ερωτικη επιστολη

[ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ]

Χαρα μου!!,
Μονακριβη μου θλιψη.!!
Τουτες οι λιγες λεξεις ερχονται να σ΄ανταμωσουν,
σαν τους αρμους της βαρκας μου που πλεει,
σ΄εναν αλλιωτικο ωκεανο αισθησεων.
Στη στερνη μου αναθυμια
παλι ξεπροβαλες.
Αγερωχη ως ησουν...
σαν που γενηθηκες, να σ΄εχω..
καθως, γεννιουνται τα ονειρα
στις κουνιες των νηπιων.
Σημερα φυσσαει ενας αλλιωτικος αερας.
θαρρεις της σκεψης ,γερνουνε
τα γιασεμια..,ολανθιστα,
και οι γαζιες.
Αποψε σ΄αγαπω ξανα.
το νιωθεις;
Ξανα απ΄την αρχη,
σεμνα και ταπεινα.
Ενας ανειπωτος, με δερνει εγωισμος,
..χαρα μου,
τις αγιες σου εικονες, τις ομορφες στιγμες
παλι να τις γευτω.
Θαρρεις αποψε,
η νυχτα κλεινει γυρω, σαν κελι,
Κι ενα φεγγαρι εκει ψηλα, να λαμπει.
Μοιαζει φεγγιτης..,
φυλακης, το μονο παραθυρι,
Λιγο απ΄το φως
να με θωρει,
λιγο.., για να μου κανει το χατηρι.
Τιποτα απ΄ολα
δεν θα χασω,
και, τιποτα απ΄ολα δεν μου φτανει
..χαρα μου.
Μονο μου φτανει
που υπαρχεις.
Και, η αγαπη μου,.. μου φτανει..
Καθως υπαρχει ο Θεος,
κι ας μην με συντροφευει..
μονο την παρουσια του
πανω μου διαφεντευει.
Ετσι κι εσυ
με καταλαμπεις,
Μνημη μου μου παραδεισια.
Και την ψυχη μου
ως ενεχυρο
στους πονους των αιωνων, εχω δωσει
να, ξαναρθεις
ν΄ ανθισω!!
να, ξαναρθεις
..να ζησω!!
Τα χειλη σου τα αγια
νοερα γλυκοφιλω,
ως να΄ρθουνε οι λεξεις μου
εκει να σ΄ανταμωσουν
χαρα μου!!..,
μονακριβη μου θλιψη!!
Σ αγαπω.

Θ.

[Νίκη-Αννα Π.]

Ωραίο!! Καλησπέρα!

[Κατερίνα]

αυτός ό έρωτας...

με την παρουσία του ή με την απουσία του, τις περισσότερες φορές,
βάζει το μελάνι και γράφονατι επιστολές σαν αυτή!!!

υπέροχο!!