Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Απρίλιος 2009 Καταχωρίσεις ιστολογίου (101)

Μη φύγεις πάλι

Μη φύγεις πάλι

Σαν πρωινό φεγγάρι πως δήθεν ξεχασμένο

παρακαλά τον ήλιο να μείνει και τη μέρα

έτσι για λίγο φως το κόσμο πέρα ως πέρα

να τον εδεί να νιώσει γιατί είναι πικραμένο

μη φύγεις πάλι , στο ζητώ και μη μ’αφήσεις

μη φύγεις πάλι κι ας μην έχω άλλες απαντήσεις

μα σαν το χιόνι έτσι που λιώνει απ’τις αχτίδες

θέλει να μείνει λίγο ακόμα θολό και ξεραμένο

έτσι κι εγώ , μόνος εδώ ,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιαννης Στιχακης στις 7 Απρίλιος 2009 στις 18:00 — 5 σχόλια

..ΠΑΓΩΝΙΑ..

Ηλιους εκοίταξα πολλούς
την ζεστασιά τους
να μου δώσουν,,

Αχτίδες έστειλαν στην Γη
μήπως ζεστάνουν το κορμί
την παγωνιά να διώξουν.

Μα η Παγωνιά δεν έφυγε,
ευχαριιστώ τους Ηλιους,
κι΄ας η Ψυχή μου έμεινε
με τους καημούς τους χίλιους...

Νεφέλη.
16/12/2002

Προστέθηκε από τον/την Nefeli riga στις 7 Απρίλιος 2009 στις 10:16 — 10 σχόλια

Άλλη μιά μέρα

Άλλη μιά μέρα ξημερώνει

Τι κι αν δεν έχει συννεφιά

Το φως τού ήλιου με παγώνει

Από την τόση μοναξιά

Άλλη μιά μέρα σαν τις άλλες

Και τ’όνειρό μας πουθενά

Πικρές οι ώρες και μεγάλες

Φέρνουνε δάκρυα στεγνά

Δύσκολα χρόνια κι η ζωή

Φεύγει και δεν γυρνάει

Κι όσο πονάει η ψυχή

Το αίμα δεν κυλάει

Άλλη μιά μέρα θα περάσει

Χωρίς αγάπη στην καρδιά

Και ο θεός δεν θα ξεχάσει

Μ'αδιαφορία να κοιτά

©… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 7 Απρίλιος 2009 στις 8:00 — 13 σχόλια

Ήσουν....

Ήσουν

Ήσουν το αραξοβόλι στ' ανεμοδαρμένα ύψη, όταν οι βοριάδες όλοι με χτυπούσαν, μ' είχες κρύψει. Ήσουν η φωτοβολίδα σ' όνειρα ναυαγισμένα, σωτηρίας η σανίδα σε πελάγη οργισμένα. Ήσουν μέσα στους χειμώνες ένα τζάκι αναμμένο, στους χαμένους μου αγώνες ένας κάβος για να δένω. Ήσουν καλημέρα πρώτη, καληνύχτα τελευταία, η ασπίδα στρατιώτη, η Ιθάκη τ' Οδυσσέα. Δεν το ήξερα ότι ήσουν όλα αυτά και τόσα άλλα. Θάλασσα ως τη φυγή σου ήμουν κι έμεινα μια στάλα.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 7 Απρίλιος 2009 στις 0:00 — 12 σχόλια

ιδρώτα του κορμιού σου (εξαιρετικά αφιερωμένο στη Σοφία, ξημερώματα Κυριακής)

Της νυχτας πεφταστερι θα γενω

Σα χαντρα στο λαιμο σου ν' ακουμπησω

Ανθακι απο λουλουδι ξωτικο

Σε αρωμα γλυκα να σε κοιμισω

Καθρεφτης από τζινι μαγικος

Να βλεπεις τα μαλλια σου να χτενισεις

Κι ενα κοχυλι που εκρυψε ο βυθος

Στ' αυτι σου σκουλαρικι να στολισεις

Μια νοτα από μαγικο αυλο

Τα ονειρα σου μουσικη να ντυσω

Μαντηλι ανατολης μεταξωτο

Ιδρωτα του… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Τάσος Θ. στις 5 Απρίλιος 2009 στις 3:30 — 10 σχόλια

Γιά πάντα μαζί.....

Τη γνώρισε σ' ένα μπαξέ

ακόμα ηταν μικρούλα,

αγγούρι έλεγαν αυτόν

την άλλη ντοματούλα..

Τη μπάνιζε απ' την αρχή

πού 'ταν πρασινοπούλα

τη νύχτα της ψυθίριζε

"Σε θέλω αγαπούλα.."

Απ' την ντροπή της έγινε

κόκκινη πιά ντομάτα,

φαντάζουν τα προσόντα της

από ζουμιά γεμάτα..

Έγινε 'ντούρος' και αυτός

ενώ ηταν σκουλικάκι,

συχνά ονειρευόταν πως

της 'ρίχνει' φυστικάκι...!!

Μπήκαν εργάτες στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 4 Απρίλιος 2009 στις 20:53 — 19 σχόλια

Στων λέξεων τη φαντασία

Στων λέξεων τη φαντασία

Η αυγούλα μύρισε

Και στη δική σου απουσία

Ο καημός ξεχείλισε

Τώρα που είσαι μακριά μου

Ολα είναι ρημαδιό

Χάνομαι στη μοναξιά μου

Και στ’απέραντο κενό

Κάθε τόσο οι αναμνήσεις

Έρχονται σα μάγισσες

Του μυαλού μου καταδύσεις

Στης ψυχής τις θάλασσες

Στων ονείρων μου το δάκρυ

Το φεγγάρι κύλησε

Στου γκρεμού τραβά την άκρη

Κι ούτε που με φίλησε

Κάθε νύχτα στην καρδιά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 4 Απρίλιος 2009 στις 19:30 — 14 σχόλια

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

Ηλιαχτίδα στις γρίλιες, παίζει την μορφή σου

κι ο Αυγερινός, την μοναξιά μου, μου θυμίζει.

Θυμάμαι που έμπαινα μέσα στο κορμί σου,

μνήμη του Έρωτα που την καρδιά λυγίζει.

Που να᾽ταν άραγε το απόρθητο βουνό,

κι η σπηλιά, που στα δύσκολα, κρυβόσουν;

Ποιά μοίρα σου᾽στειλε δακρυσμένο ουρανό

κι μαζί μου, τους καημούς δεν μοιραζόσουν.

Έφυγες ξαφνικά, χωρίς να πεις τους λόγους

μ᾽άφησες μόνο στην βροχή και στα δικά σου λάθη

Ενώ γοργόνες γύρω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 4 Απρίλιος 2009 στις 15:30 — 10 σχόλια

Πόσο μου λείπεις.

Έχασα τα βήματά σου

και το στίγμα της καρδιάς σου

χάθηκε κι αυτό.

Μια σιωπή στο κινητό μου

και ρωτώ τον εαυτό μου

μήπως φταίω εγώ.

(ρεφρεν)

Δέν μπορώ να ζήσω άλλο

από μέσα μου να σε βγάλω

δεν θα πίστευα ποτέ μου

τόσο να μου λείπεις, Θεέ μου. (x2)

Το κρεβάτι μου κρυώνει

η φυγή σου μου σκοτώνει

κάθε μου χαρά.

Περασμένες τρείς η ώρα

όπου και να είσαι τώρα

να περνάς καλά.

(ρεφρεν)

Δέν μπορώ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 3 Απρίλιος 2009 στις 14:14 — 8 σχόλια

Μεγάλες Αγάπες

Οι μεγάλες αγάπες

Ποτέ δεν κρατάνε

Μα η καρδιά της μετρά

Στο μυαλό σαν σκιές τριγυρνάνε

Μες στα συντρίμμια

πάθη και λάθη πολλά

η μεγάλη αγάπη, φέρνει την μπόρα

και τα όνειρα, σβήνουν με μιας

ιστορίες, που χάθηκαν, τώρα

μες στον νου, μια σελίδα παλιά

Οι μεγάλες αγάπες

Αυγή ξεψυχάνε

Και ζεις μες στην μοναξιά

Που το χθες μια ζωή θα θυμάσαι

Βαθιά σημάδια

Στο γιατί, που σε πονά

Η μεγάλη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 3 Απρίλιος 2009 στις 10:30 — 9 σχόλια

Του έρωτα ο έρωτας

Εσύ γλυστρούσες σα Δελφίνι

Στης μοναξιάς τα κύματα

Και είχες όλη την ευθύνη

Για τα παραστρατήματα

Ήσουν στα όνειρα φευγάτη

Φευγάτη σα τον άνεμο

Δεν σε κρατούσε η αγάπη

Κι ούτε φιλί απάνεμο

Του έρωτα ο έρωτας

Γεννήθηκε για σένα

Ορμητικός Αχέροντας

Στού φαραγγιού το ρέμα

Το νόημα το είχες πιάσει

Πως η ζωή είναι μικρή

Και ήθελες νά’χεις χoρτάσει

Πριν η χαρά γίνει πικρή

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 3 Απρίλιος 2009 στις 0:00 — 10 σχόλια

Μόλις χθες ......

Στα μονοπάτια σου ψυχή
με τ'όνειρό μου ξενυχτάω
μα την λαχτάρα για ζωή
μακριά της τώρα σπαταλάω

R :Μόλις χθες μού'πε αντίο
φεύγει πέρα μακριά
κι αφιλόξενο το κρύο
μάχαιριά μες την καρδιά
Ψάχνω νά'βρω μίαν άκρη
τι μας έφερε ως εδώ
μα ατίθασο το δάκρυ
βρέχει απο τον ουρανό

Στα υπόγεια του μυαλού
με τις σκέψεις μου γυρνάω
με την αγάπη μου αλλού
τα όριά μου ξεπερνάω

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 2 Απρίλιος 2009 στις 22:45 — 14 σχόλια

Ήρθες μετά το δειλινό, μού 'πες για πόνο αληθινό..

Τη νύχτα η θλίψη κόντεψε για να με κατακτήσει

Σκέφτηκα είμαι τυχερός που ζω αυτά τα χρόνια

δεν έχω νιώσει απανθρωπιά ούτε χαμό γνωρίσει,

κάποιοι δεν ξέρουν άλλο τι, απ' τη σκλαβιά τη χθόνια..

Κάποιοι περνάνε τη ζωή μες τα κελιά, στις φυλακές

Κάποιοι απ' την πολύ δουλειά δεν πρόλαβαν να ζήσουν,

για λίγο ζήσανε κι αυτοί πρίν κάποιες εποχές

προτού η φλόγα η παιδική και τα όνειρά τους σβήσουν..

Γιά πάντα αλυσσοδέθηκαν σε άλλων ηθικές

δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 2 Απρίλιος 2009 στις 19:30 — 13 σχόλια

Φεύγουν Βιαστικά τα χρόνια!!!

Βαριά η σκέψη στα γιατί

Και η καρδιά

Σαν το σπασμένο τζάμι

Μαύρος χειμώνας στην ψυχή

Σαν μαχαιριά

Πληγή που δεν θα γιάνει

Φεύγουν βιαστικά τα χρόνια

Η ζωή το τάβλι εμείς τα πιόνια

ο χρόνος φέρνει πάντα ντόρτια

μα δεν τον πιάνουν τόσα ξόρκια

Βαριά τα πάθη της ζωής

Και η ματιά

Χαμένη στον αγέρα

Οι άνοιξες στερέψανε

Μια συννεφιά

Που πνίγει την ημέρα

Φεύγουν βιαστικά τα χρόνια

Η ζωή το τάβλι εμείς… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 2 Απρίλιος 2009 στις 12:16 — 7 σχόλια

Βάλε μου τις χειροπέδες

ΒΑΛΕ ΜΟΥ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ

Βάλε μου τις χειροπέδες,

για να πάρεις τα γαλόνια,

είμαι απ’ αυτούς τους πέδες,

με τακίμια του πρεζόνια.

Αραχτή(ος) στους καναπέδες,

να σου φέρνουν τους καφέδες,

να φοράς και τους μπερέδες,

ας όψων οι ρεμπεσκέδες.

Βάλε μου τις χειροπέδες,

τρέλανε με στα καψόνια,

με κλειστούς τους μεντεσέδες,

να τρώω κρύα μακαρόνια.

Αραχτή(ος) στους καναπέδες,

να σου φέρνουν τους καφέδες,

να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 1 Απρίλιος 2009 στις 20:00 — 10 σχόλια

Ενα τραγούδι Αγαπώ

Ένα τραγούδι

Μόνο αγαπώ

Τα βράδια μου

Να τραγουδώ

Πόσα που είχα ονειρευτεί

Σ’ ένα τραγούδι

Έχουν μέσα του κρυφτή

Μα δεν μπορώ φωνή δεν έχω

Τι να πω

Και μια θηλιά να μου τυλίγει

Τον λαιμό

Την μοναξιά μου, κληρονόμησα

Μες το ποτάμι, ότι αγάπησα

θα βρω κουράγιο, να αναστηθώ

μες στης φουρτούνες, έμαθα να ζω

Σ’ ένα τραγούδι

τόσο απαλό

τα λάθη μου

τώρα μετρό

λόγια που δεν σού’ πανε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 1 Απρίλιος 2009 στις 12:36 — 9 σχόλια

ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ

Άβυσσος για μένα η σκέψη σου.

Δωμάτια σφαλιστά, αμπαρωμένα.

Απέξω μ᾽αφήνουν απ᾽την σκέπη σου,

με τα φτερά τραυματισμένα.

Ενώ πνίγομαι, εγώ το πάλευα,

γιατί αγάπησα εκείνο το δελφίνι.

Εγώ στα μάτια του το μάντεψα,

ότι ελεύθερο, ήθελε να μείνει.

Και το φως της μέρας σβήνει

και του Έρωτα ο πόθος με πονά.

Μα η κούραση της μέρας φτύνει

κι αυτόν τον πόνο τον νικά.

Μα σαν κοιμηθώ θα φτερουγίσω

μακρυά απ᾽την άμμο της… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έρως στο Κουρμπέτι στις 1 Απρίλιος 2009 στις 11:30 — 12 σχόλια

ΠΑΝΤΑ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ, ΚΥΡΙΑ

ΠΑΝΤΑ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ, ΚΥΡΙΑ

Τ΄ αστέρια, με βλέπουν από ψηλά...

Με βλέπουν, να χαμογελάω...

Να λέω, αξίζει ν΄ αγαπάς...

Τη φωτογραφία σου, σαν κοιτάω..

Πόσο πολύ σε λάτρεψα,

απόρησα κι ο ίδιος...

Ποτέ δεν σε ξεγέλασα,

πάντα έμενα ο ίδιος...

Είναι στ΄ αλήθεια όνειρο,

μαζί σου πως υπήρξα...

μα πάλι, αναρωτήθηκα...

αν και συ,

μ΄ αγάπησες, στ΄ αλήθεια...

Της αγάπης τη μαχαιριά,

την ένιωσα μαζί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την mytilinia στις 1 Απρίλιος 2009 στις 10:51 — 7 σχόλια

Καρδιά συννεφιασμένη

Ήρθε μιά γκρίζα Κυριακή

Καρδιά συννεφιασμένη

Και σ’έπνιξε σα φυλακή

Με μιά αγάπη ξένη

Ήρθε ξανά στο δρόμο σου

Πληγές να αναστήσει

Την πίκρα και τον πόνο σου

Πάλι να σού θυμήσει

Ήτανε έρωτας παλιός

Γεμάτος αναμνήσεις

Μα η ζωή κάπως αλλιώς

Σε ήθελε να ζήσεις

Ήρθε μιά γκρίζα Κυριακή

Με τη βροχή στα μάτια

Και μιά απέραντη σιωπή

Πού σ’έκανε κομμάτια

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 1 Απρίλιος 2009 στις 9:34 — 13 σχόλια

Και σε φαντάστηκα !

Και σε φαντάστηκα !

Και σε φαντάστηκα

σαν οπτασία ιερή όπως λικνίζεσαι

σαν αεράκι απαλό να με χαϊδεύει

και σε φαντάστηκα

μέσα σε κάμπους πράσινους

στη μέση μονάχο λουλούδι κόκκινο

και σε φαντάστηκα

να τραγουδάς σαν τις σειρήνες

σε ένα κάλεσμα όχι σαν τ’ άλλα

και σε φαντάστηκα

ντυμένη στ’ άσπρα σαν ακρόνειρο

σ’ ένα δειλινό να μ’ αρμενίζει

και σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιαννης Στιχακης στις 1 Απρίλιος 2009 στις 6:36 — 6 σχόλια