Καταχωρίσεις του/της Γιαννης Στιχακης - Ποιητική γωνιά2024-03-29T05:38:47ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakeshttps://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2526878276?profile=RESIZE_48X48&width=48&height=48&crop=1%3A1https://spartinos.ning.com/profiles/blog/feed?user=3dv22olju37o9&xn_auth=noΖήσε για πάνταtag:spartinos.ning.com,2010-04-27:2305295:BlogPost:1282612010-04-27T21:30:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541530108?profile=original"></img></p>
<p class="MsoNormal"><br></br></p>
<p class="MsoNormal" style="font-style: italic; text-align: left;"><font size="3">Ζήσε για πάντα</font></p>
<font size="3"><br style="font-style: italic;"></br><br style="font-style: italic;"></br></font><p class="MsoNormal" style="font-style: italic; text-align: left;"><font size="3">Μια νότα , μια σταγόνα</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">μια στιγμή , ένας σταθμός…</span></font>
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541530108?profile=original" alt=""/></p>
<p class="MsoNormal"><br/></p>
<p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">Ζήσε για πάντα</font></p>
<font size="3"><br style="font-style: italic;"/><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">Μια νότα , μια σταγόνα</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">μια στιγμή , ένας σταθμός</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">να γράψεις , να πεις να πιεις</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">να μη μιλήσεις</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">δυο λέξεις να αφήσεις</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">να γλιστρούν στο χαρτί</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">σε γράμμα κλεισμένο με κερί</span><br style="font-style: italic;"/><br style="font-style: italic;"/><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">σε δυο χέρια μικρά</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">σε δυο μάτια μεγάλα</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">σαν αίσθηση αφής , γαλήνης</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">κάπου μακριά κάπου μοναχικά</span><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">να σε θυμάμαι</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">σε αγγίζω σε όνειρα</span><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">κι ονειρεύομαι το άγγιγμα σου</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">να σε θυμάμαι</span><br style="font-style: italic;"/><br style="font-style: italic;"/><br/></font>
<p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">μια νότα , μια σταγόνα</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">αύρα πρωινή σε ρόδα ανθισμένα</span><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">κι ήσουν εκεί , λευκή σκιά</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">λαμπρή οπτασία</span><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">σύννεφο ντυμένο τον ήλιο</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">μικρή νεράιδα , λευκή σκιά</span><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">λαμπρή οπτασία</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">για πάντα</span><br style="font-style: italic;"/><br style="font-style: italic;"/><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">έτσι σε φαντάζομαι ψυχή μου</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">μη λυπηθείς το κρύο τούτο σώμα</span><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">φύγε μακριά</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">ταξίδεψε και μη γυρίσεις εδώ</span><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">τίποτα δε θα βρεις</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">μη λυπηθείς</span><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">ζήσε για πάντα</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">σε χτύπους καρδιάς</span><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">σε άνοιξης άνθη</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">σε μνήμες αγάπης για λίγη θλίψη</span><br style="font-style: italic;"/><br style="font-style: italic;"/></font><p style="font-style: italic; text-align: left;" class="MsoNormal"><font size="3">έτσι θα σε θυμάμαι για πάντα</font></p>
<font size="3"><span style="font-style: italic;">έτσι θα νικήσω ένα μαύρο και γκρίζο ουρανό</span></font>Στα φτηνά τα πανδοχείαtag:spartinos.ning.com,2010-02-14:2305295:BlogPost:1188062010-02-14T07:30:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541529674?profile=original"></img></p>
<br></br><br></br>Στα φτηνά τα πανδοχεία <br></br> <br></br>
Στα φτηνά τα πανδοχεία <br></br>
μες τη μούχλα τους κοιμάσαι<br></br>
θα σε βρει όπου και να σαι<br></br>
αυτής της λάγνας η λατρεία<br></br>
<br></br>
στα φτηνά τα πανδοχεία <br></br>
που χουν πιάτσα τα λιμάνια<br></br>
στη καρδιά σου μες την άδεια<br></br>
ψάχνεις λόγους για μοιχεία<br></br>
<br></br>
στα φτηνά τα πανδοχεία <br></br>
τη ψυχή σου απαρνιέσαι<br></br>
γιατί τάχα αναρωτιέσαι<br></br>
πως δεν σ΄είπανε Κυρία<br></br>
<br></br>
στα φτηνά τα πανδοχεία…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541529674?profile=original" alt=""/></p>
<br/><br/>Στα φτηνά τα πανδοχεία <br/> <br/>
Στα φτηνά τα πανδοχεία <br/>
μες τη μούχλα τους κοιμάσαι<br/>
θα σε βρει όπου και να σαι<br/>
αυτής της λάγνας η λατρεία<br/>
<br/>
στα φτηνά τα πανδοχεία <br/>
που χουν πιάτσα τα λιμάνια<br/>
στη καρδιά σου μες την άδεια<br/>
ψάχνεις λόγους για μοιχεία<br/>
<br/>
στα φτηνά τα πανδοχεία <br/>
τη ψυχή σου απαρνιέσαι<br/>
γιατί τάχα αναρωτιέσαι<br/>
πως δεν σ΄είπανε Κυρία<br/>
<br/>
στα φτηνά τα πανδοχεία <br/>
μες το χάλι τους κυλιέσαι<br/>
μια ζωή να ξεπουλιέσαι<br/>
δε βαριέσαι να διηγιέσαι<br/>
πάντα η ίδια η ιστορία<br/>
<br/>
στα φτηνά τα πανδοχεία <br/>
κάνεις σκόντο και παζάρια<br/>
όπως ρίχνουνε τα ζάρια<br/>
ειν του πόθου η αμαρτία<br/>
<br/>
στα φτηνά τα πανδοχεία <br/>
δεν υπάρχουνε προστάτες<br/>
οι χαμένες σου οι στράτες<br/>
σου στερούν την ευτυχία<br/>
<br/>
στα φτηνά τα πανδοχεία <br/>
όλο κρίμα και λιβάνι<br/>
σαν το άρωμα του Άδη<br/>
σε τυλίγει η αποτυχία<br/>
κληρονόμος ... μιά ατυχία<br/>Στο ύστερο φιλί σου
Ζω μες την ανάσα σου και νιώθω τη πνοή σου
ένα ταξίδι ξεκινώ στα βάθη της πηγής σου
πρώτος σταθμός το μέτωπο όμορφα στιλεμένο
ούτε μια ζάρα απ το καιρό ουτ ένα απωθημένο
τα χεί…tag:spartinos.ning.com,2009-12-23:2305295:BlogPost:1081932009-12-23T18:00:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541527634?profile=original"></img></p>
<br />
Στο ύστερο φιλί σου<br />
<br />
Ζω μες την ανάσα σου και νιώθω τη πνοή σου<br />
ένα ταξίδι ξεκινώ στα βάθη της πηγής σου<br />
<br />
πρώτος σταθμός το μέτωπο όμορφα στιλεμένο<br />
ούτε μια ζάρα απ το καιρό ουτ ένα απωθημένο<br />
<br />
τα χείλι σου τριαντάφυλλα κόκκινα ανθισμένα<br />
γυαλίζουνε στο δειλινό με νέκταρ ποτισμένα<br />
<br />
και στο λαιμό σου όμορφο το δέρμα απλωμένο<br />
ντυμένο άσπρο νυφικό λιτό μετάξι κεντημένο<br />
<br />
τα στήθη σου τα ήμερα καμπύλες μετρημένα<br />
τα πάθη σου τ ανήμερα στον έρωτα δοσμένα<br />
<br />
το…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541527634?profile=original" alt=""/></p>
<br />
Στο ύστερο φιλί σου<br />
<br />
Ζω μες την ανάσα σου και νιώθω τη πνοή σου<br />
ένα ταξίδι ξεκινώ στα βάθη της πηγής σου<br />
<br />
πρώτος σταθμός το μέτωπο όμορφα στιλεμένο<br />
ούτε μια ζάρα απ το καιρό ουτ ένα απωθημένο<br />
<br />
τα χείλι σου τριαντάφυλλα κόκκινα ανθισμένα<br />
γυαλίζουνε στο δειλινό με νέκταρ ποτισμένα<br />
<br />
και στο λαιμό σου όμορφο το δέρμα απλωμένο<br />
ντυμένο άσπρο νυφικό λιτό μετάξι κεντημένο<br />
<br />
τα στήθη σου τα ήμερα καμπύλες μετρημένα<br />
τα πάθη σου τ ανήμερα στον έρωτα δοσμένα<br />
<br />
το άρωμα σου εξωτικό του πόθου το μεράκι<br />
να με ζαλίζει σαν κρασί , αίμα ,γυαλί ,φαρμάκι<br />
<br />
στα χέρια σου τα απαλά μωρό στην αγκαλιά σου<br />
τα δάκρυα στο σώμα σου στολίδι στα μαλλιά σου<br />
<br />
κι όλα θυμίζουν άνοιξη μα φέρνεις το χειμώνα<br />
στα μάτια σου θυμήθηκα λίγα μου μείναν χρόνια<br />
<br />
τη σκέψη σου εδιάβασα στη κάθε αναπνοή σου<br />
έλα και κάτσε δίπλα μου λίγη ζωή μαζί σου<br />
και τελείωσε με αλύπητα στο ύστερο φιλί σουΜα γιατί τραγουδάω ;tag:spartinos.ning.com,2009-12-13:2305295:BlogPost:1057802009-12-13T10:30:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541528912?profile=original"></img></p>
<br />
Μα γιατί τραγουδάω ;<br />
<br />
Ειν΄ ο αέρας ψυχρός<br />
και ο δρόμος στενός που τραβάω<br />
σε μια πόλη σβηστή<br />
μια σκιά ακολουθεί και ρωτεί<br />
μα γιατί τραγουδάω ;<br />
<br />
δεν ακούω φωνές<br />
δεν υπάρχουν στιγμές , σε κοιτάω<br />
στο γιατί και στο που<br />
να βρεθούμε αλλού , δε μιλάω<br />
μα γιατί τραγουδάω ;<br />
<br />
κι ήρθε πάλι το χθες<br />
λες πως τώρα με θες , σ΄αγαπάω<br />
ειν΄ ο αέρας ψυχρός<br />
κι εγώ πάλι σκυφτός , περπατάω<br />
μα γιατί τραγουδάω ;<br />
<br />
μ΄όλα τ΄άστρα θολά<br />
νύχτα με συννεφιά , σταματάω<br />
δεν θα πάω…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541528912?profile=original" alt=""/></p>
<br />
Μα γιατί τραγουδάω ;<br />
<br />
Ειν΄ ο αέρας ψυχρός<br />
και ο δρόμος στενός που τραβάω<br />
σε μια πόλη σβηστή<br />
μια σκιά ακολουθεί και ρωτεί<br />
μα γιατί τραγουδάω ;<br />
<br />
δεν ακούω φωνές<br />
δεν υπάρχουν στιγμές , σε κοιτάω<br />
στο γιατί και στο που<br />
να βρεθούμε αλλού , δε μιλάω<br />
μα γιατί τραγουδάω ;<br />
<br />
κι ήρθε πάλι το χθες<br />
λες πως τώρα με θες , σ΄αγαπάω<br />
ειν΄ ο αέρας ψυχρός<br />
κι εγώ πάλι σκυφτός , περπατάω<br />
μα γιατί τραγουδάω ;<br />
<br />
μ΄όλα τ΄άστρα θολά<br />
νύχτα με συννεφιά , σταματάω<br />
δεν θα πάω αλλού<br />
συμβουλή του καιρού , προσπερνάω<br />
μα γιατί τραγουδάω ;<br />
<br />
όλα σβήσαν με μιας<br />
εντολή της καρδιάς , σε κρατάω<br />
δεν στο είπα ξανά<br />
ειν΄ αυτή η μοναξιά που ζητάω<br />
δε ξεχνώ … κι ας πονάω<br />
να γιατί θλιβερά τραγουδάωΤις αμαρτίεςtag:spartinos.ning.com,2009-11-13:2305295:BlogPost:1009172009-11-13T21:00:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541556159?profile=original"></img></p>
<br />
Τις αμαρτίες<br />
<br />
Τις αμαρτίες της ψυχής μου<br />
μέσα στο πάγο έχω κλείσει<br />
και ένα δάκρυ αν τον σπάσει<br />
όλες ελεύθερες θ΄ αφήσει<br />
<br />
πόσες για εσένα έχω κάνει<br />
τόσες αν βρω θα τις μετρήσω<br />
αν μες τη ζάλη μου δε φτάνει<br />
που άλλες τόσες να τις κρύψω<br />
<br />
τις αμαρτίες μου ψυχή μου<br />
μέσα στο πάγο έχω κλείσει<br />
κι αν ένα δάκρυ μου κυλήσει<br />
θα σπάσει ο πάγος<br />
κι όλες ελεύθερες θ΄αφήσει<br />
<br />
όσα λοιπόν κι αν σου χαρίσω<br />
πάντα θα είναι τόσα λίγα<br />
ότι αγαπώ για να στο δείξω<br />
σαν μια αρχή…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541556159?profile=original" alt=""/></p>
<br />
Τις αμαρτίες<br />
<br />
Τις αμαρτίες της ψυχής μου<br />
μέσα στο πάγο έχω κλείσει<br />
και ένα δάκρυ αν τον σπάσει<br />
όλες ελεύθερες θ΄ αφήσει<br />
<br />
πόσες για εσένα έχω κάνει<br />
τόσες αν βρω θα τις μετρήσω<br />
αν μες τη ζάλη μου δε φτάνει<br />
που άλλες τόσες να τις κρύψω<br />
<br />
τις αμαρτίες μου ψυχή μου<br />
μέσα στο πάγο έχω κλείσει<br />
κι αν ένα δάκρυ μου κυλήσει<br />
θα σπάσει ο πάγος<br />
κι όλες ελεύθερες θ΄αφήσει<br />
<br />
όσα λοιπόν κι αν σου χαρίσω<br />
πάντα θα είναι τόσα λίγα<br />
ότι αγαπώ για να στο δείξω<br />
σαν μια αρχή ξανά σε είδα<br />
<br />
τώρα τις τύψεις πως να σβήσω<br />
μες τ΄αναμμένο μου τσιγάρο<br />
μες το πιοτό και το ξενύχτη<br />
μαζί μου είπα θα τις πάρω<br />
<br />
τις αμαρτίες της ψυχής μου<br />
αν λιώσει ο πάγος να αφήσω<br />
ότι κι αν πω ότι κι αν κάνω<br />
πάλι μονάχος μου να ζήσω<br />
αυτό το λίγο θα κρατήσω<br />
<br />
μείνε κοντά κι αγάπησέ με<br />
ή φύγε τώρα κι άφησέ μεΜόνος μου θα μαι.tag:spartinos.ning.com,2009-10-11:2305295:BlogPost:970282009-10-11T09:30:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526929?profile=original"></img></p>
<br />
Μόνος μου θα μαι<br />
<br />
<br />
Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει<br />
πως ήμουν άνθρωπος με ήθος<br />
όσο αυτό κι αν είναι μύθος<br />
έχει μια δόση από αλήθεια<br />
<br />
Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει<br />
πως ήμουν άνθρωπος με γνώση<br />
όση απ’ αυτή κι αν έχω δώσει<br />
πάντα έχ’ η μνήμη και για μένα<br />
<br />
Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει<br />
ότι είχα κάνει ήταν με πάθος<br />
όσο βαθύς κι αν ειν’ο τάφος<br />
λίγο αέρα να μου φέρνει<br />
<br />
Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει<br />
πως είχα πάντα μια ελευθερία<br />
γι αυτήν που πάλεψα…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526929?profile=original" alt=""/></p>
<br />
Μόνος μου θα μαι<br />
<br />
<br />
Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει<br />
πως ήμουν άνθρωπος με ήθος<br />
όσο αυτό κι αν είναι μύθος<br />
έχει μια δόση από αλήθεια<br />
<br />
Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει<br />
πως ήμουν άνθρωπος με γνώση<br />
όση απ’ αυτή κι αν έχω δώσει<br />
πάντα έχ’ η μνήμη και για μένα<br />
<br />
Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει<br />
ότι είχα κάνει ήταν με πάθος<br />
όσο βαθύς κι αν ειν’ο τάφος<br />
λίγο αέρα να μου φέρνει<br />
<br />
Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει<br />
πως είχα πάντα μια ελευθερία<br />
γι αυτήν που πάλεψα θηρία<br />
και κάποια , λένε , είχα νικήσει<br />
<br />
Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει<br />
το «Μαραμπού» του Καββαδία<br />
αυτή του Νίκου η ιστορία<br />
μου χει το σώμα σημαδέψει<br />
<br />
Πάνο στο τάφο μου θέλω να γράφει<br />
μια ακόμα λέξη τ’ όνομά σου<br />
όταν θα έρθει κι η σειρά σου<br />
για να σε βρω και ας σε χάσω<br />
<br />
πάνω στο τάφο μου θέλω να καίει<br />
πάντα κερί μυρωδιασμένο<br />
μ’ενα θυμάρι ανθισμένο<br />
μες στο σκοτάδι μου να φέγγει<br />
<br />
πάνω στο τάφο μου λίγα ζητάω<br />
για μια ζωή μικρή μεγάλη<br />
κι όταν γυρίσω για μια άλλη<br />
κάτι να έχω να θυμάμαι<br />
γιατί ξανά μόνος μου θα μαιΠάψε να κοιτάς.tag:spartinos.ning.com,2009-09-15:2305295:BlogPost:934992009-09-15T22:00:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541527286?profile=original"></img></p>
<br />
<b>Πάψε να κοιτάς</b><br />
<br />
Θεέ τη κόλαση που έχτισες για εμένα<br />
να φυλακίζεις της ψυχής μου το κορμί<br />
και με μαστίγια που φρόντισες δεμένα<br />
όλα τ’αγκάθια τους ν’αφηνεις στη πληγή<br />
<br />
όσο κι αν πότιζα με δάκρυα τις φλόγες<br />
ποτέ δεν έφτασαν να σβήσουν τη φωτιά<br />
τόσο βαθιά , πολύ στις τόσες κατακόμβες<br />
τα ουρλιαχτά μου δεν ακούγονταν καλά<br />
<br />
μα δεν ακούγονταν κι οι τόσες προσευχές μου<br />
ούτε φωνές αφού η κόλαση είναι τόσο μακριά<br />
μα όταν ζήλεψες τις τόσες λίγες αρετές…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541527286?profile=original" alt=""/></p>
<br />
<b>Πάψε να κοιτάς</b><br />
<br />
Θεέ τη κόλαση που έχτισες για εμένα<br />
να φυλακίζεις της ψυχής μου το κορμί<br />
και με μαστίγια που φρόντισες δεμένα<br />
όλα τ’αγκάθια τους ν’αφηνεις στη πληγή<br />
<br />
όσο κι αν πότιζα με δάκρυα τις φλόγες<br />
ποτέ δεν έφτασαν να σβήσουν τη φωτιά<br />
τόσο βαθιά , πολύ στις τόσες κατακόμβες<br />
τα ουρλιαχτά μου δεν ακούγονταν καλά<br />
<br />
μα δεν ακούγονταν κι οι τόσες προσευχές μου<br />
ούτε φωνές αφού η κόλαση είναι τόσο μακριά<br />
μα όταν ζήλεψες τις τόσες λίγες αρετές μου<br />
να σου χαρίσω ότι έχω από σάρκα και οστά<br />
<br />
μη φοβηθείς να τα ντυθείς και να με νιώσεις<br />
αδυναμίες μιας μικρής ανθρώπινης ζωής<br />
και μην κρυφτείς αφού θα δεις θα μετανιώσεις<br />
όσα μου χάρισες να τα φορέσεις , δε μπορείς<br />
<br />
και σαν θεός κι εσύ θεέ σε τι θεό πιστεύεις ;<br />
να τιμωρεί και να θυμώνει , να παρακαλάς<br />
και μ’όλα αυτά να δεις τι θες , τι περιμένεις ;<br />
να με σταυρώνεις και στο τέλος να γελάς<br />
Μικρέ θεέ μου πάψε να κοιτάς να μ’αγαπάςΤην ώρα της δύσης.tag:spartinos.ning.com,2009-08-10:2305295:BlogPost:867922009-08-10T17:00:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="280" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2342834285?profile=original" width="180"></img></p>
Την ώρα της δύσης<br />
<br />
Αφήνοντας τον ήλιο να σβήσει<br />
σ’ ένα γλυκό καλοκαιρινό δειλινό<br />
συνωμοτεί όλη η φύση ν’αφήσει<br />
ότι πιο ωραίο μπορούσα να δω<br />
<br />
στο τέλος της μέρας αρχίζει η νύχτα<br />
φεγγάρι και αχτίδες μαζί σας κοιτώ<br />
να πιεις σε ποτήρι ποτό Μαργαρίτα<br />
μ’αλμύρα φτιαγμένο απ’ωκεανό<br />
<br />
σε χρώμα ντυμένο πορφύρα ανοιχτό<br />
γαλάζιο να δένει το φως της σιωπής<br />
του Γκόγια κλεμμένο κρυφό μυστικό<br />
καμία απ’τις λέξεις να πεις δε θα βρεις<br />
<br />
δεν έχω πια φίλους δεν έχω πια…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2342834285?profile=original" alt="" width="180" height="280"/></p>
Την ώρα της δύσης<br />
<br />
Αφήνοντας τον ήλιο να σβήσει<br />
σ’ ένα γλυκό καλοκαιρινό δειλινό<br />
συνωμοτεί όλη η φύση ν’αφήσει<br />
ότι πιο ωραίο μπορούσα να δω<br />
<br />
στο τέλος της μέρας αρχίζει η νύχτα<br />
φεγγάρι και αχτίδες μαζί σας κοιτώ<br />
να πιεις σε ποτήρι ποτό Μαργαρίτα<br />
μ’αλμύρα φτιαγμένο απ’ωκεανό<br />
<br />
σε χρώμα ντυμένο πορφύρα ανοιχτό<br />
γαλάζιο να δένει το φως της σιωπής<br />
του Γκόγια κλεμμένο κρυφό μυστικό<br />
καμία απ’τις λέξεις να πεις δε θα βρεις<br />
<br />
δεν έχω πια φίλους δεν έχω πια τύψεις<br />
δεν νιώθω πια μόνος , δε ξέρω γιατί<br />
ταξίδι σαν φεύγω την ώρα της δύσης<br />
μικρή πόσο είναι κι αυτή μας η γη<br />
και αν δε γυρίσω να ρθείται ως εκείΚαλή μου Ελευθερία !tag:spartinos.ning.com,2009-07-25:2305295:BlogPost:853042009-07-25T14:30:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="180" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526241?profile=original" width="120"></img></p>
<br />
Καλή μου Ελευθερία !<br />
<br />
Ξαπλωμένη<br />
σ’ ένα ουράνιο τόξο<br />
απλωμένη<br />
στα χρώματα της ίριδας<br />
στη ζωή στο τραγούδι σου<br />
σε μια μαγεία<br />
αρκετή να τη πιστέψεις<br />
σε μένα<br />
πάλι θα επιστρέψεις<br />
το όνομα σου<br />
Ελευθερία<br />
<br />
νερό αέρας<br />
γη κι ουρανός<br />
σε παντρεύτηκα στη ζωή<br />
σα ζωή σ΄ ερωτεύτηκα<br />
και σ΄ ονειρεύτηκα<br />
το όνομα σου<br />
Ελευθερία<br />
και ήσουν πάντοτε<br />
αρχόντισσα κυρία<br />
στη ζεστασιά σου<br />
σε κάθε νύχτα κρύα<br />
<br />
χαράζει γλυκιά μου<br />
κι έμεινα ξύπνιος<br />
γράμματα στο τραπέζι<br />
το κερί…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526241?profile=original" alt="" width="120" height="180"/></p>
<br />
Καλή μου Ελευθερία !<br />
<br />
Ξαπλωμένη<br />
σ’ ένα ουράνιο τόξο<br />
απλωμένη<br />
στα χρώματα της ίριδας<br />
στη ζωή στο τραγούδι σου<br />
σε μια μαγεία<br />
αρκετή να τη πιστέψεις<br />
σε μένα<br />
πάλι θα επιστρέψεις<br />
το όνομα σου<br />
Ελευθερία<br />
<br />
νερό αέρας<br />
γη κι ουρανός<br />
σε παντρεύτηκα στη ζωή<br />
σα ζωή σ΄ ερωτεύτηκα<br />
και σ΄ ονειρεύτηκα<br />
το όνομα σου<br />
Ελευθερία<br />
και ήσουν πάντοτε<br />
αρχόντισσα κυρία<br />
στη ζεστασιά σου<br />
σε κάθε νύχτα κρύα<br />
<br />
χαράζει γλυκιά μου<br />
κι έμεινα ξύπνιος<br />
γράμματα στο τραπέζι<br />
το κερί τελειωμένο<br />
ούτε καν συντροφιά<br />
χωρίς φωτιά<br />
πάντα θα σε θυμάμαι<br />
ξαπλωμένη<br />
σ΄ ένα ουράνιο τόξο<br />
απλωμένη<br />
στα χρώματα της ίριδας<br />
μέσα μου<br />
σ ένα καινούργιο πρωί<br />
σα ρούχο μου<br />
σε μια καινούργια αρχή<br />
Καλή μου Ελευθερία !Μια σκάλα.tag:spartinos.ning.com,2009-06-04:2305295:BlogPost:771462009-06-04T18:55:26.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="200" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526933?profile=original" width="120"></img></p>
<br />
Μια σκάλα.<br />
<br />
Μια σκάλα που είχε μήνει κρεμασμένη<br />
μέσα σε σπίτι το παλιό το γκρεμισμένο<br />
το ξύλο από καιρό και σκόρο ρημαγμένο<br />
δέντρο οξιά μα από χρόνια πληγωμένη<br />
<br />
με προσκαλεί ν’ ανέβω μα φοβάμαι<br />
-Έχω , μου λέει ,να σου πω μια ιστορία<br />
μεγάλη στη μου ζωή μου η τιμωρία<br />
έχω αντέξει δυο αιώνες όσο θυμάμαι<br />
<br />
θυμάμαι γέλια , παιδιά να ανεβαίνουν<br />
γρήγορα βήματα μικρά πολλά ,ελαφριά<br />
κι άλλοτε πάλι αργά μα βήματα βαριά<br />
πόνος και κλάμα μαζί να κατεβαίνουν<br />
<br />
και…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526933?profile=original" alt="" width="120" height="200"/></p>
<br />
Μια σκάλα.<br />
<br />
Μια σκάλα που είχε μήνει κρεμασμένη<br />
μέσα σε σπίτι το παλιό το γκρεμισμένο<br />
το ξύλο από καιρό και σκόρο ρημαγμένο<br />
δέντρο οξιά μα από χρόνια πληγωμένη<br />
<br />
με προσκαλεί ν’ ανέβω μα φοβάμαι<br />
-Έχω , μου λέει ,να σου πω μια ιστορία<br />
μεγάλη στη μου ζωή μου η τιμωρία<br />
έχω αντέξει δυο αιώνες όσο θυμάμαι<br />
<br />
θυμάμαι γέλια , παιδιά να ανεβαίνουν<br />
γρήγορα βήματα μικρά πολλά ,ελαφριά<br />
κι άλλοτε πάλι αργά μα βήματα βαριά<br />
πόνος και κλάμα μαζί να κατεβαίνουν<br />
<br />
και μια φωτιά κάποτε ήρθε να με κάψει<br />
μέσα σε πόλεμο κακό και μέσα σε σφαγή<br />
μα σώθηκα μόλις ο ήλιος πρόλαβε να βγει<br />
και πάνω μου είδα πολύ το αίμα είχε στάξει<br />
<br />
κάποτε πάλι μαύρο μελάνι , βαθιά η στρώση<br />
εδώ καθότανε κι έγραφε πράγματα πολλά<br />
όλο με θλίψη και δάκρυα με πότιζε συχνά<br />
χτύπος καρδιάς που σβήνει , τον είχα νιώσει<br />
<br />
κάποια φορά με είχανε ντύσει με βερνίκι<br />
κι ένιωθα όμορφη και νέα σαν την αρχή<br />
ήταν υπέροχη και πλούσια εκείνη η εποχή<br />
μα θα τελείωνε εκεί στης κατοχής τη φρίκη<br />
<br />
ξανθά μαλλιά μιας νύφης έχω μαζί κρυμμένα<br />
ήτανε όμορφη και στ’ άσπρα ήταν ντυμένη<br />
μες τη ψυχή μου και στη μνήμη χαραγμένη<br />
μα τώρα λίγα μείνανε και είναι ασπρισμένα<br />
<br />
και το κερί , πολύ κερί από καιρό με καίει<br />
κι αρώματα κι άλλα πολλά έχω εδώ μαζί μου<br />
δεν την ακούς βραχνή πως τρέμει η φωνή μου<br />
-Με παρακάλια με καλεί ακούω που σιγόκλαίει<br />
<br />
-Αν με λυπάσαι τράβα τα έρημα σκαλιά μου<br />
δεν θέλω πια εδώ να μείνω κι άλλο ξεχασμένη<br />
κάποιος κι εμένα , αλλού , καιρό με περιμένει<br />
αυτός που χτύπο έδωσε στη ξύλινη καρδιά μου<br />
<br />
-Τη λυπήθηκα κι ανέβασα το βάρος μου πιό πάνω<br />
τη κουπαστή της τράβηξα τη χώρισα απ’ το τοίχο<br />
πόσο θυμάμαι του πόνου της αυτό τον άγριο ήχο<br />
κι έτσι γκρεμίστηκε κι εκεί πια δεν τη φτάνω<br />
τόσο λυπήθηκα πολύ τη σκάλα αυτή που χάνω<br />
λίγο μου έλειψε να έμενα στη σκάλα αυτή … απάνωTόσο χρόνο χαμένο !tag:spartinos.ning.com,2009-05-06:2305295:BlogPost:717932009-05-06T19:16:57.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="280" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526762?profile=original" width="160"></img></p>
<br />
Tόσο χρόνο χαμένο !<br />
<br />
Η ζωή με σκορπά σε μεγάλα συγνώμη<br />
στο παλιό καναπέ στο μεγάλο σαλόνι<br />
με καπνό μαχαλά σε μια πίπα να καίει<br />
και ουίσκι βαρύ από στάγμα που κλαίει<br />
με τη σκέψη αργή σα μια βάρκα να πλέει<br />
<br />
ο καιρός με κερνά περασμένες αγάπες<br />
αναμνήσεις πολλές μα κρυμμένες στις στάχτες<br />
στο παλιό καναπέ στο μεγάλο μπαλκόνι<br />
όταν πέφτει η βροχή κι όταν λιώνει το χιόνι<br />
κι εγώ έξω , κοιτώ περιμένοντας σε ακόμη<br />
<br />
και διαβάζω ξανά μες τα άρθρα του πόνου<br />
και…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526762?profile=original" alt="" width="160" height="280"/></p>
<br />
Tόσο χρόνο χαμένο !<br />
<br />
Η ζωή με σκορπά σε μεγάλα συγνώμη<br />
στο παλιό καναπέ στο μεγάλο σαλόνι<br />
με καπνό μαχαλά σε μια πίπα να καίει<br />
και ουίσκι βαρύ από στάγμα που κλαίει<br />
με τη σκέψη αργή σα μια βάρκα να πλέει<br />
<br />
ο καιρός με κερνά περασμένες αγάπες<br />
αναμνήσεις πολλές μα κρυμμένες στις στάχτες<br />
στο παλιό καναπέ στο μεγάλο μπαλκόνι<br />
όταν πέφτει η βροχή κι όταν λιώνει το χιόνι<br />
κι εγώ έξω , κοιτώ περιμένοντας σε ακόμη<br />
<br />
και διαβάζω ξανά μες τα άρθρα του πόνου<br />
και του πόνου μιλώ πως θα έρθεις του χρόνου<br />
με στη πρώτη γραμμή σε παλιά εφημερίδα<br />
σ’ ένα χρώμα θαμπό πως ; τα μάτια σου είδα<br />
στη ψυχή μου να φέρνεις μια παλιά καταιγίδα<br />
<br />
η ζωή με σκορπά σε μεγάλα συγνώμη<br />
δε στο είπα ποτέ ναι …και ας άλλαξα γνώμη<br />
κι όμως κάθομαι εδώ μ’ ένα φως τελειωμένο<br />
πόσο είμαι χαζός πόσο καιρό , να σε περιμένω;<br />
είναι η πόρτα κλειστή το κλειδί της σπασμένο<br />
τόση αγάπη χρωστώ τόσο χρόνο χαμένο !Αγάπης κληρονομιάtag:spartinos.ning.com,2009-04-27:2305295:BlogPost:702722009-04-27T19:18:21.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="124" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541525700?profile=original" width="109"></img></p>
<br />
Αγάπης κληρονομιά<br />
<br />
Κράτα κρυφά μια λέξη απ’τα γραφτά μου<br />
να σου θυμίζει έτσι όπως ζήσαμε μαζί<br />
τώρα που φεύγω ,να, ήρθε η σειρά μου<br />
ήταν καλή μαζί μας για λίγο κι η ζωή<br />
<br />
και φύτεψε την σ’ ένα κάμπο σα σιτάρι<br />
και μπόλιασε την μ’ έναν πόθο σε αγρό<br />
σπείρε και θέρισε μια τελευταία χάρη<br />
αυτό να μείνει μόνο από εμένα θυμητό<br />
<br />
και να μυρίζει σαν το χώμα οργωμένο<br />
και να ανθίζει με τα στάχυα του ξανθά<br />
όταν φυσάει ν ‘αντιστέκεται οργισμένο<br />
και όταν βρέχει να μη…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541525700?profile=original" alt="" width="109" height="124"/></p>
<br />
Αγάπης κληρονομιά<br />
<br />
Κράτα κρυφά μια λέξη απ’τα γραφτά μου<br />
να σου θυμίζει έτσι όπως ζήσαμε μαζί<br />
τώρα που φεύγω ,να, ήρθε η σειρά μου<br />
ήταν καλή μαζί μας για λίγο κι η ζωή<br />
<br />
και φύτεψε την σ’ ένα κάμπο σα σιτάρι<br />
και μπόλιασε την μ’ έναν πόθο σε αγρό<br />
σπείρε και θέρισε μια τελευταία χάρη<br />
αυτό να μείνει μόνο από εμένα θυμητό<br />
<br />
και να μυρίζει σαν το χώμα οργωμένο<br />
και να ανθίζει με τα στάχυα του ξανθά<br />
όταν φυσάει ν ‘αντιστέκεται οργισμένο<br />
και όταν βρέχει να μη βρέχεται σταλιά<br />
<br />
κι αφού το κύκλο η ζωή μας πάντα κάνει<br />
εκεί που αρχίζει τελειώνει με νέα αρχή<br />
έτσι που κλίνει αν πια δε μας τρομάζει<br />
πάει να πει πως ίσως κάτι μένει σε αυτή<br />
<br />
στη μέση αυτού του κάμπου από διαβάτες<br />
εκεί να με διαβάζεις , για ακόμα μια φορά<br />
όσο δε θέλαμε τόσο μας χώριζαν οι στράτες<br />
κι όμως εμείς τις ξαναβρίσκαμε πάλι ξανά<br />
<br />
μην το ξεχάσεις και φύτεψε την στη γη βαθιά<br />
δεν έχω άλλη να σου αφήσω αγάπης κληρονομιάΚι αφού σου θύμωσα.tag:spartinos.ning.com,2009-04-12:2305295:BlogPost:660322009-04-12T09:30:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="280" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541566121?profile=original" width="160"></img></p>
<br />
<br />
Κι αφού σου θύμωσα.<br />
<br />
Κι αφού σου θύμωσα<br />
πως το μετάνιωσα που το δοκίμασα<br />
μα αυτές οι λέξεις μπερδέψαν την αλήθεια<br />
όταν τις λες εύκολα βγαίνουν απ’ τα στήθια<br />
κι αφήνουν πόνο σε μια ανάσα μόνο από συνήθεια<br />
<br />
Κι αφού σου θύμωσα<br />
πως το μετάνιωσα , πόσο σε πλήγωσα<br />
τώρα τα μάτια σου κοιτάζω και φοβάμαι<br />
πως τόσα δάκρυα ποτέ να είδα δεν θυμάμαι<br />
πρώτη φορά κι ένα ένα μ’ένα γιατί να με ρωτάνε<br />
<br />
Κι αφού σου θύμωσα<br />
πως το μετάνιωσα που το δοκίμασα<br />
ψάχνω να βρω…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541566121?profile=original" alt="" width="160" height="280"/></p>
<br />
<br />
Κι αφού σου θύμωσα.<br />
<br />
Κι αφού σου θύμωσα<br />
πως το μετάνιωσα που το δοκίμασα<br />
μα αυτές οι λέξεις μπερδέψαν την αλήθεια<br />
όταν τις λες εύκολα βγαίνουν απ’ τα στήθια<br />
κι αφήνουν πόνο σε μια ανάσα μόνο από συνήθεια<br />
<br />
Κι αφού σου θύμωσα<br />
πως το μετάνιωσα , πόσο σε πλήγωσα<br />
τώρα τα μάτια σου κοιτάζω και φοβάμαι<br />
πως τόσα δάκρυα ποτέ να είδα δεν θυμάμαι<br />
πρώτη φορά κι ένα ένα μ’ένα γιατί να με ρωτάνε<br />
<br />
Κι αφού σου θύμωσα<br />
πως το μετάνιωσα που το δοκίμασα<br />
ψάχνω να βρω για μια χαζή δικαιολογία<br />
θα ήταν πιο εύκολο ν’αλλάξω πάλι ιστορία<br />
μα σ‘ αγαπώ , μην με κοιτάς με τόση απορία<br />
<br />
Κι αφού σου θύμωσα<br />
πως το μετάνιωσα , πόσο σε πλήγωσα<br />
πίσω μου η πόρτα είναι τώρα πια κλεισμένη<br />
έμεινα μόνος και ο πόνος καθισμένος επιμένει<br />
ότι τον κάλεσα και τον προσκάλεσα να περιμένει<br />
<br />
κι αφού σου θύμωσα όπως σου μίλησα<br />
καταδικάστηκα κι έτσι δικάστηκα<br />
ότι μου μένει ζωή χαμένη<br />
γύρνα τον χρόνο ν’ αλλάξω τόνο<br />
σαν τίποτα να μην συμβαίνει.Μη φύγεις πάλιtag:spartinos.ning.com,2009-04-07:2305295:BlogPost:647972009-04-07T15:00:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="280" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526263?profile=original" width="160"></img></p>
<br />
Μη φύγεις πάλι<br />
<br />
Σαν πρωινό φεγγάρι πως δήθεν ξεχασμένο<br />
παρακαλά τον ήλιο να μείνει και τη μέρα<br />
έτσι για λίγο φως το κόσμο πέρα ως πέρα<br />
να τον εδεί να νιώσει γιατί είναι πικραμένο<br />
<br />
μη φύγεις πάλι , στο ζητώ και μη μ’αφήσεις<br />
μη φύγεις πάλι κι ας μην έχω άλλες απαντήσεις<br />
<br />
μα σαν το χιόνι έτσι που λιώνει απ’τις αχτίδες<br />
θέλει να μείνει λίγο ακόμα θολό και ξεραμένο<br />
έτσι κι εγώ , μόνος εδώ , εσένα να προσμένω<br />
με το φεγγάρι συντροφιά και τις κρυφές…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526263?profile=original" alt="" width="160" height="280"/></p>
<br />
Μη φύγεις πάλι<br />
<br />
Σαν πρωινό φεγγάρι πως δήθεν ξεχασμένο<br />
παρακαλά τον ήλιο να μείνει και τη μέρα<br />
έτσι για λίγο φως το κόσμο πέρα ως πέρα<br />
να τον εδεί να νιώσει γιατί είναι πικραμένο<br />
<br />
μη φύγεις πάλι , στο ζητώ και μη μ’αφήσεις<br />
μη φύγεις πάλι κι ας μην έχω άλλες απαντήσεις<br />
<br />
μα σαν το χιόνι έτσι που λιώνει απ’τις αχτίδες<br />
θέλει να μείνει λίγο ακόμα θολό και ξεραμένο<br />
έτσι κι εγώ , μόνος εδώ , εσένα να προσμένω<br />
με το φεγγάρι συντροφιά και τις κρυφές ελπίδες<br />
<br />
μη φύγεις πάλι , στο ζητώ και μη μ’αφήσεις<br />
μη φύγεις πάλι κι ας μην έχω άλλες απαντήσεις<br />
<br />
σαν το παιδί μικρό παιδί γονατιστό παρακαλάω<br />
να μου διαβάσεις ένα ακόμα δικό σου παραμύθι<br />
έτσι να γύρω να ονειρευτώ μες τα μικρά σου στήθη<br />
μαζί το χτύπο της καρδιά σου αργά για να μετράω<br />
<br />
μη φύγεις πάλι , στο ζητώ και μη μ’αφήσεις<br />
μη φύγεις πάλι κι ας μην έχω άλλες απαντήσεις<br />
γιατί αν φύγεις εδώ ξανά ... δεν θα με συναντήσεις.<br />
<br />
<br />
Στο Γιό μου.Και σε φαντάστηκα !tag:spartinos.ning.com,2009-04-01:2305295:BlogPost:628642009-04-01T03:36:02.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="280" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541525991?profile=original" width="160"></img></p>
<br />
<br />
Και σε φαντάστηκα !<br />
<br />
Και σε φαντάστηκα<br />
σαν οπτασία ιερή όπως λικνίζεσαι<br />
σαν αεράκι απαλό να με χαϊδεύει<br />
<br />
και σε φαντάστηκα<br />
μέσα σε κάμπους πράσινους<br />
στη μέση μονάχο λουλούδι κόκκινο<br />
<br />
και σε φαντάστηκα<br />
να τραγουδάς σαν τις σειρήνες<br />
σε ένα κάλεσμα όχι σαν τ’ άλλα<br />
<br />
και σε φαντάστηκα<br />
ντυμένη στ’ άσπρα σαν ακρόνειρο<br />
σ’ ένα δειλινό να μ’ αρμενίζει<br />
<br />
και σε φαντάστηκα<br />
σαν τη βροχή καλοκαιριού<br />
όλο δροσιά να με αναγεννάει<br />
<br />
μα δεν φαντάστηκα<br />
πως στο σκοτάδι…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541525991?profile=original" alt="" width="160" height="280"/></p>
<br />
<br />
Και σε φαντάστηκα !<br />
<br />
Και σε φαντάστηκα<br />
σαν οπτασία ιερή όπως λικνίζεσαι<br />
σαν αεράκι απαλό να με χαϊδεύει<br />
<br />
και σε φαντάστηκα<br />
μέσα σε κάμπους πράσινους<br />
στη μέση μονάχο λουλούδι κόκκινο<br />
<br />
και σε φαντάστηκα<br />
να τραγουδάς σαν τις σειρήνες<br />
σε ένα κάλεσμα όχι σαν τ’ άλλα<br />
<br />
και σε φαντάστηκα<br />
ντυμένη στ’ άσπρα σαν ακρόνειρο<br />
σ’ ένα δειλινό να μ’ αρμενίζει<br />
<br />
και σε φαντάστηκα<br />
σαν τη βροχή καλοκαιριού<br />
όλο δροσιά να με αναγεννάει<br />
<br />
μα δεν φαντάστηκα<br />
πως στο σκοτάδι όλα αυτά<br />
θα έσβηναν σαν άνοιγα τα μάτια<br />
<br />
μα δεν φαντάστηκα<br />
πως θ’ άπρεπε να τα κλεινα<br />
τα βλέφαρα για πάντα<br />
να ζω όπως σε φαντάστηκαΠες μου τ’ όνομά σου !tag:spartinos.ning.com,2009-03-25:2305295:BlogPost:604542009-03-25T06:00:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="280" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526510?profile=original" width="160"></img></p>
<br />
Πες μου τ’ όνομά σου !<br />
<br />
Πες μου τ’ όνομά σου<br />
για μια στιγμή που σε κοιτώ<br />
σαν αστραπή σε ουρανό<br />
το πέρασμά σου<br />
πες μου τ' όνομά σου<br />
<br />
πες μου τ’ όνομά σου<br />
μια σου λέξη τόσο μικρή<br />
που φέρνει ήχο στη σιωπή<br />
το άρωμά σου<br />
πες μου τ όνομά σου<br />
<br />
πες μου τ’ όνομά σου<br />
μήπως μπορέσω να σε βρω<br />
να σ’ έχω εδώ να σου μιλώ<br />
το άγγιγμα σου<br />
πες μου τ όνομά σου<br />
<br />
πες μου τ’ όνομά σου<br />
για μια στιγμή μοναδική<br />
για να μην χάσω επαφή<br />
το κοίταγμα σου<br />
πες μου τ όνομά σου<br />
<br />
κι όμως…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526510?profile=original" alt="" width="160" height="280"/></p>
<br />
Πες μου τ’ όνομά σου !<br />
<br />
Πες μου τ’ όνομά σου<br />
για μια στιγμή που σε κοιτώ<br />
σαν αστραπή σε ουρανό<br />
το πέρασμά σου<br />
πες μου τ' όνομά σου<br />
<br />
πες μου τ’ όνομά σου<br />
μια σου λέξη τόσο μικρή<br />
που φέρνει ήχο στη σιωπή<br />
το άρωμά σου<br />
πες μου τ όνομά σου<br />
<br />
πες μου τ’ όνομά σου<br />
μήπως μπορέσω να σε βρω<br />
να σ’ έχω εδώ να σου μιλώ<br />
το άγγιγμα σου<br />
πες μου τ όνομά σου<br />
<br />
πες μου τ’ όνομά σου<br />
για μια στιγμή μοναδική<br />
για να μην χάσω επαφή<br />
το κοίταγμα σου<br />
πες μου τ όνομά σου<br />
<br />
κι όμως δεν έβγαλες μιλιά<br />
μπλεγμένο δάκρυ στα μαλλιά<br />
τα δάχτυλα σου<br />
μου γνέψανε ένα γεια σου<br />
<br />
έφυγες , κι έγινα η σκιά σου<br />
χωρίς να ξέρω ... τ’ όνομα σου.Τα κόκκινα φιλιά σου !tag:spartinos.ning.com,2009-03-24:2305295:BlogPost:603722009-03-24T21:13:05.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="280" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541527634?profile=original" width="160"></img></p>
<br />
Τα κόκκινα φιλιά σου !<br />
<br />
Τα κόκκινα φιλιά σου<br />
σα ροδοπέταλα από μετάξι<br />
βελούδινη αφή στο στόμα<br />
πετούσαν σα πυγολαμπίδες<br />
στο πιο βαθύ σκοτάδι<br />
<br />
Τα κόκκινα φιλιά σου !<br />
τα περίμενα σαν ένα γράμμα<br />
σαν σε μπουκάλι ναυαγού<br />
σαν μια αγνή συχώρεση<br />
αυτή του πάντα άσωτου ιού<br />
<br />
Τα κόκκινα φιλιά σου !<br />
χάδι , γλιστρούσαν στο λαιμό<br />
ένα νανούρισμα απαλά απαλό<br />
πάντα πολύ με παρασέρναν<br />
σ’ ένα ταξίδι βαθιά ερωτικό<br />
<br />
Τα κόκκινα φιλιά σου !<br />
πόσα μου λέγαν σ’ αγαπώ<br />
δεν ήταν…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541527634?profile=original" alt="" width="160" height="280"/></p>
<br />
Τα κόκκινα φιλιά σου !<br />
<br />
Τα κόκκινα φιλιά σου<br />
σα ροδοπέταλα από μετάξι<br />
βελούδινη αφή στο στόμα<br />
πετούσαν σα πυγολαμπίδες<br />
στο πιο βαθύ σκοτάδι<br />
<br />
Τα κόκκινα φιλιά σου !<br />
τα περίμενα σαν ένα γράμμα<br />
σαν σε μπουκάλι ναυαγού<br />
σαν μια αγνή συχώρεση<br />
αυτή του πάντα άσωτου ιού<br />
<br />
Τα κόκκινα φιλιά σου !<br />
χάδι , γλιστρούσαν στο λαιμό<br />
ένα νανούρισμα απαλά απαλό<br />
πάντα πολύ με παρασέρναν<br />
σ’ ένα ταξίδι βαθιά ερωτικό<br />
<br />
Τα κόκκινα φιλιά σου !<br />
πόσα μου λέγαν σ’ αγαπώ<br />
δεν ήταν λέξεις με ρυθμό<br />
ήταν σαν το πιοτό τραγούδι<br />
αυτό που πάντα ξαναζητώ<br />
<br />
πάει καιρός που τα έχω χάσει<br />
πάει καιρός και έχουνε χαθεί<br />
εδώ που άφηνες αίμα έχει στάξει<br />
εκεί που μείνανε γίνανε πληγή<br />
πονάει η αόρατη ομορφιά σου<br />
<br />
μα πάρε πίσω αν θες να ζήσω<br />
τα πέτρινα τα κόκκινα φιλιά σου.Φταίει η πένα μου.tag:spartinos.ning.com,2009-03-21:2305295:BlogPost:592332009-03-21T20:30:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="290" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526461?profile=original" width="180"></img></p>
<br />
Φταίει η πένα μου.<br />
<br />
Γιατί να μην μπορώ να γράψω για αγάπη<br />
αφού τις ξέρω απ' την αρχή όλες τις λέξεις<br />
κι ας μου ζητάει η ίδια -εμένα να επιλέξεις<br />
φταίει η πένα μου που νιώθει την απάτη<br />
με μια ειρωνεία αν ξεκινώ να γράψω κάτι<br />
<br />
κάθε φορά που προσπαθώ να της μιλήσω<br />
σκύβω τα μάτια και στο πάτωμα κοιτάω<br />
σαν τον φονιά μονάχος μου παραμιλάω<br />
τη σφίγγω τόσο δυνατά για να τη πνίξω<br />
<br />
κι αυτή μελάνι μου αδειάζει μες τα χέρια<br />
αυτό το μαύρο που μισώ και τ΄…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541526461?profile=original" alt="" width="180" height="290"/></p>
<br />
Φταίει η πένα μου.<br />
<br />
Γιατί να μην μπορώ να γράψω για αγάπη<br />
αφού τις ξέρω απ' την αρχή όλες τις λέξεις<br />
κι ας μου ζητάει η ίδια -εμένα να επιλέξεις<br />
φταίει η πένα μου που νιώθει την απάτη<br />
με μια ειρωνεία αν ξεκινώ να γράψω κάτι<br />
<br />
κάθε φορά που προσπαθώ να της μιλήσω<br />
σκύβω τα μάτια και στο πάτωμα κοιτάω<br />
σαν τον φονιά μονάχος μου παραμιλάω<br />
τη σφίγγω τόσο δυνατά για να τη πνίξω<br />
<br />
κι αυτή μελάνι μου αδειάζει μες τα χέρια<br />
αυτό το μαύρο που μισώ και τ΄ αγαπάω<br />
που μια πληγή βαθιά μ’αφήνει και πονάω<br />
πόνος σαν κόβουνε το σώμα με νυστέρια<br />
-δεν έχεις τη γραφή για άσπρα περιστέρια<br />
<br />
κι όλο γελά κι όλο μου λέει , -άντε πάλι<br />
και με διατάζει να της γράψω ότι θέλει<br />
και στο τραπέζι με χαρτιά εκεί με φέρνει<br />
χαμένος κι απ αυτή την άνιση την μάχη<br />
<br />
Γιατί να μην μπορώ να γράψω για αγάπη<br />
αφού τις ξέρω απ’την αρχή όλες τις λέξεις<br />
κι όμως η γνώση δεν αρκεί να επιλέξεις<br />
είναι η πένα που εκφράζει όλα μου τα πάθη<br />
απ’ της ζωής μου τα μεγάλα μου … τα λάθη.Πως φαίνεταιtag:spartinos.ning.com,2009-03-15:2305295:BlogPost:568802009-03-15T13:30:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="260" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541542227?profile=original" width="180"></img></p>
<br />
Πως φαίνεται<br />
<br />
Πως φαίνεται η θλίψη μες τα στήθη μου<br />
πως φαίνεται γιε μου οτι έφυγες ξανά<br />
κι η αγωνία χωρισμένη στα κομμάτια μου<br />
ένα κρυφτό που πάντα βράδυ αρχινά<br />
<br />
πως φαίνεται βαρύς ο πόνος στο κορμί μου<br />
σαν τραίνο με φορτίο με διαπερνά<br />
πάνω στις ράγες του αφήνω τη ψυχή μου<br />
κάθε φορά που φεύγεις με περνά<br />
<br />
πως φαίνεται το δάκρυ μες τα μάτια μου<br />
σκουπίδι ήτανε λέω και κλαίω διακριτικά<br />
σαν καταιγίδα μου σπάει τα κατάρτια μου<br />
κι έχω το πλοίο μου μονάχο…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541542227?profile=original" alt="" width="180" height="260"/></p>
<br />
Πως φαίνεται<br />
<br />
Πως φαίνεται η θλίψη μες τα στήθη μου<br />
πως φαίνεται γιε μου οτι έφυγες ξανά<br />
κι η αγωνία χωρισμένη στα κομμάτια μου<br />
ένα κρυφτό που πάντα βράδυ αρχινά<br />
<br />
πως φαίνεται βαρύς ο πόνος στο κορμί μου<br />
σαν τραίνο με φορτίο με διαπερνά<br />
πάνω στις ράγες του αφήνω τη ψυχή μου<br />
κάθε φορά που φεύγεις με περνά<br />
<br />
πως φαίνεται το δάκρυ μες τα μάτια μου<br />
σκουπίδι ήτανε λέω και κλαίω διακριτικά<br />
σαν καταιγίδα μου σπάει τα κατάρτια μου<br />
κι έχω το πλοίο μου μονάχο στ΄ ανοιχτά<br />
<br />
πως φαίνεται αυτό πως πάλι με πεθαίνει<br />
πως φαίνεται και τούτη τη φορά<br />
μέσα στα μαύρα του με ντύνει έτσι με θέλει<br />
κι έτσι περήφανο με σβήνει με νικά<br />
<br />
δεν φαίνεται η μέρα κοντά για να ξανάρθεις<br />
πάλι μαζί μου να σ’ έχω συντροφιά<br />
καν το καιρό να τρέξει ίσως αν προφτάσεις<br />
ξέρεις τις νύχτες όλα γίνονται κρυφά<br />
κλέψε το πόνο που κερνάει παντοτινάΤι κι αν τολμώ !tag:spartinos.ning.com,2009-03-09:2305295:BlogPost:550232009-03-09T17:06:31.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="280" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541527242?profile=original" width="160"></img></p>
<br />
Τι κι αν τολμώ !<br />
<br />
Τι κι αν τολμώ<br />
όλο πιο πίσω με πηγαίνει<br />
τι κι αν τολμώ<br />
να σου το πω πως σε ποθώ<br />
τι είναι αυτό<br />
που όλο πρέπει να επιμένει<br />
να σου ζητώ<br />
φορές πολλές ξανά για να σε δω<br />
<br />
Τι κι αν τολμώ<br />
να ταξιδεύω σ’ αναμνήσεις<br />
κι όλο να λέω<br />
πως δεν μου πρέπει να ρωτώ<br />
τι ειν αυτό<br />
που όλες τις σκέψεις μου<br />
εσύ πάλι ορίζει<br />
να σε ζητώ σ’ ένα τοπίο μακρινό<br />
<br />
Τι κι αν τολμώ<br />
να περιμένω να γυρίσεις<br />
να επιμένω<br />
και να πιστεύω πως μπορείς<br />
τι είναι αυτό<br />
που τη…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541527242?profile=original" alt="" width="160" height="280"/></p>
<br />
Τι κι αν τολμώ !<br />
<br />
Τι κι αν τολμώ<br />
όλο πιο πίσω με πηγαίνει<br />
τι κι αν τολμώ<br />
να σου το πω πως σε ποθώ<br />
τι είναι αυτό<br />
που όλο πρέπει να επιμένει<br />
να σου ζητώ<br />
φορές πολλές ξανά για να σε δω<br />
<br />
Τι κι αν τολμώ<br />
να ταξιδεύω σ’ αναμνήσεις<br />
κι όλο να λέω<br />
πως δεν μου πρέπει να ρωτώ<br />
τι ειν αυτό<br />
που όλες τις σκέψεις μου<br />
εσύ πάλι ορίζει<br />
να σε ζητώ σ’ ένα τοπίο μακρινό<br />
<br />
Τι κι αν τολμώ<br />
να περιμένω να γυρίσεις<br />
να επιμένω<br />
και να πιστεύω πως μπορείς<br />
τι είναι αυτό<br />
που τη καρδιά μου βασανίζει<br />
κι όλο νομίζει<br />
πως σου χαρίζει ότι ποθείς<br />
<br />
είναι αυτό που όλες οι λέξεις<br />
καταλήγουν<br />
και δεν αλλάζει όσες φορές<br />
και να την πεις<br />
που φανερά μες το μυαλό<br />
ξαναγυρίζει<br />
και δεν αγγίζει άλλης τα χείλη<br />
στο φιλί<br />
έτσι σφραγίζει τη πιο ωραία<br />
φυλακή<br />
<br />
Τι κι αν τολμώ<br />
τόσο καιρό που έχω να σε δω !Άσπρο πάτο.tag:spartinos.ning.com,2009-03-03:2305295:BlogPost:530842009-03-03T21:30:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="220" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541532951?profile=original" width="160"></img></p>
<br />
<br />
Άσπρο πάτο.<br />
<br />
Μεσάνυχτα εχθές με ξύπνησε μια νότα<br />
ήρθε στο όνειρο και χτύπησε τη πόρτα<br />
είπα να μπει μα κοντοστάθηκε λιγάκι<br />
γιατί περίμενε να ρθει μαζί και το μεράκι<br />
<br />
στο καλός ήρθες της βγάζω ένα ποτήρι<br />
μου πε θα πιω για το δικό σου το χατίρι<br />
κι έτσι καθίσαμε κι οι δυο σε μια άκρη<br />
και το τραγούδι αρχίσαμε παρέα μ’ ένα δάκρυ<br />
<br />
μου το χε πει από καιρό πως με θυμάται<br />
θα έρθω είπε η μοναξιά σου όταν κοιμάται<br />
τόπε και το κανε και να τηνε μπροστά μου<br />
για να…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541532951?profile=original" alt="" width="160" height="220"/></p>
<br />
<br />
Άσπρο πάτο.<br />
<br />
Μεσάνυχτα εχθές με ξύπνησε μια νότα<br />
ήρθε στο όνειρο και χτύπησε τη πόρτα<br />
είπα να μπει μα κοντοστάθηκε λιγάκι<br />
γιατί περίμενε να ρθει μαζί και το μεράκι<br />
<br />
στο καλός ήρθες της βγάζω ένα ποτήρι<br />
μου πε θα πιω για το δικό σου το χατίρι<br />
κι έτσι καθίσαμε κι οι δυο σε μια άκρη<br />
και το τραγούδι αρχίσαμε παρέα μ’ ένα δάκρυ<br />
<br />
μου το χε πει από καιρό πως με θυμάται<br />
θα έρθω είπε η μοναξιά σου όταν κοιμάται<br />
τόπε και το κανε και να τηνε μπροστά μου<br />
για να γεμίσει τ’ αδειανά και κρύα όνειρά μου<br />
<br />
για το χατίρι σου βρε νότα , θα μεθύσω<br />
-μέθα ρε φίλε μου ήρθα να σε βοηθήσω<br />
ήρθα το πόνο σου να κρύψω μες τη νύχτα<br />
μ’ ένα φιλί ζεστό για να σου πω μια καληνύχτα<br />
<br />
Μεσάνυχτα εχθές με ξύπνησε μια νότα<br />
ήρθε στο όνειρα και χτύπησε τη πόρτα<br />
ήρθε και μ’ έκανε και πάλι άνω κάτω<br />
ως το πρωί ώσπου δεν πάει παρακάτω<br />
ποτό εγώ ποτό κι αυτή και πιάσαμ’ άσπρο πάτοΣαν απαγορευμένο καρπό.tag:spartinos.ning.com,2009-02-24:2305295:BlogPost:509492009-02-24T22:15:17.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="240" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541528187?profile=original" width="180"></img></p>
<br />
Σαν απαγορευμένο καρπό.<br />
<br />
Σαν απαγορευμένο καρπό σε σκέφτομαι<br />
και μεγαλώνεις σαν το λουλούδι με ποτό<br />
και στ’ άρωμα του πόθου ν’αντιστέκομαι<br />
μα άλλο πια δεν το μπορώ να προσπαθώ<br />
να σ’ αρνηθώ<br />
<br />
σαν απαγορευμένο καρπό σε σκέφτομαι<br />
σαν το παλμό μιας κρυφής μου αδυναμίας<br />
απλώνεσαι σαν δέντρο σαν προσεύχομαι<br />
μες το μυαλό μου σε μια σκέψη ομηρίας<br />
κρυφής λατρείας<br />
<br />
σαν το καπνό πολύ πυκνό να με τυλίγει<br />
σαν αμαρτία που δεν ξέρει να κρυφτεί<br />
δεν ειν αυτή που…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541528187?profile=original" alt="" width="180" height="240"/></p>
<br />
Σαν απαγορευμένο καρπό.<br />
<br />
Σαν απαγορευμένο καρπό σε σκέφτομαι<br />
και μεγαλώνεις σαν το λουλούδι με ποτό<br />
και στ’ άρωμα του πόθου ν’αντιστέκομαι<br />
μα άλλο πια δεν το μπορώ να προσπαθώ<br />
να σ’ αρνηθώ<br />
<br />
σαν απαγορευμένο καρπό σε σκέφτομαι<br />
σαν το παλμό μιας κρυφής μου αδυναμίας<br />
απλώνεσαι σαν δέντρο σαν προσεύχομαι<br />
μες το μυαλό μου σε μια σκέψη ομηρίας<br />
κρυφής λατρείας<br />
<br />
σαν το καπνό πολύ πυκνό να με τυλίγει<br />
σαν αμαρτία που δεν ξέρει να κρυφτεί<br />
δεν ειν αυτή που προσπαθεί να αποφύγει<br />
ότι θα φύγει και ξανά ποτέ δεν θα φανεί<br />
<br />
κι ειν’ο καρπός τόσο γλυκός που βασανίζει<br />
και ας το ξέρω άμα το κόψω πως θα χαθώ<br />
και δεν μπορώ να μην γευτώ ότι μ’ ορίζει<br />
σ ‘αυτό το θάνατο τον ποιο βαθιά ειρωνικό<br />
μα ερωτικό<br />
<br />
και να το νέκταρ σου που στάζει ως τα χείλη<br />
γλυκό φαρμάκι η γουλιά , με τελειώνει τελικά<br />
η ομορφιά αυτήν του κόσμου που μ’ αφήνει<br />
να σε γευτώ μες του μυαλού την ξενοιασιά<br />
τώρα ας φύγω με συντροφιά … τη μοναξιάΤα φύλλα που πατάς .tag:spartinos.ning.com,2009-02-20:2305295:BlogPost:494482009-02-20T20:00:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="240" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541527404?profile=original" width="120"></img></p>
<br />
Τα φύλλα που πατάς .<br />
<br />
Αυτά τα φύλλα που πατάς , αυτά τα μαραμένα<br />
είναι τα φύλλα μιας καρδιάς που άφησες πεσμένα<br />
είναι αυτά που μάδησες σ’ ετούτο το λουλούδι<br />
τα μάζεψα και στα στειλα σ’ ένα πικρό τραγούδι<br />
<br />
λέξη τη λέξη μάζεψα τα φύλλα που πατάς<br />
και μες τα φύλλα έκρυψα όσα δεν εκτιμάς<br />
<br />
έσκυψα και τα στέγνωνα από το κρύο χώμα<br />
και λερωμένα αν ήτανε είχανε ακόμα χρώμα<br />
ήταν ζεστά τους άξιζαν καλύτερη μια τύχη<br />
αν τα πονούσες θ’ άνθιζαν θα είχαν…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541527404?profile=original" alt="" width="120" height="240"/></p>
<br />
Τα φύλλα που πατάς .<br />
<br />
Αυτά τα φύλλα που πατάς , αυτά τα μαραμένα<br />
είναι τα φύλλα μιας καρδιάς που άφησες πεσμένα<br />
είναι αυτά που μάδησες σ’ ετούτο το λουλούδι<br />
τα μάζεψα και στα στειλα σ’ ένα πικρό τραγούδι<br />
<br />
λέξη τη λέξη μάζεψα τα φύλλα που πατάς<br />
και μες τα φύλλα έκρυψα όσα δεν εκτιμάς<br />
<br />
έσκυψα και τα στέγνωνα από το κρύο χώμα<br />
και λερωμένα αν ήτανε είχανε ακόμα χρώμα<br />
ήταν ζεστά τους άξιζαν καλύτερη μια τύχη<br />
αν τα πονούσες θ’ άνθιζαν θα είχαν ευτυχήσει<br />
<br />
έτσι που τα λυπήθηκα κομμάτια στη παλάμη<br />
τους μίλησα τα ένοιωσα , τα ένωσα και πάλι<br />
λίγο νερό τους πρόσφερα λίγη φροντίδα ακόμα<br />
μα ζήλεψε και θύμωσε το άγριο μαύρο χώμα<br />
<br />
και άρχισε η γη να με καλεί και να με βασανίζει<br />
μου κάνε πέτρα τη ψυχή , που πέτρα ακονίζει<br />
έγινα βράχος καυτερός , βράχος που καταρρέει<br />
που ότι στο δρόμο του βρεθεί η λαβα του το καίει<br />
<br />
λέξη τη λέξη μάζεψα τα φύλλα που πατάς<br />
και μες τα φύλλα έκρυψα όσα δεν εκτιμάς<br />
<br />
κι έτσι το τέλος πιο αργό γι’ ένα απλό λουλούδι<br />
γίνεται βάσανο πικρό , το πιο βραχνό τραγούδι<br />
γίνεται βράχος κοφτερός ψυχή κομματιασμένη<br />
και μια καρδιά ανήμπορη στα φύλλα ξεραμένη<br />
πέρνα από πάνω της να δεις πως είναι τελειωμένηΣε μια παράσταση !tag:spartinos.ning.com,2009-01-31:2305295:BlogPost:420842009-01-31T14:00:00.000ZΓιαννης Στιχακηςhttps://spartinos.ning.com/profile/GiannesStichakes
<p style="text-align: left;"><img alt="" height="220" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541528621?profile=original" width="140"></img></p>
<br />
Σε μια παράσταση<br />
<br />
Μη φοβάσαι<br />
τώρα που πέφτει η αυλαία<br />
μη φοβάσαι<br />
το έργο παίζεται ξανά<br />
και να θυμάσαι<br />
το ρόλο έπαιξες ωραία<br />
να θυμάσαι<br />
στο χειροκρότημα θα βρεις<br />
ότι ζητάς<br />
<br />
και τη στιγμή που μίλαγες<br />
σα μι’ άλλη<br />
είναι η σκηνή που έδωσες<br />
πολλά<br />
τέτοιο ταλέντο<br />
όσες φορές κι αν έλεγες<br />
πως δε λυπάσαι<br />
μας είχες πείσει<br />
ότι μιλάς αληθινά<br />
πως δεν σου λείπει κάτι<br />
ειλικρινά<br />
μα η υποκρισία μας μπερδεύει<br />
όλους τελικά<br />
<br />
και μη φοβάσαι<br />
τώρα που πέφτει η αυλαία<br />
μη…
<p style="text-align: left;"><img src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2541528621?profile=original" alt="" width="140" height="220"/></p>
<br />
Σε μια παράσταση<br />
<br />
Μη φοβάσαι<br />
τώρα που πέφτει η αυλαία<br />
μη φοβάσαι<br />
το έργο παίζεται ξανά<br />
και να θυμάσαι<br />
το ρόλο έπαιξες ωραία<br />
να θυμάσαι<br />
στο χειροκρότημα θα βρεις<br />
ότι ζητάς<br />
<br />
και τη στιγμή που μίλαγες<br />
σα μι’ άλλη<br />
είναι η σκηνή που έδωσες<br />
πολλά<br />
τέτοιο ταλέντο<br />
όσες φορές κι αν έλεγες<br />
πως δε λυπάσαι<br />
μας είχες πείσει<br />
ότι μιλάς αληθινά<br />
πως δεν σου λείπει κάτι<br />
ειλικρινά<br />
μα η υποκρισία μας μπερδεύει<br />
όλους τελικά<br />
<br />
και μη φοβάσαι<br />
τώρα που πέφτει η αυλαία<br />
μη φοβάσαι<br />
το έργο παίζεται ξανά<br />
και να θυμάσαι<br />
το ρόλο έπαιξες ωραία<br />
να θυμάσαι<br />
στο χειροκρότημα θα βρεις<br />
ότι ζητάς<br />
<br />
και υποκλίνεσαι<br />
πριν πέσει η κουρτίνα<br />
σ’ αυτή την ύστερη κοινή στιγμή<br />
στο καμαρίνι σου<br />
δεν ήθελες παρέα<br />
σβήσαν τα φώτα<br />
άντε γεια , κι απ’ την αρχή<br />
<br />
κι όταν το έργο παίζεται ξανά<br />
να το θυμάσαι<br />
πως στη ζωή<br />
ότι θα δώσεις<br />
πίσω θα πάρεις τα διπλά<br />
το χειροκρότημα θα δείξει<br />
να θυμάσαι<br />
σε μια παράσταση<br />
που παίζεται … ξανά