Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Οκτώβριος 2009 Καταχωρίσεις ιστολογίου (112)

Λες .........(μελ )

Λες και σταμάτησε ο νους

Κι άλλες στροφές δεν παίρνει

Και η ζωή σε χαλεπούς

Πίσω καιρούς μας φέρνει

Λες και ο ήλιος έσβησε

Γύρω παντού σκοτάδια

Το όνειρό μας έδυσε

Και δεν γυρνά τα βράδια

Κανείς δεν μας αδίκησε

Μονάχα ο εαυτός μας

Κι αν ο καημός μας νίκησε

Φταίει ο εγωισμό μας

Λες και τ’αστέρια πέσανε

Κι η γη μας δεν γυρίζει

Τα όρια στενέψανε

Και το κακό αρχίζει

© Copyright, Νικολακάκος…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 19 Οκτώβριος 2009 στις 13:30 — 12 σχόλια

Τώρα

Με αυτοσχεδιασμούς του τρόμου

Καταφέρνω και μπερδεύομαι

Με τους όμορφους καιρούς.

Κι εκεί πονάω,

Εκεί χαίρομαι,

Εκεί λυπάμαι,

Εκεί λυτρώνομαι.

Εκεί εκδικούμε τον εαυτό μου.

Εκεί χαραμίζω τους πόθους μου

Που σαν φοβισμένες φιγούρες

Προσπαθούν να σε συναντήσουν,

Κι ας ξέρουν πως

θα "φάνε πόρτα"

Και θα γίνουν λιώμα.

Ίσως αυτό να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 19 Οκτώβριος 2009 στις 12:18 — 14 σχόλια

Ειναι η ζωη μας κυριακη

Δεν λεει να περασει αυτη η εβδομαδα

σε υποχρεωσεις και δουλεια χανομαστε

δεν λεει να περασει αυτη η ριμαδα

και μονο πια μονο, τις κυριακες βρισκομαστε.

Ειναι η ζωη μας μια κυριακη

μα τι να κανει και αυτη

που ειναι τοσο λιγη.

Οταν βραδιαζει ο ουρανος

και ελαττωνεται το φως

με πιανει παλι ριγη.

Σ’ αυτον τον κοσμο τον τρελο

σ’ αυτον τον κοσμο τον σαχλο

πως καταντησαμε ετσι.

Και αναρωτιεμαι διαρκως

αν μας εφτιαξε ετσι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 18 Οκτώβριος 2009 στις 21:19 — 14 σχόλια

Φυσαει στάχτες

Φυσαει στάχτες η βράδια
Κι αναπνοή μου σκέτη
Μου μειναν κάτω τα φτερά
Και 2 ντροπές στη τσέπη

Φυσαει στάχτες η βράδια
Και ΄γω ειμαι μια στάλα
Πολλές ανάσες μου ΄μειναν
Μα μονο 2 τσιγάρα

Φυσαει στάχτες η βράδια
Μα δεν φυσαει εμένα
Ξέμεινα παλι από θεό
Και παλι από σένα

Προστέθηκε από τον/την ψιτ-ψιτ στις 17 Οκτώβριος 2009 στις 23:05 — 11 σχόλια

δεν σκύβω όταν κλαίω πια

δεν σκύβω όταν κλαίω πια
σκύβω όταν γελαω
και ξεγελώ την τρελά μου
κάνοντας πως ποναω

δεν σκύβω όταν κλαίω πια
ουτε σαν περπαταω
σκυβω μοναχά για να δω
τους κάτω σαν πεταω

δεν σκύβω όταν κλαίω πια
σκύβω μονο για να ΄χω
το λογο που δεν θέλουμε
λαθραία να υπαρχω

δεν σκύβω όταν κλαίω πια
ουτε σαν περπαταω
σκύβουν οι αλλοι μη με δουν
ψηλα όταν πεταω

Προστέθηκε από τον/την ψιτ-ψιτ στις 17 Οκτώβριος 2009 στις 23:01 — 11 σχόλια

ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΛΟ ΟΝΕΙΡΟ

ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΛΟ ΟΝΕΙΡΟ

Τ’ αθώο σου χαμόγελο,

με βάζει σε υψόμετρο,

αγγελούδι μου όμορφο,

είσαι το πιο καλό όνειρο.

Μωράκι μου, μωράκι μου,

γέλα στο καμαράκι μου,

παίξε μες τα χεράκια σου,

πουλιά και αστεράκια σου.

Τ’ άρωμα σου υπέροχο,

κι εγώ κορμί αγέρωχο,

σε νανούρισμα κλέφτικο,

χωρίς τίποτα ψεύτικο.

Μωράκι μου, μωράκι μου,

το θεϊκό δωράκι μου,

θέλω απ’ τη ψυχούλα σου,

να πάρω μια ευχούλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 17 Οκτώβριος 2009 στις 21:00 — 12 σχόλια

Τα όνειρα ενός παράξενου ανθρώπου.

Όπως πολλοί άνθρωποι,έτσι κι εγώ,φαντάζομαι μια ζωή εντελώς διαφορετική.... Απο μικρό παιδί ονειρευόμουν ταξίδια μακρινά και αναπάντεχες περιπέτειες σε κάθε γωνιά της γής...

Θα μπορούσα λοιπόν να είμαι ναύτης σ ένα πλοίο εμπορικό και θα ταξιδεύω σε όλες τις θάλασσες του Κόσμου.Θα έχω για φίλο έναν Μαροκινό λοστρόμο με μια βαθιά ουλή στο πρόσωπο κι ένα δάχτυλο μισοκομμένο,θα μας αρέσουν πολυ τα παζάρια στο Κέιπ Τάουν και οι δίδυμοι φάροι στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 17 Οκτώβριος 2009 στις 18:22 — 8 σχόλια

Στα χορτα και στα βλητα

Την στριμωξε στην ρεματια εκει, διπλα στη βρυση

αυτη ειχε παει να πιει νερο, αυτος να κατουρησει.

Την επιασε πολυ σφιχτα την φιλησε στο στομα

μ’ αυτη τραβηχτηκε ελαφρα. ‘’Ειμαι παρθενα ακομα.’’

Μα αυτος δεν καταλαβαινε, της σκιζει το φουστανι

φιλια καυτα, φιλια υγρα και τον ‘’ηρωα’’ εξω βγανει.

Πανω στο χωμα την εριξε στα χορτα και στα βλητα.

‘’Αχ... τι κανεις Γιαγκο μου εκει δεν εχω τρυπα!!!.’’

‘’Λιγακι πιο αριστερα και λιγο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 17 Οκτώβριος 2009 στις 0:40 — 9 σχόλια

Θα αρμενίσω για την Ιθάκη, που λαχταρώ

Χωρισμού πανί θα σηκώσω

Ν’ αρμενίσω για άλλη στεριά

Ένα τέλος πρέπει να δώσω

Και τα χείλι να πουν ένα για

Στο γιαλό τον καημό μου θα ρίξω

Και της πίκρες να παν στο βυθώ

Όπως μ’ έπνιξαν κ’ εγώ θα της πνίξω

Απ’ την ψευτιά σου κι’ αυτές να σωθώ

Μακρή ταξίδι δύσκολος δρόμος, επιστροφής

θα καταφέρω να σε ξεχάσω, μην απορείς

Σαν Οδυσσέας πάνω στο κύμα, όπως μπορώ

Θα αρμενίσω για την Ιθάκη, που λαχταρώ

Πάνω σε ξέρα ίσως μα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μαυροκωστας Αντωνης (niotis) στις 16 Οκτώβριος 2009 στις 23:36 — 11 σχόλια

δακρυ

τι μου έμεινε από εσένα τώρα-

ένα δάκρυ-

καμένο κάστρο έρημο

στης μνήμης μου την άκρη

τα όνειρά μου έπεσαν-

στις πολεμίστρες-

νότες μισές στη σιωπή

λειψές ορχήστρες

μ άδειο φεγγάρι σκοτεινιά-

έφοδος και ρεσάλτο-

πάγος γυαλί απέραστο

της μοναξιάς το σμάλτο

στιγμές κρυστάλινες του χτες-

αραδιασμένες-

σε άτι ασέλωτο ξανθό

ανεβασμένες

γλυκά φαντάσματα βουτούν-

οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 16 Οκτώβριος 2009 στις 20:03 — 11 σχόλια

Τα μπλε σου μάτια ουρανέ

Τα μπλε σου μάτια ουρανέ

Σήμερα μ’αγκαλιάζουν

Και τον καιάδα σου καημέ

Αδιάφορα κοιτάζουν

Η μέρα με χαμόγελο

Αρχίζει να κυλάει

Ο έρωτας το όνειρο

Σκύβει και το φιλάει

Πόσο απλά μπορεί κανείς

Το κέφι του να φτιάξει

Τα θετικά μίας στιγμής

Όταν κανείς κοιτάξει

Τα μπλε σου μάτια ουρανέ

Ελπίδες μου χαρίζουν

Κι ό,τι με πίκρανε θεέ

Στα πέρατα σκορπίζουν

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 16 Οκτώβριος 2009 στις 13:00 — 10 σχόλια

Μα ήταν όνειρο

Ότι αγάπησα κ’ έχω λατρέψει

Έμενα η μοίρα το έχει πέψη

Ότι ποθούσα και λαχταρούσα

στα χέρια πάντα εγώ κρατούσα

πόνος δεν μ’ άγγιξε ούτε καημός

άγνωστη λέξει ο στεναγμός

μα ήταν όνειρο γλυκιά μου αγάπη

ξύπνησα μόνος σε άδειο κρεβάτι

όλα τελιόσαν σε μια στιγμή

μες την χαρά μου ήρθαν λυγμοί

πάλι το δάκρυ μου βρέχει το στρώμα

πόσο ν’ αντέξεις καρδιά μου ακόμα

βαρύς ο πόνος μ’ έχει πετρώσει

αυτή η νύχτα δεν θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μαυροκωστας Αντωνης (niotis) στις 14 Οκτώβριος 2009 στις 19:30 — 10 σχόλια

Στην προηγουμενη ζωη μου.

Πανω σε μια υπνωση εμαθα για το παρελθον μου

και δυστυχως δεν ημουνα ιπποτης, βασιλιας, ουτε και ποιητης

δεν ημουν ουτε ασκητης να ψαχνω τον εαυτο μου

μα ενας στηγερος ημουνα πειρατης.

Τα βραδια καναμε εφοδους σε σπιτια και αρχοντικα

βιαζαμε σκοτωναμε και παιρναμε για λεια

γυναικες, οπλα, κοσμηματα και χρυσαφικα

και υστερα στη θαλασσα χανομασταν, με τα μαυρα πλοια.

Σε μια τετοια εφοδο καποτε, καψαμε μια πολη

και πηραμε για λαφυρα, χρυσο,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 14 Οκτώβριος 2009 στις 16:00 — 14 σχόλια

Στο ξωκλήσι τ' άι Λια

Στο ξωκλήσι τ' άι Λια

ανεβαίνω κάθε δείλι

και ανάβω το καντήλι.

Μόλις πάρω τ' ανηφόρι,

ένα όμορφο αγόρι

με γλυκαίνει με φιλιά

Στο ξωκλήσι τ' άι Λια

Μ'έχει πάρει αγκαλιά

όσο φτιάχνω το φιτίλι

κι ύστερα γυρνά στα χείλη.

Στο λαιμό μετά το χάδι,

αχ, μου χύνεται το λάδι

κι έχω χάσει τη λαλιά!

Μ' έχει πάρει αγκαλιά.

Μ' αγκαλιάζει πιο σφιχτά,

την εικόνα προσκυνάμε

και οι δυο…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 14 Οκτώβριος 2009 στις 13:00 — 12 σχόλια

Γοργόνες στην στεριά

Αφιερωμένο στις γοργόνες που ψάρεψα,

Νίκι-Άννα(Swordfich)-Αθηνά(Πειραιώτισσα-

Κουφετούλα- Ντίνα

και σ’ όλες τις άλλες που μου ξέφυγαν,

Αίμη-Μαρία Χ.-Ελένη Ιωάννου(Ελεάνα)-

Αρτίστα –Φωτεινή (Ηώς)- και Ειρήνη (La petite

Μουσική Σταύρος Βλαχογιάννης

Στίχοι Διαμαντής Παππάς

Από μικρός στα πέλαγα γυρνώ

μ’ ένα σκαρί και τον Αυγερινό

κι όταν χτυπούσαν κύματα θεριά

χόρευα μπάλο στην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 14 Οκτώβριος 2009 στις 10:32 — 7 σχόλια

Κρυφοαφιέρωση

Φύρδην-μίγδην μεγάλης δυναμικής
αδειάζουν παντού ανασφάλειες.
Ευχάριστες εκπλήξεις
όμορφες καταστάσεις
κι όταν πατήσεις το play,
-εκεί να δεις- μικροί πανικοί
να κάνουν κωλοτούμπες
κι ακροβατικά.
Επί τάπητος φυσικά

Προστέθηκε από τον/την Χρυσαλίδα στις 13 Οκτώβριος 2009 στις 14:47 — 10 σχόλια

η εκδικηση της παρθενας

Ηρθε απ' το Αμερικα

με καραβια τρενα,

γυρισε στο χωριο του για να βρει

να παντρευτει παρθενα.

Ελειπε χρονια στην ξενιτια

μοναχος του τι κριμα,

μα γυρισε παλι στο χωριο

γιοματος ουλος χρημα.

Και ετσι πολλες οι υποψηφιες

γυναικες για να παρει

μα παρθενα καμια δεν ητανε, γιατι...

ο Μητσος απ' το χωριο, πηδαγε ωσαν κριαρι!!

Μα μια λιγερη και ομορφη

καταφερε να τον ξελογιασει

και πως παρθενα ητανε

να τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 12 Οκτώβριος 2009 στις 1:11 — 9 σχόλια

Ένας κόσμος σκοτεινός...

Η 'άλλη πλευρά' μ' αποζητά απ' όταν είμουνα μωρό

πάντα με τριγυρίζανε πνεύματα και αγερικά,

για σκοτεινά παράδοξα μνήμες έχω σωρό

καλά γνωρίζω των νεκρών τα οδοιπορικά..

Τόπους ενεργειακούς, νεραϊδομονοπάτια

χωρίς να καταλάβω πως, νιώθω μές την ψυχή μου,

κοιτάζω κύμματα φωτός με σφαλισμένα μάτια

στοιχειώματα παρακαλούν να πάρουν την ευχή μου..

Έρχονται και με βρίσκουνε, συχνά μ' αποζητούνε

τα ασταθή κατάλοιπα όντων που έχουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 12 Οκτώβριος 2009 στις 0:36 — 17 σχόλια

Φύλλος δε κουνιέται

Δε μου φταίει κανείς

Με θλίβουν τα λιπόθυμα σχέδια μου

Δεν ξέρω τι βλέπουν

Ψάχνουν γι’ άλλοθι

Σε λογικές επιλογές.

Δεν βλέπω μπροστά

Σημαδεύω έναν έρωτα

Που θέλω να πεθάνει όρθιος

Για να μ’ ελευθερώσει

Και να μ’ αφήσει

Μόνη στη σιωπή.

Να μετρώ ευθύνες

Να μην ακούω αντιρρήσεις

Μελό τραγούδια

Ξενυχτάνε μαζί μου.

Φύλλος δε κουνιέται.

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 11 Οκτώβριος 2009 στις 17:18 — 10 σχόλια

Μόνος μου θα μαι.

Μόνος μου θα μαι

Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει

πως ήμουν άνθρωπος με ήθος

όσο αυτό κι αν είναι μύθος

έχει μια δόση από αλήθεια

Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει

πως ήμουν άνθρωπος με γνώση

όση απ’ αυτή κι αν έχω δώσει

πάντα έχ’ η μνήμη και για μένα

Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει

ότι είχα κάνει ήταν με πάθος

όσο βαθύς κι αν ειν’ο τάφος

λίγο αέρα να μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιαννης Στιχακης στις 11 Οκτώβριος 2009 στις 12:30 — 5 σχόλια