ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΔΙΑΦΥΓΗ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Θ΄ αρματώσω ιστιοφόρο μ’ ανοιγμένα τα πανιά
νά’ ρθω να σου κάνω δώρο το χρυσάφι του ντουνιά.
Βγες μπροστά στην προκυμαία να φανείς πιο καθαρά
το μαντήλι για σημαία ν’ ανεμίζεις με χαρά.

Μόλις φτάσει το καράβι και καθώς θα σε θωρώ
μέσα μου φωτιά θ’ ανάβει μ’ ένα πάθος φλογερό.
Στη θωριά σου θα κινήσω να σε πνίξω στα φιλιά
το λαιμό σου να στολίσω μ’ αδαμάντινη θηλιά.

Κι εσύ δεν θα με χορταίνεις και μ’ αστείρευτη στοργή
αγκαλιά θα με πηγαίνεις στ’ όνειρο διαφυγή.
Στα λιμάνια σου τ’ απάγκια των ματιών σου θα γυρνώ
κι απ’ τους κόρφους σου φαράγγια σαν πετρίτης θα περνώ.

Με λαγούτο και με λύρα θά’ ρθεις να μ’ υποδεχτείς
να μ’ αλλάξεις πια τη μοίρα της ζωής μου της φριχτής.
Στην τρελή μας παραζάλη θα πιαστούμε στο χορό
στου έρωτα τον πεντοζάλη να διαβούμε τον καιρό.

Θα με πας στο σπιτικό σου να μου στρώσεις το σοφά
τον καημό με γιατρικό σου να μου σβήνεις στα κρυφά.
Να μας φέξει το φεγγάρι παιχνιδιάρικο θα βγει
κι έτσι στο ίδιο μαξιλάρι θα μας εύρει η χρυσαυγή.

Κι εσύ δεν θα με χορταίνεις και μ’ αστείρευτη στοργή
αγκαλιά θα με πηγαίνεις στ’ όνειρο διαφυγή.
Στα λιμάνια σου τ’ απάγκια των ματιών σου θα γυρνώ
κι απ’ τους κόρφους σου φαράγγια σαν πετρίτης θα περνώ.