Ικεσία

[Ιωαννης]

ακούστε πνεύματα ,ακούστε

δεν αγαπώ κ δεν θυμάμαι πια 

και κανείς δεν με βοηθά να καταλάβω

οι πληγές του κόσμου  άνοιξαν 

κ εγώ γυρεύω απελπισμένος

 μια χούφτα από αστέρια 

και του κόσμου τους

γαλάζιους ουρανούς

έτσι θα ενωθώ μαζί σας

με ένα άγγιγμα στα δικά σας χέρια

ακέραιος κ δροσερός

σαν θύμιση παλιού αθώου βασιλειά

ακούστε πνεύματα ,ακούστε

σφαδάζονται οι μνήμες,με αιώνες μοναξιάς

σε ρίζες οκνές αποξερες της λησμονιάς

μόνο κάποιοι κλώνοι μεγαλώνουν 

κ απλώνονται μήπως κ θρέψουν το πεθαμένο δένδρο 

κάπου εκει θα προσμένω τον πυρετό του ουρανου

εγώ ,μοναχικός κ βάρβαρος ,σε σιωπηλή αυλαία