Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Τι βλέπει ο Τσε ;

Τι βλέπει ο Τσε, σ' ετούτη τη φωτογραφία,
ξέψυχος κι έτσι αγγελικά χαμογελάει,
στης Βολιβίας τα βουνά, καθώς τραβάει
ωραίος κι αγέρωχος για την Αχερουσία ;

Tα λάβαρα, αν κοιτάζει, τα ξεδιπλωμένα
της Επανάστασης που πνίγεται στο αίμα,
θα 'πρεπε ατσάλι κι αστραπές να 'χει στο βλέμμα
και στο Καλάσνικωφ τα δάχτυλα σφιγμένα!

Όμως, ετούτος σαν Χριστός χαμογελάει,
γλυκός κι ανάλαφρος, βαθιά γαληνεμένος!
Δείχνει, στ' απείρου τ' ανοιχτά, ταξιδεμένος,
και τον φονιά του - ως κι εκείνον ! - ν' αγαπάει!
..................................
Τι βλέπει ο Τσε και λάμπει ωσάν τον ήλιο - ίδια ! -
κι απάνω ως κάτω μοιάζει ολόιδια η θωριά του
με τ' αρχαγγέλου,στο κατώφλι του θανάτου,
καθώς τινάζει της ζωής τ' αποχτενίδια ;

Tα στήθια, τάχα, να θωρεί και τις λαγόνες,
που σπαρταρίσαν' στην αντρίκεια αγκαλιά του ;
Μύρτους παρθενικές που μάτωσαν μπροστά του,
ανταριασμένες στου κορμιού του τους κυκλώνες ;
...................................
Τι βλέπει ο Τσε, σ' ετούτη τη φωτογραφία
κι έχει μιαν έκφραση αθανάτου, Ολύμπια, Θεία,
και μαζωμένες δεκαοχτώ επαναστάσεις,
στις υποδόριες των νευρώνων του συσπάσεις ;

Ά.Π

Προβολές: 191

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 6 μέλη

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 19 Σεπτέμβριος 2009 στις 14:49: Ανάρτηση -Τιμή.
στο διαχρονικό
σύμβολο αγώνα.
Λαμπρό άστρο που
εμπνέει και παρηγορεί.

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 19 Σεπτέμβριος 2009 στις 14:50

Σχόλιο από τον/την NaTaSsA στις 19 Σεπτέμβριος 2009 στις 15:48

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 19 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:31

Σχόλιο από τον/την fygas στις 19 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:57: υποκλινομαι

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 19 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:19: Δείχνει, στ' απείρου τ' ανοιχτά, ταξιδεμένος,
και τον φονιά του - ως κι εκείνον ! - ν' αγαπάει!
Καταπληκτικο!!!
Την καλησπερα μου

Σχόλιο από τον/την Μίνα στις 19 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:33: Τα έχω χάσει....Καταπληκτικό!!!!!!!!!!
καλησπέρα

Σχόλιο από τον/την ermioni στις 19 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:24

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 19 Σεπτέμβριος 2009 στις 21:42: Όμως, ετούτος σαν Χριστός χαμογελάει,
γλυκός κι ανάλαφρος, βαθιά γαληνεμένος!
Δείχνει, στ' απείρου τ' ανοιχτά, ταξιδεμένος,
και τον φονιά του - ως κι εκείνον ! - ν' αγαπάει!

Θαύμα!!!Θαύμα και ΘΑΥΜΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 20 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:48: Αν ήξερε ο Τσε τι ποίημα έχεις γράψει
γι αυτόν θα χαμογελούσε κι από καμάρι!!!

Αριστούργημα!!!