Η Κρητη εχει ομορφιες..

και το κοπελι αγρυπνιες..

μαντατα περιμενει..

σαν θα φανεις του λογου σου..

χαρα του να χορεψει..

της ομορφια σου  τον χορο..

για λογους συ που ξερεις..

Μου μαθανε τα γραμματα και τη πολιτικη..

αισθηματα..συνθηματα και ετεροκλιτικη..

δασκαλισα η Μανα σου η πρωτη μου γνωστη..

μου μιλαγε για θαυματα και περιπαιχτικη..

εφ'οπλου λογχη πατριωτη σκληρε..

πολιτη μιας χωρας..

Ω..Ανθρωπε..!

Η  ζωή  σαν καπετάνιος  της

μου  είπαν,  θα σε πάρει!

Εκείνη,  με χαντάκωσε

μούτσο,  σε μαύρο  αμπάρι.

Κι’ αν  στα όνειρα μου  έταζε 

πως  θα με προβιβάσει,

έβρισκε τρόπους διαρκώς

να, με υποβιβάσει!

Δίχως  να φταίω,  βίαια,…

Δυο τριαντάφυλλα έχω κλείσει στις παλάμες

Για να μυρίσει η αγάπη της καρδιάς

Δυο κεράκια άφησα, στου δρόμου τις ανταύγειες

Για να φωτίζει αυτό τον κόσμο, όταν πονάς!

Αυτή η μέρα έχει μια αποσταγμένη λήθη

Τα μάτια σου μου αφήνεις, να τα ζω

Ξενυχτισμένη κάμαρα μου,  έρμαιο έχω…

ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΡΕΝΤΙΚΟΛΟ

(με τη φιλική παραίνεση της STIGMIS)

Ένα μαύρο σκηνικό,

Η ζωή μου όλη,

Άντρας χωρίς ηθικό,

Μόνος μες τη πόλη.

Για κάποιο ρεντίκολο,

δεν έχω και μένα,

Όσο να ‘ναι δύσκολο,

Να νοιάζει κανένα.…

Ο κυρ Μενιος στο μπαλκονι

μια φυσαει μια φουσκωνει

τρεμει ακομψα η μασελα

σαν περναει νιά κοπελα.

Να η Μυρτω με το φουλαρι

και τ' ατελειωτο ποδαρι

και η Νατασα με το μινι

που οπως λεν, σ' ολους το δινει.

Και καθως αυτες περνανε

τον κυρ Μενιο χαιρετανε

αυτος σηκωνει τη παλαμη

γεια που πατε? Στο λιμανι!

Στο λιμανι τι θα γινει,

μηπως βγαλουν το μπικινι?

Πιανει ο Μενιος τη μαγκουρα

μα του φυγανε τα…

-τρέξτε υπέρτατε !

-πού να τρέξω απεταλωτέ μου?

-στην αυλή, έχουμε ελέγξει για νάρκες !

-φοβάμαι  για όλμους, αστειεύεσαι ?

-μα έχουμε ακροβολίσει τη φρουρά σας, στα πέριξ

-μπορώ να πάρω και το ποδηλατό μου?

-όχι καλυτέρα τα σκί, που σας χάρισε ο Ερντογάν…

Τα βάρη είν'ασήκωτα

που κουβαλώ στην πλάτη

τα βάσανα ανείπωτα

και γύρο μου απάτη…

Απολογούμαι εγώ, η φτηνή….σε ένα μοιρολόι..

Εξόριστη αφήνομαι, σε έναν στεναγμό.

Σέρνω το μνημονεύομαι, σαν να ναι κομπολόι.

Κι ο ουρανός, ο σκοτεινός, έλεγε..”Eίμαι εδώ!”

Σφίχτηκαν οι αιώνες μου, μες την αιώνια θλίψη.

Βογκωμαχούν γονατιστοί, σε έναν…

Την βλεπω καθως περπατα
και η καρδια μου σταματα
κι αυτη περιεργα με κοιτα
και μου γελαει.
Μαλια λιτα, στηθη στητα
και κολαρακι απαπαπα
πως το κουναει.

Ηθελα κατι να της πω
σκεφτομουν καθως περπατω
κοιταζοντας την στον ποπο
καμια ατακα.
Οταν ακουω να μου μιλα
σορυ δεν ακουσα καλα
της λεω καπως στα δειλα,
''Σπασε ρε βλακα.''

Σ’ ονειρεμένους ουρανούς

τραβούσα για να φτάσω ,

μα σαν συννέφιασε ο νους…

Κάποτε ξυπνούν οι σκλάβοι,
πίσω από τη σιδεριά,
φλόγα ασίγαστη ανάβει
μέσα τους για λευτεριά

Κάποτε βρε πώς τα φέρνει
η ζωή, με μια βροντή,
οι ψηλοί χαμηλωμένοι
κι εκεί πάνω οι κοντοί.

Ρεφρ.
Kάποτε γυρίζει τούμπα,
έρχονται τα κάτω πάνω,
πέφτουνε μέσα στη λούμπα
όσοι ήταν πρώτο πλάνο.

-μπρρρρρρρ..πολύ κρύο πανμέγιστε !

-τρεμουλιάρη σε βλέπω μωρομούρη  μου !

-ε πώς να το κάνουμε, έξω κάνει ψόφο !

-ετοίμασες τον χαρταετό μου?

-φυσικά πλάσμα αέρινο  και διαμπερές!

-έβαλες μπόλικη ουρά και σκουλαρίκια ?

-ακόμα και ξυραφάκια για τους  χαρταετούς,  που θα μας την πέφτανε…

Δώσε στον Ουρανό τα Χάδια σου

το βλέμμα στην καρδιά του,

μ' ένα της Σκέψης Σ' Αγαπώ

που αγγίζει τ' Όνειρα του.

Μιά Χαρμολύπη που βαστά

του Σύμπαντος τη θέλξει,

σ' ένα μετέωρο Σταθμό

σε μιά Ανάσα πριν να φέξει.

 …

Το 'πα μια και χίλιες δύο,

δε σ' αδειάζει τη γωνιά,

το Θεό να έχεις θείο,

η κοντούλα λεμονιά.

Δε θα σε απαρατήσω

μέχρι να σε βγάλω φού-(σκα)

όσο λες να κάνω πίσω

θα μιλάς ενός κωφού.

Που να σκάσεις να πλαντάξεις

με τα σένα θ' ασχολού-

θα σου σέρν τα εξ' αμάξης,

γιατί σ' έχ περί πολλού.

Είναι η καρδιά μου άτι-(μη),

δεν την κάνω βρε καλά,

πέφτει πάνω σου το…

Θα περιμένω την φωνή σου ν ανταμώσω…

Να ζωντανέψει το κορμί, μέσα στον χώρο

Μες την ψευτιά, την αλήθεια να παγώσω

Τις δυο αλήτικες ματιές μας, να ενώσω

Σαν τον καμβά να περιμένω ένα πινέλο

Να ζωγραφίσεις…