Κυρία Μαίρη ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

 

Μου  λείπει  τόσο  της  μαμάς  το  φαγητό  

και  της  της  παλιάς  μου  γειτονιάς  η  φασαρία,

οι  εκδρομές  μου  στο  παλιό  δημοτικό 

και  η  δασκάλα  … που  φωνάζαμε  « Κυρία » . 

 

Αναπολώ  τα  ατελείωτα  σκαλιά

το  κολατσιό  στο  διάλλειμα ... τη  μπλέ  ποδιά  μου,

τα  σκανταλιάρικα  και  τα  καλά  παιδιά

τον  μαυροπίνακα  και  τα  τετράδιά  μου.

 

Να  ξανακάτσω  στο  θρανίο  το  μικρό

τα  ρούχα  μου  με  κιμωλία  να  λερώσω,

κι  όταν  γυρίσω  σπίτι  μου  γιά  φαγητό

με  κάποιο  τρόπο  στην  μαμά  να  τα  μπαλώσω.

 

Μα  πιό  πολύ … αποζητάω  να  βρεθώ 

στην  ίδια  τάξη  πάλι  γιά  να  ξαναζήσω,

μιά  ώρα  μόνο  χαρμονής  αληθινής  ...

κι  όταν  σχολάσω ... τα  παράθυρα  να  κλείσω.

 

Ν` αγγίξω  πάλι  της  δασκάλας  το  αυστηρό

μα   τόσο  γενναιόδωρο  γέρικο  χέρι,

ευλαβικά  να  το  φιλήσω  λέγοντας   ... 

σ` ευχαριστώ  ειλικρινά ... κυρία  Μαίρη !

 

 

*  *  *

 

 

Αλήθεια   , ποσα   καλοκαίρια  πέρασαν , θυμάσαι  άραγε ;

Εν  πλω  από  Ashdod-Israel  προς  Cape  Town

 

Τhursday  07^th  July  2011 

 

 

*  *  *

 

        Εκεινα  τα  αλησμονητα  παιδικα  μου  χρονια  του  δημοτικου  σχολειου , τα  θυμαμαι  παντα  με  ιδιαιτερη  νοσταλγια , οπως  με  νοσταλγια  θυμαμαι  την  πρωτη  μου  δασκαλα , την  κυρια  Μαιρη .

        Ηταν  μετρια  στο  υψος , με  κοντα  κομμενα  ξανθα  μαλλια , και  αυστηρο  προσωπο . Ωστοσο τα  ματια  της  ανεδυαν  μια  ασυνηθιστη  καλοσυνη , που  δυσκολα  συνανταει  κανεις .

        Δεν  θυμαμαι , ουτε  μια  φορα , να  μεταχειρισθηκε  τον  παραδοσιακο  τροπο  διαπαιδαγωγησης , προσφιλη  σε  πολλους  υπηρετες  της  δημοσιας  εκπαιδευσης, τον  χάρακα .

        Αυτον  ειχα  την  χαρα   να  τον  νοιωσω  στα  παιδικα  μου  χερια , για  καποιο  λογο  που  πραγματικα  δεν  θυμαμαι  πια ,   απο  τον  ειδημονα  του  ειδους ,  τον  « κυριο  Αρναουτη » ,  μικρο  ονομα  δεν   εχω  συγκρατησει , νομιζω  πως  ηταν Μακης  η  κατι  σε  ακης  τέλος  πάντων ... , θα  σε  γελασω, αντιπροσωπευτικο  ειδος  και  πρεσβευτη  μιας  στρατιας  εκπαιδευτικων  της  εποχης ,  που  θεωρουσαν  το  χαστουκι  ευλογια , κυρηττοντας  οτι  αφου ... « το  ξυλο  βγηκε απ`τον  παραδεισο » ... , ποσο  μαλλον  το  βρωμοξυλο !

         Προκειμενου  να   μην  τον  αδικησω  λοιπόν ,  οφειλω   να   ομολογησω  δημόσια ,   ότι  επιδιδοταν  με  ιδιαιτερο  ζηλο  σε  αυτην  τη   δραστηριοτητα   και  εντελως  απροκαλυπτα  εδειχνε  να  την  απολαμβανει , καθε  φορα  που  εκτελουσε  το  ιδιαιτερο  αυτο   και  ιερο μερος , των  εκπαιδευτικων  του  καθηκοντων.

         Χρονια  πολλα  αργοτερα    και  ενω  τον  ειχα  ολοτελα  ξεχασει , τον  θυμηθηκα  συνειρμικα , παρακολουθοντας  μια  ταινια  στο  σινεμα .

        Ηταν  ολοιδιος , ο  αμαξας  του  δράκουλα !   

        Μιλαμε  για  τετοια  ομοιοτητα !!!

 

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Βασίλη - Χρήστο ...

 

Μου δώσατε  πραγματικά μεγάλη  χαρά και  νοιώθω - μα ναι  - πως  είμασταν κάπου-κάποτε συμμαθητές !!! ... παλιοί αγαπημένοι φίλοι που σας ξαναβρήκα !!!

 

Να είστε και να περνάτε καλά !!!

 

[Katia]

Απο την πρωτη ως και την τελευταια ταξη του δημοτικου, δασκαλο που να τιμα με το εργο και την προσωπικοτητα του, αυτην του την ιδιοτητα, δεν ειχα την τυχη να συναντησω.. Ενα ψιλοαπωθημενο οπως καταλαβαινεις ακομα το κουβαλαω! Ειναι ευλογια να πεσει κανεις, ειδικα στα πρωτα σχολικα του χρονια, στα χερια καποιας κυριας Μαιρης...!!!

Νοσταλγικο, ομορφο και τοσο τρυφερο το ποιημα σου..  σαν την η ηλικια στην οποια αναφερεται!!!!!!!

 

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Καλογραμμένες και πολύ καλά ποιητικά δοσμένες οι παιδικές σου αναμνήσεις !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Καλό σου μεσημέρι !

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Katia ... 

 

Στα  σίγουρα  " Ειναι ευλογια να πεσει κανεις, ειδικα στα πρωτα σχολικα του χρονια, στα χερια καποιας κυριας Μαιρης...!!! ''' ... αυτό  πες το  πάλι !!!

 

Σε  ευχαριστώ  που  επισκέφτηκες  την σελίδα  μου ...