ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΦΑΡΟ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Με σκόρπισες στις θύελλες εδώ κι εκεί
σαν ένα φρόκαλο του δρόμου
δεν χάραξε για μένα μία Κυριακή
ξεθώριασε και τ’ όνειρό μου.
Μ’ εκτόπισες μες στο σκοτάδι το βαθύ
δεν έχω στέκι για ν’ αράξω
στην άβυσσο που μ΄ έριξες έχω χαθεί
και δεν μπορώ πια να πετάξω.

Αφού δεν μ’ έχεις φάρο με βαρύ τσιγάρο
το στρατί θα πάρω απ’ την πικρή μορφή σου
ν’ απομακρυνθώ.
Αφού δεν μ’ έχεις φάρο για να μη « φλιπάρω»
ίσια θα σαλπάρω στο νου μου το καρφί σου
να το κάνω ανθό.

Μου πότισες τα χείλη πίκρα και χολή
φαρμάκι στάζαν οι ματιές σου
κι ενώ για χάρη σου γινόμουνα χαλί
με πόναγαν οι μαχαιριές σου.
Μου κόστισες μία ολόκληρη ζωή
που δεν τη ξόφλησα ακόμα
μου λήστεψες μέχρι και την αναπνοή
και μ’ έκανες νά’ μαι σε κώμα.

Αφού δεν μ’ έχεις φάρο με βαρύ τσιγάρο
το στρατί θα πάρω απ’ την πικρή μορφή σου
ν’ απομακρυνθώ.
Αφού δεν μ’ έχεις φάρο για να μη « φλιπάρω»
ίσια θα σαλπάρω στο νου μου το καρφί σου
να το κάνω ανθό.