Κοιτας την πολη γυρω σου

και βλεπεις...

μονο εκεινη

οι ηχοι που σ' ακολουθουν

σιωπη που ξεγελαει

Το δακρυ που δεν ερχεται

αγωνια την θλιψη

μια γευση διχως ονομα

γρηγορα προσπερναει

................................................

Δεν περιμενεις λυτρωση

μοναχα ενα νάζι...

κοιταζοντας την θαλασσα

γυρνας αλλου τα ματια

Το ενα κυμα

μαχαιρια

το αλλο κυμα

χαδι

μια λεξη που βυθιστηκε

στης αβυσσου τα πλάτια…

Δραπετεύσεις

Του Γιάννη Ποταμιάνου…

Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και

πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη.

Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.



Η μητέρα της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το

καθένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να…

Στο Anniston η άνοιξη

δεν ευωδά κατάνυξη

κι ανθάκια και κεράσια

απο την Μονεμβάσια



Βγαίνω απ’το κρησφύγετο

ψάχνω να δω Ταύγετο

και βλέπω Κογκολέζους

Ινδούς και Παναμέζους



Και τρέχει η μνήμη στα παλιά

στο κάστρο στη Mονεμβασιά

σπούργος φτωχός και βασιλιάς

στ' ακρόκλαδα της κερασιάς.



Στo Anniston την άνοιξη

κάνει ο καιρός διάρρηξη

μπαίνει και φέρνει…

Ένας πρόσφυγας από τη Σμύρνη

Κλαίει μες στου σπιτιού του την αυλή

Τα ξεριζωμένα δάκρυά του λίμνη

Ξεκούρδιστο και ματωμένο το…

Ήλιε της Δικαιοσύνης,
άδραξε την ευκαιρία,
στο σκαμνί για να την κρίνεις,
βάλε την υποκρισία.


Δεν ακούς που αλαλάζουν
και κρατούν τα τρόπαια?
Την αλήθεια τη δικάζουν
ένοχη, τα όρνεα.


Τα βραβεία τους κραδαίνουν,
με χωρίς ίχνος ντροπής,
άφρονες λύνουν και δένουν
Μ' ΕΝΑ ΠΕΠΛΟ ΣΙΩΠΗΣ

Στο όνειρο καβάλα

Του Γιάννη Ποταμιάνου…

Μες την αγραματοσύνη μου σκέφτομαι ότι οι Έλληνες δύο πράγματα σημαντικά καταφέραμε.



Το πρώτο είναι να εφεύρουμε, να εισάγουμε και να χρησιμοποιήσουμε την κριτική σκέψη. Γεγονός…

ΤΑΞΙΔΙΑ

Η Θάλασσα από Λιόδενδρα

κι όλοι της Γης οι Κάμποι,

‘δώσαν Σοδιά στον άνθρωπο…

Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια

Κι ο δρόμος να μην έχει γυρισμό

Του έρωτα τ’ατέλειωτα ταξίδια

Νά’ναι πάντα χωρίς προορισμό



Βαρέθηκα τις νύχτες στ’ακρογιάλι

Να αγναντεύω μόνο μοναξιά

Τη θλίψη νά’χω πάντα προσκεφάλι

Κι η πίκρα μου μια θάλασσα πλατιά



Βαρέθηκα και σένα εαυτέ μου

Που δύσκολα μου έβαλες κι εσύ

Και σένα πάλι άγνωστε θεέ μου

Π’αδιάφορα κοιτάζεις τη ζωη



Βαρέθηκα τα…

Βάλε φίλε τσίπουρο να πιω

Το φεγγάρι είναι μελαγχολικό

Στο συννεφιασμένο ουρανό

Κι εγώ ανάβω από καημό.…

https://spartinos.ning.com/video/m-hena-ipthameno-chali…