Επιτάφιος Λόγος

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

Γεννιόμαστε ακουσίως, δώρο άδωρο η ζωή κι όμορφο, το πιο έμορφο. Πολύ, μα πάρα πολύ σ' αγαπώ βρε ζωή. Ταπεινή είσαι, κι όλο δίνεις, δίνεις και σπαταλιέσαι, και ξοδεύεσαι για λόγου μου, και ποτές τίποτε δε ζητάς. Όμως και γω σου φαίνω το πιο όμορφο πέπλο κι αλαφρύ, κι ηλιόχνωτο. Έτοιμο θα το χω στην ώρα του. Πολύ σ' εκτιμώ. Νυφούλα θα σε κατεβοδισω. Ναι, το ξέρω ότι το ξέρεις, μα άσε με τον έρμο να το λέω, να το γράφω κιόλας βρε μάτια μου. Χαίρε ζωή!

Μαζί κι η θανή, ακούσια κι αυτή, θες δε θες σου 'ρχετε. Κι υπάρχει μέσα στη συνείδηση, σα τιμωρός. Δυστυχώς. Αθέατη η θανή. Ο θανών, τη βλέπει δε τη βλέπει; Κανείς ζων ποτές δε θα το μάθει. Και δω που τα λέμε δηλαδή, καλύτερα έτσι .....

Ποιά είσαι θανή; Ανάθεμα σε θανή! Το ξέρεις ότι σε φοβάμε μα ποτέ δε θα φοβηθώ να το πω, να το αρνηθώ. Έτσι δε θα μου χαλάς εμένα το ξύπνιο και τον ύπνο, μια ζωή, στα κρυφά. Έλα και θα σου έχω εγώ φυλάμενα τα κουκιά σου.

Άσκοπα κανείς δε πρέπει όμως να ζει διότις ο θάνατος το σκοπό της ζωής κανενός ανθρώπου μήτε θέλει μήτε μπορεί να πάρει. Σ' ευχαριστώ για τη ζωή πατέρα!

Αιωνία σου η Μνήμη Πατέρα.

[Δημήτριος Γκόγκας]

Απλό, κατανοητό, όμορφο.....

[Παντελής]

τα Καίσσαρη τον Καίσσαρη και τα Θεό τον Θεό...

συμπάθαμε έχει τόσους κόπους μια ζωή έστω άσκοπη, για να πάει χαμένη.