Ελλάδα έφυγες και αποφάσισα να σου γράψω

σκέψεις και ανησυχίες στο χαρτί να καταγράψω

 Μέσα στα σπλάχνα σου ψέματα και αλήθειες να ψάξω

χτυποκάρδια και ανησυχίες μαζί σου να μοιράσω

 Να σου αφιερώσω στίχους και μια χούφτα ‘γιατί΄

Να ακούσεις έστω και για λίγο της ψυχής μου την κραυγή

Άραγε Ελλάδα μου αργεί η χαραυγή σου να φανεί

Ή μπήκες σε μια εποχή δίχως επιστροφή

Ελλάδα με πάθος και με λύπη το μελάνι απόψε στο…

Ξέρεις άργησα αλλα κατάλαβα τί γινόταν όλα αυτά τα χρόνια, το σχέδιο σου μόνο το συμφέρον σου και τίποτα άλλο. Έπαιζες το παιχνίδι σου και περνούσες καλά, τα είχες όλα και σε ενδιέφερε μόνο η εικόνα σου και τίποτα άλλο, παρασύρθηκες όμως όσο και αν κρυβόσουν, μέσα σου είχες το απωθημένο σου που δεν μπόρεσες να το πνίξεις να το σβήσεις και εμφανίστηκε, σου έκανε το κλίκ και εσύ αμέσως απο πίσω έτρεξες να χορτάσεις συναισθήματα που αν και τα είχες δεν τα σεβάστηκες ποτέ, δεν τα δέχθηκες όπως…

*

Χίλια περάσανε θαρρώ σκαριά φευγάτα ...

μπροστά στα μάτια μου ... τραβώντας για του νότου ...

τις λάγνες θάλασσες ... το τσούρμο του ασώτου ...

ακαταμάχητης κραιπάλης τα μαντάτα ...



Φλάμπουρα κόκκινα ... με δράκοντες κεντίδια ...

ανατολής και εσπερίας διοπτεύσεις ...

του αχαλίνωτου φευγιού ... οι νότιες πλεύσεις ...

εκεί που πάντοτε ο νους κάνει ταξίδια ...



Μα πως να αρχίσω ... τα καθέκαστα να πω ...

όλα εκείνα που τα μέσα μου…

*

Ένοιωθες θλίψη ... βυθιζόσουν στο κενό ...

κι είδα στα μάτια σου τόση απελπισία ...

πως καλλιέργησες την κάθε σου αξία; …

ποιος προκαθόρισε το όριο στενό; ...



Φυλακισμένο στις νεανικές ορμές ...

ένα κορμί, μιά φυλακή ... ένοχες σκέψεις ...

θέλεις παράφορα το βλέμμα σου να στρέψεις

να μακρυνθείς απ τους σκορπιούς και τις οχιές.



Είχα τα θέλω μου ... κρυμμένα σε σπηλιές

από του δάσκαλου το χέρι ραβδισμένα ...

κι απ` του γονιού τα χείλη…

ΞΕΧΑΣΕΤΕ

Έφερνα στο νου σας όσα φοβόσαστε,

Που έπρεπε καλά να κρυβόσαστε,

Να μπορείτε να μη ντρεπόσαστε,

Όπως ήθελαν για να φερόσαστε.

Ξεχάσατε λοιπόν ξεχάσατε,

Κι έτσι πια ησυχάσατε,

Το μπόι κι ας ανεβάσατε,

Τη ψυχή μου καιρό κουρελιάσατε.…

Ανέκφραστα περπάτησες
την άβυσσο του μίσους
και θέρισες της θύελλες
σε χρόνο του ανίσου.

Κυρίαρχη η ζωή σου
σε μια μικρή στιγμή,
π’ αγγίζει περηφάνια
σαν χρώμα που διαρκεί.

Ανέγγιχτα τα αισθήματα
διαβαίνουν την αυγή,
χαρίζοντας συναισθήματα
σε διάφανη πνοή.

Ήλιοι που δεν σκόνταψαν
στου δρόμου το σοκάκι,
φώτισαν υπέροχα
ζωής τα μύρια πάθη.

Ελπίδα!

Πως  τιμωρείς  την  προσδοκία…

Μαύρα μου μάτια μου θολά

μαύρα σαν την καρδιά σου

ποιοι σε δικάσαν' τη χαρά

να ψάχνεις στα όνειρά σου...;

Σταυρό στους ώμους κουβαλάς

τι τάχα να πληρώνεις...

Εσταυρωμένος ξενυχτάς

κι Ιούδας…

O ελεγχος

καθε μηνυματος στο υποσυνειδητο

το επαναλαμβανομενο αγγιγμα του μυαλου

μασαζ προπαγανδας με ασκησεις γιογκα υπομονης

στο στοκ των ψυχων...

κι αν ολα αυτα τα καταλαβαινω , ποτε δεν θα μαθω το μυστικο

για το πως ριζωσε η ματια σου μεσα μου...

Ετσι ξεφευγω

κοιτωντας τα ματια σου

ομοια με καταιγιδα της Ανδριατικης

σαν με κοιτουν

σταυρωμενο στο στερεωμα

Η σκια μου παραπονιεται τελευταια

ισως γιατι η τρελλα μου την φωτιζει…

 Στὴν Ἱερὰν Ὁδὸ... Μὴ

πάλι

κι' ἄλλοι

πρόθυμοι ξεριζωμοὶ.

Γιὰ τέτοιες ἀρχιτεκτονικὲς, ὁ τζίφος

θἄπρεπε μεμιᾶς νὰ πέσει, κι' ὁμοψήφως.

Σ' αὐτὴν τὴν γῆ, μύρο ἀπὸ κλασικὸν ὕφος,

στῆς Ἱερῆς Ἑληᾶς τὴν Ἱερὰν Ὁδὸν στίφος

μονάχα στέκει Λόγου καὶ Τέχνης· ξίφος·

Ἀπόλλων, λαλιὰ Μουσῶν...…

 …

Κοιτουσε τα δεντρα να παραμενουν πρασινα

αν και ηξερε οτι σε λιγο θα μαυριζαν οι κορμοι τους

Διαλεξε ενα κυπαρισσι μα ειδε ποσο δυσκολο εναι να…

Όταν με το καλό ξημέρωνε,

έφευγε ένα βάρος απ’ την καρδιά,

ο πρωινός αγέρας έδερνε,

των δέντρων τα κλαδιά.



Παρακαλούσα να κρατούσε

λίγο ακόμα, αυτή η γαλήνια

ατμόσφαιρα, καθότι πονούσε

η ψυχή, από νυχτιάς παλίρροια.



Οι Άγγελοι τον ήλιο υποδέχονταν,

το λαμπερό άστρο των ανθρώπων,

οι ακτίνες του που χάριζαν ζωή.



Καθώς τα πλήθη παρέρχονταν,

στης καθημερινότητας των…

Εχθές στεκόμουν εκεί στα σκαλάκια, στο τραπεζάκι που πίναμε μαζί τον καφέ, μόνος σκεπτικός σαν να γεύομαι το μεγαλείο της μοναξιάς.Έχει την ομορφιά του πίστεψε με, σε βάζει σε σκέψεις σε λογισμούς που δεν σου δόθηκε η δυνατότητα όσο είσαι με κάποιον να τις δείς.Πίνω το καυτό καφέ, γεύομαι το άρωμα του, βυθίζομαι στο καπνό του τσιγάρου και αισθάνομαι την αύρα σου κάπου εκεί γύρω, έρχεται σαν το πρωινό αεράκι που σε τρυπά μοναδικά, τέλεια .... τελικά το να μένεις μόνος κάποιες φορές…

ΠΑΜΕ ΤΑΞΙΔΙ

Πάμε ταξίδι στο Πειρέα,

Για τέσσερα μερόνυχτα,

Οι δυο η καλύτερη παρέα,

Εμπιστευόμαστε απόλυτα.

Θα πάρουμε τις βόλτες μας,

Με τους φίλους μόρτες μας,

Θα κάμουμε τις τρέλες μας,

Στις γλυκές κοπέλες μας,

Θα ρίξουμε τις μάσες μας,

Όσο βαστούν οι κάσες μας,

Θα δώσουμε τα…

Στης θάλασσας τα ύδατα σιωπηλά αργοπεθαίνω,

όταν τα μάτια σου τα δυο τα καφετί χαζεύω.

Η λυγερή η χαίτη σου κυμάτιζε στου ανέμου την πνοή,

μαύρα μαλλιά υπέροχα αστραφτερ’ ηδονή.

Περπάταγες ξυπόλητη στη καυτή την άμμο,

τα πέλματα βελούδινα καθώς απάταγαν επάνω.

 …