Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ Ποιητὲς.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Παρ. 26 Ἰουλ, 2013 5:58 pm.

Mὲ τὴν ἔναρξη τῆς νέας σπουδαστικῆς χρονιᾶς,
ἡ κα Χρύσα Ἀλεξοπούλου
θὰ διδάξει Ἕλληνες Λυρικοὺς Ποιητὲς,
στὸ Λαϊκὸ Πανεπιστήμιο.
Δὲν θὰ πάω ἀπροετοίμαστος. Ἐξοπλισμένος μὲ πρῶτες δοκιμαστικὲς μεταφράσεις μου θὰ πάω.
Πρώτη καταχώρηση ἐδῶ,  στὸ Κλινοσοφιστεῖες καὶ ὄχι μόνον.

καὶ στὴν Ποιητικὴ Γωνιὰ.

1ον.
  Ἀλκμὰν: Νυχτερινὴ γαλήνη.
εὕδουσι δ᾽ ὀρέων κορυφαί τε καὶ φάραγγες
πρώονές τε καὶ χαράδραι
φῦλά τ᾽ ἑρπέτ᾽ ὅσα τρέφει μέλαινα γαῖα,
θῆρές τ᾽ ὀρεσκῷοι καὶ γένος μελισσᾶν
 καὶ κνώδαλ᾽ ἐν βένθεσσι πορφυρέας ἁλός·
εὕδουσι δ᾽ οἰωνῶν

φῦλα ταχυπτερύγων.
~~~~
Κοιμοῦνται οἱ βουνοκορφὲς, κοιμοῦνται τὰ φαράγγια,
σ' ὕπνον τ' ἀκρωτήρια, σ' ὕπνον πέσαν' κι' οἱ χαράδρες,
ὅλα στὴ γῆς τὴ σκοτεινὴ τὰ ἑρπετὰ κοιμοῦνται,
τ' ἀγρίμια τῶν βουνῶν, τῶν μελισσῶν τὰ γένη,
κι' αὐτὰ τὰ κήτη μές τῆς θάλασας τὰ βάθη·
τὰ πτηνὰ μὲ τὰ μεγάλα τους φτερὰ,
κι' αὐτὰ κοιμοῦνται.
μετ. Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

* * *
Ἐργαλεῖα μου γι' αὐτὴν τὴν ἐργασία:
* Βίκτωρος Δ. Κρητικοῦ - Μιλτιάδου Τσέλιου: Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ (Ἐκλογὲς),
γιὰ τὴν Γ΄Λυκείου, Ο.Ε.Δ.Β, Ἀθῆναι 1980.
* Π.Χ. Δορμπαράκη, Γυμνασιάρχου: Ἐπίτομον Λεξικὸν τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσης,
Βιβλιοπωλεῖον τῆς "Ἑστίας".
* Π. Ἀναμίτη: Λεξικὸν, ἑρμηνευτικὸν καὶ ὀρθογραφικὸν τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσης,
ἐκδόσεις Νικοδῆμος, Ἀθῆναι.
* ΠΡΩΪΑΣ, Σύγχρονον ὀρθογραφικὸν, ἑρμηνευτικὸν Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης,
Βραβεῖον Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν.
* Anatole Bailly: Dictionnaire grec-français, Hachette, Paris.

[Παντελής]

καλή η γνώση και η τέχνη άμα υπάρχει σύνεση,

οι γονείς μου ήταν βιοπαλαιστές μα δεν τους έλειπε η ψυχική καλλιέργεια,

που πολλοί μορφωμένοι δεν έχουν.

να χαίρεσαι το γιο σου, και να γίνει καλύτερος σε όλα από σένα.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ΠΑΝΤΕΛΗ, εὐχαριστῶ γιὰ τὶς εὐχὲς ποὺ ἀφοροῦν τὸν γυιό μου.

Χαίρομαι ποὺ μᾶς λὲς γιὰ τοὺς γονεῖς σου. Βιοπαλαιστὴς ἤμουν κι' ἐγὼ καὶ μὲ βιοπαλαιστὲς μεγάλωσα κι' ἔζησα.

Πάλαιψα μὲ θέατρο, μεταφράσεις, διδασκαλία γαλλικῶν..., καμιὰ φορὰ καὶ ὡς ὑπάλληλος. Ποτὲ δὲν ἦταν εὔκολα γιὰ δύο λόγους:

* προερχόμουν ἀπὸ φτωχοὺς γονεῖς,

* ἤμουν πρωτοποριακὸς καὶ δὲν ὑπέκυπτα σὲ ἐκβιασμοὺς.

Τώρα, ἀνεξάρτητος καὶ ὥριμος, καλλιεργῶ τὰ τελευταῖα μου χρόνια.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἀπὸ  ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ,  Τετ.  31 Ἰουλ. 2013 6:08 am

.. Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ.
6ον.
Ἀνακρέων, Γεροντικὰ παράπονα.
Σφαίρῃ δηὖτέ με πορφυρέῃ
βάλλων χρυσοκόμης Ἔρως
νήνι ποικιλοσαμβάλῳ
συμπαίζειν προκαλεῖται·
ἥ δ', ἐστὶν γὰρ ἀπ' εὐκτίτου
Λέσβου, τὴν μὲν ἐμὴν κόμην,
λευκὴ γάρ, καταμέμφεται,
πρὸς δ' ἄλλην τινὰ χάσκει.
~~~~
Μὲ τόπι(*) πορφυρὸ, νὰ πάλι,
μὲ χτυπᾶ ὁ χρυσομάλλης Ἔρως
καὶ μὲ κόρη, ποὺ φορᾶ πλουμιστὰ πέδιλα(**),
νὰ παίξω μὲ σπρώχνει·
μ' αὐτὴ, μεγαλο-Μυτιληνιὰ(***) βλέπεις,
γιὰ τ' ἄσπρα μου μαλλιὰ
καγχάζει, καὶ πρὸς ἄλλον
γυρίζει καὶ χάσκει.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~~~
(*) σφαίρῃ πορφυρῇ· ὅπλα τοῦ Ἔρωτα ἦταν κυρίως τὸ τόξο καὶ τὰ βέλη, μὲ τὰ ὁποῖα χτυποῦσε ἐκεῖνον ποὺ ἤθελε νὰ τοῦ βάλει στὴν καρδιὰ δυνατό ἔρωτα.
Ἐκτὸς ἀπ' αὐτὰ εἶχε καὶ σφαίρα (τόπι) καὶ μ' αὐτὴν χτυποῦσε κάποιον, ὅταν ἤθελε, μόνο νὰ τὸν βάλει σὲ πειρασμὸ.
(**) ἀπ' εύκτίκτου Λέσβου· μ' αὐτὸ θέλει νὰ πεῖ, μὲ παιγχνιδιάρικο τρόπο, ὅτι τὸ κορίτσι δὲν τόν καταδέχεται γιατὶ αὐτὸς ἐπαρχιώτης κι' αὐτὴ πρωτευουσιάνα.
(***) καταμέμφεται· ἡ κόρη τὸν περιπαίζει γιὰ τ' ἄσπρα μαλλιά του. Οἱ γυναῖκες τῆς ἀρχαίας Λέσβου ἦσαν, καθὼς ξέρουμε, χειραφετημένες, γι' αὐτὸ κι' ἡ ἐλευθεριότητα τῆς νέας.

[Nefeli riga]

Παρακολουθώ ο, τι γραφεις, και σε ευχαριστώ .1 

Είμαι σίγουρη οτι  θα καταφέρεις ενω το έβαλες στόχο, και θα αφήσεις στον Γιό σου τα πολύτιμα γραπτά σου.

Και μαζί με τα πατρικά συναισθήματα οι θύμισες  θα είναι παντοτινή  κληρονομιά.!!!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἀπὸ  ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Πέμ. 01 Αὐγ.  2013 7:25 am

..Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ.
7ον.
Θέογνις, σπάνιος ὁ πιστός φίλος.
Παύρους δ' εὑρήσεις, Πολυπαΐδη, ἄνδρας ἑταίρους
πιστοὺς ἐν χαλεποῖς πρήγμασι γιγνομένους,
οἵτινες ἄν τολμῷεν, ὁμόφρονα θυμὸν ἔχοντες,
ἴσον τῶν ἀγαθῶν τῶν τε κακῶν μετέχειν.
τόσσους δ' οὔ χ' εὕροις διζήμενος οὐδ' ἐπὶ πάντας
ἀνθρώπους, οὕς ναῦς μὴ μία πάντας ἄγοι,
οἶσιν ἐπὶ γλώσσῃ τε καὶ ὄφθαλμοῖσιν ἔπεστιν
αἰδὼς, οὐδ' α'θσχρὸν χρῆμ' ἔπι κέρδος ἄγει.
~~~~
Λίγους θὰ βρεῖς, Πολυπαΐδη(*), ἀληθινοὺς φίλους,
πιστοὺς σὲ χαλεπὲς στιγμὲς ποὺ νὰ τολμοῦν
μαζύ σου ἴδια φρονήματα νἄχουν,
ἴσα νὰ συμμερίζονται καλὰ καὶ κακὰ τῆς ζωῆς.
Τέτοιους δὲν θὰ βρεῖς, σ' ἅπασαν ψάχνοντας
τὴν οἰκουμένη, ὥστε μιὰ λέμβος νὰ μὴ χωρᾶ,
ἀνθρώπους μὲ ντροπὴ σὲ λόγια καὶ σὲ βλέμματα,
καὶ νὰ μὴν τοὺς ὁδηγεῖ τὸ κέρδος στ' ἀξεδιάντροπα.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
~~~~
* Πολυπαΐδη· πατρωνυμικὸ, ἀπὸ τὸ Πολυπᾶις, -ιδος (πολυπάμων = πολυκτήμων, αὐτὸς ποὺ ἔχει πολλὰ.
Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Nefeli riga, εἶναι ἐξαιρετικὴ τιμὴ αὐτὸ ποὺ μοῦ εὔχεσαι.
Τὸ ἔχω μεταφέρει καὶ στὶς Κλινοσοφιστεῖες, ἀπ' ὅπου ξεκινοῦν τὰ..."σοβαρά" μου
(ὄχι οἱ σάτιρες), γιὰ νὰ τὸ ξέρουν κι' ἄλλοι.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Παρ.  02 Αὐγ. 2013 5:47 am

.. Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ.
8ον.
Θέογνις, Ὁ διπρόσωπος φίλος.
Εἰ τις ἐπαινήσῃ σε τόσον χρόνον ὅσσον ὁρῴης
νοσφισθεὶς δ’ ἄλλῃ γλῶσσαν ἱῆσι κακήν,
τοιοῦτός τοι ἑταῖρος ἀνὴρ φίλος οὔτι μάλ’ ἐσθλός,
ὅς κ’ εἴπῃ γλώσσῃ λώια, φρονῇ δ’ ἕτερα.
ἀλλ’ εἴη τοιοῦτος ἐμοὶ φίλος, ὃς τὸν ἑταῖρον
γινώσκων ὀργὴν καὶ βαρὺν ὄντα φέρει
ἀντὶ κασιγνήτου· σὺ δέ μοι, φίλε, ταῦτ’ ἐνὶ θυμῷ
φράζεο, καί ποτέ μου μνήσεαι ἐξοπίσω.
~~~~
Ἄν σ' ἐπαινεῖ κάποιος ὅσο τὸν βλέπεις,
σὰν φύγεις ὅμως ἄλλην θέτει γλώσσαν σὲ κίνηση,
καλὸς φίλος, βέβαια, μᾶλλον δὲν εἶναι,
ἀφοῦ εὐάρεστα μιλᾶ ἐνῶ φρονεῖ ἄλλα.
Εἴθε νὰ εἶχα προσφιλή μου ὅποιον ξέρει τὸν σύντροφο,
ἀκόμα καὶ στὴν βαρειὰν ὀργή του,
σὰν ἀδελφὸ· καὶ σὺ, φίλε μου, σκέψου τα αὐτὰ,
καὶ θὰ μὲ θυμηθεῖς κάποτε.
μετ.: Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

[Katia]

"ἀνταλλάσσω τὴν θλίψη καὶ τὴν μοναξιά μου δημιουργῶντας"

Και μονο γι αυτο που ειπες..  δε μπορω παρα να υποκλιθω!!!!!

Πραγματικος θησαυρος ολες αυτες οι αναρτησεις!!!  Ιδιαιτερα μ' αρεσαν τα δυο του Μίμνερμου για τα γηρατεια και τη νιοτη, και του Θέογνη τα δυο περι φιλιας.

(Λυσε μου και μια απορια αν θες.. Γιατι Θέογνις και όχι Θέογνης;)

Να ‘σαι καλα Ιάνη μας και παντα ετσι ακουραστα να δημιουργεις!

*Τυχερος ο Σπυρος!!!!!!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Katia,

ὁ Ἄδωνις, τοῦ Ἀδώνιδος, ὁ Θέογνις, τοῦ Θεόγνιδος... -  ἔτσι τὰ ἤθελε ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ.

ὁ πρῶτος ἐξελίχθηκε καὶ σὲ Ἄδωνης, τοῦ Ἄδωνη.  Θεόγνιδες δὲν...συνέχισαν νὰ ὑπάρχουν!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

ἀπὸ  ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ, Σάβ. 03 Αὐγ. 2013 11:52 am

..Ἀρχαῖοι Ἕλληνες Λυρικοὶ.
9ον.
Ἀλκαῖος, Ἡ πόλη σὲ τρικυμία.
Ἀσυνέτημι τῶν ἀνέμων στάσιν·
τὸ μὲν γὰρ ἔνθεν κῦμα κυλίνδεται,
τὸ δ' ἔνθεν· ἄμμες δ' ὀν τὸ μέσσον
νᾶι φορήμεθα σὺν μελαίνᾳ,
χείμωνι μοχθεῦντες μεγάλῳ μάλα·
πὲρ μὲν γὰρ ἄντλος ἰσοπέδαν ἔχει,
λαῖφος δὲ πὰν ζάδηλον ἤδη
καὶ λάκιδες μέγαλαι κατ' αὖτο·
χόλαισι δ' ἄγκυλα...
~~~~
Πῶς φυσοῦν οἱ ἄνεμοι δὲν καταλαβαίνω·
τὅνα κύμα ἀπὸ δῶ καὶ τἄλλο ἀπὸ κεῖ κυλάει,
καὶ στὸ μέσον φερόμεθα ἐμεῖς,
στὸ μαῦρο καράβι,
δεινοπαθοῦντες ἀπ' τὴν μεγάλη τρικυμία·
σκέπασαν τὴν τρόπιδα τὰ νερὰ,
κουρελιάστηκαν τὰ πανιὰ
καὶ κρέμονται ὁλόκληρα...
~~
Ὁ ποιητὴς γράφει τὸ ποίημά του σὲ στιγμὲς ποὺ ἡ πόλη βρίσκεται σὲ ἀναταραχὴ ὅταν εἶχε τύραννο τὸν Μύρσιλο.
Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου.
...τῆς Μυτιλήνης.
Ὁ μεταφραστὴς.