Είναι νύχτα και παντού σιγή
λάμπουν στο στερέωμα τ’ αστέρια
και κουκκίδες μεις οι δυο στη γη
σαν στεφάνια πλέκουμε τα χέρια.
Ο αγέρας πνέει απαλά
και σαλεύει στα κλαδιά τα φύλλα
η αγάπη μέσα μας μιλά
και μας φέρνει την ανατριχίλα.

Και τ’ ολόγιομο φεγγάρι
έχει πάνω μας φρενάρει
το ρομάντζο μας να δει
και γλυκά χαμογελάει
που μας βλέπει πλάι-πλάι
σαν αμέριμνο παιδί.

Μια μεθυστική μοσχοβολιά
γύρω μας τ’ αγιόκλημα σκορπάει
κι η φωτιά του πάθους αγκαλιά
μέχρι τον παράδεισο μας πάει.
Δεν φαίνεται ψυχή καμιά
μόνο που πετάνε νυχτοπούλια
και δυο μεις αχώριστα κορμιά
όρκους λέμε κάτω απ΄ την Πούλια.

Και τ’ ολόγιομο φεγγάρι
έχει πάνω μας φρενάρει
το ρομάντζο μας να δει
και γλυκά χαμογελάει
που μας βλέπει πλάι-πλάι
σαν αμέριμνο παιδί.

Προβολές: 25

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services