Στο τραπεζι, στην παρεα

καθως το κρασι με πινει

την κοιτω δηθεν τυχαια

με το σεξυ της το μινι.



προς τα μενανε γυριζει

και μου σιγοψιθυριζει κατι

ειναι αναλατο το ρυζι

να της δωσω το αλατι.



Καθως το αλατι δινω

νιωθω την καυτη ανασα

τουρμπο κοντεψα να γινω

και ο πυραυλος της ΝΑΣΑ.



Ταζω στον Θεο καμποσα

να την εκανα δικη μου

νιωθω την υγρη της γλωσσα

να μου καιει το αυτι μου.



Διχως πια να…

Το 'ξερα.
Εξ' αρχής.
Απ' όταν
την ένιωσα φίλη.
Εδώ,
άξιζε η αγοραφοβία.
Ήταν αντίδραση
απέναντι σε κοσμοσυρροή
που ντύνει
τον κατακερματισμένο Σκοπό.
Προστάτευε,
από το βύθισμα
σ' ένα "εύκολο" μέγεθος.

Ταξιδευω μεσα στο χρονο αυτο ειναι ταλεντο των μοναχικων ανθρωπων και μονο. Ταξιδευω μεσα στις αισθησεις αλλα οχι τις παραισθησεις. Ταιδευω μεσα στο ποθο και καπου καπου αντικρυζω παραξενια και πονο. Ταξιδευω μεσα στον ερωτα απ΄ το παρελθον προς το μελλον.Ταξιδευω στο ελεος της αγαπης κι οχι μιας αυταπατης.

Αν καποια μερα μου λειψεις, και πω σ΄αγαπω,τοτε θα ειμαι υπευθυνος για το λογο αυτο.Αν καποια μερα μου πεις ελα πιο κοντα, τοτε θα ειναι η στιγμη που οντως θα ειμαι μακρια.…

===========================

'

Γράφει η Λυράν: " Μ' ένα Φιλί..  " και μ' έχει αναστατώσει

το τί έπαθα, στο ποί'μα της στα σχόλια έχω δηλώσει.

Διαβάστε φίλοι το "Φιλί" της φίλης μας Λυράν

και νιώστε να διαπερνά τα σωθικά η πυράν…

Καπου στα αστερια κρυμενη βρισκεσαι δικια μου εσυ αγαπημενη.Καπου εκει στον ατελειωτο ουρανο ψαχνω να βρω μεσα στα αστρα το δικο μου αναλιωτο ερωτα μακρινο.Περα απ΄αυτο τον ηλιο και το συμπαν αυτο βρισκεται κατι για μενα τοσο το μαγικο.Η καρδια μου θελει να το εξερευνισει και το παθος για αναζητηση μεγαλωνει, ομως Θεε Μου δωσε μου δυναμη. Η συνειδηση μου με μαλωνει.

Θαλασσες απεραντες και μακρινες.Τι να κρυβουνε κατω απο τις σκιες?

Ωκεανοι μεγαλοι και τρανοι της πλασης ολοκληρης οι…

έξω δάκρυα και ντέρτια

Παπαδήμιους και ξέφτια,

έξω μοναξιές και άγχη

τέρμα κλάψες μα και πάθη

βγάλε έξω τον θυμό σου

κοίταξε τον διπλανό σου

που του στέγνωσε το δάκρυ

και ψυχορραγεί στην άκρη

μπές κι εσύ μέσα στη μάχη,

και φοβέρες μη σε σκιάζουν,

τα παιδιά σου να λυπάσαι

που για το ψωμί τους…

Κάπως αργά
-όπως γεννιούνται
όλες οι παρόμοιες διαπιστώσεις-
είπα
πως ο ψηφιδωτός πυρετός,
παράγει αίολη οργή.
Στα κύτταρά του
υπερίσχυσαν οι εκπλήξεις,
που,
βοηθούμενες
από υπολογισμούς και συμπτώσεις,
στέρησαν την συνείδηση,
δίνοντάς φθηνά
έξαψη,
από την προστασία
μιας ολοκληρωμένης προσπάθειας.
Το μόνο μέσο άμυνας.

                Οντισιόν

-

Έκανες Φιλόλαε στην τάξη σου το θαύμα...

Περπάτησες τη σκέψη μας σε μέρη με θυμάρια

και πριν να έρθει το πρωί τη γέμισες με άστρα

που τραγουδούσαν άριστα τ` ακορντεόν σου κάστρα !

-

Άπαρτα όπως τα `χτιζαν των μαθητών σου μάτια

που ταξιδεύαν μ` άρμενα σε πέλαγα με στίχους

και της καρδιάς σου τον παλμό τον γέμιζαν με ύμνους !

-

Αυτούς που με κατάνυξη εισάγουν…

ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ

Ας μη γνωρίζω γράμματα πολλά,

Για τη ζωή ξέρω καλά,

Η μανούλα που μας γέννα,

Να μη ξεχωρίζει παιδί της…

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΩ - ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ

Σας εύχομαι να 'στε γεροί, δυνατοί και πάντα γεμάτοι με όνειρα, αισιοδοξία και έμπνευση!

Ας κάνουμε το…

Το πιστεύεις;

Τώρα ξεκινώ σιγά σιγά να παίρνω

έντονα χρώματα και συμμετοχή

σε αυτή τη μαγεία που εσύ

πρόσφερες απλόχερα για τόσα χρόνια.

«Τρέχουν τα γέλια σα μύξες

άλατα στα ρουθούνια

το παιδί είναι με βήχα

κρυωμένο

όπως είμαι και γεννιέμαι

με πυρετό

στην αγκαλιά της μάννας.»

Εσύ,

μια φορά εσύ

οι φίλοι σου ήταν λίγοι

μα μαρτυρούσαν για σένα

μια φορά εσύ

σε γνωρίσαν κι άλλοι χτυπώντας σε

συγκαταβατικά στη πλάτη όπου είχε…

Φυσουσες με αφελεια το φεγγαρι
νομιζες θαρρω, πως θα το σβησεις
τα ματια σου λαμπιονια στο σκοταδι,
τι αλλο πιο πολυ να μου χαρισεις;;

Εγω να σε κρατω να ταξιδευεις
ταξιδι σ’ οσα εχω λησμονησει
μαζι σου να πετώ, σ’ οσα γυρευεις,
φυσαμε το φεγγαρι μας να σβησει.

Σε κραταγα στην αγγαλια, μα δε χωρουσες
το συμπαν με τα ματια σου γυρνουσες.
Στο τελος διαπιστωσαμε γελωντας
πως το φεγγαρι μας δεν εσβηνε φυσωντας.

-αρχίζω ν ανησυχώ κοντέ !

-και γιατί ν ανησυχείς ψηλέα μου ?

-για τα πετσοκοψίματα μισθών και συντάξεων !

-κι εμάς τι μας νοιάζει να πούμε?

-μας νοιάζει και μας…

Ήμουνα για σένα

πάντα λιμάνι ζεστό

σαν πλοίο να αράξεις

στον δικό μου γυαλό.

Άνοιξες όμως πανιά

μακριά μου να φύγεις

και  την δική μου αγκάλη

άδεια να αφήσεις.

Θέλεις να φύγεις

και εγώ περιμένω

σε μένα να γυρίσεις

κοντά μου πάλι να ρθείς.

Μα μόνο αν το θέλεις

αλλιώς δεν το θέλω

να φύγεις και  να πας

εκεί που εσύ αγαπάς.

Μέγεθος ποινής,

εξοντωτικό.

Η εγκατάλειψη

ενός νεογέννητου Πιστεύω,

τιμωρείται

με το να επιβιώνει

η αντίληψη

από τη ξηρά τροφή πληροφοριών.

Στον ορίζοντα κοιτάζω
βλέπω όμορφο καιρό,
και το βλέμμα σου αγγίζω
στης ζωής τον πηγεμό.

Μιας δροσοσταλιάς η όψη
στον απέραντο Νοτιά,
είναι άστρο εκεί που λάμπει
πίσω από θεϊκή ματιά.

Ανεκπλήρωτοι οι πόθοι
σε ροδόνερου ματιά,
καθρεφτίζουνε αγάπες
που απαρνήθηκαν πολλά.

Πέρα-Δώθε προλαβαίνεις
στη ζωή ν’ ανταμωθείς,
μ’ ένα βλέμμα καταφέρνεις
της καρδιάς της να’ σαι ο νικητής

-μαμά,παπά,

Εκτές το βγάντυ,με φώναξε ένας ευγκενικός Έλληνας στο σπίτι του.

Όταν μπήκα μέσα ήτανε όλα σκοτεινά.

Νόμιτζα πως είκε γκεννέτλια και ότι τα ανάβε τα φώτα κάποια στιγκμή γκια να μου κάνει σουρπρίζ.. Άναψα το φακό μου ,αλλά ντεν είντα καμία τούρτα πάνω στο τραπέτζι.

Είντα μόνο τγία κεγιά.

Απ ότι ξέγω είναι πάνω από πενήντα γχονών και παγαξενεύτηκα.

Σε λίγκο μπήκε μέσα…