Έφυγα ξανά
για ταξίδια μακρυνά
με την Αγάπη Οδηγό
και την σκέψη Πλοηγό...

Ο Καιρός είναι ψυχρός
και ανέμελλα φτωχός
είναι όμως Δυνατός
και κατα Βάθος Πονηρός..

Η Αλήθεια μου Μιλά
και το ψέμα αλλυχτά
δυό Δυνάμεις που μπορούν
μες το Χρόνο να τα Βρούν.

Δυό Πηγές Συμπαντηκές
που χωρίσθηκαν στο χθες,
ένας Μύθος που μπορεί
να χωρέσει στη Ζωή !

οσο στην αγκαλια σου με κρατας

εγω θα ακουω τη καρδια σου

μα χθες που τολμησες να με αφησεις

γυρισα τη πλατη στη ματια σου

βουρκωμενη περπατησα για λιγο

σκυβωντας προσπαθωντας να το κρυψω

και τοτε ενα χερι με επιασε δυνατα

με τραβηξε με γυρισε για να αντικρισω ματια γαλανα

καποτε με ταξιδευαν αυτες οι θαλασσες

με ταξιδευαν μακρια

μα τωρα το καραβι βουλιαξε

και καμια ανασα

καμια ψυχη

δεν ειναι εκει για…

Ένα ταξίδι, μάτια μου,

ήθελα να σε πάω,

να δεις πόσο σε σκέφτομαι

και πόσο σ' αγαπάω.

Μα χτες δεν βρήκα ανοιχτή

την πύλη όπως πάντα,

μ' είχανε διώξει απ' τη δουλειά

μαζί μ' άλλους…

ακομα και οταν εισαι πλαι μου

νιωθω πως μονη στον ουρανο πετω

γιατι καποτε ησουν το γλυκοτερο χαδι μου

μα τωρα εισαι πια ενα παθος σβηστο

ενα λεπτο

ενα λεπτο μονο θελει μια φλογα να παγωσει

και ο θεος εδωσε μια ολοκληρη νυχτα

ετσι οτι ζησαμε το ξεχασε η καρδια

οτι ειδαμε το ξεχασαν τα ματια μου τα δακρυσμενα

μα ισως εσυ δεν το καταλαβες

κι εγω δεν ειχα το θαρρος να στο πω

πως εμεις οι δυο αγαπηθηκαμε

μα…

ΣΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ

Στων τρελών τα λόγια,

Πέρα από δρομολόγια,

Στων τρελών τα λόγια,

Κλείνουνε τα υπόγεια.

Μες το θολό το νου τους,

Το σκοτεινό του ουρανού τους,

Μες το θολό το νου τους,

Μάρτυρες του αληθινού τους.

Στων τρελών τα λόγια,

Κομπάζουν και τα σόγια,

Στων τρελών τα λόγια,

Γράφονται αναλόγια.

Μες το θολό το νου τους,

Η άρνηση του διπλανού τους,

Μες το θολό το νου…

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Δευτ.  14 Ἀπρ.  2014 4:34 pm

Χρυσές οι ώρες της σιωπής

πριν βγει ο ήλιος και καείς

ταλάνισα τις λέξεις

τυράννησα μιαν προσευχή

για να έχει κρότο η ευχή

πριν να με σημαδέψεις

Δεν έχει σήμερα γιορτή

ανήμπορη μες στη σιγή

κρατώ τον εαυτό μου

για να ξορκίσω τα φθηνά

μικρά ερωτηματικά

πριν γίνουν σύντροφός μου

Κάπου στα δάκρυα της βροχής

ανάσανα μια στιγμή

δική σου εικασία

μα κατρακύλησες νωρίς

το ουράνιο τόξο πριν να δεις

έγινες…

            Το φως!

Βρίσκει νερό και χώνεται

χρωματιστό τη μέρα

μα σ` αντικείμενα γυρτά

θολώνει τον πυθμένα.

Όλες οι απομιμήσεις του

ανάποδα θωρούνται

πολλές τους λεπτομέρειες

Θαμπώνουν κι αιωρούνται…

Τάσος Παντ. Δασκαλάκης

Γαλάζιο πάθος,

μέσα στη καρδιά,

λουλουδάτο άνθος,

με υπέροχη ομορφιά.



Ένα ήρεμο κύμα,

γαληνεύει τη ψυχή,

γλυκό σαν ποίημα

κ’ ιερό σαν προσευχή.



Σκουρόχρωμα μαλλιά,

ανεμίζουνε στη φύση,

η ολόθερμη αντήλια,

ποτέ μου δε θα σβήσει.



Ένα χάδι στοργικό,

τις σκέψεις απαλαίνει

και φιλί ρομαντικό,

την καρδούλα πως…

Όπως το Όνειρο

που αφήνεται,

σε χέρια Θεϊκά

έτσι και ο Νους αφήνεται

να ρέει μες την Καρδιά.



Ένα σκαλί μας η ζωή

που εύκολα πατάμε,

όταν τα χρόνια αφήσουμε

στο Χώρο που Γυρνάμε...



Μες τον Καθρέφτη

που κοιτώ

βλέπω μια οπτασία,

της Φαντασίας την Καρδιά

που ανήκει στα Βιβλία...



Σαν βήμα στο Κενό

που χέρι ζωγραφίζει,

ανάμεσα στο Δάπεδο

όπου ο Ήχος το…

      Εντελέχεια.

Ανοίχτηκε στην έρευνα

της τέχνης  π` ανταμείβει

όσα εκθειάζει η ματιά

απρόκλητου προφήτη.

Επίμονου στις σκέψεις του

σαν τον γλυκοφωτίζει

η  μαεστρία συνοδού     

π` αρέσκεται στη δύνη.  

Λεπτών χρωμάτων εύοσμων

στις όψεις των ορίων

εκλεπτυσμένων παρειών

στις εσοχές των μήλων.

Τάσος Παντ. Δασκαλάκης

Η σκέψη, η ιδέα, τα συναφή προϊόντα και υποπροϊόντα ενός ψευδεπίγραφου,ψευδαισθητικού κόσμου ο οποίος "ζει" στο μυαλό του ανθρώπου.

Όλα μαζί παύουν να υφίστανται αυτοστιγμεί όταν η απόλυτη προσοχή προκαλεί την αντίληψη.

Ακροβατώντας στη ζωή

που δείχνει να υποφέρει,

μονόδρομος η Χαραυγή

και ο Ήλιος που θα Φέρει.



Πάνω στο χρώμα του Γυαλιού

ζωγράφισα Αχτίδες,

και με το Τόξο του Θεού

αναζητώ τις Νηριήδες...



Για μια Φωτιά Αρχέγονη

που Καίει του Παραδείσου,

λουλούδια Ανθίζουν Πάνω της

και κλείνουν (τα της) Αβύσσου..



Κι όταν η Νύχτα

Ημέρα θα γενεί,

μες την Καρδιά του Κόσμου

τότε σημάδι θα…

Θάλασσα πυκνή...

αδιάκοπη...χαυνωτική…

ξεπέφτουν οι ώρες

ξεσπούν λιμασμένοι…

Τον έρωτα υποδέχτηκα,

που ήρθε στη καρδιά,

το κορμί σου ονειρεύτηκα,

μιας νύχτας ξαστεριά.



Τα σαγηνευτικά σου μάτια,

βάλσαμο γαλάζιο του ουρανού,

των σκέψεων μου μονοπάτια,

σε κόσμο ρομαντικό του νου.



Τα τρυφερά σου χάδια,

απαλαίνουν με αγάπη την ψυχή,

σαν ήρθαν τα μεταξένια βράδια

και έφεραν το πάθος στην ζωή.



Είσαι η γλυκιά…

Ανοίγω ομπρέλα, θα βρέξει βλακεία σήμερα. Είναι μια από αυτές τις μέρες που απλά ανακυκλώνεις τις εικόνες σου, γίνεσαι προτζέκτορας και αναπαράγεις τις διαθέσεις των άλλων. Ο κινηματογράφος δεν λέω, καλός είναι. Αλλά ποτέ δεν υπήρξε η αδυναμία μου. Να 'ναι το ότι όλα συμβαίνουν μέσα σε μιαν οθόνη; Να 'ναι που δεν μου αρέσει το ποπ κορν και η κόκα κόλα; Να 'ναι η τελειότητα των ηθοποιών, μετά από τα τόσα πάμε ξανά, του σκηνοθέτη; Πάντα είχα μιαν αδυναμία στο θέατρο. Στη ζωντανή επαφή με αυτό…

Είναι άραγε Νωρίς

τη σκέψη ( σου ) να

μαντέψω,

ή μήπως είναι (αργά)

στο Κόσμο σου να χωρέσω ;

Μια άποψη που φαίνεται

να αγγίζει Ενδοιασμούς

προβάλλει κάποια

(σύνδρομα)

σε Χρόνους Μελλοντικούς...

Μ' ένα Σινιάλο του Θεού

περνώ τις Συμπληγάδες ,

κι αφήνω τα υπόλοιπα

γραμμένα σε αράδες .

Το Πεπρωμένο (μου) Γελά

γιατί το καθορίζει

το Άγνωστο που

αισθάνεται

Αγάπης Μετερίζι . .…

Τα ματάκια σου μελιά,

φωτίζουν την καρδιά μου,

είναι η αισιοδοξία στα όνειρα

κ’ η μαγευτική αντηλιά μου.



Σ’ αγαπώ σαν το χάραμα,

σαν το γαλήνιο ποταμάκι,

είσαι των ματιών μου τ’ όραμα

και της ελπίδας το ρυάκι.



Οι άγγελοι του ουρανού,

περνούν μπροστά σου με καμάρι,

στο παράδεισο γύρω…