Καταχωρίσεις του/της ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ - Ποιητική γωνιά2024-03-28T21:57:06ZΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttps://spartinos.ning.com/profile/IChNELATEShttps://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2526879045?profile=RESIZE_48X48&width=48&height=48&crop=1%3A1https://spartinos.ning.com/profiles/blog/feed?user=2whkrvoyvbqpu&xn_auth=noΑρχίζω την μέραtag:spartinos.ning.com,2012-07-14:2305295:BlogPost:3386132012-07-14T08:44:28.000ZΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttps://spartinos.ning.com/profile/IChNELATES
<p><br></br>Αρχίζω την μέρα, μ` ένα βαρύ τσιγάρο<br></br>και δυό πικρά χάπια λησμονιάς.<br></br>Μια γουλιά καφέ και ένα μαχαίρι αρνησιάς.<br></br><br></br>Αρχίζω την μέρα, με μια σκέψη βούρκο.<br></br>Βρωμιά και δυσωδία στα γλοιώδη τελειώματα.<br></br>Με ένα γέλιο σου ειρωνικά θανατηφόρο.<br></br><br></br>Αρχίζω την μέρα, με έναν ελπιδοφόρο θάνατο.<br></br>Τον ικετεύω τον καλώ. Μ` αρνείται.<br></br>Στου Ευρύλοχου τα θέλω δεν στέκει.<br></br><br></br>Αρχίζω την μέρα, και την τελειώνω<br></br>στις απόριψης το σκληρό εκμαγείο.<br></br>Πάνω εκεί που…</p>
<p><br/>Αρχίζω την μέρα, μ` ένα βαρύ τσιγάρο<br/>και δυό πικρά χάπια λησμονιάς.<br/>Μια γουλιά καφέ και ένα μαχαίρι αρνησιάς.<br/><br/>Αρχίζω την μέρα, με μια σκέψη βούρκο.<br/>Βρωμιά και δυσωδία στα γλοιώδη τελειώματα.<br/>Με ένα γέλιο σου ειρωνικά θανατηφόρο.<br/><br/>Αρχίζω την μέρα, με έναν ελπιδοφόρο θάνατο.<br/>Τον ικετεύω τον καλώ. Μ` αρνείται.<br/>Στου Ευρύλοχου τα θέλω δεν στέκει.<br/><br/>Αρχίζω την μέρα, και την τελειώνω<br/>στις απόριψης το σκληρό εκμαγείο.<br/>Πάνω εκεί που χτίστηκε μια ψεύτικη αγάπη.<br/><br/>Τιποτα χειρότερο απο μια όμορφη μάσκα.<br/>Πικρό και αβάσταχτο το τετέλεστε.<br/>Το κάθε τετέλεστε ελπιδοφόρο.<br/><br/></p>Θυμάσαι Αννα;tag:spartinos.ning.com,2012-07-11:2305295:BlogPost:3381682012-07-11T08:01:48.000ZΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttps://spartinos.ning.com/profile/IChNELATES
<p>Θυμάσαι Άννα τους φτωχούς μας δρόμους,<br></br>που περπατούσαμε πατώντας πέτρα - πέτρα;<br></br>κι ανάμεσα χαράζαμε τα ονόματά μας<br></br>να ψάξουμε - θυμάσε;- τις μορφές μας.<br></br><br></br>Θυμάσαι Άννα τους φτωχούς καιρούς <br></br>και τα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα<br></br>που `θελες πάντα να κρατήσεις;<br></br><br></br>Πές πως θυμάσαι Άννα,<br></br>Όλα τα σχέδια που κάναμε στα βράχια!<br></br>Εσύ σφυρί και γω καρφί.<br></br>Γραμμούλες και σπινθήρες.<br></br><br></br>Πώς δεν θυμάσαι Άννα<br></br>αυτή μου την αγάπη που σου έπλασα.<br></br>Την άδολη την…</p>
<p>Θυμάσαι Άννα τους φτωχούς μας δρόμους,<br/>που περπατούσαμε πατώντας πέτρα - πέτρα;<br/>κι ανάμεσα χαράζαμε τα ονόματά μας<br/>να ψάξουμε - θυμάσε;- τις μορφές μας.<br/><br/>Θυμάσαι Άννα τους φτωχούς καιρούς <br/>και τα εκατόφυλλα τριαντάφυλλα<br/>που `θελες πάντα να κρατήσεις;<br/><br/>Πές πως θυμάσαι Άννα,<br/>Όλα τα σχέδια που κάναμε στα βράχια!<br/>Εσύ σφυρί και γω καρφί.<br/>Γραμμούλες και σπινθήρες.<br/><br/>Πώς δεν θυμάσαι Άννα<br/>αυτή μου την αγάπη που σου έπλασα.<br/>Την άδολη την παιδική.<br/>Και τώρα κλαίς μονάχη!<br/><br/>Το δάκρυ σου λεμόνι που `σταξε<br/>στις σάρκινης ψυχής μου το κοχύλι.<br/>Το είδες Άννα;<br/>Για σένα ζώ.<br/><br/><br/></p>Ίυγξtag:spartinos.ning.com,2012-07-08:2305295:BlogPost:3379312012-07-08T16:37:30.000ZΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttps://spartinos.ning.com/profile/IChNELATES
<table border="0" cellspacing="0" class="lyrics" width="100%">
<tbody><tr><td align="left" bgcolor="#D1DCEB" colspan="2" height="25" valign="center" width="100%">"αφωνήτω άχει"</td>
</tr>
<tr><td align="middle" class="lyrics1" width="5%"> </td>
<td class="row3" valign="top" width="90%"><br></br>Πέρνα στην ίυγκα την κλωστή και γύρισε τον δίσκο.<br></br>Τα δαχτυλά σου τέντωσε, σ` ελαστικό ροδάνι.<br></br>Κι όταν τριγύρω αρχίσουνε πουλιά να φτερουγίζουν,<br></br>όταν μιχθούν τα χρώματα σ` αρχαία…</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<table class="lyrics" border="0" cellspacing="0" width="100%">
<tbody><tr><td bgcolor="#D1DCEB" height="25" valign="center" width="100%" colspan="2" align="left">"αφωνήτω άχει"</td>
</tr>
<tr><td class="lyrics1" width="5%" align="middle"> </td>
<td class="row3" valign="top" width="90%"><br/>Πέρνα στην ίυγκα την κλωστή και γύρισε τον δίσκο.<br/>Τα δαχτυλά σου τέντωσε, σ` ελαστικό ροδάνι.<br/>Κι όταν τριγύρω αρχίσουνε πουλιά να φτερουγίζουν,<br/>όταν μιχθούν τα χρώματα σ` αρχαία πανδεσία,<br/>ξόρκι κρυφό του έρωτα, ψυθίρισε καρδιά μου.<br/><br/>Τότε θα δείς μικρό πουλί κρυφά να σε κοιτάζει.<br/>Δεν είν` πουλί, μα μάγισσα, που βγήκε στο κυνήγι.<br/>Σταβολαιμήτης ξυλουργός, μικρός Δρυοκολάπτης,<br/>πιστός αποκρισάριος, κρυφός μαντατοφόρος.<br/>Τσιμπολογάει αχόρταγα, τα ξόρκια της αγάπης.<br/><br/>Κι όταν το δείς να καίγεται, μέσ` στο θυσιαστήριο.<br/>Τα σπλάχνα του να φλέγονται στων πλανητών τ` αστράλια<br/>κι αντί να κλαίει, να τραγουδά, που σήμερα πεθαίνει,<br/>-πως χρώματα και μουσικές, πέτυχε να τα σμίξει-<br/>τότε το ξόρκι έδεσε, με μαγεμένους κόμπους.<br/><br/>Των μαγισσών τους ξορκισμούς, ποτέ μην κοροιδέψεις.<br/>Ούτε στου Πάνα τον αυλό, την αύρα ν` αγνοήσεις.<br/>Γιατί οι συντρόφοι έλειψαν. Απο καιρό χαθήκαν.<br/>Τα καραβόσχοινα λυτά. Κανέναν δεν θα δέσουν.<br/>Τα ίσια κατάρτια έσπασαν στις ίυγκας το τραγούδι.<br/><br/><br/></td>
</tr>
</tbody>
</table>Η δική μας σιωπή...tag:spartinos.ning.com,2012-07-06:2305295:BlogPost:3375522012-07-06T06:14:09.000ZΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttps://spartinos.ning.com/profile/IChNELATES
<p><br></br>Μια Σιωπή, ολόρθη στέκεται.<br></br>Πατά στις μύτες κι αραχνοΰφαντη ορθώνεται.<br></br>Πάνω απο την μάντρα<br></br>σαν σε κρυφτούλι μικρών παιδιών,<br></br>πασχίζει, να κρυφτεί απο παντού.<br></br>Τόσο εύθραυστη, λεπτή και μόνη!<br></br>Πατά στις μύτες των νυχιών<br></br>και με το δάχτυλο στα χείλη<br></br>σχηματίζει ένα άηχο σσσσσ.<br></br>Πως τάχα βρέθηκε στον κόσμο αυτόν,<br></br>η μόνη πεταλούδα;<br></br>Γυάλινη, νεραϊδόπλαστη, κερένια χρυσαλίδα.<br></br>Πολύχρωμος της Άνοιξης ο κόσμος!<br></br>Κι αυτή σιωπηλή και διάφανη, για…</p>
<p><br/>Μια Σιωπή, ολόρθη στέκεται.<br/>Πατά στις μύτες κι αραχνοΰφαντη ορθώνεται.<br/>Πάνω απο την μάντρα<br/>σαν σε κρυφτούλι μικρών παιδιών,<br/>πασχίζει, να κρυφτεί απο παντού.<br/>Τόσο εύθραυστη, λεπτή και μόνη!<br/>Πατά στις μύτες των νυχιών<br/>και με το δάχτυλο στα χείλη<br/>σχηματίζει ένα άηχο σσσσσ.<br/>Πως τάχα βρέθηκε στον κόσμο αυτόν,<br/>η μόνη πεταλούδα;<br/>Γυάλινη, νεραϊδόπλαστη, κερένια χρυσαλίδα.<br/>Πολύχρωμος της Άνοιξης ο κόσμος!<br/>Κι αυτή σιωπηλή και διάφανη, για μάς,<br/>κοιτά πάνω απο την μάντρα.<br/>Όσπου τα παιδιά με τα γδαρμένα γόνατα <br/>την βρήκαν<br/>κι αρχίνησαν τρελό χορό τριγύρω της.<br/>Κι εκείνη έσπασε σε χίλια δυό κομμάτια.<br/><br/><br/></p>Στου μεθυσιού.tag:spartinos.ning.com,2009-02-11:2305295:BlogPost:460762009-02-11T19:12:59.000ZΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttps://spartinos.ning.com/profile/IChNELATES
Ανάποδα μου φαίνονται τα γράμματα κι οι λέξεις<br />
θαρρείς με Σλάβική γραφή τα έχουνε γραμένα<br />
απο καθρέφτη φέγγισμα αντικαθρεφτισμένα<br />
άγνωστα λόγια που ρωτούν τί πρέπει να διαλέξεις.<br />
<br />
Κι οι ήχοι γίναν βουητά σαν βούκινα σπασμένα<br />
ξεκούρδιστα οκτάχορδα με φάλτσες συγχορδίες.<br />
Σειρήνες μονοφωνικές, πολύβουες χορωδίες<br />
τενόροι με μεγάφωνα, νταούλια τρυπημένα.<br />
<br />
Στου μεθυσιού το ζάλισμα, ανάποδα τα βλέπεις<br />
πότε θολά, πότε διπλά, πότε ανακατωμένα<br />
μπροστά σου αυτά που κέρδισες αυτά που είναι χαμένα<br />
στο άδειο…
Ανάποδα μου φαίνονται τα γράμματα κι οι λέξεις<br />
θαρρείς με Σλάβική γραφή τα έχουνε γραμένα<br />
απο καθρέφτη φέγγισμα αντικαθρεφτισμένα<br />
άγνωστα λόγια που ρωτούν τί πρέπει να διαλέξεις.<br />
<br />
Κι οι ήχοι γίναν βουητά σαν βούκινα σπασμένα<br />
ξεκούρδιστα οκτάχορδα με φάλτσες συγχορδίες.<br />
Σειρήνες μονοφωνικές, πολύβουες χορωδίες<br />
τενόροι με μεγάφωνα, νταούλια τρυπημένα.<br />
<br />
Στου μεθυσιού το ζάλισμα, ανάποδα τα βλέπεις<br />
πότε θολά, πότε διπλά, πότε ανακατωμένα<br />
μπροστά σου αυτά που κέρδισες αυτά που είναι χαμένα<br />
στο άδειο κρασοπότηρο στην ερημιά της τσέπης.<br />
<br />
Κι οι μουσικοί στα φάλτσα τους ακόμη επιμένουν<br />
παίζουν τραγούδια άγονα και καταιδρωμένα<br />
ποδοπατούν τα όργανα τα μισοτσακισμένα<br />
στου πονεμένου την ψυχή μιά στάλα δεν προσμένουν.<br />
<br />
Πιό μοναχός απο ποτέ χωρίς κανέναν γύρω<br />
γεμίζω πάλι με πιοτό το γυάλινο ποτήρι<br />
τσουγρίζω με την πάρτη μου, μου κάνω το χατήρι<br />
να πιώ με μένα συντροφιά έναν ακόμη γύρο.ΕΡΗΜΟΣ.....tag:spartinos.ning.com,2008-11-27:2305295:BlogPost:124572008-11-27T14:30:00.000ZΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttps://spartinos.ning.com/profile/IChNELATES
Τι να πω για την έρημο!<br />
Άμμος παντού.<br />
Μόνο άμμος, καυτή και φωσφορούχα.<br />
Τι να πω για την θάλασσα!<br />
Αλμύρα και πέλαγος.<br />
Και ο ορίζοντας γραμμή, που στέκει πάντα εκεί<br />
μακρινός και απρόσιτος.<br />
<br />
Τι να πώ για τον ουρανό!<br />
Στέκει ακίνητος για πάντα<br />
φυλακισμένος στα μαβιά του.<br />
<br />
Πως να πω για τις σκέψεις,<br />
που γυρνάνε πάντα στο ίδιο μέρος.<br />
<br />
Για τους φίλους που έφυγαν<br />
τις ψυχές που σώθηκαν.<br />
<br />
Ίσως πω για σένα<br />
δροσερή πηγή του μυαλού<br />
και γάργαρο νερό.<br />
Της καυτής ερήμου σώσμα.<br />
Λύτρωμα του πελάγου.<br />
<br />
<br />
<br />
....για…
Τι να πω για την έρημο!<br />
Άμμος παντού.<br />
Μόνο άμμος, καυτή και φωσφορούχα.<br />
Τι να πω για την θάλασσα!<br />
Αλμύρα και πέλαγος.<br />
Και ο ορίζοντας γραμμή, που στέκει πάντα εκεί<br />
μακρινός και απρόσιτος.<br />
<br />
Τι να πώ για τον ουρανό!<br />
Στέκει ακίνητος για πάντα<br />
φυλακισμένος στα μαβιά του.<br />
<br />
Πως να πω για τις σκέψεις,<br />
που γυρνάνε πάντα στο ίδιο μέρος.<br />
<br />
Για τους φίλους που έφυγαν<br />
τις ψυχές που σώθηκαν.<br />
<br />
Ίσως πω για σένα<br />
δροσερή πηγή του μυαλού<br />
και γάργαρο νερό.<br />
Της καυτής ερήμου σώσμα.<br />
Λύτρωμα του πελάγου.<br />
<br />
<br />
<br />
....για τον Σπήλιο που έφυγε.....Βαρύς καφέςtag:spartinos.ning.com,2008-11-24:2305295:BlogPost:114782008-11-24T14:50:29.000ZΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttps://spartinos.ning.com/profile/IChNELATES
Αχτύπητος βαρύς καφές<br />
στο χέρι το τσιγάρο<br />
μέσ` στο μυαλό μου οι ενοχές<br />
που όλες έρχοντ` απ` το χθές.<br />
Στην μοναξιά στροφάρω.<br />
<br />
Μιά ακόμη πίνω ρουφηξιά<br />
απ` τον πικρό καφέ μου<br />
τραβάω την τζούρα μου βαθιά<br />
να φτάσει μέχρι τηνκαρδιά.<br />
Που είσαι εαυτέ μου.<br />
<br />
Βλέπω ανθρώπους να περνούν<br />
-τ` αμάξια να κορνάρουν-<br />
την μοναξιά να κυνηγούν<br />
και όλα να τα προσπερνούν<br />
στην θλίψη να μπαρκάρουν.<br />
<br />
Μόνος μου μέσ` στην μοναξιά<br />
σβήνω κι ανάβω γόπες<br />
με τον καφέ παρηγοριά<br />
στου καφενείου την γωνιά.<br />
Έφυγες και δεν τόπες.
Αχτύπητος βαρύς καφές<br />
στο χέρι το τσιγάρο<br />
μέσ` στο μυαλό μου οι ενοχές<br />
που όλες έρχοντ` απ` το χθές.<br />
Στην μοναξιά στροφάρω.<br />
<br />
Μιά ακόμη πίνω ρουφηξιά<br />
απ` τον πικρό καφέ μου<br />
τραβάω την τζούρα μου βαθιά<br />
να φτάσει μέχρι τηνκαρδιά.<br />
Που είσαι εαυτέ μου.<br />
<br />
Βλέπω ανθρώπους να περνούν<br />
-τ` αμάξια να κορνάρουν-<br />
την μοναξιά να κυνηγούν<br />
και όλα να τα προσπερνούν<br />
στην θλίψη να μπαρκάρουν.<br />
<br />
Μόνος μου μέσ` στην μοναξιά<br />
σβήνω κι ανάβω γόπες<br />
με τον καφέ παρηγοριά<br />
στου καφενείου την γωνιά.<br />
Έφυγες και δεν τόπες.Ισοβίτηςtag:spartinos.ning.com,2008-11-12:2305295:BlogPost:75182008-11-12T17:59:17.000ZΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttps://spartinos.ning.com/profile/IChNELATES
Όταν θα ρθείς μετανιωμένη κάποιο βράδυ<br />
δεν θα μπορέσεις να φωνάξεις στο σκοτάδι.<br />
<br />
Όταν θα `ρθείς, σιγά την πόρτα θα μου κρούσεις<br />
τόσο σιγά, που μόνο εσύ θα την ακούσεις.<br />
<br />
Μόνη θα κάτσεις όρθια, σκυφτή και λυπημένη<br />
θα στηριχτείς στην `ξώπορτα την κλειδαμπαρωμένη.<br />
<br />
Μετά το χέρι σου πάλι θα ξανασφίξεις,<br />
θα δοκιμάσεις -μάταια- την πόρτα να χτυπήσεις.<br />
<br />
Δεν θα μπορέσεις! Θα σκιαχτείς πάλι να μου φωνάξεις<br />
δεν θα `χει αέρα, ν` ανασάνεις και να κλάψεις.<br />
<br />
Στροφή θα κάνεις και θ` αρχίσεις να βαδίζεις<br />
τον…
Όταν θα ρθείς μετανιωμένη κάποιο βράδυ<br />
δεν θα μπορέσεις να φωνάξεις στο σκοτάδι.<br />
<br />
Όταν θα `ρθείς, σιγά την πόρτα θα μου κρούσεις<br />
τόσο σιγά, που μόνο εσύ θα την ακούσεις.<br />
<br />
Μόνη θα κάτσεις όρθια, σκυφτή και λυπημένη<br />
θα στηριχτείς στην `ξώπορτα την κλειδαμπαρωμένη.<br />
<br />
Μετά το χέρι σου πάλι θα ξανασφίξεις,<br />
θα δοκιμάσεις -μάταια- την πόρτα να χτυπήσεις.<br />
<br />
Δεν θα μπορέσεις! Θα σκιαχτείς πάλι να μου φωνάξεις<br />
δεν θα `χει αέρα, ν` ανασάνεις και να κλάψεις.<br />
<br />
Στροφή θα κάνεις και θ` αρχίσεις να βαδίζεις<br />
τον δρόμοπ` ακολούθησες, που τόσο τον γνωρίζεις.<br />
<br />
Και γω, που χρόνια ξυπνητός σε περιμένω,<br />
να `ρθείς και σιγανά να μου χτυπήσεις,<br />
δεν θα ανοίξω. Το κλειδί το `χω χαμένο<br />
στα ίδια απέμεινα για πάντα ισοβίτης.Σε τεθλασμένη πορείαtag:spartinos.ning.com,2008-11-10:2305295:BlogPost:67812008-11-10T10:48:13.000ZΙΧΝΗΛΑΤΗΣhttps://spartinos.ning.com/profile/IChNELATES
Πάλι θα φυσήξει ο άνεμος<br />
<br />
εκεί που δεν θα περιμένουμε.<br />
<br />
Στην άγρια κάψα του Σεπτέμβρη<br />
<br />
και του μικρού καλοκαιριού!<br />
<br />
Θα δροσίσει τις ψυχές<br />
που λιγωμένες καίγονται.<br />
<br />
Κι ύστερα, τα πλοία θα δέσουν στα λιμάνια<br />
<br />
σβήνοντας πίσω τις γραμμές, που άφησαν.<br />
<br />
Και σύ, σε πορεία τεθλασμένη<br />
τυφλή και κουρσεμένη,<br />
<br />
πάντα,<br />
<br />
θ` αναζητάς την έξοδο απ` τον ίσιο διάδρομο<br />
που βαδίζεις, χρόνια τώρα,<br />
<br />
νικώντας αυταπάτες.
Πάλι θα φυσήξει ο άνεμος<br />
<br />
εκεί που δεν θα περιμένουμε.<br />
<br />
Στην άγρια κάψα του Σεπτέμβρη<br />
<br />
και του μικρού καλοκαιριού!<br />
<br />
Θα δροσίσει τις ψυχές<br />
που λιγωμένες καίγονται.<br />
<br />
Κι ύστερα, τα πλοία θα δέσουν στα λιμάνια<br />
<br />
σβήνοντας πίσω τις γραμμές, που άφησαν.<br />
<br />
Και σύ, σε πορεία τεθλασμένη<br />
τυφλή και κουρσεμένη,<br />
<br />
πάντα,<br />
<br />
θ` αναζητάς την έξοδο απ` τον ίσιο διάδρομο<br />
που βαδίζεις, χρόνια τώρα,<br />
<br />
νικώντας αυταπάτες.