Ξεπέρασαν τὶς 25.000
οἱ ἐπισκέψεις στὶς Κλινοσοφιστεῖες.
Χωρὶς σκίτσα, φωτογραφίες, χρώματα, τίτλους καὶ ὅ,τι ἄλλο παρὰ
παραθέτοντας ἕνα μέρος ἀπὸ ἰδιαίτερο μήνυμα,
φίλου ἀτόμου,
καὶ μὲ ὅ,τι καταφέρω νὰ δώσω σὰν ἀπόκριση, τὶς συνεχίζω, ὅσο ζῶ.

Τὸ ἀπόσπασμα (ἦρθε ἀπὸ τὴν Ποιητικὴ Γωνιὰ):

ευχαριστω.
ειχες δεν ειχες παλι τα καταφερες να με κανεις να κλαψω. ιδρωνω μεχρι να...


Ἀναρρωτιέμαι πάντα ἄν ἔχω: ταλέντο
ἤ νὰ τὸ πῶ: αἰσθαντικότητα
νὰ νιώθω τοὺς ἄλλους
ὅσο νιώθω τὸν ἑαυτό μου. Ἡ Ἀνθρωπιὰ δὲν μοῦ λείπει. Ἴσως μάλιστα μὲ πνίγει.
Πάντα τρέμω ὅταν ἀγαπῶ. Βλέπω ξεκάθαρα καὶ βαθειὰ,
ἄλλοτε εὔκολα κι' ἄλλοτε βασανίζοντας τὸν ἑαυτό μου νὰ εἰσχωρήσει στὸν ἄλλον,
νὰ τὸν καταλάβει.
Κι' ἄς μὴν μπορῶ πολλὰ πράγματα - τὸ αἴνιγμα τοῦ Ἀνθρώπου εἶναι Ἄλυτο -
πλὴν τοῦ νὰ λέω μὲ λόγια
ὅ,τι ἡ καρδιὰ περιορίζεται νὰ τὸ κάνει χτύπους καὶ τίποτ' ἄλλο.
Ὅσοι μὲ ἀγάπησαν, τὰ ξέρουν αὐτὰ, πὼς εἶναι ἀληθινὰ λόγια καὶ πὼς δὲν θὰ τὰ ἔγραφα
ἄν δὲν τὰ πίστευα,
ἄν δὲν τὰ ζοῦσα,
ἄν δὲν ἦταν τὸ ἴδιο τὸ αἷμα μου κι' ὁ ἀέρας π' ἀναπνέω.
Ὅταν πεθάνω, σίγουρα οἱ ἄλλοι θὰ τὸ νιώσουν πρὶν τὸ μάθουν άπὸ κάποιο στόμα,
πρὶν τὸ δοῦν, ἄν βρεθεῖ κάποιος νὰ τοὺς καλέσει στὴν ταφὴ. (Δὲν θέλω κανέναν, ἁπλῶς
κάποιος πρέπει νὰ συμπληρώσει κάτι χαρτιὰ
καὶ ἴσως, ἄν γουστάρει, ν' ἀκολουθήσει ὥς τὸ χάσμα γῆς ὅπου...)
Ὥς τότε, νὰ ξέρεις πὼς ὅ,τι ἀγάπησα, δὲν ἔπαψα ποτὲ νὰ τὸ ἀγαπῶ.
Ὅπως καὶ 'σένα.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~~~
Υ.Γ.
Χρωστάω καὶ μιὰ συνέχεια,
στὸ: Eἰρήνη - ὑμὴν θὰ σπάσει.
24 ὧρες τὸ 24ωρο τὸ πλάθω.

Προβολές: 319

Σχόλιο από τον/την Νίνα - Σάρα Ναχμία στις 17 Ιούνιος 2013 στις 21:17

ΤΟΣΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΧΩΡΕΣΩ..

Σχόλιο από τον/την Νίνα - Σάρα Ναχμία στις 17 Ιούνιος 2013 στις 21:17

ΠΟΛΥ ΕΧΕΙΣ ...ΜΠΟΥΚΩΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ

Σχόλιο από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο στις 18 Ιούνιος 2013 στις 7:55

Πρὸς ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ.

Εὐχαριστῶ. Τὸ κείμενο δὲν ἔχει βλέψεις γιὰ λογοτέχνημα. Ἁπλῶς, κάθε ποὺ στρογγύλευαν οἱ ἀριθμοὶ τῶν ἐπισκέψεων - δὲν μπαίνουν εὔκολα σὲ μένα ἤ δὲν τολμοῦν νὰ τὸ ὁμολογήσουν - ἄς ποῦμε τὸ...γιόρταζα, ὅπως π.χ. στὶς 20.000 ἔτσι:

Εικόνα * Καμία σχέση οἱ θαλασσοσοφιστεῖες τοῦ μεσιὲ Ἰουλίου Βὲρν / κυρίου Jules Verne κι' ἀλλιῶς εἰπεῖν -------> Εικόνα
.......... μὲ τὶς 20.000 ἐπίγειες ἐπισκέψεις στὶς Κλινοσοφιστεῖες καὶ ὄχι μόνον - ἕτερον ἑκάτερον, μὴν τὰ μπερδεύετε.
Νὰ ξέρετε:
Ὅ,τι εἶναι Βὲρν δὲν εἶναι Κλινὸ
κι' ὅ,τι εἶναι Κλινὸ δὲν εἶναι Βὲρν, οὔτε κἄν Ζὺλ.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ὅσο περνάει ὁ καιρὸς ἡ θλίψη καὶ ἡ εὐθύνη μεγαλώνουν. Διασκεδάζω  ἀλλοῦ, μὲ...τὶς γάτες, ὄχι μ' αὐτὰ ποὺ μὲ κάνουν καὶ ὑποφέρω.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ἄν εἶναι καλογραμμένο, αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ μοῦ εἶναι ἀδύνατο νὰ γράψω ἄσχημα ἤ πρόχειρα, οὔτε μὲ 40 πυρετὸ καὶ τέλεια ἀποβλάκωση.

Σχόλιο από τον/την Νίνα - Σάρα Ναχμία στις 18 Ιούνιος 2013 στις 11:09

 

Πόσα θέλεις  ιστορια

Για να γραψεις με υστερία

΄΄Οσα είδες και σκεπάζεις

Πόσα θέλεις

Πόσα θέλεις για τους τάφους

 Για τα σώματα στις τάφρους

Για το αιμα των αθωων

Για τις γεννες των προορων

Για    στειρωσεις και μαρτυρια

Πόσα θέλεις ιστορία

   

 

Για Τα παιδιά των αερίων

Τις   εκατόμβες των Αρίων

 

Πόσα θέλεις, πόσα θέλεις

 

Για να πεις να μην  ξεχάσουν

Και στην λήθη να  περάσουν

Το έγκλημα όλων των αιώνων

Πόσα θέλεις

Για  Του φιδιού  το αβγό που σκάει

 Που το  κλωσάει όποιος  ξεχνάει

Πόσα θέλεις, Πόσα θέλεις

Πόσα θέλεις κι από μένα

Που’χω μάτια τρομαγμένα

Και καμένη την ψυχή

 

 Ότι γίνεται   εσύ   φταις

Που τα κρύβεις, δεν τα λές

Δεν τα λες για να τα μάθουν

Και τα ίδια να μην πάθουν

 

Ναι, ναι εσύ φταις

Σιγουρα εσύ φταις

Ιστορία εσυ φταις

 

 

Σχόλιο από τον/την Νίνα - Σάρα Ναχμία στις 18 Ιούνιος 2013 στις 11:14

 ΟΠΟΥ ΓΑΜΟΣ… ΚΑΙ  ΠΑΡΑΣ ΝΑ ΚΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΡΑΣ

Τα παρτάκια και γενικά όλα τα κοσμικά τζερτζελέκια, τα βλέπω κάπως προς το πολύ «καραγιαπί» του και δεν γουστάρω καθόλου να πάω να σοβατίσω! Κατά κανόνα λοιπόν δεν πάω. Τώρα τι μου ήρθε να ανταποκριθώ σ’ αυτή την πρόσκληση που έλεγε πως θα τους τιμήσω άμα πάω. Ξέρω κι εγώ; Μόνο ο Θεός κ’ η ψυχολόγα μου, (αν είχα), θα ήξερε.  «Δουλειά δεν είχε η άσχετη κι έπλαθε κουλουράκια».

Είδα, που λέτε, εκεί κάτι υποβόσκοντα ξανθόμαλλα κατσικάκια και γαλόπουλα ελευθέρας βοσκής να φυλάει το ένα το άλλο σε στιλάκι  «ζε τεμ» που μου’ φυγε τελείως η ούγια, γιατί αυτά ταύτα τα γαλόπουλα και τα κατσικάκια τα έχω ακούσει πολλάκις                ν’ αναμασούν πολύ κακά λογάκια το ένα για το άλλο. Τόσο κακά, που αν το ξέρανε, αντί για φιλί  θα κόβανε… αφτί. Μόλις όμως έρθουν φάτσα-φάτσα, μελώνει η μπουγάτσα για τη μάπα που εξέπεμπαν τα δηλητηριώδη τους αέρια. Τι «λατρεία μου!», τι «φως μου!» τι «πόσο σ’ έχω  επιθυμήσει», και, «γιατί να μη βλεπόμαστε, που τόσο αγαπιόμαστε!» και άλλες τέτοιες γιουβετσάδες, να σου’ ρχεται ένα ξέρασμα σαν από κακιά ίωση. Και πού ν’ αφήσουν την βοθροποιημένη μάπα από το φιλορούφηγμα. Τόσο που να λες: «βρε εγώ ήμουν που άκουσα αυτά που λέγανε, ή αυτοί είναι άλλοι και τους βλέπω για τους ίδιους;»

Να παθαίνεις δηλαδή ένα «αράουτ» και να χάνεις τελείως την μπάλα. Κι επειδή εγώ πολύ με φοβάμαι μην χτυπήσω καμιά σέντρα και βρω δοκάρι και γίνω του εισαγγελέα το ανάγνωσμα, αποφεύγω σαν το διάολο το λιβάνι αυτές τις προσκλήσεις. Τι θέλει η αλεπού στο παζάρι; Μου λέω: «Βρε κάτσε στο σπιτάκι σου να έχεις και το ποινικό σου μητρώο ακηλίδωτο» Εδώ που τα λέμε, δεν με πολυεμπιστεύομαι πως δεν θα κάνω την στραβή μου και άντε μετά, να την ισιώνω. Γιατί πώς να μη μου ανάβουν οι γλόμποι όταν βλέπω όλο αυτό το ζαβαλοσκούπιδο που στην καλύτερη περίπτωση θα το ήξερε μόνο η μάνα του, να μου το παίζει υπεράνω κοινωνία. Και βέβαια ούτε καν που περνάει από το  «άδειο» του πως η αξία δεν είναι στη φήμη που αποκτήθηκε με δόλιους και ανήθικους τρόπους, αλλά σ’ αυτό που έχεις αποταμιεύσει στο νιονιό σου,   που  όταν ανοίγει το κουτάκι με τις βλακείες δεν το αναχαιτίζεις με τίποτα.

  Άσε που την ψωνίζουνε και ως κουλτουριάρηδες  και λένε ότι τους βαρέσει και σ’ όποιον αρέσει. Και μια αυτοπεποίθηση να σπάει κόκκαλα! Αλλά τι θέλω εγώ και μπλέκω στα καλά καθούμενα να μου ανεβαίνει η πίεση και να λέω πως όπου να ναι το τσακώνω το εγκεφαλικό.  « Βρε, θα κάτσω σπίτι,   θα κάτσω σπίτι  και για κανέναν πια   δεν πρόκειται να βγω .»  

Σχόλιο από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο στις 18 Ιούνιος 2013 στις 14:05

Ἀληθινὴ ἔκπληξη καὶ οἱ δύο περιπτώσεις: τῆς ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ καὶ τῆς Νίνας-Σάρας Ναχμία, ἰδίως μὲ τὸ πεζό της, ποὺ ποτὲ δὲν θἄλεγα πὼς τὄγραψε... ἐκείνη! Χαίρομαι ποὺ  μιὰ ἀφορμὴ ὠθεῖ τὰ πράγματα παραπέρα κι' ἔχουμε κάτι καινούργιο νὰ ποῦμε.

Τὸ Ποίημα εἶναι τραγικὸ ἀλλὰ δοσμένο μὲ ἄλλου εἴδους "χάρη", σὰν παιγχνιδάκι λόγου, σὰν παιδικὸ τραγοῦδι! Μία ἀπαγγελία του θὰ ἦταν θεατρικὴ ἐπιστήμη σχεδὸν.

Ὄχι, Κωνσταντίνα, δὲν θέλω ν' ἀποφύγω τίποτα. Νὰ κατανικήσω θέλω. Ἄς δανειστῶ λίγα λόγια ἀπὸ τὸ ποίημα τῆς Νίνας γιὰ νὰ σοῦ ἀπαντήσω:

Πόσα θέλεις κι από μένα

Που’χω μάτια τρομαγμένα

Και καμένη την ψυχή

Σχόλιο από τον/την Νίνα - Σάρα Ναχμία στις 18 Ιούνιος 2013 στις 14:21

           ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ

Η    νύχτα τρέμει σαν την πάχνη

Το σώμα σου για ζέστη ψάχνει

Και γέρνει κρύο στο δικό μου

Να βρει λιγάκι ζεστασιά

Μέσα στον κόσμο αυτό του τρόμου

Που όλα γίνανε φτηνά

 

Μην κλαις κι εγώ σε νανουρίζω

Τοπίο κίτρινο και γκρίζο

Ει σαι   ότι έχω κι   ότι έχεις

Οι χρόνοι δίσεκτοι σκληροί

Πες μ αγαπάς  για να τα αντέχεις

Είναι  η ζωή τόσο μικρή!

 

Τρέχουν τα νούφαρα στο στρώμα

Για φίλα με λιγάκι ακόμα,

Γιατί είναι η νύχτα μια Πυθία,

Κι εμείς  θα ψάξουμε  βωμούς,

Δωσ   μου τα χείλη σου τα θεία,

Να κάψω όλους τους καημούς!

 

Σχόλιο από τον/την Νίνα - Σάρα Ναχμία στις 18 Ιούνιος 2013 στις 17:13

ολα τα ειδη του λογου. στην σατιρα παλια καρφαβανα, 20 χρονια τυπος, ραδιοφωνο. ετσι σ ακουνε  καμια φορα. αν τους κανεις μαθηματα σε αποστρφονται. ουτε που σε διαβαζουν, ουτε που σ ακουνε...μ αρεσει

Σχόλιο από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο στις 18 Ιούνιος 2013 στις 20:18

Εἶν' ἕνας χρόνος ποὺ βρῆκα ξανὰ μιὰ παληὰ μου ἀγάπη γιὰ τὰ καλὰ! Τὴν Γκαμπριέλα Φέρι.

Καὶ, γιὰ τὴν χαρά μου, ποὺ μὲ τὴν ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ καὶ τὴν Νίνα-Σάρα Ναχμία βαλθήκαμε νὰ...τὰ λέμε καὶ νὰ γινόμαστε φίλοι, ἀνατρέχω σ' ἐκείνην καὶ σᾶς τὴν προσφέρω γιὰ διάλειμμα:

Gabriella Ferri, Il tuo bacio è come un rock, ==== http://www.youtube.com/watch?v=OEmhPfQ6uOw

ἀλλὰ καὶ τὸ τραγοῦδι ποὺ μοῦ κράτησε τόση συντροφιὰ ἰαματικὴ πέρυσι π' ἀρρώστησα καὶ τὸ τραγουδοῦσα ἄπειρες φορὲς κάθε μέρα,

Gabriella Ferri- Chitarra Romana, ====  http://www.youtube.com/watch?v=fCbn2zYBu6U

Μὲ ὅλη μου τὴν ἀγάπη,

Ἰάνης.

Σχόλιο από τον/την Νίνα - Σάρα Ναχμία στις 19 Ιούνιος 2013 στις 20:42

Στην απογευματινη ψυχολογια μου η Γκαμπριελα, εδωσε αυτο που της ελειπε..

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services