεν, για το καλό μου

Και αυτό, που θέλανε, αυτοί μου, βάζαν στο μυαλό μου

Χωρίς, να με ρωτήσουνε, άλλοι, ν’ αποφασίζουν

Να ‘μαι ένα καλό παιδί, πάντα να με ορίζουν

Να μην ρωτώ στα δύσκολα, αυτά είναι της μοίρας

Μου λέγαν κάθε τους στιγμή, θα μάθεις, με την πείρα

Με βάλανε στο σύστημα,τυφλά να προσχωρήσω

Να μην μπορώ στα δύσκολα, κανέναν να ρωτήσω

Πάντοτε ο καλός παπάς, και ένας αστυνόμος

Και ένας δάσκαλος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 12 Δεκέμβριος 2008 στις 15:28 — 7 σχόλια

ΟΙ Υποταγμενοι

Εσείς που μας διδάξατε

Πρώτη την αδικία

Εσείς που πρώτη πάντα σείς

Μας δείξατε πορεία

Κάθεστε τώρα σιωπηλοί

βολεμένοι στην γωνία

εσείς που μπασταρδέψατε

αυτήν την κοινωνία

εσείς μας θέλατε νεκρούς

πολίτες και ρουφιάνους

εσείς μας υποτάξατε

σε όλους τους μεγάλους

δεν έχετε να δώσετε

κρυφτείτε μασκαράδες

δάσκαλοι της υποταγής

και εσείς καθηγητάδες

λάθος μας εδιδάξατε

δεν είχατε την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 11 Δεκέμβριος 2008 στις 13:06 — 8 σχόλια