Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Νοέμβριος 2009 Καταχωρίσεις ιστολογίου (156)

ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΠΕΙΡΟΥ (ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΗ ΜΝΉΜΗ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΎ ΜΟΥ ) ΑΠΟ ΤΗΝ 5η ΣΥΛΛΟΓΗ

Στον ουρανό υψώνω χέρια

κάθε βραδιά σαν προσευχή

πιάνω κουβέντα με τ’ αστέρια

συνομιλώ με τη βροχή.

/././././.

Και λέω τους σαν σ’ ανταμώσουν

πόσο μου λείπεις να σου πούν

γλυκό φιλί μου να σου δώσουν

κι αυτά που μένεις με ρωτούν.

./././././

Κι η θάλασσα γαληνεμένη

μου ψιθυρίζει στο γιαλό

είν’ η ψυχή του κουρσεμένη

δεν έχ’ ο Άδης γυρισμό.

/././././.

Της απαντώ εγώ θα λέω

στ’ αστέρια μα και στη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 20:59 — 12 σχόλια

Ερωτικες συμβουλες

Δεν εσταυρωνε γυναικα

στον καλο του τρεχει φιλο.

-Αν μ’ ακουσεις θα 'χεις δεκα

και θα τρως παντα το μηλο.-

Και για να του τ’ αποδειξει

για κυνηγι σαν βραδιαζει

σιγουρος πως θα πηδηξει

μα κι αν οχι δεν πειραζει.

Πρωτο θυμα μεσ’ τον δρομο

εψαχνε ενα τσιγαρο

και χτυπωντας την στην στον ωμο.

-Αμαν θες εγω σ’ αναβω.-

Το πιστευετε ειτε οχι

μαζι φυγανε κι οι δυο

σαν το ψαρι στην αποχη

για φτηνο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 10:46 — 18 σχόλια

Ανακυκλωμένες αναλαμπές

Ανακυκλώνοντας αδυναμίες

να παραιτούμαι αισθάνομαι.

Ελαττωματικές διεξόδους ανακαλύπτω.

Με ντροπές,με φιμωμένες ορμές αντιδικώ.

Καταδικάζω και καταδικάζομαι.

Εκμεταλευόμενη την αλαζονεία τους,

τις στείρες συνήθειες τους, τις κόβω σε κομμάτια.

Ματώνουν και λερώνουν.

Αλλάζουν μορφή.

Χίμαιρες γίνονται.Κι απελπισίες.

Κουρελιασμένα της μνήμης γεννήματα.

Ικανά να στραγκαλίσουν θυμούς κι ανάσες.

Ικανά ν΄αναστηθούν και να συνεχίζουν

στην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 10:23 — 17 σχόλια

ΦΕΥΓΩ ΣΗΚΩΝΩ ΤΑ ΠΑΝΙΑ (ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΜΑΡΙΑ ΜΕΡΑΜΒΕΛΙΩΤΑΚΗ) (ΑΠΟ ΣΥΛΛΟΓΗ 10η)

Αφού ζωή με αδικείς ,

δείχνεις να με περιφρονείς ,

καθόλου δεν μ’ αγγίζεις ,

στον ουρανό μου συννεφιά

και ούτε μια αστροφεγγιά

δεν μου τη χαλαλίζεις ,

ρεφ.

Φεύγω σηκώνω τα πανιά και σου γυρνώ τις πλάτες ,

εγώ και η ψυχή μου επιβάτες , γι’ άλλες στεριές ,

με ματωμένα τα φτερά , απ’ τις πληγές σου ,

δεν τις αντέχω πια τις συμφορές σου , μείνε στο χθες .

Το δίκιο σου χωρίς ψυχή ,

πιότερο μοιάζει με ευχή ,

παρά με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 11 Νοέμβριος 2009 στις 7:30 — 10 σχόλια

Τα Παγόβουνα

Τα Παγόβουνα

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Εκατομμύρια χρόνια μόνοι

Στους παγωμένους πόλους

Λευκός θάνατος

Κόσμος ασπρόμαυρος

Και το φως μετρημένο

Μοναξιά και σιωπή

σε νύχτες απέραντες

Προσμονή και λαχτάρα

Για ένα πουλί, περαστικό

Για μια φώκια που ξεστράτισε

Και πόθος μεγάλος, για ταξίδι

Να πονάει η σκέψη

Επιτέλους πορευόμαστε

Ξεκομμένα παγόβουνα

Παρασυρμένα από υπόγεια ρεύματα

Προς το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 10 Νοέμβριος 2009 στις 22:06 — 9 σχόλια

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ Σ’ ΑΝΤΑΜΩΣΑ (Από την 9η Συλλογή)

Ο δρόμος που σ’ αντάμωσα , χωρίς επιστροφή ,

κλειστός και δεν επέτρεπε, να πάρω τη στροφή ,

λάσπες γεμάτος και καρφιά , λασπόνερα , σκουπίδια ,

πέτρες , λακκούβες και στροφές κι ήταν σπαρμένος φίδια .

Ρεφ.

Φωνές δεν είχε παιδικές , χαρά να με γεμίσουν ,

οι λάμπες ήταν λιγοστές , το φως για να σκορπίσουν ,

απόμακρος δίχως καρδιά , ο κόσμος που περνάει

και η δική σου η ματιά , στο χάος με σκορπάει .

Ο δρόμος που σ’ αντάμωσα , ήταν χωρίς… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 10 Νοέμβριος 2009 στις 14:38 — 10 σχόλια

Είναι στο χέρι σου

Όπου και να πας

θα'ναι το ίδιο

μάθε ν'αγαπάς

μάθε να πονάς

φεγγάρι κι ήλιο

Δίπλα σου θα βρεις

το χαμόγελό σου

ξέρω το μπορείς

κοίτα και θα δεις

βάλτο στο μυαλό σου

Είναι στο χέρι σου

να βρεις τ'αστέρι σου

και την χαρά σου

μέσα στη βροχή

βρες την αντοχή

και τα φτερά σου

Όπου και να πας

τ'όνειρο ίδιο

μάθε να γελάς

και να συγχωράς

κι η ζωή βασίλειο

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 10 Νοέμβριος 2009 στις 11:00 — 15 σχόλια

ο ελευθερωτης

Προστέθηκε από τον/την astrojoggi στις 10 Νοέμβριος 2009 στις 1:27 — 10 σχόλια

Πράσινη η μέρα σου......ΚΛΕΑΡΧΟΣ

Πράσινη η μέρα σου

Χαρούμενα πλήθη πολεμάς

Το άδειο κορμί σου δεν πουλάς

Φθηνές υποσχέσεις

Σε χίλια κεφάλια στριμώχνεις

Χαμένες παρθένες του βουνού

Δυο γέροι αγγέλοι του θεού

Σ’αγγίζουν σ’αφήνουν

Σε διώχνουν στο τέλος σε φτάνουν

Πράσινη η μέρα σου αντέχεις

Πράσινη η νύχτα σου πενθείς

Νικητής της ζωής να χορεύεις

Νικητής του ονείρου σου θα βγεις

Σκυμμένα κεφάλια συναντάς

Για ελπίδες και πόθους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΚΛΕΑΡΧΟΣ στις 10 Νοέμβριος 2009 στις 1:14 — 9 σχόλια

Την ψυχή......ΚΛΕΑΡΧΟΣ

Την ψυχή

Τι να την κάνω την ψυχή που μου έπνιξες

Μες σε λιβάδια παρθένα κι απάτητα

Πώς να φωνάξω με φωνή ακατέργαστη

Λουσμένος απ’το πρωινό αεράκι

Λαμπερός ουρανός σκοτεινιάζει το βράδυ απ’ανάγκη

Βροχερός ο καιρός πλημμυρίζει τη Γη με αγάπη

Του χιονιού ο καρπός ζωντανεύει κρυφά σε μιαν άκρη

Του ονείρου ο θεός ξαγρυπνάει για ν’αντέξει στη μάχη

Μην απoπαίρνεις του απείρου την άνοιξη

Θ’αγγίζεις την πέτρα με μίσος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΚΛΕΑΡΧΟΣ στις 10 Νοέμβριος 2009 στις 1:00 — 9 σχόλια

Γίνε μου......ΚΛΕΑΡΧΟΣ

Γίνε μουmp3

Μες στα σεντόνια ψάχνει ο έρωτας της νύχτας τον πόθο

Σαν κουλουριάζονται σώματα γεμίζουν φωτιά

Δες πώς μπερδεύονται οι ανάσες ο ιδρώτας κι ο χρόνος

Σ'ένα χορό απροσάρμοστο μ'αρχαίο βωμό

Αν είσαι μέσα μου απλά αν είσαι ήλιος χαρά

ΓΙΝΕ ΜΟΥ άνεμος ΓΙΝΕ ΜΟΥ άγγελος

ΓΙΝΕ ΜΟΥ απρίλης ζεστός ΓΙΝΕ ΜΟΥ χώμα απλώς

Δες πώς αρπάζονται οι σάρκες λες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΚΛΕΑΡΧΟΣ στις 10 Νοέμβριος 2009 στις 1:00 — 11 σχόλια

Ο Αισχυλος παει ραντεβου στα τυφλα.

Τυφλο ραντεβουδακι
μου εκλεισε ενας φιλος
λες και το εχει αναγκη
ο ερωτιαρης ο Αισχυλος.

Σε λιγο να την ερχεται
-Εσυ εισαι ο Αισχυλος;-
Την κοιταξα και τρομαξα
ουτε ο καλος ο μυλος.

Τον φιλο καταριομουνα
μερα να μην τον βρισκει
και επειδη βαριομουνα
επινα ουϊσκυ.

Δεν ξερω αν ηταν ο φωτισμος
ή το ουϊσκυ (δυο μπουκαλια)
μα οταν την ξανακοιταξα
μου τρεχανε τα σαλια.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 9 Νοέμβριος 2009 στις 23:29 — 14 σχόλια

ΚΡΕΒΑΤΟΜΟΥΡΜΟΥΡΑ

κανόνισε μαγκάκι μου,
μην πάρω το τσαντάκι μου,
την πόρτα μην ανοίξω,
και στην κοπανήσω......

δεν αντέχω την κρεβατομουρμούρα,
ούτε την πολύ μανούρα,
όλο τα μούτρα κατεβασμένα,
χωρίς να λες τη θέλεις απο μένα....

στο είπα κάθησε καλά,
δεν τα σηκώνω εγω αυτά,
δεν θέλω αγριάδες,
μισώ και τους καυγάδες...

κάθισε να το σκευτείς,
κοίτα μια λύση για να βρεις,
γιατί στην κοπανάω,
και σ''αλλονε θα πάω.........

Προστέθηκε από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 9 Νοέμβριος 2009 στις 21:31 — 15 σχόλια

ΚΙ ΑΝ Τ' ΑΣΤΡΟ ΣΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ( ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΚΛΕΑΡΧΟΣ) ΘΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΣΥΝΤΟΜΑ

Σε βλέπω βράδια να γυρνάς ,

με πόνο στη καρδιά σου ,

φως , που σημαίνει ξαγρυπνάς ,

αργά στην κάμαρά σου ,

σε είδα να μιλάς πρωί ,

μαζί με τη σκιά σου ,

την τύχη σου να λες τρελή

μέσα στη μοναξιά σου .

Ρεφ.

Κι αν η καρδιά απόστασε κι αν τ’ άστρο σου κοιμάται

κι αν , απ’ αυτούς που αγαπάς , κανείς δεν σε θυμάται ,

βρες την ψυχή να ανεβείς , καρδιά για να παλέψεις ,

είν’ αλλουνού το όνειρο , μάτια μου σαν το κλέψεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 9 Νοέμβριος 2009 στις 15:00 — 11 σχόλια

Φθινοπωρινός καημός

Πλατανόφυλλα στο χώμα

και πικρό φιλί στο στόμα

μες τα μάτια μας το δάκρυ

κι άντε βρες αγάπη άκρη

Φθινοπωρινός καημός

κρύφτηκε και ο θεός

άδειος έμεινε ο δρόμος

ερημιά παντού και πόνος

Φθινοπωρινή βροχή

στο μηδέν η αντοχή

μα η άνοιξη θα φθάσει

τ'όνειρό μας πριν γεράσει

Πλατανόφυλλα στο χώμα

κι η καρδιά μας είναι λιώμα

χάθηκε ο έρωτάς μας

ήρθ'η μοναξιά κοντά μας

© Copyright, Νικολακάκος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 8 Νοέμβριος 2009 στις 21:30 — 12 σχόλια

ΓΙΑ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ

ΓΙΑ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ

Αχ! να ‘γερνα στο στρώμα σου,

να γίνω ένα με το σώμα σου,

να μέθαγα απ’ το στόμα σου,

να έκλεβα το χρώμα σου.

Θα σ’ είχα για εικόνισμα,

στης ζήσης μου τ’ αγώνισμα,

δε θα ‘θελα κάποιο νόμισμα,

μονάχα κάθε σου γνώρισμα.

Και ν’ ερχόμουν στο δώμα σου,

να με κεράσεις πιόμα σου,

να μύριζα το χώμα σου,

να μην είμαι απλά κόμμα σου.

Θα σ’ είχα για εικόνισμα,

στης ζήσης μου τ’ αγώνισμα,

δε θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 8 Νοέμβριος 2009 στις 21:11 — 13 σχόλια

η γλωσσα του ερωτα

Μιλας ελληνικα ωραια μου κοπελα;

-no

Ντου γιου σπικ ινγλις μαϊ σουϊτ γκερλ;;;

-no

Σπριχστ ντου ντοϊτς μεινε ζουσες μεντχεν;;;

-nο

..........

...........

Δεν ξερω χωρα και οδο

ουτε τι γλωσσα εσυ μιλας

μα δε με νοιαζει αδιαφορω

υπαρχει σιγουρα για μας

γλωσσα κοινη και θα την βρω.

Την γλωσσα του ερωτα καλα

μιλαμε σιγουρα κι δυο

γι’ αυτο μην χανουμε καιρο

ελα λοιπον στην αγγαλια

για να μιλησουμε με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 8 Νοέμβριος 2009 στις 20:30 — 18 σχόλια

Λες...

Δημοσιεύτηκε από τον/την spartinos στις 19 Οκτώβριος 2009 και ώρα 13:30

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Λες και σταμάτησε ο νους

Κι άλλες στροφές δεν παίρνει

Και η ζωή σε χαλεπούς

Πίσω καιρούς μας φέρνει

Λες και ο ήλιος έσβησε

Γύρω παντού σκοτάδια

Το όνειρό μας έδυσε

Και δεν γυρνά τα βράδια

Κανείς δεν μας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Anti-gamer now στις 8 Νοέμβριος 2009 στις 17:30 — 12 σχόλια

Ο μπεκρης ο Ζησης

Στο μικρο το χωριουδακι
εξακοσιοι νοματεοι
στο παλιο καφεναδακι
γεροι και παιδια και νεοι.

Στου καφενειου ενα τραπεζι
καθεται ο μπεκρης ο Ζησης
με το κομπολοϊ παιζει
και κοιτα δηθεν ειδησεις.

Γυρω του ολοι συζητανε
για χαρτια μπαλα κυνηγι
ολοι τους μαζι μιλανε
και ο Ζησης μπυρα ανοιγει.

Μια γουλια κι ακομα μία,
κανενας δεν τον περιμενει,
στου καφενειου τη γωνια
τη ζωη του υπομενει.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 8 Νοέμβριος 2009 στις 16:33 — 11 σχόλια

Τα αισθήματα επαναστατούν

Πρόσκαιροι θυμοί

Με τραβάνε απ΄το χέρι.

Τους αφήνω.

Χωρίς να μπω στη διαδικασία

Να συμφωνήσω ή

Να διαφωνήσω μαζί τους.

Τα αισθήματα

Επαναστατούν.

Μάλλον πρέπει

Να «λερωθούνε»

Κι αυτά λιγάκι

Για να βρουν διέξοδο.

Στη συγνώμη.

Δεν χρειάζεται

Και να γονατίσεις

Για ζητήσεις να συγνώμη.

Υπάρχουν κι άλλοι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 8 Νοέμβριος 2009 στις 12:32 — 14 σχόλια