Ὁ γυμνούλης τοῦ Θεοῦ.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Ἄλλη μία (πολλοστὴ;) δημοσίευση, ποὺ,  τώρα,  τὴν ἀφιερώνω στὴν Λυράνθη.

~~~~

Κλινοσοφιστεῖες.

Ὁ γυμνούλης τοῦ Θεοῦ.

1η δημοσίευση, 2 Φεβρουαρίου 2008.
--------------------------".............καί ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:

Κι' ἐνῶ ὀνειρευόμουν ὄνειρα γλυκὰ, γυμνούλης, μὲ τὸ χέρι νὰ μὴν φεύγει ἀπὸ κεῖ, ἔγινε μιὰ λάμψη καὶ εἶδα τὸν Θεὸ, μόνον, ἀσυνόδευτον, ἄνευ μουσικῆς τε καὶ ὕμνων ἀγγέλων, πιὸ γυμνὸ κι' ὰπὸ μένα. Ἕνας Νοῦς ἀπαλλαγμένος ὰπὸ σάρκα καὶ ὀστὰ, τὶ νὰ ἔκρυβε ἄλλωστε! Μὲ μιᾶς τράβηξα τὸ χέρι μου ἀπὸ κεῖ. Κάποιος μοῦ πέταξε ἕνα φῦλλο συκῆς ἀλλὰ σὲ μὴ ἀνατομικῶς μελετημένα ἐσώρουχα ποτὲ δὲν δίνω σημασία. Θέλω νὰ φουσκώνει ὅ,τι σκεπάζεται - μὰ, κυλόττα θὰ βάλω;
Γρήγορα σηκώθηκα ὄρθιος σὲ στάση εὐπρεπὴ, χωρὶς βέβαια τὴν παραμικρὴ δουλοπρέπεια. Δὲν εἶμαι δοῦλος τοῦ Θεοῦ. Ἔκτακτος ἐπισκέπτης ἦταν, αὐτὸ ναὶ. Ὡστόσο τότε, ὄρθιος, κατάλαβα πόσο μικρὸς εἶμαι μπροστὰ Του. Ἀλλὰ κι' 'Εκεῖνος, παντοδύναμος ὤν, σμικρύνθηκε - ὅσο μποροῦσε, μὴ ζητᾶμε καὶ πολλὰ - ἀπὸ διακριτικότητα.
Διαπίστωση: ἀδύνατον νὰ Τοῦ φερθῶ, καὶ τότε ἀκόμη, σὰν ἴσος πρὸς Ἴσον. Ὑπερσυντελικῶς, ἤμουν ὁ φτωχούλης, ὁ γυμνούλης, ὁ ἀνταρτούλης τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλὰ καὶ ὁ Θεὸς ἔδειξε λιγάκι ἀμήχανος, σὰν νὰ μὴν ἤθελε νὰ εἶμαι μηδαμινὸς πλάι Του. Ἤ ἔτσι μοῦ φάνηκε. Ποτὲ δὲν ἤθελα τὸν Θεὸ στὸν οὐρανὸ, Τὸν ἤθελα δίπλα μου, γιὰ ἕναν λόγο: εἶμαι ἀδύναμος καὶ ὄχι διεστραμμένος.
Ἔνιωθα νὰ μὲ κοιτάζει χωρὶς μάτια στὰ μάτια. Ὕστερα νὰ πέφτει τὸ ἀνύπαρκτο βλέμμα Του ἐκεῖ (στὰ ἀκατανόμαστα) καὶ ξανὰ στὰ μάτια μου. Δὲν εἶπε λέξη, ἁπλούστατα γιατὶ ὁ Θεὸς ποτὲ
δὲν μιλάει σὲ κανέναν (οὔτε στὴν Ζὰν ντ' Ἄρκ κι' ἄς λέει αὐτὴ). Ὡστόσο ἐννόησα τὶ ἐννοοῦσε ὁ Ὕψιστος Νοῦς: Αὐτὸς μοῦ τὰ ἔδωσε ὅλα αὐτὰ (τρία εἶναι) καὶ πρέπει νὰ Τοῦ λέω εὐχαριστῶ ἀνὰ πάσαν στιγμὴν. Ὥς ἕνα σημεῖο, ναὶ, νὰ Τὸν εὐχαριστῶ ἀλλὰ δὲν ξέρω πῶς θὰ ἤμουν καὶ χωρὶς αὐτὴν τὴν τριάδα... Μπορεῖ πιὸ εὐτυχισμένος. Ἄλλωστε, λένε, προτιμάει νὰ μὴν Τοῦ φᾶς
τὸ μῆλο τοῦ Παραδείσου - κι' ἄν τὸ κάνεις, σὲ τιμωρεῖ. Ἄς μ' ἔφτιαχνε λοιπὸν ἐμένα χωρὶς αὐτὰ κι' ἄς μὴ φύτευε ποτὲ μηλιὲς. Ἕνα μῆλο τὴν ἡμέρα, τὸν Παράδεισο τὸν κάνει πέρα.
Ἐπίσης, δὲν ἔχω μόνον ἐγὼ ἀπ' αὐτὸ. Ὅλοι ἔχουνε. Τὸ σφᾶλμα Του εἶναι κατὰ συρροὴν. Παρ' ὅλ' αὐτὰ κι' ἐνῶ προτιμᾶ τὸ μῆλο σῶο καὶ τὸν ἄνθρωπο ἀμαθὴ, Τὸν θεωροῦν ἀξιόπιστο, τόσο ἀξιόπιστο ποὺ δὲν μπορεῖς πιὰ νὰ πιστέψεις σ' Αὐτὸν. Ὁ Θεὸς εἶναι σκάνδαλο, λέει ὁ Μπωντλαὶρ (ὄχι ἐγώ), κερδοφόρο. Ἄχ, δὲν ξέρω!...
Ξέρω μόνον ὅτι ὅλοι οἱ ἄντρες ἔχουμε...καταλαβαίνετε! Ἄλλοι μικρὸ, ἄλλοι μεγάλο, κάποιοι ὡραῖο νὰ τὸ ρουφᾶς, ἄλλοι ἄσχημο (χάρισμὰ σου), ψεκαστήρα γιὰ μιὰ κι' ἔξω ἤ μὲ μπαταρία πα-
ρατεταμένης διαρκείας, μιᾶς ἐπιούσιας χρήσεως ἤ διαρκῶς ἐπαναφορτιζόμενο...οὔ, ξέρω κι' ἐγὼ πόσων λογιῶν ὑπάρχουν;... Ἐδῶ δὲν ξέρω τόσο καλὰ-καλὰ τὶ γίνεται μὲ τὸν δικὸ μου! Κάθε λίγο καὶ λιγάκι βλέπω ἀλλαγὲς, μεταπτώσεις, αὐξομειώσεις, ἀδράνειες, δραστηριότητες, φούριες, ἀπάθειες, παλινδρομήσεις. Τελικὰ σημασία ἔχει πὼς ἔχω (ὅπως: ἔχεις, ἔχει, ἔχουμε, ἔχετε, ἔχουν). Ἴχ χάμπε ἄινεν σβὰντς, γιὰ νὰ ἐξασκῶ καὶ τὰ γερμανικὰ μου καὶ νὰ μὴν ὑποπέσω στὴν ἀπρέπεια νὰ πῶ "ψωλή" ἤ "ποῦτσος".
Στὸ μεταξὺ ὁ σβὰντς μου ὅλο καὶ... μεγάλωνε. Θεὲ καὶ Κύριε! - μπροστὰ στὸν Θεὸ; Τότε παρατήρησα πὼς ὁ Θεὸς δὲν εἶχε οὔτε κὰν μιὰ σταλιὰ σβὰντς. Ἦταν σκέτος Νοῦς - ἄ, γι' αὐτὸ δὲν μᾶς καταλαβαίνει, ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, πόσο ὑποφέρουμε ὅταν δὲν χαιρόμαστε διὰ μέσου τοῦ σβὰντς!
- Πάντως γιὰ νὰ ἐρωτευθῶ νόες, πρέπει νὰ λέγονται Στρίντμπεργκ, Πιραντέλο, Πλάτων, Σοφοκλὴς...
Αὐτὸ τὸ εἶπα δυνατὰ κι' ἔγινε σκοτάδι. Ἡ λάμψη χάθηκε. Ὁ Λαμπίκης ξύπνησε μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Τὶ νὰ κάνω κι' ἐγὼ; Ἔβαλα πάλι τὸ χέρι ἐκεῖ καὶ ἡσύχασα.
Υ.Γ. Στοὺς ὑπερήφανους γιὰ... ἀκριβῶς!
..........................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".

[Παντελής]

με όσα ξέρω σαν ασθενής, θεός είναι να βρεις τον καλό εαυτό σου στον κόσμο.

 

απλά το αναφέρω χωρίς να θέλω να σε πείσω για τη γνώμη μου.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Ἀνοίγεις ἄλλη συζήτηση, Παντελὴ, ἐνδιαφέρουσα. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀναζήτηση, δὲν εἶναι δεδομένος, ἁπτὸς. Καὶ προσφορὰ.

[Nefeli riga]

Θαυμάζω την γραφή σου την.. ιδιόμορφη  / μου  αρέσεις, και πάντα σε διαβάζω.