Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Δεκέμβριος 2008 Καταχωρίσεις ιστολογίου (213)

ΤΟ ΛΑΘΟΣ

Χρόνια τώρα πόσο μίσος

ίδια πατρίδα άλλος θεός

Τι; Είχανε να μοιραστούνε

οσμάν ο τούρκος ο Πέτρος

Ο ρωμιός

Από παιδιά παθαίνανε

μες τα ίδια τα βάσανα τους

τους είχαν να μοιράσουνε

ένα θεό! Η μόνη διαφορά τους

ένας τον ήθελε θεό

αλλάχ τον ήθελε ο άλλος

μα όμως σαν μεγαλώσανε

καταλάβανε πως είχαν λάθος

πώς να μοιράσουν και η δυο

που με χίλιες δυο αιτίες

ένας θεός για όλους μας

μα τόσο διαφορετικές… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 13:19 — 6 σχόλια

Ροκ θανάτου

Δεν παίρνει από συμβουλές

δεν παίρνει από λόγια

μία ζωή χαλάλισε

σ’ ανήλια καταγώγια.

Αγάπες του προσφέρουνε

και όνειρα με δόσεις

αχ μόνο εσύ Χριστέ μπορείς

αν θες να τον γλιτώσεις.

Ρ

Στην αγκαλιά του

χορεύει ο έρωτας τα βράδια ροκ θανάτου

και κάθε που έρχονται μεσάνυχτα Σαββάτου

δεν ξέρει αν θα ξημερώσει η Κυριακή.

Γιατί μπροστά του

γυρίζει ο κόσμος μ’ ένα τέμπο ροκ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 13:00 — 6 σχόλια

Στιγμή ξενιτεμένη

Ανήμερα της σιωπής τα χείλη δαγκωμένα

τι να σου πω τι να μου πεις , τα λόγια κλειδωμένα

και το γινάτι μας παρόν σε τίποτα δεν το 'χει

σε όσα λαχταρήσαμε πάντα να λέει όχι.

Αντίστροφα βαδίσαμε

στιγμή ξενιτεμένη

ότι μαζί δε ζήσαμε

πάντα θα μ' αποπαίρνει

μια λογική αποκοτιά

μας γύρισε στα ίδια

κι αφού μας τέλειωσ΄ η φωτιά

κρατώ τ΄απoκα'ί'δια.

Στις γείτονιες του πουθενά μας έβγαλε ο δρόμος

δάκρυ το σήμερα γεννά , μα θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 23:30 — 10 σχόλια

Αγάπη μιας βραδιάς

Με ματιές στα κλεφτά επιμένεις

ψάχνεις τρόπο να βρεις να μιλήσουμε

να τελειώσει η νύχτα περιμένεις

στον έρωτα απόψε να κερδίσουμε

(ρεφρέν)

Ήσουν απλά ένα πάθος μου

για να σβήσω παλιό λάθος μου

τόσο εύκολα ήρθες και δόθηκες

στο παρελθόν, μου είπες πληγώθηκες

Ήσουν απλά ένα πάθος μου

για να σβήσω παλιό λάθος μου

δεν άγγιξες ακτίνες της καρδιάς

έγινες αγάπη χειμωνιάτικης βραδιάς

Δεν ζητάς αγάπη και δέσμευση

και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 22:45 — 3 σχόλια

ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΗ!

Είσαι κα θα' σαι ο μεγάλος μου καημός,

άπιαστο όνειρο και πόθος μου κρυφός.

Τότε στο έκρυψα, φοβήθηκα ο τρελός,

και τώρα νιώθω μακριά σου ναυαγός!

Δε σου κακιώνω, εγώ έφταιξα, το ξέρω,

΄Εστω κι αργά, πιστεύω να το καταφέρω,

να σου μιλήσω κι έτσι απλά να στο ζητήσω,

άχ και να μ' άφηνες να σε ξανακερδίσω!

Και τι δε θα' δινα το χρόνο να γυρίσω,

καμιά τη θέση σου δεν πήρε στην καρδιά μου,

δεν έχω ελπίδες, όμως θα το προσπαθήσω,

τα δίνω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 21:00 — 5 σχόλια

Γύρισε

Γυρισε

Κάθομαι σε σκέπτομαι

με δάκρια στα μάτια

και εσύ στροβιλίζεις στον αέρα

θέλω παιχνίδι επανάληψη

ψάχνει απεγνωσμένα

η καρδιά μου την ανάνηψη

γύρισε σε θέλω σ’ αγαπώ

γύρισε το ξέρω θα χαθώ

γύρισε πως πρέπει να στο πω

γύρισε μόνο για σένα ζω

πονάω σε σκέπτομαι

ψάχνω τα μονοπάτια

λες να είναι η μοναξιά τα βράδια

λες το σημάδι εγκατάλειψης

που στην καρδιά μου χρόνια

έχεις κάνει συ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 13:57 — 6 σχόλια

Το φώς απ' τα υπέροχα μάτια σου..

Χθές ήμασταν όλη την νύχτα μαζί,
χάιδευα τα μαλλιά σου,
και αισθανόμουν, πόσο η αγάπη μας
δεν έχει τέλος..

Μια σχέση, που την δένει το φώς από
τα υπέροχα μάτια σου,
δεν έχω ξανά δεί τόσο ζεστά
και τόσο αληθινά μάτια,
όπως τα δικά σου..

Θα περιμένω όσο αντέχει
η καρδιά μας, να υπομένει
την παράλογη απόσταση,
που στήνεται μεταξύ μας
χωρίς να το θέλουμε.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 12:30 — 6 σχόλια

Τ’άκουσα στους ελαιώνες

Τ’άκουσα στους ελαιώνες
Οτι θά’ρθουνε κυκλώνες
Στης αγάπης το κονάκι
Και της μοναξιας φαρμάκι

Κι ήρθαν τα κακά μαντάτα
Πως με πούλησες για πλάκα
Μ’ένα φίλο καρδιακό
Και με βρήκε το κακό

Απ’τη μια στιγμή στην άλλη
Μού’βαλες φωτιά μεγάλη
Μού’καψες τα όνειρά μου
Στάχτη γίναν τα φτερά μου

Τά’κουσα στoυς ελαιώνες
Οτι θά’ρθουνε χειμώνες
Στης καρδιάς μου την αυλή
Δάκρυ θα φέρει η βροχή

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 10:36 — 10 σχόλια

Σύντηξη ομοιόκεντρων προσώπων...

Πόσες επιλογές απέμειναν
για να ακολουθήσουμε,
σαν στένεψαν τα περιθώρια
απο εμάς του ίδιους,
καθώς διαβαίνουμε αυτή την
σιωπηλή διέξοδο, με ισχυρές
πλευρικές αντιστάσεις…

Μια έλξη που ξεκινάει
απο το βλέμμα της σύντηξης,
και επεκτείνεται σε
ολοκληρωτική συνένωση,
των τριών ομοιόκεντρων
προσώπων.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 10:30 — 4 σχόλια

Η ΠΟΙΗΣΗ

Η ποίηση είναι μαγεία

Όχι των σαλτιμπάγκων λεία

Είναι η μάνα του Κριτσμή

Όχι λακέδων λακριντί

Η ποίηση είναι αρρώστια

Όχι των αλαζόνων μόστρα

Μιλάει με λέξεις παστρικές

Όχι μ’ ατάκες δανεικές

Η ποίηση είναι βασανάκι

Πάνω στης τρέλας το τρενάκι

Δεν είν’ στομάχι χορτασμένο

Από τη μάσα κορεσμένο

Η ποίηση είναι γραμμένο

Να φτύνει το κατεστημένο

Δεν έχει για προσκυνητάρια

Άτια και κόκκινα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μήτσος Σακκάς στις 1 Δεκέμβριος 2008 στις 21:43 — 5 σχόλια

Στην σιωπή σου έχω βυθιστεί...

Το ξέρουμε στ’αλήθεια
ότι είμαστε σε μια
κοινή διαδρομή...

Οι σκέψεις μας άναρχες
κι’ αλλαγμένες συνέχεια,
δεν βρίσκουν
καταφύγιο να ηρεμήσουν...

Μέσα στην σιωπή σου
έχω βυθιστεί ,
και ελπίζω να με σώσεις
την τελευταία στιγμή,
προτού χαθούμε
κι' οι δύο αναπάντεχα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 1 Δεκέμβριος 2008 στις 16:22 — 5 σχόλια

‘Κείνον που Ψάχνεις-2001

(Στόν Νίκο Βερ, έναν ταλαίπωρο τής ζωής και τής άγνοιας)

Έχεις ορκίσει στρατηγό σου ένα φυτό

και ασκεπής αποκαλύπτεσαι εμπρός του

δίνει εντολές στο’ παρα-όνομα τού νόστου

κι’ εσύ σκοτώνεις όποιον φίλο ή εχθρό

Άλλες οδούς ήθελ’ η μάνα να διαβείς

και η γραφή από το σπίτι απελπισία

μα η βάσανός σου σ’ εμποδίζει, την ουσία,

σε πολυγράμματα βρεγμένα, να νοείς

Αν αντιστρέψεις και πεδίο και βολή

κι’ ο νους δηλώσει την εκ λάθους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Charis στις 1 Δεκέμβριος 2008 στις 15:08 — 5 σχόλια

Ηρθες Χαράματα

χαράματα

ήρθες χαράματα, και μου έφερες, το αγέρι

και μια αγκαλιά, στην ερημιά, του πρωινού

ήρθες εσύ, και μου έδωσες, το χέρι

και το φιλί, στα δυο μου χείλη, που διψούν

είσαι το όνειρο, το χάδι που ομορφαίνει

η ανάσα, του λάγνου σου, φιλιού

η αγκαλιά σου, απόψε με ανασταίνει

ο ερωτάς σου, το πάθος του κορμιού

και τώρα που να βρω, χαρτί να ζωγραφίσω, το κορμί σου

που τα χρώματα, πού να ψάξω, για να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 1 Δεκέμβριος 2008 στις 13:41 — 5 σχόλια