Μια αλυσίδα απο λάθη μας ενώνει

μια αλυσίδα που την πλέξαμε μαζί

Πως μαζευτήκανε χαρές μαζί και λύπες

σαν τα παιδιά σε κάποια μέρα γιορτινή

Οι κρίκοι πλήθος τόσα χρόνια περασμένα

μένουν διάσπαρτα ριγμένα δω και κει

Μονάχα κάποια απ΄αυτά είναι δεμένα

είναι οι μέρεςπου περάσαμε μαζί

Πόσα…

Χρειάστηκε ο πόνος για να μάθω

πως ήσουν ότι ήθελα εσύ

Χρειάστηκε ο χρόνος για να πάψω

να ψάχνω το δικό σου το φιλί

Γύρω μου ξένα όλα μοιάζουνε

με πνίγει κάθε βράδυ η σιωπή

Οι σκέψεις δεν μπορούνε να με σώσουν

κι η θλίψη μου κυλάει σαν βροχή

Μ΄άφησες να ψάνω για αδιέξοδο

χωρίς να…

Ένα βήμα απο το όνειρο μου μένω

της μοναξιάς το δίχτυ μου υφαίνω

Καημούς πικρές στιγμές μου΄χεις χαρίσει

πρίν η ζωή στα δύο μας χωρίσει

Μια καταιγίδα πρίν τη λιακάδα

στου πεπρωμένου μου αφήνεις τη βαρκάδα

Ένα χαμόγελο που τώρα αργοσβήνει

κυλώντας ο χρόνος θα τ΄απαλύνει

Κλεμμένα όνειρα…

Τη νύχτα σαν τον πειρατή στα όνειρά μου μπαίνεις

όπως συνέβαινε παλιά θέλεις να επιμένεις

Ανοίγω το ραδιόφωνο κι ακούω τη φωνή σου

νομίζω πως θα τρελαθώ μου λες σιγά θυμήσου

Δεν μου λείπεις στο λέω δεν μου λείπεις

τον πόνο που μου δίνεις μπορώ να αρνηθώ

Δεν μου λείπεις στο λέω δεν μου λείπεις

στο…

ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΧΩΡΙΣΤΑ

Οι ώρες διαδέχονται αργά η μιά την άλλη

κι οι σκέψεις σου μου πλέκουνε αγκαθινο στεφάνι

Ένα κενό απλώνεται τριγύρω μου σαν πέπλο

παρότι είσαι μακριά το πρόσωπο σου βλέπω

Δυό κόσμοι χωριστά

και δεν υπάρχει πια δρόμος να τους ενώσω

Δυό κόσμοι χωριστά

κι αν είσαι…

Παγιδευμένη στης μέρας την ανία

ψάχνω κλειδιά για μια χαμένη ευκαιρία

Η ελαφρότητα του είναι με πληγώνει

άραγε εσένα απ΄αυτήν τι σε πληγώνει

Μακριά σαλπάρισες σε ξένη αγκαλιά

ποιές σε μαγέψανε σειρήνες ξανικά

Μου λείπει αφάνταστα η θέρμη του φιλιού σου

μα έχω στα χείλη την πικρία του φευγιού…

Αβάσταχτη που είναι η αγάπη

όταν δεν έχεις τρόπο να την πείς

Κάθε φορά που γύρω σου βραδιάζει

τη λύση ψάχνεις μάταια να βρείς

Ο πιό πικρός ο χωρισμός

είν΄οταν είναι ζωντανός

και δεν μπορείς να τον ξεχάσεις

ούτε το χέρι να του πιάσεις

Αβάσταχτα που είναι τα γινάτια

του έρωτα σου…

Έφυγες κι όλα μοιάζουνε να είναι λυπημένα

σε κρίζο χρώμα βάφτηκαν δε θέλουνε κανέναν

Το ράδιο σταμάτησε και το στυλό δε γράφει

η γλάστρα μου μαράθηκε κι ο πόνος καταγράφει

Μέχρι που να΄ρθεις θα΄ναι ολα μαγεμένα

θα κοιμούνται σε ατέλειωτη σιωπή

Θα ξυπνήσουν μονάχα ένα-ένα

όταν ο ίσκιος σου στο δρόμο θα…

Κι αν σ΄αγαπώ

ποτέ μου άκρη δε θα βρώ

Νοτίζουν τα αισθήματα ολοένα

οργίζονται γίνονται κανένα

Κι αν σ΄αγαπώ

ακίνητη στέκω εδώ

Αμφίρροπες στιγμές και με προστάζουν

το είναι και τη σκέψη μου διατάζουν

Αμφίρροπες στιγμές στο άστατο μυαλό μου τριγυρίζουν

αδύναμες στιγμές τα πάθη μου…

Στό είδωλο μιλάω του καθρέφτη

που άψυχο κοιτάζει μα δε βλέπει

Του λέω πως δεν είσαι πια εδώ

και πόσο θέλω απόψε να σε δώ

Στο είδωλο μιλάω μ΄αγωνία

γυρεύοντας μιά ευκαιρία

Ελπίδες του ζητάω για να βρώ

τη δύναμη απ΄τ΄αδιέξοδο να βγώ

Στο είδωλο μιλάω του καθρέτη

και του ζητάω να σε…

Περνάει γρήγορα ο καιρός τα γηρατειά κοντεύουν

τα νιάτα πιά το μακρινό ταξίδι τους γυρεύουν

Πίκρες και βάσανα  πολλά μαζί τους τώρα φεύγουν

αλλάζει η ζωή στα γηρατειά όλοι τα αποφεύγουν

Ο χρόνος ασπρίζει τα μαλλιά ο πόνος ρυτίδες βγάζει

υποταγμένοι τελικά στο νου τους που αλλάζει

Τα μάτια δε βλέπουνε καλά τα…

Χωρίς δεσμά δίχως σκοπό και τέρμα πιά το άγχος

θα συνεχίσω τη ζωή κι ας γίνω ένας βράχος

Τα κύματα τον δέρνουνε βαριά και μολυσμένα

αυτός όμως ορθώνεται και πρόβλημα κανένα

Έτσι θα ήθελα κι εγώ στα πόδια μο να στέκω

ατσάλι να΄χω στην καρδιά χωρίς θλίψη να βλέπω

Φαίνομαι σ΄όλους δυνατός όλους…

Γλυκιά αέρινη μορφή κυλάς όπως και ο χρόνος

έχεις χαθεί στο παρελθόν και πάλι μένω μόνος

Μορφή που σε πλανέψανε χιλιάδες θεωρίες

έφυγες τόσο ξαφνικά γεμάτη απορίες

Εσύ που κάποτε απλά τον κόσμο αγαπούσες

το χέρι άπλωνες δειλά κι όλους τους βοηθούσες

Εσένα αόρατη μορφή κάποιος σε καρτεράει

αργά-αργά και…

Ψεύτικα ονείρων σκηνικά

δναμικά τη σκέψη μου μπερδεύετε

Με ναυλωμένα μέσα τελικά

σας βλέπω στη ζωή  να ταξιδεύετε

Παράξενα ερώτων μυστικά

που κυκλικά το πρόσωπο ζαρώνετε

Αχνά χαμόγελα προσποιητά

με ζαβολιές στα χείλη μου σκαρώνετε

Παράμερα θα στέκω τώρα πιά

αρνητικά τα πάντα θα τα…

Μας παίρνει ο χρόνος και μας πάει

σε μια καινούρια εποχή

Παραμερίζοντας τα πάντα

αίσθημα δάκρυ και ντροπή

Η μοναξιά μας καρτερεί

Κάνουμε λάθη μα...πειράζει

ποιός θα μας δεί ποιός θα φωνάξει

Ποιός το σωστό θα βγεί να πεί

και απο ποιόν θα ακουστεί

Τίποτα πιά δεν μας…

Νύχτα απέραντη μαυροφορούσα

της σκοτεινιάς ωραία μούσα

Το βαθύ αγκαλιασμά σου

με προσκαλεί πάλι κοντά σου

Στόν ερχομό σου ο νούς μου σκοτεινιάζει

το εγκλημα στο εγκλημα γκρινιάζει

Πόνο και τρόμο αραδιάζει

ο πόνος που όλους μας τρομάζει

Νύχτα το αγκαλιασμά του πόνου

αναδρομή του…

ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ Μάτια μο δακρυσμένα  συντρίμια του καιρού

η μοναξιά κι η τρέλα σας ρίξανε αλλού

Ποιές σκέψεις  σας βαραίνουν τι έννοιες σας θολούν

και βλέμμα βαρύ σας δίνουν χωρίς να μου το πούν.

Μάτια που με τραγούδια βρέχονται και χαλούν

αισθήματα χαρίζουν και δεν μπορούν να δούν

Ποιές λέξεις σας…