2 Φεβρουαρίου 1853.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

τὰ πιὸ Σουρή-γελα γενέθλια, μετὰ ἀπὸ τὰ δικά μου,
μὲ σάτιρες καὶ στίχους ἑλληνικοῦ γλωσσοπλοκάμου.

Σὰν σήμερα, τ' ὀκτακόσια πενῆντα τρία, γεννήθηκεν λὲ γκρὰν Γεώργιος Σουρῆς!
"- Κλινὸ!" δὲν σοὖπαμε δὰ "βγάλε τὸ μυαλό σου στὴ βεράντα... κι' ἄρχισε νὰ οὐρεῖς
τοὺς περαστικούς ἀπὸ τὴ χαρά σου!
Εὐπρεπῶς, μέγα μας σουρίσκε, ἐκφράσου

καὶ πές μας κι' ἐμᾶς: τὶς ἦτο 'κεῖνος ὁ Ρωμηὸς ὁ σιχαμένος,
ὁ τῶν χρηστῶν Ἑλλήνων σατιριστὴς βρωμο-δεδηλωμένος;
Π' ἀντὶ, κατὰ τὰς πατρικάς του νουθεσίας, παππὰς νὰ γίνει,
στὰ κουσούρια πλουσίων, πτωχῶν καὶ τοῦ κράτους εὕρεν σαγήνη;

Πέντε τέκνα πρόκοψεν ὁ ἀνεπρόκοπος νἄχει... - καὶ πῶς νὰ τὰ ταΐσει;
Χρέος εἶχεν ἐκεῖνα νὰ μεγαλώσει... - κι' ὄχι τὴν Ποίησιν νὰ ἀναπτύσσει,
λὲς καί τις τὸν ὑποχρέωνε τὶς ἀρχαῖες τέχνες νὰ φροντίζει,
  ἡ δὲ  γυνὴ, ποὺ τὸν παντρεύτηκεν, ὁλημερὶς νὰ μπαϊλντίζει:

- Τὶ θὰ γίνει, - θἄβρεις σήμερις,  Συριανέ μου,  τίποτε νὰ φᾶμε;
Δὲν χορταίνουμε μὲ ρίμες, μὴ σοῦ πῶ κι' ἀρχίσαμε νὰ ψοφᾶμε!
Ἀλλ' ἐκεῖνος, ποῦ νὰ καταλάβει! Καὶ διὰ τοῦτο, πέθαναν ὅλοι τους!
Φαντάζομαι, δὲν ξεύρω, θὰ τοὺς θάψανε γυμνοὺς καὶ ξυπόλυτους.

Δὲν ἤξερεν ὁ βλὰξ "ὅλοι μαζύ νὰ τὰ τρώγανε"! Κι' ἴσως ζοῦσε,
νὰ γνώριζε κι' ἐμὲ, τὸν κληρονόμο του, ποὺ, τότε, μ' ἀγνωοῦσε.

Συνεπῶς, ἡμέρα γενεθλίων ποιητοῦ, χωρὶς "χάπυ μπέρθεϊ" κεράκια...
- ἄχ! κόλυβα θἄθελα νἄχα νἄτρωγα μὲς τὰ δυό μου τὰ χεράκια.

Καὶ τοῦ χρόνου, Γεώργιε Σουρῆ, νὰ ζοῦμ' ἐμεῖς καλὰ καὶ νὰ σὲ γιορτάσουμε,
κι' ὅ,τι σπίρτο στὸ μυαλό μας βροῦμε, σκορπῶντας το,  νὰ μὴ διστάσουμε.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Θἄθελα νὰ τὸ χαρεῖτε.
 (Εὔχομαι νὰ τὸ κατόρθωσα κιόλας!) 
Εὐχαριστῶ!  ... - κι' ὅ,τι πεῖτε,
πλὴν... μὴ φτάσω δὰ καὶ πρὸ καρμανιόλας. 

[Ειρήνη]

Ίάνη να 'σαι καλά να τον γιορτάζεις πολλά χρόνια και μεις μαζί!

[NO]

Στον ένδοξο απόγονο του τρομερού Σουρή

που έμεινε μονάχος του εκείνον να φρουρεί

που φέρνει λίγο στα μαλλιά στην κώμη την σγουρή

και τα στραβά κι ανάποδα βλέπει και κατουρεί

 

Δίνω συγχαρητήρια που πάντα τον θυμάται

π’ αόκνως τον υπηρετεί ακόμα κι αν κοιμάται

που μέσα από κείνον, ναι, αυτός αναγεννάται

και κάθε φίλος ή εχθρός συχνά αναθυμάται

 

Και λέω μπράβο σου πολλά ω! ποιητή σπουδαίε

που σε διαβάζουνε οι νιοί οι γέροι και αι γραίαι

που γράφεις σε παλιά γραφή ω! φίλτατε ωραίε

Ιάνη βάρδε, αοιδέ της ποίησης πρωραίε.

 

Χάρηκα πολύ που σε διάβασα Ιάνη και χαίρομαι που δεν ξεχνάς ποιητές σαν τον Σουρή!

 

ΥΓ.

Ιάνη σε ευχαριστώ πολύ για τις διορθώσεις που μου υπέδειξες. Το εκτιμώ βαθύτατα

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Συγχαρητήρια!!!