ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΩΡΑ

[ΧΑΤΖΗΣ ΡΟΛΑΝΔΟΣ]

Βουνά και κάμπους θα διαβώ στην αγκαλιά σου για να’ ρθώ
ατέλειωτα να εκπορθώ τα γρανιτένια σου τα κάστρα.
Και θα μου το κερνάς εσύ του έρωτά σου το κρασί
μόλις θα σμίγουμε μαζί με μόνη μας παρέα τ’ άστρα.

Αυτήν την ώρα μη μιλάς ποτάμι γίνε να κυλάς
στα κύτταρά μου
κι όταν μου λες πως μ’ αγαπάς φουρτούνα γίνε να ξεσπάς
στα όνειρά μου.
Αυτήν την ώρα μη μιλάς που ξαποσταίνει η «Ελλάς»
κι η γύρω πλάση,
για μένα να καρδιοχτυπάς σαν κύμα πάνω μου να σπας
χωρίς μια στάση.

Στης θαλπωρής σου τη στεριά δεν με τρομάζουνε θεριά
και βασιλεύει σιγαλιά, στον κόσμο μίση σταματάνε.
Και με χαμόγελο γλυκό, με βλέμμα σαγηνευτικό
με κάνεις φως μου να ριγώ, τα μάτια σου ρομφαίες θά’ ναι.

Αυτήν την ώρα μη μιλάς ποτάμι γίνε να κυλάς
στα κύτταρά μου
κι όταν μου λες πως μ’ αγαπάς φουρτούνα γίνε να ξεσπάς
στα όνειρά μου.
Αυτήν την ώρα μη μιλάς που ξαποσταίνει η «Ελλάς»
κι η γύρω πλάση,
για μένα να καρδιοχτυπάς σαν κύμα πάνω μου να σπας
χωρίς μια στάση.