Η ζωή





Είν’ η ζωή ένα πέρασμα

από της γης τα μέρη

και δεν το ξέρει πια κανείς

η τύχη τι θα φέρει.

Ίσως σε ρίξει σε γκρεμό

μπορεί σε περιβόλι

μπορεί να σε βρει πρόωρα

του κυνηγού το βόλι.



Είν’ η ζωή πολύ μικρή

κι άλλη ζωή δεν έχει

καλά θα πρέπει ο καθείς

τούτο να το κατέχει.

Αν το κατέχει το καλά

μπορεί να καταφέρει

να απολαύσει όσα καλά

η τύχη θα του φέρει.



Είν’ η ζωή μια θάλασσα

και εμείς…

Βαρύς χειμώνας σε μια κρυψώνα

σόμπα πριονίδι

ζεστή καρδιά

Κρύος κοιτώνας ψυχή λεχώνα

ψάχνει στασίδι

φτιάχνει φωλιά

Πικρό το γάλα η πρώτη στάλα

μικρός ο τσίγκος

φέρνει βροχή

Γεμάτη αλάνα σκιάζεται η μάνα

παιδί  βρεγμένο

αναθαρρεί

Τρύπια σαμπρέλα χωρίς ομπρέλα

πάνω το σύννεφο 

μας οδηγεί

Με ένα ποδήλατο περνάς το αδύνατο

όλες οι σκέψεις σου 

μια προσευχή

Σκισμένη μπάλα…

Κάποτε , κάθε  ματιά σου

μ’  αιχμαλώτιζε…

Ξημέρωσε, ήλιος, αεράκι μυρωδιές πόσο όμορφη είναι η ζωή.

Κρεβάτι διπλό, σώμα μοναχό μαξιλάρι διπλό την να αγκαλιάσω.

Βλέμμα νεκρό κοκαλομένο κοιτάει το κενό.

Κορμί βαρύ, ασήκωτο δέρμα ξηρό σκάει λιώνει.

Δεν είναι μέρα αυτή, δεν είναι έτσι οι Κυριακές.…

Ατενίζω την θάλασσα, το χρώμα της , τα κύματα την ηχώ της.

Ατενίζω στο βάθος τους γλάρους , παντρεμένους στο πρώτο τους χορό μαζί της.

Ατενίζω τον ήλιο που αντανακλά το καυτό κορμί του πάνω της.

Ατενίζω τα κύματα και διακρίνω κάτι, τα μάτια σου.

Το έντονο βλέμμα σου όπως ήταν την τελευταία…

Τι να πω για μια σκιά

που αυτή για με,

έτσι και αλλιώς

τα ξέρει όλα.!! ------

Σκιά μου απλησίαστη

μου είσαι συντροφιά

μέσα στου δρόμου

την απλάδα.

18/5/2013

Νεφέλη Ρ.

Είν’ η ζωή κοντόημερο

Με το που ξημέρωσε
έφτασε μεσημέρι
το δείλι μας επρόλαβε
και φάνηκε τ’ αστέρι.

Καλή νύχτα.
ΧρΙστοΣ

ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΜΕ ΘΕΛΟΥΝ

Μάνα δεν με θέλουν,

Τον πόνο μου δεν μέλλουν,

Πάνε να μου τη φέρουν,

Μπας και με καταφέρουν.

Μαζί μου τι να έχουν,

Γιατί με κατατρέχουν,

Λένε καλά με ξέρουν,

Και δεν με υποφέρουν.

Γουστάρουν να με…

Σκοτεινά, μοναχικά, έρημα, οι βραδιές κυλούν χωρίς κανένα ίχνος, σημάδι. Γιατί, μένει αναπάντητο, τόσο μίσος κρυμμένο καλά, ξεπρόβαλε ξαφνικά και κυρίευσε τα πάντα. Δεν άφησε τίποτα γύρω του να αναπτυχθεί τα έπνιξε όλα, τσουνάμι κυριολεκτικά. Ησυχία , οσμή θανάτου πλανιέται παντού, οι ψυχές μόνες…

ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΛΑΜΗ

Του Πελλοπα σ…

Είν’ η ζωή πολύ μικρή…





Είν’ η ζωή πολύ μικρή

όπως το φως της μέρας

ανθίζει γλυκοχάραμα

χάνεται το εσπέρας.



Είν’ η ζωή τόσο μικρή

όπως στις πεταλούδες

φεύγουμε πριν καρπίσουνε

κάποιες ελπίδες φρούδες.



Μα εκείνες όμως γεύονται

το νέκταρ των ανθέων

ενώ εμείς απ’ την αρχή

ζούμε ζωή ‘‘Μοιραίων’’.



Με πόνο τρώμε το ψωμί ˙

με βάσανα λίγη χαρά

ψάχνουμε για να βρούμε,

λες και μας χτύπησε αρά.



Άραγε…

κατὰ βάθος, δὲν μὲ τρομάζουν οἱ προφητεῖες·

ἀνήκω στοὺς ἐλαφρόμυαλους τολμητίες.

Ἔρχεται μέγα κακὸν, τρισμέγιστον:

ἡ Ἠλέκτρα κλέβεται μὲ τὸν Αἴγιστον·

τῆς Μήδειας τὰ παιδιὰ βρυκολακιάζουν

βάζουν ἀλλοδαποὺς κάτω, τοὺς βιάζουν,

καθὼς οἱ Τοῦρκοι μᾶς δίνουν τὴ Σμύρνη

ὕστερ' ἀπ' ὅσα μιὰ ΔΗΜΑΡ τῆς σύρνει.…

Επιστράτευση





Στην αρχή στους ναυτεργάτες

όπως στις μεταφορές

πάλι τώρα στους δασκάλους

εφορέσανε στολές

απεργία να μην κάνουν

κι ας χάνουν τις δουλειές. 



Θέλουν να τους απολύουν

και να τους μετακινούν

όπου κι όπως τους γουστάρει

για να εξοικονομούν

φράγκα για τ’ αφεντικά τους

τραπεζίτες δανειστές

και όλα τα άλλα τα λαμόγια

ξένους ντόπιους  ληστές.



Και το κάνουν για το μέλλον

των κακόμοιρων παιδιών…

Στης  Μεσογείου  τ` ακρογυάλια  ναυαγός

στης  Καλχηδόνας  το  βασίλειο  ταγμένος ,

στης  Αριάδνης  το  κουβάρι  ... ουραγός

ανεπιθύμητος  ... παρείας  κυνηγημένος.

Κάποια  κατάρα  που  τ` αερικά  τραβά

έχει  στοιχειώσει από  χρόνια  στο  κορμί  μου,

γριά  τσιγγάνα  που  ξορκίζει  τα  στραβά

έχει …

συμπληρώνεις τέστ ἐρωτικῶν γνώσεων,

κρίνουν δάκαλοι σ' ἐποχὲς ἐκπτώσεων.

Ἄν δὲν τὄχα κλινοφιλοσοφήσει, θά 'στεργα νὰ τὸ ψάξω,

κι' ἄν βρεθεῖ κάποιος ἀπὸ μένα πιὸ σπουδαγμένος, νὰ τὸν σφάξω,

γιατὶ στὸ σὲξ εἶμ' ὁ ὑπὲρ-Πρῶτος

Καπετάνιος... - ὄχι καμαρότος!



Καὶ ποῦ ξέρει, τὸ τέστ, τὶ δέον νὰ ρωτήσει τὸν ἕναν... τὸν ἄλλο!

Ἐκλεκτὲς ἠδονὲς…