Καταχωρίσεις του/της Vasilios V. - Ποιητική γωνιά2024-03-29T09:52:58ZVasilios V.https://spartinos.ning.com/profile/VasiliosVashttps://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2526879667?profile=RESIZE_48X48&width=48&height=48&crop=1%3A1https://spartinos.ning.com/profiles/blog/feed?user=1qlmej90frhwa&xn_auth=no'Οτι αγάπησεςtag:spartinos.ning.com,2013-11-10:2305295:BlogPost:4497952013-11-10T19:32:01.000ZVasilios V.https://spartinos.ning.com/profile/VasiliosVas
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Και έμεινα εκεί στάσιμος και έβλεπα την ζωή μου την ζωή που έφευγε</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Όλα πάγωσαν εκείνη την μέρα μείνανε στάσιμα σαν τις εικόνες</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Δεν υπάρχει ανάσα, στεναγμός, φύσημα και χαμόγελο να δηλώνει την κίνηση</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Η ζωή μου περνά μπροστά σαν…</i></strong></span></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Και έμεινα εκεί στάσιμος και έβλεπα την ζωή μου την ζωή που έφευγε</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Όλα πάγωσαν εκείνη την μέρα μείνανε στάσιμα σαν τις εικόνες</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Δεν υπάρχει ανάσα, στεναγμός, φύσημα και χαμόγελο να δηλώνει την κίνηση</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Η ζωή μου περνά μπροστά σαν φωτογραφικό φιλμ σκοτεινό, ασπρόμαυρο</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Υπήρχε στόχος και για τους δύο κοινός η δημιουργία νέας ζωής μόνο αυτό</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Έφυγες και έκλεισες τα πάντα ορμητικά και μένω εκεί στάσιμος και μόνος</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Στα όνειρα μου κάνω προσευχή να μέναμε μαζί έστω μακριά από όλα</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Δεν με ακολούθησες δεν το παιδέψαμε όσο έπρεπε το περάσαμε έτσι</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Ο δρόμος σκοτεινός και δύσκολος χωρίς αρχή, έμεινε στην μέση</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Τα χέρια μόνα στο δικό τους κορμί και όχι σε εκείνο που έμαθαν</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Τα αισθήματα και η όψη υγρή μόνιμα τον τελευταίο καιρό κάτι δηλώνουν</i></strong></span></p>
<p><span style="color: #333300;"><strong><i>Ότι αγάπησες και αγάπησα έφυγε κρυφά και εμείς δεν το καταλάβαμε</i></strong></span></p>Δεν υπάρχωtag:spartinos.ning.com,2013-10-28:2305295:BlogPost:4486752013-10-28T11:00:00.000ZVasilios V.https://spartinos.ning.com/profile/VasiliosVas
<p><span style="color: #333300;">Έκανα λάθος τόσες πολλές φορές μέχρι σήμερα και το ξέρω ήδη</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> ότι σήμερα είναι σχεδόν βέβαιο ότι είμαι λάθος για σένα</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Αλλά για μια ακόμη φορά τι μπορεί να αλλάξει στη ζωή μου</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> πως μπορεί να δεχθεί αυτή τη παράξενη ημερομηνία</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Είμαι λυπημένος μεταξύ των ανθρώπων που πάνε και…</span></p>
<p><span style="color: #333300;">Έκανα λάθος τόσες πολλές φορές μέχρι σήμερα και το ξέρω ήδη</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> ότι σήμερα είναι σχεδόν βέβαιο ότι είμαι λάθος για σένα</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Αλλά για μια ακόμη φορά τι μπορεί να αλλάξει στη ζωή μου</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> πως μπορεί να δεχθεί αυτή τη παράξενη ημερομηνία</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Είμαι λυπημένος μεταξύ των ανθρώπων που πάνε και έρχονται</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> αλλά η νοσταλγία να σε δω είναι πιο ισχυρή από το κλάμα</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Αυτός ο ήλιος ανάβει στο πρόσωπό μου ένα σημάδι ελπίδας</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> μένω στην αναμονή και περιμένω το ξαφνικό</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Θα σε δω να εμφανίζεσαι αναρωτιέμαι</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> μα περιμένω με όλη μου την δύναμη</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Αγάπη , βιάσου , δεν μπορώ να αντισταθώ</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> αν δεν σε φτάνω δεν υπάρχω</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Δεν υπάρχω , δεν υπάρχω</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> ο καιρός έχει αλλάξει και βρέχει</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Αλλά έχω κρατήσει στην αναμονή</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> δε με νοιάζει τι σκέφτεται ο κόσμος για μένα</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Δεν θέλω να πας μακριά κοιτάζω γύρω</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> κοιτάζω μέσα σου αλλά δεν ακούω τίποτα</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Είμαι ένα κομμάτι της ελπίδας που χάνεται</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> μεταξύ των ανθρώπων που με κοιτούν</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Αγάπη είναι ήδη αργά και δεν αντιστέκομαι</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> αν δεν σε φτάνω δεν υπάρχω</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Δεν υπάρχω, δεν υπάρχω</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> τα πάντα μπερδεύονται στο μυαλό</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Η σκιά μου κουράστηκε να με ακολουθεί</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> την ημερομηνία εκείνη πεθαίνει σιγά, σιγά</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Δεν υπάρχει τίποτα άλλο από το να πάω πίσω στο σπίτι</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> στην θλιβερή ζωή μου αυτή τη ζωή που ήθελα να μοιραστώ</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Με συγχωρείς αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> τώρα, για πάντα δεν υπάρχω</span></p>
<p><span style="color: #333300;"> Δεν υπάρχω , δεν υπάρχω</span></p>Ο καθρέπτης και μόνο.......tag:spartinos.ning.com,2013-10-21:2305295:BlogPost:4479802013-10-21T10:37:02.000ZVasilios V.https://spartinos.ning.com/profile/VasiliosVas
<p> </p>
<p><strong>Έδιωξές εμένα και κάλεσες κάποιον άλλον δίπλα σου, αυτόν που ήθελες χρόνια, αυτό που έιχες μέσα σου το απωθημένο σου. Ένα ερέθισμα σου έδωσε την αφορμή να ξεκινήσεις πάλι να ανατρέφεις αυτό που είχε πεθάνει ή που κοιμόταν πρίν την έκρηξη. Δεν φοβήθηκες, δεν σε ένοιξε το ήξερες θα προκαλέσει πόνο, πολύ πόνο και το έκανες, κάπου εκεί όμως δίπλα του υπάρχει και η οργή και έτρεξε να πάρει θέση αμέσως. Περίμενε ήξερε τι θα γίνει και μου το έλεγε μέσα μου, μέσα σε μία ψυχή σε ένα…</strong></p>
<p> </p>
<p><strong>Έδιωξές εμένα και κάλεσες κάποιον άλλον δίπλα σου, αυτόν που ήθελες χρόνια, αυτό που έιχες μέσα σου το απωθημένο σου. Ένα ερέθισμα σου έδωσε την αφορμή να ξεκινήσεις πάλι να ανατρέφεις αυτό που είχε πεθάνει ή που κοιμόταν πρίν την έκρηξη. Δεν φοβήθηκες, δεν σε ένοιξε το ήξερες θα προκαλέσει πόνο, πολύ πόνο και το έκανες, κάπου εκεί όμως δίπλα του υπάρχει και η οργή και έτρεξε να πάρει θέση αμέσως. Περίμενε ήξερε τι θα γίνει και μου το έλεγε μέσα μου, μέσα σε μία ψυχή σε ένα σώμα που δεν μπορούσε να ηρεμήσει που οι υποψίες του έγιναν χειροπιαστές, είναι εδω τις έχω μαζί μου συντροφιά και ξέρεις κάτι είναι η καλύτερη συντροφιά, δεν είναι σαν την δική σου ψεύτικη πλασματική. Οργή αληθινή, βάσιμη που μαρέσει γιατί είναι για εσένα και μόνο με πήρε απο το χέρι και με οδήγησε στο ακραίο και τραγικό συμβάν. Μείνε εκεί μακρυά μου, μέτρα τα βήματα σου να μην έρθουν δίπλα μου, συγκράτησε το βλέμμα σου χαμηλά μην το αφήσεις να με συναντήσει, γιατί τότε θα έχεις κάνει ακόμα ένα μοιραίο λάθος που θα το πληρώσεις ακριβά. Για ένα σε παρακαλώ όσο είναι νωρίς ακόμα, μείνε στο καθρέπτη σου μπροστά και κοίταξε το είδωλο σου όπως σου άρεσε να κάνεις, αλλά αυτή την φορά να κοιτάς τα χείλη σου, τα μάτια σου έντονα βαθειά και τότε θα πάρεις αυτό που σου αρμόζει, την πραγματικότητα της στιγμής και της πορείας σου απο εδω και πέρα .......</strong></p>Κλείστε τα πάραθυρα......tag:spartinos.ning.com,2013-10-19:2305295:BlogPost:4480282013-10-19T06:43:25.000ZVasilios V.https://spartinos.ning.com/profile/VasiliosVas
<p>Ξέρεις άργησα αλλα κατάλαβα τί γινόταν όλα αυτά τα χρόνια, το σχέδιο σου μόνο το συμφέρον σου και τίποτα άλλο. Έπαιζες το παιχνίδι σου και περνούσες καλά, τα είχες όλα και σε ενδιέφερε μόνο η εικόνα σου και τίποτα άλλο, παρασύρθηκες όμως όσο και αν κρυβόσουν, μέσα σου είχες το απωθημένο σου που δεν μπόρεσες να το πνίξεις να το σβήσεις και εμφανίστηκε, σου έκανε το κλίκ και εσύ αμέσως απο πίσω έτρεξες να χορτάσεις συναισθήματα που αν και τα είχες δεν τα σεβάστηκες ποτέ, δεν τα δέχθηκες όπως…</p>
<p>Ξέρεις άργησα αλλα κατάλαβα τί γινόταν όλα αυτά τα χρόνια, το σχέδιο σου μόνο το συμφέρον σου και τίποτα άλλο. Έπαιζες το παιχνίδι σου και περνούσες καλά, τα είχες όλα και σε ενδιέφερε μόνο η εικόνα σου και τίποτα άλλο, παρασύρθηκες όμως όσο και αν κρυβόσουν, μέσα σου είχες το απωθημένο σου που δεν μπόρεσες να το πνίξεις να το σβήσεις και εμφανίστηκε, σου έκανε το κλίκ και εσύ αμέσως απο πίσω έτρεξες να χορτάσεις συναισθήματα που αν και τα είχες δεν τα σεβάστηκες ποτέ, δεν τα δέχθηκες όπως έπρεπε, σε κυρίευσε το παράνομο, το κρυφό και συνέχισες σαν το θήραμα να προκαλείς. Δυστυχώς για εσένα, για εσάς το έπιασα το εξέτασα και κατάλαβα τι κρύβετε τι κάνετε, πρέπει να ντρέπεσαι και όχι να προσπαθείς να φανείς ακέραιη και σωστή, όπως το φίδι που ξεψυχά και σηκώνει το κεφάλι να σε δαγκώσει αυτή την εικόνα έχεις, σέρνεσαι και αντί να σκύψεις το κεφάλι και να δεχθείς χωρίς καμία αντίδραση τα λάθη τα μοιραία, προσπαθείς να φωνάξεις και το παρουσιάσεις σαν φυσική κατάληψη που οφείλεται καθαρά και μόνο σε εμένα. Πόσο μικρή και δειλή είσαι, πόσο ψέυτικη και ευάλωτη τελικά που αν και σπούδασες τα αισθήματα και την ηθική ποτέ δεν τα υιοθέτησες για εσένα, ή τα είχες καλά κρυμμένα για αυτόν που γούσταρες εσυ......Μέρα με την μέρα σε σκέφτομαι και σε λυπάμαι πραγματικά γιατί συνηδειτοποιείς τι έκανες, τι κάνατε και ξεκινάς τον ρόλο του ηθοποιού που τόσο καλά ξέρεις όχι για εσένα αλλα για το τι θα πεί ο κόσμος......δεν είσαι μόνη όμως, είσαι ανοιχτή και δέχεσαι το πλήγμα ανέτοιμη χωρίς να ξέρεις να το δεχθείς να πείς, ναι έσφαλα και πλέον φαίνεται έντονα σε όλους και σε εσάς. Κλείστε τα παράθυρα, τα φώτα και μιλήστε με τα άψυχα, τα σκονεισμένα που ξέρετε να συντηρείται καλά.........</p>μοναχικές στιγμές......tag:spartinos.ning.com,2013-10-11:2305295:BlogPost:4471472013-10-11T06:34:10.000ZVasilios V.https://spartinos.ning.com/profile/VasiliosVas
<p><strong>Εχθές στεκόμουν εκεί στα σκαλάκια, στο τραπεζάκι που πίναμε μαζί τον καφέ, μόνος σκεπτικός σαν να γεύομαι το μεγαλείο της μοναξιάς.Έχει την ομορφιά του πίστεψε με, σε βάζει σε σκέψεις σε λογισμούς που δεν σου δόθηκε η δυνατότητα όσο είσαι με κάποιον να τις δείς.Πίνω το καυτό καφέ, γεύομαι το άρωμα του, βυθίζομαι στο καπνό του τσιγάρου και αισθάνομαι την αύρα σου κάπου εκεί γύρω, έρχεται σαν το πρωινό αεράκι που σε τρυπά μοναδικά, τέλεια .... τελικά το να μένεις μόνος κάποιες φορές…</strong></p>
<p><strong>Εχθές στεκόμουν εκεί στα σκαλάκια, στο τραπεζάκι που πίναμε μαζί τον καφέ, μόνος σκεπτικός σαν να γεύομαι το μεγαλείο της μοναξιάς.Έχει την ομορφιά του πίστεψε με, σε βάζει σε σκέψεις σε λογισμούς που δεν σου δόθηκε η δυνατότητα όσο είσαι με κάποιον να τις δείς.Πίνω το καυτό καφέ, γεύομαι το άρωμα του, βυθίζομαι στο καπνό του τσιγάρου και αισθάνομαι την αύρα σου κάπου εκεί γύρω, έρχεται σαν το πρωινό αεράκι που σε τρυπά μοναδικά, τέλεια .... τελικά το να μένεις μόνος κάποιες φορές είναι ευλογία, έχει την αξία του, σε κάνει καλύτερο.Το βλέμμα κολλάει στην λατέρνα που ανηφορίζει στο πλακόστρωτο στενό σε μία μελωδία που σε κυριεύει, σε ταξιδεύει και όσο έρχεται κοντά σου σε ξεσηκώνει. Είναι οι μικρές, απλές και μοναχικές στιγμές που δυστυχώς όταν μένεις μόνος βλέπεις και τους δίνεις την αξία που πρέπει...........</strong></p>Στο παράθυρο....tag:spartinos.ning.com,2013-10-09:2305295:BlogPost:4465872013-10-09T10:33:58.000ZVasilios V.https://spartinos.ning.com/profile/VasiliosVas
<p><strong>Γράφω σκέψεις παρηγοριάς για μένα σε μια κόλλα λευκή, το συνηθίζω πολύ απο τότε που σε έχασα που έφυγες βιαστηκά χωρίς να μου πείς τον λόγο. Ακούω την βροχή και σκάω το παράθυρο να πάρω την μυρωδιά την αύρα της μήπως και νιώσω κάτι διαφορετικό, μην τυχόν και κάτι αλλάξει. Κοιτάζω το στενό που όταν ερχόσουν μύριζε απο το άρωμα σου και ακουγόταν απο το χτύπημα της γόβας σου. Ήχος μοναδικός βήμα σταθερό που ξυπνούσε τις αισθήσεις μου. Κάτι ακούω , σαν το δικό σου και τρέχω να δω.…</strong></p>
<p><strong>Γράφω σκέψεις παρηγοριάς για μένα σε μια κόλλα λευκή, το συνηθίζω πολύ απο τότε που σε έχασα που έφυγες βιαστηκά χωρίς να μου πείς τον λόγο. Ακούω την βροχή και σκάω το παράθυρο να πάρω την μυρωδιά την αύρα της μήπως και νιώσω κάτι διαφορετικό, μην τυχόν και κάτι αλλάξει. Κοιτάζω το στενό που όταν ερχόσουν μύριζε απο το άρωμα σου και ακουγόταν απο το χτύπημα της γόβας σου. Ήχος μοναδικός βήμα σταθερό που ξυπνούσε τις αισθήσεις μου. Κάτι ακούω , σαν το δικό σου και τρέχω να δω. Πράγματι έρχεσαι με την ομπρέλα σου τι γίνεται Θεέ μου, γυρνάς είναι αλήθεια κοιτώ έντονα σε φωνάζω με κοιτάς μα δεν είσαι εσύ. Στέκει και με καρφώνει στα μάτια ένα βλέμμα, μια κοπέλα αλλιώτικη, αλλά όχι εσύ . Τι έχεις πες μου επιμένει, την κοιτώ βαθειά και λεω γιατί δεν είσαι εσυ, που πήγε η αγάπη μου μήπως ξέρεις.......θα έρθει νεαρέ μου , θα έρθει να μένεις στο παράθυρο και θα έρθει.....</strong></p>