Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ

[ορφανιδης νικος]

Γεννήθηκα ραγιάς
Να με μαστιγώνεις
Να με ταπεινώνεις
Να μου χαρίζεις ειρωνεία
Και εγώ να χαίρομαι
Μέσα στην ξευτίλα μου
Φτάνει στο τέλος εσύ
Να μου δώσεις το αντίτιμο
Την σταγόνα της ύλης σου
Να βγω να καμαρώσω πλάι σου
Και να σε υπηρετώ

Να βάλω γιορτινά
Να σου προσκυνήσω
Το μεγαλείο σου
Να με βαράς με ειρωνεία
Και γω να καμαρώνω
Να στέκομαι πλάι σου
Και γω να μην φοβάμαι
Μέσα στην αδυναμία μου
Έτσι με έμαθες να ζω
Μ’ αυτό που δεν δίνεις να χορτάσω
Πιστός υπηρέτης σου


Ref μα πώς να σπάσω τα δεσμά
Θα χάσω τα ψίχουλα που δίνεις
Καλύτερα να μαι ραγιάς
Και ας ζω με ελεημοσύνη

[ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ]

μα πώς να σπάσω τα δεσμά
Θα χάσω τα ψίχουλα που δίνεις
Καλύτερα να μαι ραγιάς
Και ας ζω με ελεημοσύνη

σωστός!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!
γεια σου Νικο

[Κατερίνα]

"Και γω να καμαρώνω...."


σωστά ....να καμαρώνεις!!!

[Γιάννης Πρεβενιός]

μα πώς να σπάσω τα δεσμά
Θα χάσω τα ψίχουλα που δίνεις
Καλύτερα να μαι ραγιάς
Και ας ζω με ελεημοσύνη.

Νίκο είσαι δικός μας.....
Καλύτερα στη φτώχια μου κανείς να μη με ξέρει,
παρά να σκύβω να φιλώ του νταβατζή το χέρι.

[Ειρήνη]

ωραιος!!!
Καλησπέρα Νίκο!