Αναμνήσεις





Κι αν έφυγες…Kι αν πήγες σ’αλλα μέρη...

Το χρώμα τ’ουρανού θάναι το ίδιο...

Και συ θα θέλεις να το αλλάξεις..

Αλλάζει όμως το χρώμα του…

Στο πληνθοκτιστο παλαιο σπιτι με τα κεραμιδια, της κοκκινιας μαρτυρικος κοσμος προσφυγικος

τις ζωες τους εκει ριζωσαν βασανισμενοι οι προγονοί μου

εθυμομουν την μικρασιατικη οψιν της…

Άνθρωπος εγώ, απάνθρωπος

Λογικός,  με λεν παράλογο

Ανήθικος , με λεν ηθικό

Σωστός μα είμαι λάθος

Πεδίο μάχης

Τα πρέπει και τα μη

Βαφτίσαμε…

Λες και χρόνια βρισκόμουν

σε μια σκουριασμένη λήθη…

Βάλε…

.…

Η προσευχή του ταπεινού





Θεέ  μεγαλοδύναμε

συ που τα πάντα σκέπεις

την κόλαση του κόσμου αυτού

άραγε δεν τη βλέπεις;



Την άλλη ευθύς τη χάρισες

στους…

Κρυμμένα όνειρα στολίζονται με θλίψη,

αλλάζουν χρώμα προς το μαύρο, προς το γκρίζο,

το πρόσωπό σου καθαρό και μου 'χει λείψει,

κάνω ευχή την περηφάνεια και δακρύζω.

Μεγάλα μάτια…

Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω έναν κύκλο αχνό,

σαν να υπάρχει μπροστά του ένα θολό τζάμι, 

σαν να με χτυπά κατάματα ένα εκτυφλωτικό φως θολώνοντας την όραση μου.

Και όταν…

Χράπ! ἐξαφανίζεται τὸ μισὸ δωμάτιο

Ἀδηφάγο κενὸ καταβροχθίζει…