Η Γλώσσα μου η ελληνική

[Άγγελος Παπαγεωργίου]

  

 

...παγκόσμια μερα Ελληνικής Γλώσσας χτες...αν ήταν να δώσω μ' ενα τραγούδι μονάχα να καταλάβει ένας ξενόγλωσσος το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας, θα τον ανεβαζα σε μια κορφή της Πίνδου με θεα ως κατω τον Αμβρακικό, και θα του 'βαζα ν' ακούσει το τραγούδι αυτο του Ελύτη και του Μίκη,πρώτα μοναχα να τ' ακούσε και μετά θα του το μετεφραζα...

 Τη Γλώσσα μου τη σπούδασα,
χρόνους τριάντα-δυό,
με κυπαρισσομόλυβα,
στης Πϊνδου το σχολειό :

Το "άλφα" στ' αστρανάμματα,
το "βήτα" στο βοριά,
το "λάμδα" στις λυκοποριές,
το "ρο" στη λυγαριά.

Άι, λυγαριά κορμάκι μου,
που μ' έβγαζες ψηλά
στα χίλια μέτρα κι έπαιρνα
γλυκιά κεροδοσιά,
στ' άστρου την αθεμέλιωτη
την πέτρινη εκκλησιά . . . !
..............................................
Τη Γλώσσα μου την έμαθα
στης Πίνδου το σχολειό :
Το "γάμα" στην αστροφεγγιά,
το "νι" στον κεραυνό,
το "κάπα" στον αδιάβατο
του Βίκου τον γκρεμό :

Άι,όνειράκια μου γκρεμοί,
να πέφτει το κακό
της μοίρας τ' άγριο στοιχειό
και το θανατικό,
να πέφτουν να τσακίζονται,
σαν σπούργος να περνώ,
μονάχα με τραγούδισμα,
ψωμάκι και νερό . . . !
..............................................
Τη Γλώσσα μου μελέτησα
στης Πίνδου το σχολειό :

Το "έψιλον" στην ερημιά
τ' άμβωνα του βουνού,
το "πι" στα πετρογέφυρα
τ' Αώου ποταμού.

Άι, αίμα ποταμάκι μου
κόκκινο κι αχνιστό,
σοφόν κι αλαφροϊσκιωτο,
χρόνους τριάντα-δυό,
μ' αρμένισες στου Κόζιακα
το πετροπέλαγο :

Τι γοργονίτσες-άσματα !
Τι στιχοδέλφινα !
Τι δεκαπεντασύλλαβοι !
Τι λόγια πέτρινα !

Κι από τα πάνω, βρόχινο
Θεούλη φίλημα,
έσταζε ο πετροκότσυφας
γλυκά το ποίημα :

-Τιτίβ-τιτίβ και δόξα σοι
αμάραντε βοριά!
Δόξα στον Πόνο Τ' Άνθρωπου,
δόξα και στα βουνά,

που 'χουν τη μπέσα του φτωχού,
το μπόι τ' ουρανού,
την αγιοσύνη του Χριστού,
τη δόξα του Θεού !
...........................................
Τη Γλώσσα μου τη βύζαξα,
στης Πίνδου το μαστό,
πρωτόγαλα κι αγίασμα
και μάνα απ' το Θεό . . . !
ά. -λεύτερη Πϊνδος

...κι άλλα λόγια και τραγούδια , εδώ :
  http://aggelospapagewrgiou.blogspot.gr/

[Άγγελος Παπαγεωργίου]

. . . . . . . . . . . . . . . .
Πού είναι η λογοτεχνία η ικανή να εκφράσει τη Φύση;
Θα υπάρξει ο ποιητής, ο ικανός, να βάλει τους ανέμους και τους ποταμούς να μιλήσουν για λογαριασμό του; να ξανακαρφώσει τις λέξεις στις αρχέγονες έννοιες τους, όπως οι αγρότες ξανακαρφώνουν την άνοιξη τους πασσάλους που σάρωσε το χιόνι; να αναζητήσει την προέλευση των λέξεων, κάθε φορά που τις χρησιμοποιεί, και να τις μεταφυτεύσει στις σελίδες του, με το χώμα πάνω στις ρίζες τους; που να έχει λέξεις τόσο αληθινές και δροσερές και φυσικές, ώστε να ανοίγουν σαν μπουμπούκια στον ερχομό της Άνοιξης, και ας είναι ασφυκτικά στριμωγμένες, ανάμεσα στα μουχλιασμένα φύλλα κάποιας βιβλιοθήκης;
Ναι, να ανθίζουν και να καρποφορούν εκεί, η κάθε μια ανάλογα με το είδος της, κάθε χρόνο, για τον πιστό αναγνώστη, σε σύμπνοια με τη Φύση που μας περιβάλλει.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Άι, αίμα ποταμάκι μου
κόκκινο κι αχνιστό,
σοφόν κι αλαφροϊσκιωτο,
χρόνους τριάντα-δυό,
μ' αρμένισες στου Κόζιακα
το πετροπέλαγο :

Καλησπερα φιλε μου είσαι απίστευτα χαρισματικός !!!!!!!!! Τι να πει κανείς διαβάζοντας τα τελευταία σου αριστουργήματα .....Ο ορισμός του ταλέντου !!!! Είμαστε τυχεροί που είσαι ανάμεσά μας και σε διαβάζουμε!!!

[Μαίρη]

-Τιτίβ-τιτίβ και δόξα σοι
αμάραντε βοριά!
Δόξα στον Πόνο Τ' Άνθρωπου,
δόξα και στα βουνά,

Δόξα και στο πνεύμα σου σαμάνο!!!!!!!!!!!!!!

[NaTaSsA]

[Souzana Allifraggi]

Και ναι δόξα στο πνεύμα σου όπως λέει η φίλη Μαίρη

[Στιχοπλάστης]

το διαβασα και εδωσα
τα ρεστα μου σαμανε
λογια λες που τραγουδουν
τη φυση που αγαπανε

[Στιχοπλάστης]

σαμανε με καθηλωσες κι'εχασα τον ειρμο μου
εκανα καμποσα λεπτα να βρω τον εαυτο μου
η σκεψη μου μπλοκαρισε σαν σε πρωτοδιαβαζω
εισαι ο πρωτος, μαγκα μου, το λεω και το φωναζω..!!!

[NaTaSsA]

Τη Γλώσσα μου τη βύζαξα,
στης Πίνδου το μαστό,
πρωτόγαλα κι αγίασμα
και μάνα απ' το Θεό . . .

συνεπαρμένη...

[Κατερίνα]

ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ!

Η σχέση σου με τη γλώσσα είναι ερωτική σαμάνε
κι η ικανότητά σου να δημιούργεις τέτοια ατμόσφαιρα
με τα ποιήματά σου σχεδόν μαγική....
ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ να σου πω πως ένοιωσα διαβάζοντάς το
Σε καμαρώνω..., ναι σε καμαρώνω!!!

[Ειρήνη]

Θεούλη φίλημα,

πρωτόγαλα κι αγίασμα
και μάνα απ' το Θεό . . . !

Kαι στο μπόι τ' ουρανού σαμάνο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!