Στις βραδινές διαδρομές…

Ήρεμη πια,
εκατέρωθεν,
ανάσα,
φυσά τις σκιές
κι εκείνες εξαπολύουν
ριπές γυμνότητας.
Σε ασφυκτικότερο κλοιό,
καθώς η ένταση
μπροστά στα αισθήματα,
αποκτά βαθμό περιπλοκής,
πολύ μεγαλύτερο
από αυτόν
που καλούνταν να διαχειριστεί
η αφή.

ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ

Η ψυχή καταρράκωσε,

Τη μορφή μου αυλάκωσε,

Τις φλέβες μου χαράκωσε,

Τα χείλη μου φαρμάκωσε.

Τρυπημένος ο θώρακας,

Με κατατρώγει κόρακας,

Το καθένα μου βάσανο,

Για ζωντανό μου σάβανο.

Σοφία δε…

-καλημερα κοντέ !

-καλημερούδια ψηλέα μου !

-διαισθάνομαι πως κάτι σ ανησυχεί ή κάνω λάθος ?

-δεν βλέπω πουθενά εκείνη τη λωλέγκω παραμορφωμένε μου!

-Θεέ μου,είναι κοκαλωμένη πίσω απ την κούτα σου…

Μεγάλη "διέξοδος" ένα φαινόμενο.
Αν χρειαστεί
προσαρμόζεται σ' ενα μέγεθος,
έχει πρόσωπο,
και ουρλιάζει αρκούντως συγκεχυμένα.
Αν και στο συγκεκριμένο,
με σιγαστήρα σφάζει η έξαρση
τη λογική,
και γεμίζουν οι δρόμοι
εύφλεκτο αίμα,
φτιαγμένο
από αριθμούς κι ανθρώπους.

Δεν πάω τους πολιτικούς

που παίζουν με τα λόγια,

μόνο για ψήφους νοιάζονται

κι εβίβα στα κορόιδα

δεν μάθανε από δουλειά

κι επίδομα ανεργίας,

τα τυπικά προσόντα τους

κοινώς χαρτιά ¨¨υγείας¨¨…

Σ αγκαλιασα

ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ

Τα στηθη σου καρφια

στις ενοχες παλαμες…

ασύρματη επικοινωνία ,Λιμεναρχείου με καπετάνιο του «Hosta Ypochondria»

-καπετάν Λουκά,μ ακούς?

-ποιόν ν ακούσω Λιμενάρχα μου?

-εμένα, ποιόν άλλο ζωντόβολο ?

-α κατάλαβα,δεν ζητάς εμένα αλλά τον Υπαρχο !…

============================

'

'

Χάλασε το ασανσέρ κι ανέβαινα τη σκάλα.

Ακούω μιλάει ψυθιριστά η αφρατούλα Βέτα.

Είναι μαζί η φίλη της η Σούλα η σγουρομάλλα.

Ίσα την βλέπω πάνωθε, στους ώμους μια ζακέτα.

«Ξέρεις.., μ’ αρέσει Σούλα μου πολύ καναπεδάτο

σαν έρθει σπίτι ο Χρήστος μου αργά το μεσημέρι …

Παίρνω έναν πολύ βαθειά και μοσκομυρωδάτο

μαθές και καθημερινά και δίχως χασομέρι ! »

«Δεν περιμένω…

Έχασα επεισόδια μεσ' στης Γωνιάς το δώμα

και γίναν πράμματα πολλά και θάματα ακόμα...

Ποιος έβαλε εμπόδια στην έμπνευση των φίλων;

Να πάει αμέσως να χαθεί μετα των αλλοφίλων!

Εδώ είναι μέρος φιλικό με ζεστασιά γεμάτο

που την ψυχή μας προσφορά πίνουμε "άσπρο πάτο"!

Δεν γράφουμε διαγώνισμα, δεν δίνουμε εξετάσεις

βγάζουμε τα εσώψυχα μ' εντάσεις κι ανατάσεις.

Εκδόσεις δεν γυρεύουμε βραβεία δεν…

Mιά πέτρα πάνω στην καρδιά

έχει πέσει και με πλακώνει

όταν συνειδητοποιησα πως φεύγεις μακριά

και θα είμαστε αγαπη μου

για πολύ καιρό, μακριά και μόνοι.

Ωκεανοί θα μπούν ανάμεσά μας

χιλιόμετρα, αμέτρητα πολλά

και να θέλω να έρθω εγώ κοντά σου

αυτό θα είναι για με αδύνατο

και απολύτως ακατόρθωτο, αλλά.

Μόνο με την σκέψη μου θα είμαι εγώ κοντά σου

μόνο με το νου θα έρχομαι για να σε βρω

θα…

Την κριτική σας δέχομαι

 Όσο σκληρή κι αν είναι

Στιχάκια γράφω της ζωής

 Μα ποιητής δεν είμαι

Φτασμένος δεν γεννήθηκα

 Μα προσπαθώ με πείσμα

Ν’ανοίξω πόρτες της ψυχής…

-ψηλέα μου βλέπεις ότι βλέπω?

-ω μια χαριτόβρυτος κυρία !

-καλησπέγα σας κύγιοι,είμαι η Λουσιέν Λωλεγκώ !

-έχουμε μπόλικες εδώ,δεν θέλουμε και άλλες μωρή !

-ντροπή γείτονα,ας δείξουμε την Ελληνική μας…

Εισαι ανθος ομορφο και τρυφερο του αγρου το πιο γλυκο.

Εισαι πουλακι που κελαϊδα,

μεσα στην ομορφια του κοσμου ,

μεσα στα ποταμια και στα τρεχουμενα νερα.

Εισαι ηλιος και φως χαρα και ουρανος.

Εισαι το πρωτο ανοιξιατικο αερακι,

που σαν ερχεται σου φερνει μαζι του,

φρουτα γλυκα και δροσερο νερακι.

Εδώ,
προσωπικός χρόνος.
Συνήθως,
μια γωνιά που εκτείνεται
πέρα από τις προβλέψεις,
επιτρέποντάς μου
ν' αντικαταστήσω
τις μεταμφιεσμένες βεβαιότητες
και τη δυσκινησία τους,
με παλμούς.
Τότε είναι,
που τα όριά του
βρίσκονται στο ποτήρι
με το ήδη εξατμισμένο νερό,
όταν ξυπνώ.