O Πέτρο-Λούκας Χαλκιάς , ένας λεβεντάνθρωπος, εβδομηντάρης -και βάλε- πια, γεννήθηκε και ζει, για να παίζει κλαρίνο.

Μοιρόγραφτος !

Μοναδικός…

Είναι ο χρόνος σαν κερί που εξαφανίζεται

λιώνει στη φλόγα πάλι πίσω δε γυρίζει

και  όσο η σκέψη βουβή θα στέκεται και βασανίζεται

σπόρος στο χώμα διώχνει το χθες και…

Ματωμένες μέρες,…

Χθες το πρωί πρώτη φορά πήγα να κυνηγήσω

ντύθηκα σενιαρίστηκα και πήγα για τον κάμπο

είπα στα άγρια ένστικτα και εγώ να εντρυφήσω

φούμο στη μάπα έβαλα έγινα ίδιος…

Κουπλέ…

Έχω μια αγάπη

τόσο φλoγερή

μα τη βρίσκουν όμως

δύσκολοι καιροί.



Έχω μια…

 …

Ο…

ΠΟΣΑ

Πόσα πήρες πόσα,

Και κλαις δε τ’ έχω τετρακόσια,

Πόσα να σου δώσουν ακόμα,

Να ψηφίσεις πάλι το κόμμα.

Σ’ έπεσε μικρός ο κλήρος,

Κι ήθελες λεφτά και κύρος,

Ας…

Όσο υπάρχει και ένα μάτι που δακρύζει

και ένα παιδί που δεν προσμένει χαραυγή

με βιά ο αγέρας τα κλωνάρια θα λυγίζει

και θα σκορπάει  τους καρπούς σάπιους στη…

ΑΔΙΚΟ

Περασμένα μεσάνυχτα,

Το κελί παγωμένο,

Με τα μάτια ορθάνοιχτα,

Κι απόψε παραμένω.

Χωρίς κανένα προηγούμενο,

Μ’ έχουνε αδικημένο,

Με βαστούνε…

Σε γλώσσα άγνωστη, Αραβική μιλώ

Δώρα του Νείλου και πνοές απ’ αργιλίκι

Ana bahibbak τραγουδώ μ’ ένα σκοπό

Βαρύ και σέρτικο που σέρνω απ’ τη Φοινίκη

Με ιδεογράμματα σκαλίζω τις…