Τι! δυστυχία!ί! θεέ μου, τι! δυστυχία!

[Αδαμοπουλου Γεωργια]

Σωπάσαν τα πουλιά

και σκάσαν τα τζιτζίκια.

Τρέχει το δάκρυ μας.

Στάχτη και κάρβουνο

κούρβουλα, τα σπίτια

τα δέντρα

κι` οι ζωές.

Μικρή κι` ανίσχυρη

μπροστά σ` ένα γυαλί

κι` οι θύμησες

ποταμός.

Θυμάσαι εαυτέ μου

είχε κυκλάμινα

τον Αύγουστο

στο Ψαροπούλι.

Δεν το πιστεύω

αυτό που ζω

αυτό που ζούμε.

Οδοιπορικό στα καμένα,

οδοιπορικό στο

καμένο βιός.

Έκλεισε τα μάτια

κι` ο θεός.

Κάηκαν τα σπίτια

καίει η γη

καίει το χώμα,

Ένα κόκκινο σύννεφο

σκεπάζει,

του φτωχού

το έχειν.

Του φτωχού

το κουκούλι.

Τρέχει το δάκρυ μου 

μαύρισε η ψυχή μου .

Άχρηστη εδώ

μόνο κοιτώ και γράφω

κι` ακόμα καίγεται

η αγαπημένη μου

Εύβοια.

Και τώρα τι!

και τώρα πώς?

Πως θα ζήσει

ο αγρότης.

Δίχως το λιγοστό

τουρισμό,

δίχως τις ελιές

τις συκιές

τα  ζώα του

τα πεύκα

το ρετσίνι!!!

Πως θα ζήσουν οι άνθρωποι

από αύριο.

Με τα 600 ευρώ!!

της πολιτείας.

Τι! δυστυχία! θεέ μου

τι! δυστυχία!

9-8-2021

[Stauroula Chronopoulou]

Φλεγόμενη η καρδιά

τσ Ψυxής . & _

..............................................................................................