ΣΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ ΠΑΝΙΑ ΣΟΥ





Σ' Αγίου την Ξεκούραση

και Αθώου εκει την Σκέψη

πίνω Νερό για μια Ζωή

χωρίς να νοιώθω κούραση

και το Άγνωστο σε Σχέση . . .

Ανέμελα Προσκύνησα Ενέργεια

στο Χώρο στου Σύμπαντος

το Απόφθεγμα και της Πνοής το Δώρο . .

Πρόβα σε Ανώνυμο Χρεώγραφο Αιώνα

και Πίστης μπρος στο Εύλογο

που Ταξιδεύει Πλώρα . . .

Μου Μίλησε το Όνειρο

στου Χώρου την Αξία

και Ένοιωσα το Πνεύμα…

ΑΦΗΝΩ ΣΕ ΔΙΑΤΑΞΗ





Αφήνω σε Διάταξη

του Χρόνου την Ευθύνη

και Κλείνω του Ήλιου

μια στιγμή σε ανέφελη Γαλήνη . . .

Πήρε ο Δρόμος μια Στιγμή

απ' της Ζωής την Άκρη

και γέμισε με Πταίσματα Χαράς

σε κάποιο Δάκρυ . .

Κλείνω σιγά κι αφήνομαι

στου Ουρανού τη Δύνη

σε Πρόσταγμα Ενότητας

και Πρόθεση Ευθύνης . . .

Μια Μελωδία που Χωρά

πέρα απ' την Ευτυχία

σε Πνεύμα του Ορίζοντα

και Χρώμα…

*******************************************************************************************

**************************************************************************************…

ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ ΑΝΕΦΙΚΤΟΥ


Σε Χρόνο του Ανέφικτου
Δοξάστηκαν οι Χάρες
Ενός Θεού Ξημέρωμα
σ' Ανατολής Αυτόφωτης
και Πνεύματος Διαβάτες . . .
Κρύβει ο Ήλιος τ' Όνειρο
σε σχέση Ευλογίας
Σελήνης το Απαύγασμα
και Χρόνου Διαρκείας ! . . .


ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Υ.Γ. ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΚΤΗΚΟ ΣΕ ΝΟΗΜΑΤΑ

ΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ





Άνοιξε διάπλατα

ο ουρανός τα χέρια,

χάρισε στη θάλασσα

αγάπης περιστέρια.



Ταξίδεψαν οι θύμισες

σε πέλαγα χαράς,

διαβαίνοντας τα όρια

που φτιάχτηκαν για ‘μας.



Δάκρυσε ο άνεμος

σ’ απανεμιάς μετόχι,

και το νερό ζωγράφισε

με της ζωής τη λόγχη.



Προσπέρασαν το σήμερα

του δρόμου οι εποχές,

έδωσαν το στίγμα τους

σε πύρινες στοές.



Κι…

ΚΙ ΟΤΑΝ Η ΤΥΧΗ !

Στου χρόνου το κυκλάμινο
που ο ήλιος το στολίζει,
σ' αγγίζει απομεσήμερο
όταν η φύση αρχίζει,
ο χρόνος Σαββατόβραδου
διπλά χαντακωμένος
με πρόσχημα που χάνεται
στης Θάλασσας το (μένος).
Κι όταν η τύχη (λούζεται)
από τ' άστρα της καρδιάς σου
τότε η φήμη απλώνεται
στα χρόνια της Ομορφιάς σου ! ...

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΑΚΡΙΒΟΘΩΡΗΤΟ





Μύρισε Καλοκαίρι και ήρθε ο καιρός

όπου ο άνεμος θα νοιώσει σαν θεός,

η μέρα γρήγορα γλυκά θα προσκυνήσει

το άγιο δισκοπότηρο που είχαν ευλογήσει.



Οι άγιοι γοργά θα συναχθούν

σε άλλους τόπους όμορφα θ’ ανταμωθούν,

μια άλλη χίμαιρα θα δώσει τη σοδιά της

για να μην νοιώσουνε το τέλος τα παιδιά της.



Και όταν ο χρόνος ξαφνικά

αλλάξει τη πνοή του,

τότε οι μάγοι θα…

Στο σκοτάδι σε γυρεύω

κάθε σου φιλί να κλέβω

που είναι μέλι θεϊκό,

με τα χάδια σου να ρεύω,

να γλεντώ και να χορεύω

στον ασίκικο σκοπό.

Στο σκοτάδι σε γυρεύω

στα άστρα να σε ταξιδεύω

και για χάρη σου να ζω.

Βάλε το άσπρο σου φουστάνι

που πανέμορφη σε κάνει,

για να φύγουμε μαζί,

να μας βλέπει το φεγγάρι

χρώμα φωτεινό να πάρει

για να φέγγει όλη τη γη.

Βάλε το άσπρο σου φουστάνι

έτοιμη είσαι για στεφάνι,

μια…

Φαντάζεις φωτεινός αποσπερίτης

μες στης μοναξιάς τη βάρδια μου

στην αγκαλιά σου μ’ έλκεις σαν μαγνήτης

μαίνονται τα χτυποκάρδια μου,

μπροστά μου έπεσες μετεωρίτης

τα παλιά μου χούγια τέλειωσες

του δρόμου ήμουν άθλιος αλήτης

κι όμως από πάθος μ’ έλιωσες.

Αναγεννήθηκα κοντά σου

και τη βρήκα την πορεία μου

μεγάλος έγινα σεβντάς σου

κι ακριβή εσύ λατρεία μου.

Θα γέρνεις πάντα στο πλευρό μου

που θα σ’ οδηγούν τ’ αχνάρια μου…

Αρχέγονο είσαι σύμβολο για ποιητές και θρήσκους,

της μαύρης νύχτας άγαλμα και επόπτρια των δείπνων,

και με τους ολοστρόγγυλους, τους φωτεινούς σου δίσκους

βαρδιάνων φίλη γίνεσαι και μοναχών αγρύπνων

Κάποτε σε φαντάστηκαν σαν τόπο κολασμένων,

ως να ’σουν δεσμωτήριο του αδελφοχτόνου Κάη

κι αρχέτυπο των γυναικών, παρθένων και ερωμένων,

που αντανακλούν τη ζείδωρη δροσιά του Απριλομάη

Ότι είσαι, λένε, σύντροφος…

Καλοκαιράκι στο New York

Και στο μακρύ νησάκι

Κοιτάζω τον ορίζοντα

Και πίνω αργό φαρμάκι

Μάταια ψάχνω λιόδεντρα

και πορτοκαλεώνες

μακριά από την μάνα γη

νιώθω να λείπω αιώνες

Τα χρώματα σου Ελλάδα μου

Αλλού ποτέ δεν…

Βουνά και κάμπους θα διαβώ στην αγκαλιά σου για να’ ρθώ

ατέλειωτα να εκπορθώ τα γρανιτένια σου τα κάστρα.

Και θα μου το κερνάς εσύ του έρωτά σου το κρασί

μόλις θα σμίγουμε μαζί με μόνη μας παρέα τ’ άστρα.

Αυτήν την ώρα μη μιλάς ποτάμι γίνε να κυλάς

στα κύτταρά μου

κι όταν μου λες πως μ’ αγαπάς φουρτούνα γίνε να ξεσπάς

στα όνειρά μου.

Αυτήν την ώρα μη μιλάς που ξαποσταίνει η «Ελλάς»

κι η γύρω πλάση,

για μένα να καρδιοχτυπάς σαν κύμα πάνω…